Myra fanclub

[petra1963]

Die behoefte voelen, en blijven voelen, is heel positief. Dat meen ik echt. Blijf het vooral voelen ! Daarmee geef je zoveel waardevols aan mensen om je heen !

Goed dat je opstandig werd bij onredelijke vragen van mensen met een handicap. Maar mooi zo'n 'omkaderingsgroep'. Dat lijkt mij wel een mooie vorm, om zo te leven. Ik weet niet of we dat in NL zo kennen.

Maar verder: om een extreem voorbeeld te geven over hoe iemand 9of een groep personen) kan ontsporen onder de druk om te moeten helpen, ook in hun prive leven...( een echt gebeurd verhaal..)

Plaats : een nonnenklooster in Nederland ergens eind jaren '60. De zusters worden nogal geleefd door het veeleisende dagschema, door de regel van hun orde en dergelijke. Ze leiden een soort internaat, een lagere school. ( Dat bestond hier toen nog) Ze moeten altijd maar geven..geven...geven... geven.. Dat is niet alleen de druk van de groep, van de orde, van de regel, van het dagelijks ritme.. Dat vinden ze ook van zichzelf..
In het klooster is nauwelijks verwarming. Gevolg: in zo'n oud gebouw is hetmeestal koud. Variërend van koud tot steenkoud. Nergensmag verwarming aan. Behalve: in de kamer van Moeder Overste. Die heeft een straalkachel op de kamer..En vindt dat nog de normaalste zaak van de wereld ook..


Kortom: hoe ver moet je gaan ? 

[myra]

die moeder overste is een pure hypocrieteling...

Bedankt voor je lieve woorden...Op zich zal die behoefte idd niet slecht zijn...Maar ik moet ook m'n grenzen bewaken.

[petra1963]

Klopt ! Maar het systeem dat je altijd maar moet helpen en niet mag toegeven aan wat je zelf graag wilt, of waar jezelf behoefte aan hebt, maakt dat iemand zo wordt. En zo'n systeem kan in je omgeving zitten, maar ook in je hoofd..

[myra]

ja, idd, zoals de personen met een handicap die eisten dat de vrijwilligers alles wat ze verlangden deden, en dan nog durfden dreigen met 'hogere instanties' als de vrijwilliger dit niet zag zitten... Dit heb ik meegemaakt.

[petra1963]

Ah jakkes.. BAH ! Dat soort gehandicapten verdient een lesje ! Ze zijn gemakzuchtig, lui, asociaal en totaal verwend en bedorven.. BAH !

Hoe gingen jullie daar mee om ? Ik besdoel.. het is wel makelijk voor me om me zo uit te drukken, maar als je er concreet voor staat is het heel vervelend maar moet je er wel iets mee. Dat lijkt me niet eenvoudig...

[myra]

ik was op dat moment permanentie-verantwoordelijke van de omkaderingsgroep, wat wil zeggen dat ik een uurrooster opstelde van welke vrijwilliger op welk moment aanwezig kon zijn (zodat de gehandicapte altijd op iemand beroep kon doen).

De permanentie-uurrooster beperkte zich tot weekdagen, omdat de studenten in het weekend naar huis gingen. Die persoon eiste dat er zondag rond het middaguur iemand was om hem uit zijn auto te helpen. Probleem : niemand van de vrijwilligers kon of wou dit doen. Tenslotte moet je dan een halve dag vroeger thuis vertrekken, alleen om een taakje van 5 minuutjes...

De betrokken persoon zeurde  weken aan mijn hoofd dat ik moest regelen dat er zondag iemand was. Ik vond zelf dat ik de andere vrijwilligers daar niet toe kon dwingen en zei hem dit ook. De andere mensen met een handicap op ons kot gaven de vrijwilligers trouwens gelijk en vonden dat die persoon overdreef. Toen dreigde hij met zijn hogere instanties. Ik heb toen gezegd dat ik wel af en toe eens een keer vroeger voor hem wou opkomen, maar dat hij het persoonlijk aan anderen moest vragen als hij wou dat die het ook deden. Dat hij dat niet in mijn schoenen moest schuiven. Hij was niet echt tevreden daarmee, maar ik ook niet bepaald.

Ik heb nooit de andere vrijwilligers ertoe gedwongen zoals meneer wou...

Ik ben idd één keer op zondagnamiddag vroeger gekomen, ik weet niet hoe hij de rest opgelost heeft, hij heeft me in elk geval niet meer lastig gevallen ermee...

[Ienepien]

Het is ook eigenlijk heel raar, als je het zo bekijkt. Waarom zou een gehandicapte, omdát hij gehandicapt is, altijd zijn zin moeten krijgen?

[petra1963]

ik was op dat moment permanentie-verantwoordelijke van de omkaderingsgroep, wat wil zeggen dat ik een uurrooster opstelde van welke vrijwilliger op welk moment aanwezig kon zijn (zodat de gehandicapte altijd op iemand beroep kon doen).

De permanentie-uurrooster beperkte zich tot weekdagen, omdat de studenten in het weekend naar huis gingen. Die persoon eiste dat er zondag rond het middaguur iemand was om hem uit zijn auto te helpen. Probleem : niemand van de vrijwilligers kon of wou dit doen. Tenslotte moet je dan een halve dag vroeger thuis vertrekken, alleen om een taakje van 5 minuutjes...

De betrokken persoon zeurde  weken aan mijn hoofd dat ik moest regelen dat er zondag iemand was. Ik vond zelf dat ik de andere vrijwilligers daar niet toe kon dwingen en zei hem dit ook. De andere mensen met een handicap op ons kot gaven de vrijwilligers trouwens gelijk en vonden dat die persoon overdreef. Toen dreigde hij met zijn hogere instanties. Ik heb toen gezegd dat ik wel af en toe eens een keer vroeger voor hem wou opkomen, maar dat hij het persoonlijk aan anderen moest vragen als hij wou dat die het ook deden. Dat hij dat niet in mijn schoenen moest schuiven. Hij was niet echt tevreden daarmee, maar ik ook niet bepaald.

Ik heb nooit de andere vrijwilligers ertoe gedwongen zoals meneer wou...

Ik ben idd één keer op zondagnamiddag vroeger gekomen, ik weet niet hoe hij de rest opgelost heeft, hij heeft me in elk geval niet meer lastig gevallen ermee...

Nou, dat vind ik dan nog heel lief en coulant van je dat je een keer gekomen bent. En goed dat je verder je been stijf gehouden hebt ! Want wat hij deed kan echt niet ! En dan nog dreigen met 'hogere instanties' ! Wat een vreselijk verwend en arrogant persoon was dat..
Zo iemand verdiednd een trap onder zijn (...)  Ik ben blij voor je dat de andere gehandicapte bewoners jullie steunden.
Als hij dan uit de auto geholpen wilde worden, moest hij zelf ook maar voor iemand uit zijn prive netwerk zorgen die dat voor hem deed. Dat denk ik er van...

[myra]

bedankt voor je begrip.    Het was idd een vrij arrogante persoon,en een betweter, ook op andere vlakken

[Zonnekind]

Ik volg Peter helemaal.

Knap van je Myra dat je al die dingen hebt gedaan. Ik denk dat ik het niet zou kunnen om echt heel mijn leven in teken te stellen van anderen. Ik doe hetzelfde werk als jij en ik doe ook nog een hoop vrijwilligerswerk maar ik zou het niet kunnen om het voortdurend te doen. En toch herken ik ergens wel iets van wat je zegt. Toen Viper zijn ongeval heeft gehad, genoot ik ervan om hem te helpen en hem te kunnen verzorgen. Maar dat was volgens mij eerder omdat hij daarvoor altijd mij hielp in al mijn problemen en nu kon ik hem ook eens helpen. Maar ik heb nu wel een beetje het gevoel dat ik nog meer zou kunnen doen en dat ik nog niet genoeg doe voor mensen in mijn werk. Herken je dat ook? Ik bedoel dan, die mensen hebben het al goed, die hebben veel geld en kunnen zich al een verblijf in een instelling permitteren. Er zijn mensen die nog veel meer hulp nodig hebben.

[pinky]

Tsja, hoop dat dit niet fout overkomt, maar misschien wil je anderen help om je nuttig te voelen, om jezelf een gevoel van waarde te geven en dat als je anderen niet helpt dat je je dan maar nutteloos voelt?
Ik heb het ook hoor. Ik doe niet voor niets een opleiding tot therapeut. Ik wil andere mensen helpen! En dat doe ik dan ook. Maar als ik een dag helemaal niets heb gedaan (in de zin van, alleen maar gelezen, TV gekeken, geslapen, beetje in huis keutelen) voel ik me aan het einde van de dag toch best rot, omdat ik niets nuttigs heb gedaan. En dat terwijl ik de hele week keihard heb gewerkt en doodmoe was. Dus dan is het ergens wel logisch dat je ook dingen voor jezelf doet. Mijn strategie. Er gewoon niet aan toegeven en lekker dagen niets blijven doen! En het gaat steeds meer wennen en ik kan er steeds meer van genieten. Maar feit blijft dat ik te gemakkelijk andere mensen wil helpen! Maar goed, zal mijn hele leven wel iets zijn waar ik een middenweg in moet blijven vinden voor mezelf. En ach, liever zo dan andersom, toch?

[Ienepien]

Maar gewoon op een vrije dag "niets" doen, daar hoort volgens mij ook onder: stofzuigen, afwassen, eten koken, boodschappen doen enzovoort. Dat zijn toch ook héél nuttige dingen?
En jezelf weer opladen, door lekker in het zonnetje te zitten, of op de bank een boek lezen/tv kijken, is zéér nuttig.
De boog kan niet altijd gespannen staan. Daar ga je aan kapot.

[Zonnekind]

Ik kan best een hele dag absoluut niets doen hoor Ienepien, en dan bedoel ik ook echt absoluut niets. Dan hang ik in de zetel en kijk ik tv en zit ik op het forum Maar dan heb je 's avonds wel het gevoel dat het nu toch stilaan tijd wordt dat je iets gaat doen, terwijl je dan eigenlijk moet gaan slapen

[Ereinion]

Maar gewoon op een vrije dag "niets" doen, daar hoort volgens mij ook onder: stofzuigen, afwassen, eten koken, boodschappen doen enzovoort.

Dat hoort voor mij niet bij nietsdoen.  maar ik ben niet zo goed in nietsdoen, ik heb veel te veel in mijn hoofd, wat ik nog wil gaan doen, dus doe ik meestal wel wat. Maar ik merkte wel dat, toen ik nog werkte, ik heel veel wilde doen, maar me er minder goed toe kon zetten. Ook omdat ik niet wist wat ik als eerste zou gaan doen. Dan had ik na een vrije dag vaak het gevoel dat ik mijn tijd verprutst had.

[Ienepien]

Ja, dan wil je veel te veel in die ene dag proppen.