heeft een asexule - sexule relatie minder kans op slagen?

[Sam]

Ik lees dit topic met veel interesse. Veel er aan toe te voegen heb ik niet, wat weet ik nou van relaties? Nog niet zoooo veel.
Op éen paar uitspraken over 'anti-seksuele houdingen' op het forum wou ik wel even reageren....

Austen, je hebt het over samen in bad, knuffelen, etc. dan is dat, m.u.v. gemeenschap toch al heel dichtbij seks? Het is i.i.g. intiem.
En ik denk dat ook jij het verder op een rij hebt dan het gemiddelde forumlid.

Hmm, Jan, soms klinkt je een beetje alsof je vindt dan iemand die verder de seksuele kant op gaat in het sluiten van een compromis het meer op een rijtje heeft. Maar iedere persoon heeft toch gewoon andere grenzen? Voor de één is lekker samen in bad een goed idee, voor de ander is in hetzelfde bed slapen en boven de kleren knuffelen al een hele emotionele inspanning. Dan wordt een compromis veel moeilijker.

En ja NATUURLIJK is het voor de seksuele partner ook heel moeilijk, NATUURLIJK is er frustratie, een gevoel van afwijzing etc. Dat zal ik nooit ontkennen. Zelf ben ik van mening dat een relatie tussen een aseksuele en seksuele persoon soms zelfs onmogelijk is, hoeveel beiden partijen het ook willen. Soms is het verschil te groot, de behoeften te uiteenlopend, de afstand onoverbrugbaar. 

[Jan]

Sam schreef:
Hmm, Jan, soms klinkt je een beetje alsof je vindt dan iemand die verder de seksuele kant op gaat in het sluiten van een compromis het meer op een rijtje heeft. Maar iedere persoon heeft toch gewoon andere grenzen?

Nee, zo bedoel ik het niet.
Meer op een 'rijtje', daarbij bedoel ik niet dat iemand zover mogelijk de seksuele kant opgaat, maar dat diegene (al dan niet samen met een partner) zover is dat beiden al meer tevreden zijn doordat er wederzijds begrip is.
Je kunt zeker niemand 1:1 vergelijken qua grenzen en belevingen, maar de één is nu eenmaal verder in het proces van invullen / acceptatie etc. dan de ander.


En ja NATUURLIJK is het voor de seksuele partner ook heel moeilijk, NATUURLIJK is er frustratie, een gevoel van afwijzing etc. Dat zal ik nooit ontkennen. Zelf ben ik van mening dat een relatie tussen een aseksuele en seksuele persoon soms zelfs onmogelijk is, hoeveel beiden partijen het ook willen. Soms is het verschil te groot, de behoeften te uiteenlopend, de afstand onoverbrugbaar.   

De laatste dagen/weken zijn er steeds meer mensen op het forum ingelogd die zelf seksueel zijn en een (mogelijk) aseksuele partner hebben.
Ik vind dat (zelf) een heel goede ontwikkeling en aanvulling op het geheel.
Dan lees je ook dat het inderdaad moeilijk is voor de seksuele partner. Ook al is de relatie verder bijna perfect, dan blijft het toch steeds ergens weer de kop opsteken.
En dat zal ergens toch knokken blijven tegen botsende gevoelens.

[Moi]

Er zijn hier al veel wijze woorden geschreven, uit mijn eigen ervaring kan ik er nog aan toevoegen, dat ik er heel veel aan gehad heb dat mijn (seksuele) partner me de ruimte gegeven heeft om "tot rust te komen". Ik kon op een gegeven moment helemaal niets meer, zelfs een kusje was al te veel. We hebben wel afgesproken (was ook een heel goede advies van onze seksuoloog trouwens) dat hij moet kunnen zeggen hoe hij zich voelt, waar hij behoefte aan heeft etc. etc. Ik heb hem er zelf vaak op gewezen want vaak dacht hij: waarom zou ik het zeggen / laten merken als er verder toch niets mee gebeurt... Maar achteraf bleek altijd dat alleen al dat te zeggen opluchting gaf. Al kon ik er in 9 van de 10 gevallen helemaal niets mee, een luisterend oor is nog het minste wat je aan je partner kunt bieden...

Mijn man en ik hebben nu de moeilijkste periode achter de rug denk ik, ook in onze relatie is voor de rest weinig aan de hand en als je vervolgens mee maakt dat je broer/zwager met twee kleine kinderen gaat scheiden en als je hoort wat er allemaal aan de hand was/is, dan denk je: wat zijn onze kleine probleempjes onbelangrijk. Maar zo moet je niet altijd denken want ook wegcijferen van jezelf c.q. niet erkennen van wat er aan de hand is, heeft weinig zin, maar zoals Moi al zei: ik ben dolgelukkig met hem en is sex dan een reden om de rest van het geluk weg te gooien?

Wat goed dat jullie samen naar een seksuoloog gaan/zijn geweest... Dat zou ik ook graag doen maar mijn mannetje heeft helemaal niks met therapeuten haha... Dus dat zal hem waarschijnlijk niet worden...
Dat met rust laten is eigenlijk wat ik momenteel enigzins probeer, het lukt natuurlijk niet altijd want ik ben echt stapelverliefd op mijn schatjuh dus ja... soms heb ik dan even een beetje te veel gevoelens om opzij te zetten...
Dat aangeven van waar ik dna behoefte aan heb... daar ben ik denk ik niet zo goed in... Ik vraag altijd maar aan hem wat hij voelt en wil... En dat het mij zoveel pijn doet maar misschien moet ik dat eens gedetailleder gaan uitleggen...

[Ereinion]

Het maakt het misschien voor jullie allebei wel duidelijker.

[Jan]

Therapie etc. moet je beiden achterstaan én het moet ook nog klikken met de therapeut. Anders boer je achteruit ipv vooruit.

Moi,
Hij vindt je vragen waarschijnlijk te confronterend en kan er echt niets mee?
Je zult een modus moeten vinden om samen rustig te kunnen communiceren, maar dat kost je (veel) tijd om dat in te vullen.
Dan moet je tussentijds je gevoel uitschakelen en het verstandelijke stuk in je laten werken. Én dat is zeker moeilijk, je gevoel blijft immers aanwezig en dan 'moet' je een verstandelijke pet op zetten.

Maar ik begrijp uit je postings dat de liefde op een hoog peil staat en dat is zeker een plus in het proces.

Jan

[Moi]

Therapie etc. moet je beiden achterstaan én het moet ook nog klikken met de therapeut. Anders boer je achteruit ipv vooruit.

Moi,
Hij vindt je vragen waarschijnlijk te confronterend en kan er echt niets mee?
Je zult een modus moeten vinden om samen rustig te kunnen communiceren, maar dat kost je (veel) tijd om dat in te vullen.
Dan moet je tussentijds je gevoel uitschakelen en het verstandelijke stuk in je laten werken. Én dat is zeker moeilijk, je gevoel blijft immers aanwezig en dan 'moet' je een verstandelijke pet op zetten.

Maar ik begrijp uit je postings dat de liefde op een hoog peil staat en dat is zeker een plus in het proces.

Jan

Pfff dat word idd erg moielijk voor mij, als het tot praten komt zit het voor mij vaak alweer zo hoog dat ik 1 bom emotie ben... De tranen lopen al over mijn gezicht voordat het eerste woord eruit is bijwijze van...  Ik laat het gesprek nu even een aantal weken wachten... Over pcies 2 weken word ik geopereerd dus ik zal nu daar mijn aandacht aan moeten besteden en zo min mogelijk stress zien te hebben en te geven... Ik ben straks een aantal dagen van huis en dan is hij lekker alleen thuis met onze dochter... Sowieso goed voor hun en wie weet komen we dan ook allebei een beetje bij... Niet dat we nu gek van elkaar worden ofzo... Maar soms is het even goed te voelen hoe het voelt als de ander er niet is... De dingen die ow zo van zelfsprekend zijn worden vaak weer even gezien en speciaal...
En ja... Jan ik denk dat je daar wel eens gelijk in kunt hebben... Dat te confronterend.... Ik ben altijd heel direkt en vraag alles op de man af... Misschein toch wat meer emphatie zien te vinden... Ik heb alles gewoon het liefste duidelijk en als een antwoord mij niet duidelijk is vuur ik meteen nog eens 10 vragen af om toch te horen waar ik naar op zoek ben....

[Ereinion]

Pfff dat word idd erg moielijk voor mij, als het tot praten komt zit het voor mij vaak alweer zo hoog dat ik 1 bom emotie ben... De tranen lopen al over mijn gezicht voordat het eerste woord eruit is bijwijze van... 

In het begin was dat bij ons ook zo, maar dat wordt na verloop van tijd minder. Nu moeten de emoties er nog even uit.

Veel sterkte met je operatie! 

[Ienepien]

Ik zit ook nog steeds in de huil-periode. Alles moet er nog uit, denk ik. Wanneer stopt dat eindelijk?

Veel sterkte met je operatie.

[Sam]

De laatste dagen/weken zijn er steeds meer mensen op het forum ingelogd die zelf seksueel zijn en een (mogelijk) aseksuele partner hebben.
Ik vind dat (zelf) een heel goede ontwikkeling en aanvulling op het geheel.

Dat heb ik dan in mijn afwezigheid helemaal gemist. Lijkt me zeker een goede ontwikkeling!

[Moi]

Ik zit ook nog steeds in de huil-periode. Alles moet er nog uit, denk ik. Wanneer stopt dat eindelijk?

Veel sterkte met je operatie.

Hihihi, nou ik ook hoor! Dus voel je niet alleen!  Huilen is ook een stukje opluchting en verwerking dus wie weet komen we er nog wel eens haha...  Ik moet wel zeggen dat ik me echt zoveel beter voel nu ik jullie steun allemaal ondervind hier! Ook voor de sexuele partner is het super fijn dat jullie er zijn, zo leren we elkaar denk ik een stukje betere te begrijpen en kunnen we ook meer met de situatie onze relaties...

Pfff dat word idd erg moielijk voor mij, als het tot praten komt zit het voor mij vaak alweer zo hoog dat ik 1 bom emotie ben... De tranen lopen al over mijn gezicht voordat het eerste woord eruit is bijwijze van...

In het begin was dat bij ons ook zo, maar dat wordt na verloop van tijd minder. Nu moeten de emoties er nog even uit.

Veel sterkte met je operatie!

Er is dus idd hoop voor ons! hihihi... Dankjewel voor de knuffels en succes wensen... nog maar 2 weekjes tot mijn hergeboorte zoals ik het noem!

[Ereinion]

Dat klinkt wel positief, hergeboorte. Mag ik vragen waarom je geopereerd wordt? Je hoeft niet te antwoorden hoor.

[Moi]

Dat klinkt wel positief, hergeboorte. Mag ik vragen waarom je geopereerd wordt? Je hoeft niet te antwoorden hoor.

Ja hoor dat mag je best vragen... Ik hoop alleen niet dat mensen hier dan meteen conclusies trekken maar ik krijg een maagbandje... Al mijn gehele leven heb ik te maken met zwaar overgewicht... Ben verder een leuke meid om te zien hoor...  Maar voel me er zelf alles behalve prettig bij... Ben een enorme spring in het veld en ja dat lukt nu niet echt zeg maar...

[Ereinion]

Volgens mij valt dat conclusies trekken hier op het forum wel mee. Als jij je er beter door voelt moet je het doen. En als je het al over een hergeboorte hebt... Ik wens je nogmaals sterkte en veel plezier met springen na die tijd. 

[Ienepien]

Eerst nog even niet, hoor. Doet (denk ik) wel pijn met je wond.

[Moi]

Volgens mij valt dat conclusies trekken hier op het forum wel mee. Als jij je er beter door voelt moet je het doen. En als je het al over een hergeboorte hebt... Ik wens je nogmaals sterkte en veel plezier met springen na die tijd. 

Eerst nog even niet, hoor. Doet (denk ik) wel pijn met je wond.

Gaat helemaal goed komen eerst even herstellen en dan spring ik heel de wereld rond in my new sexy botty