aan de sexuele partners : hoe doen jullie het?

[Austen]

Nog iets over dat "seksueel begin": ik vind dat eig normaal. In't begin doe je meer je best, je denkt er dan ook meer aan om dat te doen, want "het hoort zo". Dus het is niet uit behoefte of lust of spontaneïteit, het is omdat je eraan denkt. Dat is toch zo bij mij...

Wat nu? Maak uit of je het kan of niet. Ik besef dat een relatie met een aseksueel niet gemakkelijk is, en ik zou het zelfs aanvaarden als m'n vriend me daarvoor liet vallen. Maar dan NU en niet na ettelijke beloftes dat hij het wel aankan, en me wel graag ziet en mij boven seks verkiest enz.

[Stev]

Ik weet het niet, hoor. Volgens mij is het in beide gevallen even lastig. Je vriend kan en zou het menen dat hij het aankan etc. etc. net als jij of ik het in het begin van de relatie dachten aan te kunnen om "gewoon" seks te hebben. Na een kortere of langere periode kan de conclusie zijn dat het allemaal niet werkt zoals jezelf graag zou willen. In mijn relatie werkt het nu OK maar ik zou nooit durven zeggen dat het een blijvende situatie is.

Wat fijn dat anderen dit ook hebben! Ik dacht dat ik hier alleen mee zat...

Dat is dan wederzijds 

[Jan]

Ik denk dat je in het begin van een relatie ook nog extra moeite doet om de ander te plezieren, aan je te binden. Dit klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet. Het is logisch dat je dat doet. Je wilt er voor zorgen dat de ander je helemaal geweldig vindt, dus ga je (onbewust?) mee in dit soort dingen. Later neem je elkaar meer voor lief en verslapt de wil om de ander te plezieren. Het is al duidelijk dat je voor elkaar hebt gekozen, dus volg je meer je eigen gevoel, soms ten koste van de ander. Niet alleen op het gebied van seksualiteit, ik denk dat dit op heel veel vlakken geldt.

Het zal wel zo zijn. Je legt het in ieder geval erg duidelijk uit.
Oké, in het begin doet iedereen zijn/haar best en daar is niks mis mee. Natuurlijk is alles dan rozegeur en maneschijn.
Maar als je tevoren wéét dat je aseksueel bent en dan een relatie, 'alsof' seksualiteit er bij hoort, instapt dan vindt ik het een oneerlijke start.
Ofwel een valse start.
Zelf heb ik daarmee andere ervaringen. Twee keer (om precies te zijn) startte er een relatie die goed voelde. Maar er werd wel "even " overlegd (en ook aangevoeld) hoe de ander -het- voelde.
En dan komt er in het begin iets of (nog) niets van, óf helemaal niets. En dat moet open kunnen zijn, anders is het voor mij een absoluut valse start.
Maar misschien is dat tussenstukje niet regulier?
Laat ik mijn gevoel als volgt samenvatten: zonder een onderling goed gevoel te hebben zou ik -het- niet kunnen. Dan moet de, in dit geval, vrouwelijke partner wel heel goed toneel kunnen spelen.
En dan komt het op een gegeven moment uit dat ze aseksueel is en de deuren dicht gaan.
Nou... dan gaat het dus mis.

Dit is misschien hard en confronterend neergezet, maar het is mijn gevoel daarover.

[pinky]

Hoi Jan, Ik snap je uitleg niet helemaal, sorry. Maar ik snap dat je je dan bedrogen kunt voelen als de partner het al wist. Alleen ook daar ligt het weer moeilijk. Want ze weet misschien dat ze een vermindert libido heeft, maar is in het begin ook zo verliefd dat ze daar overheen kan stappen en dus denkt dat het dit keer wel goed gaat komen, want in het begin gaat het toch ook goed? Soweiso, wanneer vertel je zoiets? Bij de eerste date? De tweede? De derde misschien? En wat als na een derde date (wat mij een mooi moment lijkt) de aseksueel verteld aseksueel te zijn en dus nooi sex te willen. Blijf je dan? Ga je dan weg vanwege de sex? Dat is voor een asexueel ook behoorlijk kwetsend. Dus ik snap je gevoel helemaal. Ik vind ook dat al een aseksueel het weet van zichzelf, dat deze het zeker moet zeggen. Maar het is niet zo simpel allemaal.

Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

[Austen]

Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

Idd, ik wist vb wel dat er "iets" was, dat ik een verstoorde relatie met seks had, maar niet dat het zo erg was, laat staan dat het naam heeft! Het is pas met mijn huidige vriend dat ik besefte dat er iets goed fout zat...

[petra1963]

Pinky schreef : < Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'>

Inderdaad ! Je zou de mannen eens de kost moeten geven die zo denken ! En zo handelen ! Dus tja..

[Ereinion]

Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

Idd, ik wist vb wel dat er "iets" was, dat ik een verstoorde relatie met seks had, maar niet dat het zo erg was, laat staan dat het naam heeft! Het is pas met mijn huidige vriend dat ik besefte dat er iets goed fout zat...

Ik wist het echt helemaal niet. En ik denk dat de meeste aseksuelen nu nog niet weten dat ze dit zijn. Hopelijk komt daar een beetje verandering in. Maar als je het wel weet moet je het zeggen. Maar, zoals Pinky al zegt, wanneer? Ik geloof niet dat ik in een volgende relatie (nu ik weet dat ik aseksueel ben) weer fanatiek het bed zou gaan delen met mijn partner. Dat kan ik zelf niet eens meer opbrengen nu ik weet hoe het zit. Dus ik denk dat de aseksuelen die dit doen, voornamelijk mensen zijn die niet weten dat ze dit zijn.
Het klinkt misschien gek, maar zelfs toen bleek dat het op dit gebied niet klikte tussen mijn vriend en mij heb ik nog lange tijd gedacht dat ik gewoon seksueel was en er iets anders aan de hand moest zijn. Pas toen ik de term aseksualiteit tegenkwam, begreep ik dat mijn vriend en ik verschillend waren.

[Jan]

Pinky,
Natuurlijk snap ik dat het heel moeilijk is om zoiets meteen te melden. Maar ja, bij uitstel wordt het nog moeilijker.

Ereinion,
Het niet weten begrijp ik niet helemaal,  het woord aseksueel hoef je niet te kennen om van jezelf te weten dat het je niet aantrekt?
En in je jeugd wordt er om je heen veel over gefantaseerd door andere pubers, daar denkt iemand dan toch ook over na, dan valt het je toch op dat je daar anders over denkt?

Ik ken een voorbeeld van iemand waar dat aan het licht kwam en die vroeg geduld aan de partner. Dat geduld zou hij nu nog moeten hebben na 25 jaar, maar hij is al een jaar of 15 geleden opgestapt om die reden. En dat met alle drama's die zich tussentijds af hebben gespeeld, dat wil je niet weten.
Daar was dan ook geen communicatie, dus er was volledig onbegrip.

Dus dat bedoel ik o.a. met een valse start.

En natuurlijk hoopt de andere helft als hij/zij verliefd is dat het te 'veranderen'zal zijn. Die partner kent het fenomeen in 99 van de 100 gevallen niet.

[zotte pé]

OK, even verduidelijken.

Dus we zijn 8 jaar samen. De eerste maand ging perfect, lekkere en veel sex. Maar algauw, door onvoorzichtigheid was ze zwanger en toen stortte de sexuele kant van de relatie in. Algauw ging het naar 1x om de 2maand en een jaar later hadden we nog &x om de 6maanden sex. Wat ik ook probeerde: massages, strelen, lieve woordjes, haar mee uitnemen, strelen, flirten, ... niets kon nog baten, ze had altijd wel een reden om niet over te gaan tot sex, voorspel kon wel, hoe meer hoe liever zelf, maar dan was't gedaan...
Frustratie alom en na verloop gebeurde het onvermijdelijke, ik werd verliefd op een andere vrouw, zonder daarin verder te gaan of haar te bedriegen. Ik bekende het en toen hebben we een zware periode gekend natuurlijk. Bon, na 3 jaar was er dus enkel nog een jaarlijkse routine sexbeurt, die totaal zonder lust afgewerkt werd, ze deed het om me een plezier te doen, niet dat ze dat zei, maar dat voel je natuurlijk. Knuffelen doet ze wel graag, maar de rest is taboe. Toch kwam er na 4 jaar nog een kindje bij, hetgeen de relatie er niet op heeft doen beteren.
We zijn nu 8 jaar na het begin van de relatie en hebben onze zoveelste ruzie achter de rug.

Vorige week heb ik haar eindelijk kunnen vertellen over het probleem dat ik dus denk dat ze heeft, en ze zag er inderdaad wel iets van in. Nu vroeg ik haar, om het debat gaande te houden, wat we nu gingen doen aan dit probleem, hoe vangen we dit op en wat kunnen we samen hier aan doen. Antwoordde ze doodleuk: "Ja maar, ge hebt zelf gezegd dat daar niks aan te doen is, dat dat een geaardheid is, en dat dat neit op te lossen is met middeltjes." Ja maar, ik heb ook nog wel die gevoelens he, ik kan die niet uitschakelen, ik heb nog wel mijn behoefte." antwoordde ik. Waarop ze doodleuk zegt: "Dan moet ge u maar een ander zoeken he!"  Mijn antwoord: "Euh, een beter antwoord was geweest, dat we er proberen gingen aan te werken en zien of we toch rekening houden met allebij." Waarop zei dan weer zegt dat zij altijd diegene is die moet geven en dat ik maar altijd neem. 1x per jaar sex hebben noem ik niet nemen hoor ... 
Met een zware ruzie nog achteraf met andere verwijten naar me toe. In die zoveelste ruzie heb ik relatietherapie voorgesteld en misschien eens een gesprek met een sexuoloog om ons beter in te lichten, maar daar wilt ze niet van weten en ze doet het maar af als geldklopperij... 'k heb genoeg geprobeerd dit op te lossen zene.

Dus ja, ik zit me nu echt af te vragen of ik er neit beter mee kan kappen, de kinderen ten spijt.

Help

[Austen]

Oei, dat klinkt wel wat egoistisch van je vrouw... Maar het was in ruzie, of ze had er nog niet goed over nagedacht? Blijven praten, en als praten altijd uitdraait in ruzies, schrijf haar dan een brief met je gevoelens. Als je het zwart op wit moet schrijven, kies je je woorden beter zodat je toch maar niet beschuldigend overkomt (in een ruzie is het nogal vaak "'t is uw schuld, ik krijg nooit iets, blabla", je kent het waarschijnlijk ook wel).

[Ereinion]

Ereinion,
Het niet weten begrijp ik niet helemaal,  het woord aseksueel hoef je niet te kennen om van jezelf te weten dat het je niet aantrekt?
En in je jeugd wordt er om je heen veel over gefantaseerd door andere pubers, daar denkt iemand dan toch ook over na, dan valt het je toch op dat je daar anders over denkt?

Nee, ik wist het echt niet. Ik heb mijn vriend leren kennen toen ik 17 was. En daarvoor heb ik ook wel relaties gehad, en ik denk dat één daarvan ook om deze redenen is uitgegaan. Hij wou zoenen, ik niet. Ik denk dat ik toen een jaar of 15 was, in mijn ogen veel te jong voor dat soort dingen. Ik heb altijd gevonden dat seks iets was als je getrouwd was, of in ieder geval wanneer je volwassen was en met de man met wie je oud zou zijn. Niet vanuit religieuse redenen, maar ik vond het niet gek dat ik dat vond.
In mijn vriendengroepje hadden we het niet echt over deze dingen. Eén vriendin was er wat meer mee bezig en dat vonden we eigenlijk allemaal gek. Ik denk dat ik (zonder dat het opschepperig is bedoeld) een soort van overwicht heb op anderen. Dus gingen ze meer in mijn gedachtengangen mee en werd dat in ons groepje niet belangrijk gevonden ofzo. Dit klinkt anders dan ik het bedoel, waarschijnlijk. Er werd gewoon niet zoveel aandacht aan besteed dat ik duidelijk merkte dat ik anders was.
Ik was er gewoon niet zoveel mee bezig.

[Ereinion]

@ Pé,

Ik vind het ook niet aardig dat ze zulke dingen zegt, maar het was wel in een ruzie inderdaad. Misschien kun je haar overhalen om hier ook eens te komen kijken? Dat het een geaardheid is is inderdaad geen reden om er samen niet aan te willen werken, je hebt wel samen een relatie.
Ik hoop voor je dat er toch iets veranderen gaat. 

[pinky]

Klinkt als ik met mijn vriend, maar dan op andere gebieden. Wij gaan nu in relatietherapie. Dat wilde hij eerst ook niet, maar heb toen (schaam schaam) nog twee uur ruzie staan maken en hem uitgelegd dat dat precies de reden is dat ik in relatietherapie wil. Vanwege die ruzies. Ben niet expres gaan ruziemaken ofzo, maar dat geburde gewoon. En zowel hij als ik kon het niet stoppen op dat moment. Dus we gaan nu wel, ook al wil hij het liever niet.
Ik zeg niet dat het de goede methode is. Als je het gewoon met haar kunt overleggen zou veel en veel beter zijn. Maar goed, ik denk wel dat het belangrijk voor jullie is dat jullie hoe dan ook gaan praten. Met of zonder therapeut erbij!
Ik hoop werkelijk dat jullier er op één of andere manier uitkomen! Het liefst bij elkaar, ook voor de kindjes, maar als dat niet kan in elk geval zonder ruzie en onenigheid uit elkaar! Sterkte 

[Jan]

Nou Pé, het is een heel verhaal en goed duidelijk verwoord.

Ik begrijp dat je vast begint te lopen en dat proberen te communiceren niet werkt.
Je hebt haar nu zelfs een handvat gegeven door haar gevoel te benoemen.
Het klinkt niet als positief, maar ik zet de vraag toch even neer: kan het nu zo zijn dat ze het door jouw aangereikte woord 'aseksueel' nu tegen je arumentatie gebruikt om er van af te zijn?
Niet dat dat verder iets verschil aan de situatie zal geven, maar het kan een deur zijn om de discussie te sluiten en daarmee de broodnodige communicatie.

Je noemt nu een stukje geschiedenis en één ervaring, ik weet daaruit zo niet op te maken hoe de dagelijkse relatie gemiddeld loopt.
Het zal hopelijk niet altijd gepaard gaan met ruzie en dan kan je misschien momenten uitkiezen en alsnog je gevoelens trachten te bespreken. En dan misschien in kleine stukjes per keer?

[Jan]

Ereinion,

Ok, duidelijk!
Zo kan het ook gaan, maar dat er niets daarover besproken werd, of aan de orde kwam is denk ik niet helemaal doorsnee bij de gemiddelde vriendengroepjes. Vandaar mijn vraag daarover.