Hulp van buiten, van terapuiten

[Mute]

Allen,
Ik ben al een tijd niet op het forum geweest. Ik heb het indertijd als uitlaatklep en bron van informatie gezien. Daarnaast geeft het op een of andere manier steun dat er meer met dezelfde problemen worstelen. Mijn vrouw is asexueel, en ik zeer fysiek. Dat heeft in onze relatie (15 jaar) tot onoverkomelijke spanningen geleidt. Uiteindelijk zag ook zij dat wij er samen niet uit gingen komen en hebben we samen de stap genomen met een terapeute te gaan spreken (ik eerst als verkenner).
Deze post om een ieder die tegen die stapt aan hikt over de drempel te trekken. ZEKER DOEN. Het is zeer goed voor ons beiden om te zien dat we aan onze relatie werken en niet steeds weer in dezelfde discussie terug vallen. Daarbij helpt het ons, en met name mijn vrouw, om naar zich zelf te kijken en te onderzoeken of er een relatie tussen haar asexualtiet is met het verleden/opvoeding is (of niet). Al met al is de terapie nu gericht op haar, en ga ik niet mee omdat ze dan vrijer kan spreken.
Of het een oplossing gaat bieden weten we nog niet, maar het maakt onze relatie wel dieper. We leren elkaar er nog beter door kennen en het vertrouwen in elkaar wordt ook steeds groter.
Hoe we er samen uit gaan komen weten we dus nog niet, maar dat we (en met name zij) er een "grooter" mens door wordt is zeker.
Iedereen sterkte, wat mij betreft blijft intimiteit (en sex) een must in een liefdes relatie. Of dat ideaal ooit bereikt wordt... ik ben toch bang van niet, maar een eindje in de richting zou ook al heel mooi zijn.

[Ereinion]

Zo te horen hebben jullie ook een therapeut gevonden waar het mee klikt. Gelukkig maar! 

[Ienepien]

En fijn, dat die weet van asexualiteit.

De meesten hebben er nog steeds geen woorden voor, of ontkennen, dat het zowiezo bestaat.
Jullie zijn goed bezig, we willen graag de vorderingen blijven horen.

[Mute]

Ieniepien,
Ik heb bewust geen sexuoloog gezocht, omdat te beladen zou zijn en ook impliceert dat het om sex gaat. Ik denk dat het in veel gevallen ook om ziel/lichaam/opvoeding/verleden gaat. Ik zie dat de sessies zich daar ook op concentreren. We hebben met de peut erbij afgesproken dat we helemaal geen sex meer hebben. Dit om het voor mijn vriendin niet zo moeilijk te maken met mij samen in een bed te liggen of elkaar even een knuffel te geven. Ze weet dat ik haar dus niet meer zal belagen (want van knuffels wordt ik natuurlijk weer lustig, maar ik houd me in). Helaas voormij dus geen vorderingen op sexueel gebied, maar onze relatie staat nog en zij wordt er mooier en mooier van. Ze vind het eng om zich zelf te analyseren. Iets dat voor mij vreemd is, want volgens mij wordt je daar alleen maar wijzer van (en dat is zo). Ik houd jullie op de hoogte.

[Ienepien]

Dat eng vinden, herken ik ook. Diep in jezelf graven kan pijn doen, en je weet niet, wat er allemaal boven komt.
Maar dat het een goede gang van zaken is, is wel zeker.

[Ereinion]

maar onze relatie staat nog en zij wordt er mooier en mooier van.

Dit vind ik zo mooi gezegd! 

[pinky]

Ik ook!

Trouwens met diep in jezelf graven komen er meestal wel pijnlijke dingen boven, maar met die pijnlijke dingen, komen ook weer mooie dingen mee! En daar gaat het juist om!
Hieronder een 'speech' die ik voor mensen met een eetstoornis heb gemaakt voor het begin van de therapiesessie:

Oké, wie is hier gelukkig? Jullie allemaal toch? Wat is er niet om gelukkig om te zijn? Oké, misschien is je lichaam niet helemaal perfect en heb je niet overal helemaal controle op, maar ach, anders dan dat is het leven toch perfect? Waarschijnlijk kijkt de hele groep me inmiddels aan of ik gek geworden ben.
Hmm, ik snap het al. Het leven is niet zo perfect, he? Wie van jullie heeft het gevoel vast te zitten? Vast te zitten in een lege ruimte met de deur op slot.
Vandaag gaan we de sleutel van het slot omdraaien en de deur van deze ruimte op een kiertje zetten. Maar wanneer we dat doen komen we niet alleen een stukje vrijheid tegen, maar ook een stukje angst en negatieve gedachten die zullen proberen om je weer terug deze ruimte in te sturen met de deur op slot.
Het doel van deze groep is om deze keer niet terug te gaan naar deze ruimte waar we alleen zijn, maar de deur op een kiertje te laten staan en de vrijheid binnen te laten. De vrijheid om weer onbezorgd met vrienden uit te gaan, zonder je druk te maken om hoeveel calorieën je mag eten of waar het dichtstbijzijnde toilet is. Zijn jullie bereid om dat een kans te geven?
Oké, laten we beginnen...

[Ereinion]

 

[petra1963]

Wat goed ! 

[pinky]

Tot nu toe heb ik hem nog niet kunnen (en durven) uit proberen. Dus ben erg benieuwd hoe de groep daarop reageert.
Maar vond het wel mooi aansluiten bij wat Ienepien zei, dat zowel de mooie en slechte dingen boven komen. En ik ben erachter dat als je dat gewoon zo eerlijk mogelijk tegen mensen zegt, dat ze je meer vertrouwen en bereid zijn meer te doen. En daar denken ze mij dan mee te helpen...maar in werkelijheid... 

[Stev]

Daarbij helpt het ons, en met name mijn vrouw, om naar zich zelf te kijken en te onderzoeken of er een relatie tussen haar asexualtiet is met het verleden/opvoeding is (of niet). Al met al is de terapie nu gericht op haar, en ga ik niet mee omdat ze dan vrijer kan spreken.

Mijn partner en ik hebben er bewust voor gekozen om samen naar de therapeut te blijven gaan. En gek genoeg gingen de gesprekken ook vaak over het verleden en opvoeding van mijn (seksuele) partner. Het bleek geen onbelangrijk stukje van de puzzel te zijn overigens.

Ik heb bewust geen sexuoloog gezocht, omdat te beladen zou zijn en ook impliceert dat het om sex gaat. ... We hebben met de peut erbij afgesproken dat we helemaal geen sex meer hebben.

Wij hadden wel een seksuoloog maar 50% van de gesprekken ging niet over seks. Een tactiek misschien? Het "neukverbod" was ook het eerste wat aan de orde was