Verleiden

[zwartkopje]

(pure fantasie, hoewel de vrouw in de skijas was ik


Tegenwoordig worden we op de TV door de programmamakers om de oren geslagen met docu-soaps. Iedere TV-zender, of het nu in België of Nederland is, zendt wel zo'n soap uit. De populariteit van die series is enorm. Wellicht omdat het zo dicht bij onze eigen leefwereld staat.
In mijn tomeloze (schrijf)ambitie heb ik me in 2002 ook eens op het pad van docu-soap gewaagd. En... hoewel dit 'drama' al vijf jaren geleden geschreven is, is ze voor mij nog steeds brandend actueel.

Ik stel voor! Ga er even voor zitten. Neem iets te drinken en/of iets (calorie-arm) te eten en geniet van deze docu-soap.

Ik wens jullie alvast véél leesgenot.

Ik voel me goed vandaag. 'En wat zie ik er mooi en lekker uit. Al zeg ik het zelf, hihi'. Ik stijg torenhoog boven de anderen uit. Met mijn tien cm dikke slagroomlaag dat zich sierlijk tussen de met pudding gevulde chocoladesoezen neergevleid heeft op een krokant bed van bladerdeeg. Op mijn bovenste slagroomlaag prijkt op een reepje beige marsepein met sierlijk handgeschreven chocoladeletters mijn naam: St. Honoré. In mijn bovenste slagroomlaag prijkt ook mijn prijskaartje. Ik ben niet goedkoop maar goede kwaliteit behoeft géén krans. Ik zie er prachtig uit. De driekoningentaarten en de fruittaarten in de toonbank verbleken tot niets als ik erbij kom liggen. Ik heb een prachtig uitzicht over de toonbank en vanuit mijn ligging kan ik rustig de kooplustigen gadeslaan en verleiden. 'Aaah... daar komt een vrouw in een sjiek mantelpakje aan. Haar blonde haren opgestoken. Ze nadert de toonbank.' Ik strek me uit, rek me op, zodat mijn tien cm hoge slagroomrug langer lijkt. Ik duw met alle macht mijn puddingsoezen wat meer rechtop, zodat hun chocoladekopjes harder afsteken tegen de witte slagroom. Ik laat me van mijn beste kant zien.
'Toe mevrouw, neem me, pak me, Ik zal je laten zinderen van genot, het genot van je man/minnaar is er niks tegen'. Maar de vrouw gunt me geen oog. Ze blijft hardnekkig bij de broodafdeling staan en bestelt uiteindelijk een lineabrood. Ik laat mijn buikspieren weer hangen en loer aandachtig naar mijn volgende prooi.

De avond valt en ik lig er nog stééds, samen met enkele driekoningentaarten die zèlfs met hun kroon niet kunnen verleiden én nog een verlepte ananas-abrikoostaart, die hoopt dat haar geleilaagje de boel nog kan redden.
Binnen een half uur sluit de winkel haar deuren.

'Wat is er mis met me? Ik ben toch mooi om te zien èn lekker. Ik heb alles wat een taart moet hebben. Zachte, op de tong smeltende zoete slagroom, vloeiende vanillepudding in een jasje van licht gebakken deeg omhult met heerlijkefondantchocolade. Mijn bed van bladerdeeg dat zo heerlijk in de mond verkruimelt... Ik héb gewoon àlles in me en toch willen ze me niet. Was ik maar niet vandaag geboren. Was ik maar eind december geboren dan hadden de vrouwen nog geen goede dieetvoornemens gemaakt en zou ik een wel gewilde taart geweest zijn. Het leven is niet eerlijk.'

Moedeloos kijk ik rond en mijn blik valt op een dikke vrouw met een skijas aan. De vrouw komt aarzelend dichterbij terwijl ze vanuit haar ooghoeken een blik op me werpt. 'yes, yes, yes...toe mevrouwtje, kom dichterbij, bekijk me, zie me in al mijn pracht en praal. Ik zal je bekoren, ik zal je een genot verschaffen zoals je dit jaar nog niet meegemaakt hebt, kom mevrouwtje, kom...'
Met mijn laatste krachtinspanning rek ik me nog eens uit, duw de alweer ingezakte
soesjes recht en hier sta ik in al mijn kracht. De vrouw is inmiddels dichterbij komen staan. Ze staat pal voor me. Haar ogen flitsen heen en weer. Van mij naar de verlepte fruittaart en terug naar mij. Ik zie dat ze denkt. 'Rekent ze uit hoeveel ik waard ben in Belgische franken?' Ben ik dùùr? Néé, zeg dat het niet waar is, ik bèn niet te duur. Ik, St. Honoré ben 5,63 euro wààrd'. De vrouw gaat verder, loopt me voorbij. Maar ik zie in haar ogen hoe begerig ze naar me lonkt en ik vermoed dat ze nu in strijd is met zichzelf, hoe ze strijdt tegen haar goede voornemens. 'Néé, mevrouwtje ga niet weg. Koop me, neem me mee, pak me...'.

Kwart voor zes. Ik spied de supermarkt af. Mijn ogen dwalen in de gangen. Ik moet haar vinden, zij moet me kopen! Ik zie ze. Opgelucht haal ik adem. Ze nadert op zo'n 2,5 m. Ze kijkt behoeftig naar me. Dan richt ze haar blik op de verkoopster. Maar die maakt geen aanstalte om me aan de helft van de prijs weg te geven. Tenslotte druipt de vrouw het af. Ik heb nog één kaart in handen en die ga ik nu uistspelen. Ik draai me een om, richt mijn blik op de verkoopster en zing uit volle borst: 'Lieve verkoopster, laat me nu toch niet alléén, radeloos en verloren, sloop die toonbank om me heen, help me zo bij jou te komen. Laat me eens je gezel zijn, wees de geest die me zal leiden want ik lig hier reeds heel de dag en ben zo moe, kom en bevrijd me. Neem me mee naar je land vol muziek en vol dromen, leidt me naar je land, laat me in jouw buik wonen.(*)

Enkele minuten later, als de laatste klanten de winkel buiten gegaan
zijn, pakt de verkoopster me liefdevol op en legt me zacht neer in een
witte kartonnen taartdoos. Ze sluit de doos. Het is er donker en ik zie
geen steek meer voor ogen maar ik wéét nu dat ik mee mag. Dat ik weldra
in haar buik zal wonen en deze gedachte stemt me vrolijk en blij.

* persiflage op 'Laat me nu toch niet alleen' (Johan Verminnen)

[Ienepien]

Ja, toch wel apart, om de wereld eens te zien vanuit een taart. Leuk bedacht.
Ik had hem wel gekocht als ik wist waar hij lag.

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker