oplossingen

[iki]

Aan alle partners van ...
Iedereen herkent de verhalen van afwijzingen, verminderd zelfvertrouwen, twijfel en het niet willen opgeven van een verder goede relatie. Maar ondertussen blijven we rondlopen met een gevoel van gemis, met een onbevredigde fysieke en emtionele behoefte. Ik ben zo benieuwd naar jullie oplossingen. Zolang je partner alles ontkent is er natuurlijk nog weinig mogelijk.
Mijn man en ik zijn na 17 jaar eindelijk zo ver dat we het probleem kunnen bespreken. Zijn voorstel is: op je werk neem je geen genoegen met een bijna goed resultaat, waarom in je relatie dan wel. Op je werk wil je steeds beter worden en doe je je uiterste best. Wij moeten het samen doen, dus moeten we toch nog maar eens opnieuw de schouders er onder zetten. Toch proberen om elkaar te verleiden tot 2 of 3 keer sex per jaar. Daarna komt het lijstje met wat er dan niet mag en wat hij niet wil.
Waarom klopt het deel van mijn werk en waarom heb ik er geen zin meer in om het weer te proberen? Hij is lief, ik wil mijn gezin niet opgeven. Zo lijk ik de aseksueel wel. Ik verlang naar een spannende man en geile sex en weet dat ik dat in dit huwelijk nooit zal krijgen. Boter bij de vis? Het een of het ander? Genoegen nemen met een paar keer per jaar een verplicht nummer?
Wat hebben jullie gedaan om de behoefte van beide tegemoet te komen? Wat is jullie compromis?

[Ereinion]

Ik kan je mijn kant vertellen. Maar ja, ik ben geen partner van...

[Austen]

Ik snap het niet zo heel goed (maar ik heb je andere post ook nog niet gelezen).
- jij bent seksueel, je partner a-seksueel?
- hij wil stoppen met de relatie zodat jij wel een seksueel leven kan hebben, maar jij wil liever bij hem blijven, ondanks zijn aseksualiteit?

Of zit ik compleet fout?

Ik kan je ook wel onze compromissen vertellen, maar jah, ik ben de aseksueel zelf...

[iki]

We willen eigenlijk beide niet stoppen met de relatie, maar zien dit wel als reeel gevaar als we er niet uit komen. Ik heb behoefte aan sex, mijn man nauwelijks. Hij wil zijn best doen en stelt voor om onze best te doen om in ieder geval een paar keer per jaar te halen. Hij vraagt mij om me daarvoor ook in te zetten. Ondanks alle teleurstellingen in het verleden.
Ik heb behoefte aan sex, maar lijk niet gemotiveerd om op zijn voorstel in te gaan. We hebben al zo vaak goede bedoelingen gehad en het eindigde altijd in een teleurstelling en nog meer frustratie. Aan de andere kant wil ik mijn behoefte aan sex ook niet langer onderdrukken. Het lijkt wel alsof ik met hem er klaar mee ben ...
Ik vraag me af of anderen dit ook mee gemaakt hebben. Ik hou van hem en van mijn gezin, waarom wil ik dan nu geen sex meer als hij voorstelt om het weer eens te proberen? Ik snap mezelf niet. Herkennen jullie dit?

[Austen]

Goh, ik herken dit eig niet, omdat wij andere vorm van intimeit hebben die het gebrek aan seks compenseren... Ik weet niet of je man daarvoor openstaat? Een wekelijkse massage, samen douchen, een vast knuffeluurtje per week?

Nja, wij hebben ook wel meer dan 2 à 3 x per jaar seks, gemiddeld om de 2 maand, met soms een uitschieter van 5maand "kinklopperij"...

[Ereinion]

Ik herken het ook niet, maar ik kan me voorstellen dat jij onbewust niet meer wilt, omdat je bang bent weer teleurgesteld te worden. Nu weet je wat je (niet) hebt. Het lijkt me erg vermoeiend om altijd hoop te hebben en die telkens weer de grond in geboord te zien worden. 

Bij ons werkt dat soort afspraken sowieso niet. Als het lukt, dan lukt het... Soms hoor je ook dat stellen het echt gaan plannen, dat is voor ons geen goed idee.

[Ienepien]

@ Austen: Wat is in hemelsnaam kinklopperij?

[Austen]

Kinklopperij = op je kin kloppen = het zonder moeten stellen. Is typisch Vlaams waarschijnlijk 

Afspraken maken werkt bij mij trouwens ook niet. Ik heb vaak in m'n hoofd "en dit weekend doe ik het", maar als ik me daar zo erg op focus, klap ik helemaal dicht.

[petra1963]

Ja, ik denk dat dat echt Vlaams is..