Het noorden kwijt

[MaankindJ]

shit zeg serieuze kaka
maar nen storm kan toch nie oneindig lang blijven duren? (ooit moet die echt gaan liggen, kan nei anders )
ik kan niet derect op raad komen sry
*vooral vree goe luisteren naar al de wijze mensen hier
en over therapie enzo: nie opgeven, soms moetet anders aanpakken heeft bij mij geholpen (op een andere manier de therapiën beleven enzo)

[Ereinion]

YM, zo te lezen moet je veel meer van jezelf opzij zetten omwille van je huwelijk en dat klopt niet. Ook het vele lachen in je post klopt niet, want daar is de tekst veel te serieus voor. Natuurlijk begrijp je dat zelf ook wel, maar ik maak me daardoor wel weer extra zorgen om je. Er moet echt iets aan je situatie veranderen, hoewel ik niet zou weten wat. Het enige wat ik kan verzinnen is dat je wel gaat zeilen, alleen en heel ver weg en vooral ook een behoorlijk lange tijd. Dan kun je voor jezelf alles op een rijtje zetten en misschien dat je dan weer tot jezelf komt en weet wat je te doen staat.

[Ienepien]

Gewoon een time-out nemen, dus.

[MaankindJ]

de twee wijze mensen boven mij hebben wel gelijk
tis wss tijd om de tijd ff stop te zetten en de chaos de tijd geven om te rusten
want kbegin tgevoel te krijgen daj jezelf pijn aant doen zijt
hou je Vree goe
en take care ej

[pinky]

Zeilen, rust zoeken, nadenken wat je wilt. Weeg de voor en nadelen af! Sterkte, heel veel sterkte!

[petra1963]

Sterkte, YM !

[YM]

Beste mensen allemaal,

nogmaals dank voor al jullie reacties. Neem een stukje  .

Ik begrijp nu weer een beetje meer en beter wat er met mij, met mijn vrouw, onze relatie gaande is.

Helaas besef ik dat onze sexuele relatie gebaseerd was op een wishfull thinking van mij. Ik heb steeds gehoopt dat er ooit eens die klik zou komen zodat onze sexuele relatie geen gevecht is om tot iets te  komen maar de vrucht van onze liefde voor elkaar. Dat zal dus niet uitkomen. Mijn vrouw is zeer konsekwent in haar doen en dus verandering is uitgesloten. Tegelijkertijd besef ik ook dat mijn sexueel leven over is. Het enige wat over blijft is een gevoel van moedeloosheid. Hoe gaat het verder gaan met ons weet ik niet. Thuiskomen is een beetje zoals naar mijn werk gaan. Een hello als goedendag, een lijstje met uit te voeren taken en dan eens 22.00 trek ieder zich terug naar huis, of in mijn geval ieder naar zijn kamertje. Negatief, ja maar zo voel ik het ook. Soit, het zij zo. Ik zal er niet aan dood gaan. Alleen heb ik dat niet verdiend!

Het gaat goed met jullie allen. Het was aangenaam vertoeven hier maar zoals alle zeelieden is er de lokroep van de wijde wereld.
Het enige wat ik nu niet meer doe is dromen van hoe het had kunnen zijn. Gek, ik droom eigenlijk van niets meer.

YM

[Ienepien]

Toch nog even een  voor jou.

[kitteleentje]

Ik ben misschien wat laat om te reageren.

Bij wat ik nu ga zeggen moet je me niet verkeerd begrijpen, ik kan er best inkomen dat dit alles je gefrustreerd en moedeloos maakt.

Maar wat ik altijd doe in mijn leven (of toch probeer te doen) als de oplossing die ik wil niet gaat of wil werken, is gewoon zoeken naar een andere oplossing.
Een mogelijk andere oplossing is natuurlijk: als je vrouw niet seksueel kan worden, kun je jezelf deels aseksueel maken of toch de zin ernaar grotendeels wegnemen.  Maar aangezien dat misschien wel een grote opgave vraagt voor jou, kan ik begrijpen dat dit geen mogelijkheid is voor jou.

Naast dat kun je ook gewoon voor je relatie aangenaam te houden, iets zoeken dat jullie samen kunnen doen en allebei leuk vinden.  Als seks niet gaat voor beiden, zoek dan gewoon iets dat wel voor gaat voor beiden.  Dit gaat het gebrek aan seks niet kunnen vervangen, maar het zou misschien de frustraties in je relatie kunnen wegnemen.  Ik zeg dan wel misschien.  Misschien leren dansen samen ofzo?
Je kunt behalve leren van dit forum ook leren van partners waarvan hun partner een zwaar ongeval of ziekte heeft gehad waardoor seks ook een onmogelijkheid is geworden voor hen.  Het is natuurlijk niet volledig hetzelfde aangezien het hier meestal gaat over 2 ooit seksueel actieve mensen, maar uiteindelijk proberen die vaak toch ook tot andere oplossingen te komen samen om dat gebrek op te vangen, zonder dat ze er grootse frustraties tegenover hun relatie aan over houden. De meesten in die situatie geven natuurlijk gewoon op en zoeken een ander, maar dat is dan weer eerder een vraag naar hoe sterk de gevoelens wel zijn, denk ik.  En jij bewijst ruimschoots wel te houden van je vrouw en je kiest er blijkbaar ook voor om er bij te blijven.  Dus de boodschap is gewoon het beste er van maken.  Seks kan dan misschien zo een grote nood lijken, maar het is zeker niet het enigste waaruit een relatie/huwelijk bestaat.

Ik wil vooral zeggen: je hoeft niet te vluchten in je werk en andere bezigheden.  Het moeilijkste is het onder ogen komen en er mee te leren leven, misschien is het wel als een handicap, maar dat wil niet zeggen dat je er ongelukkig over moet zijn.
Hoe erg je frustratie wel is, ik heb met je ingezeten voor een tijdje, even je gelijk gegeven en laten "uitrazen" (spreekwoordelijk in mijn hoofd).
Maar je kunt je niet blijven wentelen in zelfmedelijden en vluchtpogingen, wat je zelf duidelijk hebt ondervonden door je burn out.  Dus probeer het los te laten en verder te gaan.   Je kunt je blijven druk maken ergens diep van binnen, maar je kunt ook gewoon zoals je zelf zegt er niet meer over dromen.   Maar geef niet al je dromen op, zoek iets anders waar je voldoening in vind zonder dat het je kappot maakt.

:s achja, ik weet het dat ik maar wat preek, en het is veel makkelijker gezegd dan gedaan.  Maar als je toch kiest om bij je vrouw en kinderen te blijven, dan kun je daar maar beter het beste uithalen dat er uit te halen valt.  Spring misschien eens samen van een brug ofzo (wel met een rekker ) of die iets anders levensgevaarlijk.  Voor sommigen kan dat helpen om even het onbenullige van hun problemen in te zien.  Ookal zijn die problemen helemaal niet zo onbenullig, je erin druk maken, is juist weer wel energie onbenullig verspillen.

hmm... ik hou op met preken, ik wil niet het gevoel geven dat ik het allemaal beter weet en jouw probleem maar belachelijk vind, want dat is niet het geval.

nog een stuk  van mij :p .  En hierbij heb ik mij direct op een wel heel belerende manier geïntroduceert op dit forum     

Nog een    en dan zwijg ik 

[Ienepien]

Zo, nog maar net op het forum, en dan al zo'n hele wijze les verkondigen.
Ik vind het knap. Dat beloofd nog wat voor ons allen.

[kitteleentje]

ik heb zo mijn wijze dagen  , blijkbaar was vandaag zo een dag.

[Ienepien]

Ga zo door. 

[Jovi_Hobbes]

Nou, inderdaad. Mooi gesproken Kitteleentje.

@YM. Ik wens je het allerbeste. Hopelijkm aakt het aanvaarden van de situatie alles op lange termijn toch wat draaglijker voor je en lukt het je om toch gelukkig te kunnen blijven in de relatie met je vrouw. 

[YM]

Bij wat ik nu ga zeggen moet je me niet verkeerd begrijpen, ik kan er best inkomen dat dit alles je gefrustreerd en moedeloos maakt.

Tegen wie zeg je het

.... kun je jezelf deels aseksueel maken of toch de zin ernaar grotendeels wegnemen.  Maar aangezien dat misschien wel een grote opgave vraagt voor jou, kan ik begrijpen dat dit geen mogelijkheid is voor jou.

Het klinkt misschien verwonderlijk maar geleidelijk glijd ik weg in die situatie. Als ik mijn vrouw zie, vastpak dan heb ik geen echte sexuele verlangens meer. Dat verwart, dat frustreert, en maak mij bang. Dan vraag ik mij af: was dat mijn huwelijkleven nu? 

Naast dat kun je ook gewoon voor je relatie aangenaam te houden, iets zoeken dat jullie samen kunnen doen en allebei leuk vinden.  Als seks niet gaat voor beiden, zoek dan gewoon iets dat wel voor gaat voor beiden.  Dit gaat het gebrek aan seks niet kunnen vervangen, maar het zou misschien de frustraties in je relatie kunnen wegnemen.  Ik zeg dan wel misschien. 

Dat is nu juist de zwakte van ons huwelijk. We zijn tegenpolen. Ik hou van avontuur, iets doen dat niet zo evident is. Mijn vrouw houdt van regelmaat, voorspelbaarheid. Dat weerspiegelt zich ook in ons sexleven. Het geeft mij het gevoel dat ik leef met mijn 2 voeten op de rem. Dat is vermoeiend.

Je kunt behalve leren van dit forum ook leren van partners waarvan hun partner een zwaar ongeval of ziekte heeft gehad waardoor seks ook een onmogelijkheid is geworden voor hen.  Het is natuurlijk niet volledig hetzelfde aangezien het hier meestal gaat over 2 ooit seksueel actieve mensen, maar uiteindelijk proberen die vaak toch ook tot andere oplossingen te komen samen om dat gebrek op te vangen, zonder dat ze er grootse frustraties tegenover hun relatie aan over houden. De meesten in die situatie geven natuurlijk gewoon op en zoeken een ander, maar dat is dan weer eerder een vraag naar hoe sterk de gevoelens wel zijn, denk ik.  En jij bewijst ruimschoots wel te houden van je vrouw en je kiest er blijkbaar ook voor om er bij te blijven.  Dus de boodschap is gewoon het beste er van maken. 

Mensen die door ziekte of handicap in een situatie komen van onmogelijkheid is zeer frustrerend. Maar hun start was goed, hun huwelijksleven was niet doorspekt met teleurstelling of vechten om sexuele aandacht te krijgen. Wat hun overkomt is natuurlijk niet niets. Waar het grote verschil ligt is dat hun partner wel intiatieven kan nemen om de andere een zekere bevrediging te geven. Daar ligt het wezenlijk verschil. Ik kan maar enkel van mijn situatie spreken maar mijn vrouw neemt die initiatieven niet. Je kan het noemen hoe je het wilt maar ik voel dat aan als een gebrek aan interesse naar mij toe. Als je amper interesse hebt in de verlangens van je partner, kan je dit liefde noemen?

Seks kan dan misschien zo een grote nood lijken, maar het is zeker niet het enigste waaruit een relatie/huwelijk bestaat.

Volledig met je eens. Ik zie het huwelijk als een stoeltje met drie poten. Eén van die poten is sex. Neem je één poot weg dan wordt het zitten ongemakkelijk want steeds moet je je inzetten om je evenwicht te behouden. Het zit niet meer gemakkelijk. Omgekeerd is ook waar. Heeft je liefde maar één poot namelijk sex dan zit je ook niet comfortabel.

Maar je kunt je niet blijven wentelen in zelfmedelijden en vluchtpogingen, wat je zelf duidelijk hebt ondervonden door je burn out.  Dus probeer het los te laten en verder te gaan.   Je kunt je blijven druk maken ergens diep van binnen, maar je kunt ook gewoon zoals je zelf zegt er niet meer over dromen.

Dat is juist en ik probeer mij te behouden van teveel zwarte gedachten. Alleen is de wonde diep, zeer diep en zeer pijnlijk. Nooit gedacht dat een mens zo'n psychishe pijn kan voelen. Ik begrijp des te beter mensen die uit het leven willen stappen.   


Nogmaals dank voor je "preek". 

YM

[petra1963]

Ym schreef: < Ik begrijp des te beter mensen die uit het leven willen stappen.>

Oei YM... Dat is serieuze kost.. Dat ga je hopelijk toch niet doen ? Ik zou zeggen dat het leven zelf ondanks alles te kostbaar is voor zoiets.. Maar misschien ervaar jij je leven zo zwaar en moeilijk dat je hele perspectief anders is ? Van mij in ieder geval een  !