Andere gevoelens niet hebben

[Ienepien]

Ja, maar bij psychische dingen moet je het juist wél nemen. Want dan zit er iets scheef in je hoofd, of je maakt iets niet zelf aan, zodat je rare dingen gaat doen/denken.
Echt, het helpt heus wel. Ik zit er ook al 2 jaar aan.

[petra1963]

Ik heb al vanaf mijn 12e /13e ( dus nu al ruim 30 jaar) last van zware depressies, een flinke angststoornis en PTSS ( Post Traumatisch Stress Syndroom). Ik slik nu vanaf 1996 dagelijks antidepressiva en angstremmers die mij erg helpen om een redelijk 'normaal' en draaglijk leven te leiden. Er zijn wat stofjes in mijn hoofd dus niet goed, en de natuur heeft dat nooit zelf kunnen herstellen, hoewel ik dat wel graag wilde.. Voor mij is het in mijn eigen leven duidelijk geworden dat ik psychisch veel minder lijd, en mijn leven veel draaglijker is, met deze medicijnen dan zonder. En de vraag zou kunnen zijn hoeveel psychisch leiden je nog wilt ervaren, totdat ze vindt dat je genoeg geleden hebt. En gaat kijken welke medicijnen jou eventueel kunnen helpen.. Zou ik zeggen... 

[Jovi_Hobbes]

Wijs advies, Peter.
Het lijkt mij ook dat je het misschien in ieder geval moet proberen. Er zit natuurlijk wel een groot verschil tussen hoofdpijn en een psychotische depressie. Hoofdpijn gaat inderdaad vaak vanzelf wel weer weg, maar depressies zijn een stuk lastiger. Hopelijk zullen medicijnen je helpen om je weer beter te voelen.

[petra1963]

 

[Brummetje]

Het klinkt misschien raar, en ik bedoel het niet verkeerd. Ik ben zelf geen dokter/psycholoog, dus ik zeg ook niet dat ik het heb. Maar ik denk dat ik een vorm (mss lichte weliswaar) van autisme heb.
- Dit omdat ik het liefst alleen ben (thuis altijd alleen op mijn kamertje gezeten). Ik hoef geen vriendinnen.
- Dit omdat ik extreem stil ben, en dat komt niet door het niet willen praten, en ook niet omdat ik het niet zou durven, maar het niet kunnen. Zelfs al zouden ze het over een onderwerp hebben wat ik leuk vind. In een groep van 3 of meer man, ben ik degene die niet tot nauwelijks praat. Behalve als ze mij iets vragen, en dan meestal eigenlijk alleen het antwoord en niet vaak meer, of een ander onderwerp.
- Communicatie is een ramp met mij. Soms laat ik dagen niks van me horen tegen mijn ouders. Niet omdat ik geen contact wil, maar omdat ik er gewoon niet aan denk. Kerstkaarten zijn ook een ramp, ik denk er gewoon niet aan.
- Ik denk dat ik ook best wel in mijn eigen wereldje leef. Soms hoor ik niet eens dat mensen me roepen/iets tegen me zeggen. Weet hiervan nog een goed voorbeeld: Op scouting was er eens een situatie waarin ze me 3 keer moesten roepen voordat ik eindelijk antwoordde.

[Ienepien]

Ja, dat is best lastig, en het lijkt me ook wel iets van Autisme.
Maar als je er zelf geen moeite mee hebt, is het toch niet erg?
Luisteraars moeten er ook zijn. En het is veel rustiger dan mensen, die áltijd het hoogste woord moeten hebben.
Dát is pas lastig.

[Zonnekind]

Lieve Brummetje, ik kan je verzekeren dat je geen autist bent. Viper en ik lachen vaak met "mijn autisme". Ik heb nog veel meer trekken van een autist dan diegene die jij nu juist hebt opgenoemd. Toch ben ik een volstrekt normaal mens (euh... kan dit wel? )
Ik heb ontzettend veel nood aan structuur. Als er ineens een wegomlegging is, slaag ik tilt. Dan moet ik aan de kant gaan staan en hyperventilleer ik. Tot ik mezelf heb kunnen overtuigen om toch verder te rijden. Ik moet dan ondertussen de hele tijd tegen mezelf zeggen: er gaan bordjes staan tot je op de weg komt die je al kent en die je altijd doet.
Als Viper een andere weg neemt dan gewoonlijk zonder dat op voorhand te zeggen, dan slaag ik ook tilt en moet hij me kalmeren.
Als er mij gezegd wordt dat ik geen brug tegen ga komen en er staat er toch een, tja, dan heb ik een groot probleem want dan geraak ik niet onder die brug.
Over die structuur kan ik nog honderden voorbeelden geven. Alles moet thuis en op het werk gedaan worden zoals ik mij had ingeprent, anders lukt het niet.
Dat is ook mijn probleem met seks. Ik stel me altijd al voor hoe het gaat verlopen en als het dan niet krak hetzelfde is, tja, dan lukt het niet.
Ik leef ook heel hard in mijn eigen wereldje en kan er ontzettend van genieten om terug te duiken in dat wereldje.
Je ziet, je bent helemaal niet de enige die trekken heeft van een autist. Maar bij autisme komt zoveel meer kijken en dat zal je zeker niet hebben, anders zat je hier niet op het forum. Iedereen heeft trekken van een autist, alleen heeft de ene er iets meer dan de andere.
En zoals Ienepien al zei, als je er zelf geen last van hebt, trek het je dan zeker niet aan!

[Jovi_Hobbes]

Maar als je het zeker wilt weten is het natuurlijk wel mogelijk om het te laten onderzoeken. Daar zijn tests voor, ten minste, ik herinner me dat Ienepien dat wel eens heeft verteld.

[Ienepien]

Nee, sorry, dat was ik niet.

[Jovi_Hobbes]

Dan ben ik in de war met iemand die waarschijnlijk rond dezelfde tijd als jij op het forum is gekomen. Ik zal weer eens gaan zoeken...

[Jovi_Hobbes]

Gevonden! Isla had het erover, maar wel in jouw voorstelberichtje Ienepien, vandaar de verwarring 

http://asexuality.org/du/index.php?topic=991.msg36849#msg36849

[Brummetje]

Autisme wordt vastgesteld door een psychiater nadat je meerdere gesprekken hebt gehad en er lijsten over je jeugd zijn ingevuld door je ouders (als dat mogelijk is). Ik heb geen contact met mijn ouders, maar kon zelf nog vertellen tot aan dat ik ongeveer 2 jaar was. Bij mij werd ook mijn man uitgenodigd voor een gesprek en daarna was het wel duidelijk. Hij zag sommige dingen als apart die ik al normaal vond, zoals bijvoorbeeld ruzie zoeken in spanning als je samen naar een feestje bent geweest. Op een gegeven moment ontdek je een patroon in bepaalde gedragingen.

Of sociale aparte dingen, bijvoorbeeld niet kunnen reageren op een vraag of opmerking omdat je niet snapt dat dat de bedoeling is. Mooi weer hè. ......... Dat is voor mij een constatering en behoeft geen antwoord. Blijkt het een sociaal zinnetje te zijn om maar iets te zeggen... Je zou dus zoiets moeten zeggen als Ja lekker hè. We genieten er maar even van. Maar ik ga dan bijvoorbeeld vertellen dat momenteel de hondsdagen voorbij zijn of dat het de warmste dag is sinds 18.. en dan kijken mensen je een beetje vreemd aan. Of een driftbui om iets onnozels. Bijvoorbeeld mijn man die telefoon op andere plek heeft neergelegd.  Of iets laten vallen en dan enorm kwaad worden op jezelf en jezelf uitschelden.

Planning, ik heb het nodig en ik haaaaaaaaaat planning tegelijkertijd. Ik kan eigenlijk maar 1 ding per week doen, maar zeker niet meer dan 1 ding per dag. Dus niet en op visite en nog zelf iemand op visite ofzo. En een afspraak (bij het uwv bv) kan me weken bezighouden. Daar lig ik nachten van wakker, gesprekken te oefenen. Ik heb altijd 100000 scenarios doorlopen voor ik ergens heen ga. En het gaat natuurlijk nooit zoals ik bedacht heb, dus ik loop gegarandeerd vast. Ik denk ook altijd te weten wat een ander denkt. Ik ben heel graag alleen en verveel me nooit.

Het is niet eens dat je echt anders bent, maar dat je je anders voelt en anders doet. Alles wat iedereen als vanzelfsprekend doet, moet jij vanuit rede doen. Of zoals ik het altijd heb gezien: Alle anderen zijn anders. HSP is inderdaad overprikkeld zijn, maar dat is precies het hoofdprobleem van de meeste Autisten, dat alle prikkels binnen denderen en je geen idee hebt hoe je ze allemaal aan kunt. Bij mij dachten ze trouwens ook eerst aan allerlei stoornissen als schizofrenie, manisch depressieve stoornis, borderline. Volgens mij psychiater is dat omdat vrouwen al snel NIET onderzocht worden op Autisme. Van alle Autisten leren vrouwen zich het beste aanpassen. Als ze vastlopen worden ze hysterisch genoemd.

Meestal zien mensen niks aan mij. Wel heb ik al heel mijn leven te horen gekregen dat ik een beetje een aparte ben. Ook wel termen als betweter, arrogant, dwarsligger, recalcitrant, lastig, eigenwijs, nukkig, nors, dat soort dingen. De beste informatie over Autisme bij normaal tot hoogbegaafden vind je op autsider.net. Was voor mij het begin van mijn echte leven toen ik daar terecht kwam !! Ik zag wel dat sommige vragen nu aan ienepien gesteld worden die volgens mij een reactie waren op mijn stukje.

Ik kan niet goed kort uitleggen hoe je precies weet dat je Autistisch bent. Ik weet wel dat veel mensen het zijn terwijl ze het niet weten. Die het al heel normaal vinden dat ze altijd precies het verkeerde zeggen, dat ze altijd verkerd begrepen worden, dat ze vaak dingen te letterlijk nemen en daardoor anderen verkeerd begrijpen. Ik denk dat je HSP, de verschijnselen die bij die term horen, kunt zien als 1 van de symptomen van Autisme. Ik zag ook iemand schrijven licht Autisme. Het Autisme is echter altijd hetzelfde bij elke persoon met Autisme, het is de intelligentie die het licht of zwaar maakt. En dan is een hoge intelligentie niet persé een voordeel. Weten dat je anders bent is niet altiid even makkelijk.

Mensen verwachten dan ook meer van je. Want je kunt het vaak wel, maar niet altijd. Autisten horen vooral opmerkingen als: Je moet gewoon beter je best doen, je moet niet zoveel nadenken, zie je wel, je kunt het best wel als je het maar wilt, je moet niet zo negatief doen, het is allemaal niet zo zwart wit, laat een ander ook eens aan het woord, zeg eens iets je bent zo stil, zit je nou alweer te.... vul maar in wat je veel doet, heb je nou nog niet gegeten (geen hongerprikkel) heb je echt geen dorst (geen dorstprikkel), jij zegt altijd nee, jij hebt nooit ergens zin in. Enz enz, en dat zijn dan allemaal dingen die voor de Autist zelf heel normaal zijn.

Ik herken best veel in Isla's stukje. Wat ik hier al had geschreven zijn nl niet alle symptomen die ik heb.

Ik zie het bijv ook totaal niet als mijn vriend een grapje uithaalt met me.
Goed voorbeeld: Hij had zonder dat ik het wist choco-sinas snippers in de winkelwagen gelegd bij de supermarkt. Ik kwam daar thuis bij het uitpakken achter en vraag: "Heb jij die erin gelegd?" (Hij is er gek op.) Hij: "Nee, dat zal jij wel gedaan hebben." Dus ik zeg: "Nee dat heb ik niet." Hij blijft erover doorgaan, dat ik ze wel in de winkelwagen moet hebben gelegd, of zelfs iemand anders die dacht dat onze winkelwagen die van hem/haar was. Zegt ie ook: "Ik gooi ze weg." En legt ze ook daadwerkelijk in de prullenbak. En ik had nog steeds niet door dat ie gewoon met me aan het sollen was.
En zo zijn er nog veel meer situaties waarin mijn vriend me voor de gek houd en ik het niet merk. Soms dreigt er zelfs ruzie door te komen.

Ik heb heel erg veel moeite met spontane bezoekjes. Ik wil dat minstens 1 dag van tevoren weten, dan kan ik me er zeg maar op instellen. Of als ik word gevraagd om extra te werken, wil ik ook graag paar dagen van tevoren weten, en niet op de dag zelf. Want ik stel me er echt op in dat ik tot 18.00 werk, en dan kan ik niet inene tot 20.00 werken.
Of dingen die anders gaan dan normaal. Ik wil ook graag dat alles hetzelfde blijft als ik had gedacht.

Heb ook vaak te horen gekregen: Wat ben je stil/zeg eens iets leuks (dan kan ik al niet eens meer praten, want wat voor leuks willen zij nou horen? Dan sla ik dicht.). Ik haat die woordencombinaties.
Ik ben niet "gewoon stil" nl (dat ik wel weet wat ik moet zeggen, maar niet durf), maar ik kán soms gewoon niks zeggen.
Ik vraag ook vaak gekke dingen aan mijn vriend. Zoals gister (laat, rond 23.00 ofzo) bijv: "Stel we waren nu in een kerk, zou jij dan op dit moment je ja-woord aan mij geven?"
Ik heb ook veel moeite met mensen aankijken. (Eigenlijk niet goed voor een caissière.)

Ik zal eens kijken op dat autsider.net.
Net gekeken, en er staat ook Asperger op. De beschrijving in de DSM-IV van Stoornis van Asperger is vrijwel identiek aan die van Autistische Stoornis, met één belangrijk verschil: bij de Stoornis van Asperger mag er geen 'klinisch significante' taalachterstand zijn.

[Ienepien]

Toch wel fijn, dat er van alles over te vinden is, en er voor jezelf dan weer een puzzelstukje op z'n plaats zit.
En zelfs, dat je het hier erover kan hebben. Voor ons is niks te gek/vreemd/raar. 

[Brummetje]

Zien jullie me niet als hypochonder, maar dan meer van de psychische ziektes?
Niet dat ik zo graag dit alles wil hebben, ik wil alleen een antwoord op vragen zoals: Waarom ben ik zoals ik ben? Is het alleen mijn karakter, of zit er meer achter? Kan ik er wat aandoen? Of moet ik ermee leren leven? Kan ik ooit uitleg geven over mijn (rare) gedrag tegen familie?

[Ienepien]

Hypochonder? Nee hoor. Je hebt het toch écht zo gevoeld? En uitleggen aan je familie? Doe het op dezelfde manier als je hier doet. Ik geloof je wel hoor.