Myra fanclub

[Ereinion]

Ik denk dat het er ook aan ligt dat ik mensen niet snel vrienden noem. Mijn 'vriendjes' op hyves zijn geen vrienden. Ik mag de leden hier graag, maar ik zou jullie niet echte vrienden noemen. Vooral omdat ik buiten het forum om geen contact heb. Ik leer steeds meer mensen kennen binnen het fantasy-wereldje, maar vrienden... nog niet. Collega's als vrienden. Nee, die hoop heb ik wel even gehad, maar nu weet ik beter. Ik mag ze graag en kan het overal met hen over hebben, maar ik noem ze geen vrienden.

Ik kan natuurlijk bij mijn vriend terecht als er iets aan de hand is. En bij familie. Ik heb eigenlijk nog nooit iets meegemaakt waarbij ik de steun van vrienden nodig had. (Ja, misschien toen mijn ouders gingen scheiden. Dat deed wel pijn dat sommige mensen van wie ik het verwachtte er nooit iets over vroegen.) Dus ergens ben ik heel gelukkig dat ik nooit in zulke situaties geraak, maar ik mis het hebben van vrienden wel.

[Mannetje]

Ook ik heb wel eens zitten denken over wanneer je iemand tot je vrienden reken.
En jouw omschrijving komt daarmee aardig overeen.

Je vriendenkring uitbreiden, daar moet je inderdaad aan bouwen. Zoiets moet groeien.

[Ienepien]

Ik heb héél veel aan een persoon op msn, waar ik mijn frustraties, ellende, verdriet, maar ook de lolletjes en de leuke dingen aan kwijt kan.
Eigenlijk zou iedereen zo'n iemand moeten hebben.
Een soort van vertrouwens-persoon vriend/vriendin.
Ik uit me veel makkelijker op de pc dan in real-life!

[AceVentura]

Ik heb ook niet echt veel vrienden, ik heb wel iemand die ik erg vertrouw en waar ik af en toe leuke dingen mee doe. Verder kan ik op veel punten rekenen op steun van m'n familie, maar daar bespreek ik ook weer niet alles mee (zoals aseksualiteit bijvoorbeeld).

Collega's kunnen wat mij betreft wel vrienden zijn als er een "klik" is, in de afgelopen 12 jaar heb ik dat met twee collega's gehad en heb daar absoluut geen spijt van gehad. Met die personen kan je dan ook prive goed opschieten en dingen ondernemen.

Ik uit me veel makkelijker op de pc dan in real-life!

Dat heeft volgens mij iedereen wel, dat komt volgens mij omdat een forum/email/IM/whatever een "lagere" communicatievorm is dan bijvoorbeeld face-to-face contact. Je zit wat meer verscholen en kan je met uitingen misschien iets meer permitteren.

[Mannetje]

Ik spreek ook vaak met iemand op MSN. Soms vraag ik me af hoe het met me afgelopen zou zijn als diegene er niet was. Er is zoveel gebeurt de afgelopen 1,5 jaar. Dat had ik denk ik alleen niet gered.
Dus erg handig dat internet.

Zo heb ik vandaag nog mijn MSN adres naar iemand gestuurd, omdat ik weet dat die in een moeilijke periode zit, ongeveer vergelijkbaar met wat ik allemaal heb meegemaakt.
En ik heb zo het idee/gevoel die te kunnen helpen. Via MSN is de drempel toch net even wat lager om over gevoelige onderwerpen te praten.

[Ereinion]

Maar nu gaan we voorbij aan Myra's vraag.

De mens is een sociaal wezen...volgens mij klopt dit echt

Ik merk dat als ik mijn vriendinnen een paar weken niet gezien heb, dat ik dan echt een soort ontwenningsverschijnselen begin te vertonen...ik word dan somberder, onrustiger...Dus blijkbaar maakt vriendschap een soort levensenergie los... Mijn collega's zie ik vaker, maar bij hen heb ik dat soort gevoel niet.

Iemand die dit herkent?

[Jovi_Hobbes]

Ik heb daar een dubbel gevoel bij. Aan de ene kant heb ik een paar mensen die heel veel voor mij betekenen en die ik inderdaad graag regelmatig zie en die ik kan missen als ik ze langere tijd niet zie. Soms heb ik dan zo'n onbedwingbaar gevoel om gewoon eventjes met zo iemand te bellen en dan voel ik me direct beter. Is dat ongeveer wat je bedoelt Myra?
Aan de andere kant heb ik soms ook de behoefte om alleen gelaten te worden en dan vind ik het niet erg als ik mensen een tijdje niet zie of spreek. Ik noem mensen ook niet snel vrienden, maar heb de laatste jaren wel gemerkt dat het groepje mensen waar ik echt op terug kan vallen kwetsbaar is en misschien iets groter mag worden.

Met collega's heb ik dat gevoel totaal niet. Ik kan best met ze opschieten, maar mis ze nooit als ik ze een tijd niet zie. Voor mij zou vriendschap met collega's ook niet goed werken. In bepaalde gevallen moet je gewoon zakelijk met elkaar om kunnen gaan en je maakt het jezelf dan erg moeilijk als je privé en werk door elkaar lopen. Maar goed, het maakt natuurlijk wel een beetje uit op welk niveau je wordt geacht samen te werken.
Ik heb redelijk veel mensen die één of twee aspecten van mijn leven goed kennen, maar eigenlijk maar erg weinig die in alle aspecten meedraaien. Die laatste noem ik vrienden. Die anderen zijn misschien potentiële vrienden ofzo. Er kan natuurlijk altijd iets in je leven gebeuren waardoor de band met iemand sterker wordt.

[myra]

Bij collega's heb ik altijd in het achterhoofd : die evalueren me  (bij ons vult iedereen over iedereen een evaluatie in, éénmaal per jaar), en ik haat het om beoordeeld te worden, door vrienden wil ik gewoon aanvaard worden. Ik kom ook vaak hypocrisie en geroddel tegen op de werkvloer...Conclusie : collega's zijn geen vrienden...

Ik heb onlangs mijn facebook account gedelete... ik had 87 contactpersonen, en heb de lijst eens overlopen...Ik kwam tot de conclusie dat ik maar een viertal mensen daarvan als vrienden kon zien...Dan had ik zoiets van : wat doen al die anderen hier? Allemaal mensen die ook toevallig op dezelfde plaats werken als ik, maar die me totaal niet kennen, mensen uit de lagere of de middelbare school, ex-stagiaires waar ik helemaal geen contact meer mee heb...wat hebben die mensen met mij te maken? dus weg met facebook  

Ik bedoel idd wat jij beschrijft Jovi...En alleen zijn heb ik ook nodig...De balans moet bij wel in evenwicht staan...ik moet ongeveer  een paar keer per week contact hebben gehad met een echte vriendin  (mag via mail of sms ook) of ik ga me onrustig en eenzaam voelen... Dagelijks afspreken zou ik ook niet kunnen, dat is me te druk... Maar soms is het moeilijk om die balans te behouden... er spelen zoveel factoren mee...vrienden hebben  bv een eigen leven...je kunt ze niet opeisen he.

[pinky]

Ik heb een paar mensen met wie ik met een aantal dingen terecht kan. Maar ik denk dat ik mezelf vooral in de weg zit. Ik denk dat ik dan anderen met mijn probleem opzadel en dat is niet de bedoeling. Maar als ik moet zeggen wie er zou langskomen als ik er doorheen zit dan denk ik dat er drie meteen langskomen, tenzij ze echt niet kunnen omdat het gevaarlijk is (de één is alleenstaande moeder en kan haar kind niet alleen laten. De ander heeft bloeddruk problemen en kan soms flauwvallen, waardoor autorijden echt gevaarlijk is, en de derde woont behoorlijk ver weg en werkt onregelmatige diensten, waardoor hij zeker niet altijd bereikbaar is). Maar ik weet dat ik altijd naar hen alle drie zelf heen kan rijden. Dan zijn er nog een stuk of 3 meiden met wie ik wel eens met een probleem terecht kan en die ooit vriendinnen waren, maar nu niet meer. Ik zou ze wel graag meer willen zien, maar afspreken is echt een ramp met alle wisselende roosters en drukke levens van tegenwoordig. Dus ik zou zeggen dat ik 3 vrienden heb die ik regelmatig zie of spreek. En verder niets. Ik heb sinds kort met de vriendin in Nijmegen afgesproken daar elke weet na het werk te gaan eten. Helemaal gezellig. Die gesprekken met haar heb ik echt gemist. Erg leuk!

Maar ja, hyves en facebook dat zijn echt geen vrienden. Ik heb nog wel een vriendin in Amerika zitten die ik nauwelijks zie of spreek. Maar ik weet zeker dat ze er voor me is als er iets gebeurt. Ze kan nooit langskomen, daar heeft ze gewoonweg het geld niet voor. Andersom ook niet. Bellen is ook redelijk door elke week en zo goed als onmogelijk door onze roosters. Mailen duurt haar gewoon te lang als alleenstaande moeder met drie baantjes. Dus we zijn het er beide over eens dat ondanks het weinige contact, dat we zeker vriendinnen zijn. En dat zal ook altijd wel zo blijven. We hebben denk ik eens in de twee maanden contact. Dan is het weer even een behoorlijk intieme update van onze levens en dan weer even radiostilte. Maar na twee jaar is er dus nog steeds contact! Echt superleuk. Hmm... ik geloof dat het weer tijd is voor een mailtje, nu ik er zo over nadenk! Haha!

Maar ja, ik moet zeker mijn vriendinnen eens in de zoveel tijd zien of spreken. Anders raak ik ook mijn energie kwijt. Ook al is het maar om wat dingen te overleggen of te bekijken hoe anderen over denken. Of ik niet gek ben in een normale wereld of juist andersom. Dat ik normaal ben in een gekke wereld. Het antwoord ligt altijd ergens tussenin, maar die feedback van vriendinnen is altijd fijn en handig! Dat is ook een voorwaarde van vriendschap. Dat je eerlijk tegen elkaar kan zijn. En dat de vriendschap bestand is tegen een keer harde woorden!

[Jovi_Hobbes]

Maar soms is het moeilijk om die balans te behouden... er spelen zoveel factoren mee...vrienden hebben  bv een eigen leven...je kunt ze niet opeisen he.

Nee, dat is zo. Maar echte vrienden staan inderdaad klaar op het moment dat je ze echt nodig hebt. Dan vallen al die drukke agenda's wel weg. Maar gedurende de normale gang van zaken kan het soms lastig zijn om momenten te vinden waarop je allebei tijd hebt. Wat dat betreft prijs ik onze generatie gelukkig met de uitvinding van e-mail. Dat maakt het veel makkelijker om goed contact te houden met iemand die niet binnen een straal van 10 kilometer woont.

[Ienepien]

Ik heb het ook best wel lang gehad, dat als ik niet op mijn pc kon door problemen met dat 'ding' ik enorm onrustig werd.
Dan mis ik Aven, en mijn vrienden op msn.
In real life hebben we ook een stel vrienden, die regelmatig komen logeren. En als dat té lang duurt voor ze weer komen, merk ik ook, dat ik er onrustig van word. Dus zoiets bedoel je Myra?
Als ik ze dan weer zie/spreek kan ik er weer eventjes tegen. Ik heb dan het gevoel, dat ik de hééle wereld weer aankan.

[myra]

Idd, Ienepien... De twee laatste regels uit je postje beschrijven het helemaal...

[Zonnekind]

Ik ken dat gevoel helemaal niet maar dat is misschien ook omdat ik niet echt vrienden heb op dit moment. Er zijn natuurlijk wel mensen waar we af en toe mee afspreken en waar ik mij best een dag of een avond mee kan amuseren maar ik zie ze niet als vrienden. Ik zal hen niet opbellen als ik met iets zit. Ik wil best wel meer echte vrienden hebben maar die moet je natuurlijk toevallig ergens tegenkomen, je kan ze niet zoeken in de winkel

[Jovi_Hobbes]

  Zonnekind, leuk je weer te zien!

[Sismo]

Vanavond is "March of the Penguins" te zien op RTL4! Kunnen jullie die zender ontvangen in België?