Oorzaak, gevolg en eventuele remedie?

[Ereinion]

Ik heb een idee, maar ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen.

Ah, wikipedia zegt het volgende:
Tantra (Sanskriet: tan = expansie; tra = bevrijding), ook tantrische yoga of tantra yoga genoemd, is de wetenschap die tot geestelijke verruiming en bevrijding leidt. Tantra is een van de esoterische tradities die deel uitmaken van het hindoeïsme, boeddhisme en jaïnisme. In de tantra ligt de nadruk op de ontwikkeling van menselijke sterkte, zowel door middel van meditatie alsook door de directe confrontatie met moeilijke omstandigheden voor het overwinnen van angsten en zwakheden.

Ik denk echter dat ik het meer als tip kreeg in deze zin:

Tantra Sex. Tantrische Sex: een ritueel dat een andere dimensie geeft aan de seksuele energie en seksualiteit. Tantrische sex is een mystieke Oosterse traditie die geliefden naar hogere sferen van passie en sensualiteit leidt. Tantrische sex is beminnen door meditatie en aanraking. Om één te worden met je partner op emotioneel, fysiek en spiritueel vlak. Tantrische Yoga meesters hebben een serie rituelen ontwikkeld om Seksuele Energie op te wekken en deze naar hogere sferen te leiden.

[petra1963]

Inderdaad, bij de tip die ik ook kreeg, ging het om die 'Tantrische sex'. Volgens mij is dat dan weer een westerse bewerking ( sex is fun en fijn ) van een Indiase yoga traditie. Waarbij het dan ( in ieder geval in de foldertjes die ik daar van tijd tot tijd over zie) vooral gaat om de sexuele handelingen, met een spiritueel sausje overgoten. Dat zou mij dan ook van mijn asexualiteit af kunnen ( eigenlijk ook moeten ) helpen, meenden een paar mensen.. 

Kijk, als het iemand helpt om beter in zijn/ haar vel te komen zitten, en zijn/ haar lichaam en gevoel beter te accepteren, en ( meer) van sex te genieten, kan zo'n workshop tantra zinvol zijn. Ook misschien niet bij iedereen, dat verschilt per persoon. En daar heb ik ook geen problemen mee.

[fleurtje]

Amai dat is een hele boterham dank je wel om het eventjes uit te leggen.
Ik had er nog nooit van gehoord!!!

[Jan]

De meeste aseksuelen werken lichamelijk toch ook prima? Er mag dan minder libido zijn, maar de meeste aseksuelen kunnen wel lichamelijk reageren op seks. Denk maar aan het deel van de aseksuelen dat wel mastrubeert. Daar gaat het niet om: het gaat om het mentale deel dat niet op seks zit te wachten.

Wist ik niet, mogelijk heb ik een van de vele topics gemist. Maar dat is dan toch ook weer op te delen in meerdere categoriën?
Naar mijn idee heeft bv. mijn vriendin niets lichamelijks qua kriebel of gevoel wat misschien ontladen zou moeten worden.
Eerlijk gezegd ging ik er vanuit dat a-seksualiteit bij de meesten ook lichamelijk is. Zo zie je maar, het is alzo niet in te delen of onder een noemer te plaatsen.
Dus het kan uitsluitend een mentale zaak betreffen? En dan juist als er iemand anders "dichterbij" komt?

Mijn vriendin uit zich niet alleen op seksueel gebied moeizaam, maar ook op persoonlijk gebied. En juist als er iemand dichterbij komt, ook al is het een heel goede bekende.
Ik ben benieuwd of, en hoe je zoiets los van elkaar kunt zien als er mensen dichterbij komen, dus het verschil tussen het idee van seksueel dichterbij komen of algemeen persoonlijk dichterbij komen?

[petra1963]

Het klinkt alsof jouw vriendin moeite heeft met zich uiten, op persoonlijk gebied, in ieder geval. Daaraan gekoppeld is meestal moeite om andere mensen emotioneel en fysiek dichterbij te laten komen. Je zou haar moeite met sexueel dichterbij komen daarmee kunnen zien als een verbijzondering van een ander dichterbij laten komen. Heel dichtbij..En daarmee heel confronterend.

Kan het van belang zijn om te kijken naar waar haar algemenere behoefte aan afstand en distantie vandaan komt ?

[Jan]

@Peter,
Je raakt een punt! Een punt waar ik ff over na moet denken. Ik kom er op terug!
Wat er eerder was, de kip of het ei gedachte/

[Jan]

Het klinkt alsof jouw vriendin moeite heeft met zich uiten, op persoonlijk gebied, in ieder geval. Daaraan gekoppeld is meestal moeite om andere mensen emotioneel en fysiek dichterbij te laten komen. Je zou haar moeite met sexueel dichterbij komen daarmee kunnen zien als een verbijzondering van een ander dichterbij laten komen. Heel dichtbij..En daarmee heel confronterend.

Kan het van belang zijn om te kijken naar waar haar algemenere behoefte aan afstand en distantie vandaan komt ?

Ze heeft uitsluitend moeite zich te uiten op persoonlijk gebied, verder kletst ze de oren van je hoofd. Als een ander een probleem heeft dan lost ze dat in no-time bijna op proffesionele wijze op, hoe persoonlijk zoiets voor die ander dan ook is.
In het begin van de relatie heb je dat verschil nog niet door, ze praat immers makkelijk. Later ga je het merken en dat begon dan in dit geval met aanrakingen waar (naar mijn ervaring) vreemd en anstig op gereageerd werd.
Dan ga je daarover nadenken. Daarna ben ik het gaan koppelen aan het persoonlijke deel, ook daarin te dichtbij komen deed haar dichtklappen.

Ik probeer er achter te komen waar haar behoefte aan afstand vandaan komt, maar dat blijkt niet eenvoudig.
Ik heb wel een aantal aanwijzingen boven water: Het als kind veel zelf hebben moeten uitzoeken omdat de ouders het (te) druk hadden met de cariëre. Seksueel ongewilde ervaringen met jongens in de vroege pubertijd. Een huwelijk zonder seks en zonder persoonlijke communicatie (was wellicht al een gevolg van het eerdere). Je man die er met je vriendin vandoor gaat.

Ook daarna is het alleen zijn m.i. een gevecht gebleken in de zin van dubbele gevoelens. Iemand zoekt contacten en als het dan een man is dan moet je die steeds op een gegeven moment weer afwijzen. Daarna gaat zo iemand zich meer en meer afsluiten.

En nu ben ik er en ik heb erg veel begrip, maar toch blijven er deuren angstvallig gesloten.

[Ienepien]

Het lijkt me op emotionele verwaarlozing in haar jeugd. Je moet proberen, om die emotionele kant bij haar boven te halen, en die moet ze nog ontwikkelen, want dat is door die ongewilde sex in haar pubertijd nog verder gesmoord.
Dat hoor je te ontwikkelen in je pubertijd. En dat is bij haar (waarschijnlijk) niet gebeurd.
(En eigenlijk denk ik, dat ze de liefde en waardering van haar ouders nog steeds zoekt)

[Jan]

Ik denk dat je gelijk hebt 
Maar in al die jaren heeft ze het toch in moeten vullen en dat zit enorm vastgebakken. Ik probeer er ook onvoorwaardelijk voor haar te zijn en dat weet ze ook. Maar bij alles wat persoonlijk wordt op dat gebied klapt ze dicht en zegt ze dat het moeilijke vragen zijn en er geen antwoord op kan geven. In veel gevalen kan ik goed analyseren en dingen in stapjes en in volgorde vragen, maar dit valt niet mee hoor.
Een van haar ouders leeft niet meer en de ander ziet ze wel regelmatig, maar houdt ze op (haar) afstand. Ook dat heeft ze "ingevuld".

[Ienepien]

Maar toch denk ik, dat ze die banden wat aan moet halen. En een diepgaand gesprek met die ouder moet hebben. Het zal veel verduidelijken, en haar enorm opluchten. (Als diegene tenminste praten kán). Het is misschien wel handig, als jij er bij bent, of anders iemand anders die haar heel na staat. En als ze bij voorbaat al weet, dat het geen prater is, kan ze misschien wat op papier zetten. Haar vragen hierin zetten, haar angsten van vroeger, (dat ze vaak bang was om alleen te zijn, aan haar lot overgelaten te zijn), en waarom de ouders het zo gedaan hebben zoals ze het gedaan hebben.
En natuurlijk of ze wel trots op haar zijn (geweest) bij mooie cijfers op haar rapport, een behaald examen, dat soort dingen.

Kijk maar eens, of ze hier iets mee kan.

[Ereinion]

Misschien wel een goed advies!

[Jan]

Is zeker een goed advies en ik kan mij er helemaal in vinden!
Je gaat eigenlijk terug naar de mogelijke bron.
Toch voorzie ik dat zoiets moeilijk gaat worden. Ik zal er zeker over nadenken hoe ik het op de meest goede manier kan aankaarten.
Beide partijen hebben wat dat betreft een schild om zich heen en probeer dat maar eens te doorbreken.

[Ienepien]

Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, en bij mij zit dat gedeelte nog steeds op slot, omdat ik niet weet, hoe ik het aan moet pakken.
En omdat ik bij voorbaat al denk, dat het toch niks oplevert, omdat m'n moeder nooit een prater geweest is. (M'n vader leeft niet meer)
Maar oplossingen voor een ander aanreiken, ja, dat kan ik wel. Ik wil altijd teveel voor anderen zorgen.
En m'n eigen "ding" alleen proberen op te lossen.

[Jan]

Nou het is dan ook heel vergelijkbaar. Vandaar je zo heldere advies. Je begrijpt dus helemaal hoe moeilijk het zal zijn om een stap in de richting tussen moeder en dochter te kunnen zetten.

[Ienepien]

Toch wens ik je veel succes.