Hallo iedereen

[Breton]

Hallo,

Ben net toevallig op deze site terechtgekomen.
Ik heb het gevoel een vergelijkbare situatie mee te maken. We zijn 13 jaar getrouwd. Wij hebben drie kinderen. We houden van elkaar, we praten met elkaar, we hebben een koele lichamelijke relatie. Maar sinds de vorige zwangerschap, hebben wij geen seksueel contact meer gehad. Dit is zes jaar geleden. Het heeft mij veel wakkere nachten gekost. Ik voel me heel vaak gefrustreerd en denk dan maar aan betere tijden maar die komen niet. Helaas! Toch ben ik trouw aan mijn partner en heb ik geeeen behoefte aan een relatie met een andere vrouw. Hierin ben ik conservatief. Ik kan mij trouwens geen betere persoon voorstellen die mij zo onvoorwaardelijk aanvaardt en eensgezind met mij tijd maakt om de kinderen op te voeden;
Spreken over seksuele relatie is onmogelijk.  Mijn vrouw heeft een postnatale depressie gehad en vertelde mij hoe ze misbruikt werd tijdens haar kindertijd en jeugd. Hoewel ze zelf dat verleden probeert te verdoezelen, heeft ze geen zin om met mij te vrijen.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik elke strijd opgegeven heb en dat ik mij erbij neer leg. Het lijkt zelfs absurd maar ik ben het voorspel van onze vorige seksuele betrekkingen vergeten waardoor ik nog meer het gevoel krijg dat deze situatie onomkeerbaar is. Is er hoop? Een positief antwoord op dit forum zou mij misschien iets kunnnen bijbrengen. Ik betwijfel het.

Breton

[ChibiFirli]

Of er nog hoop is of niet, daar heb jij ongetwijfeld een beter zicht op als ik, en je vrouw waarschijnlijk ook.

Ieder geval kan hier gelijkgestemde zielen vinden, met gelijkaardige problemen. Die ze dan allemaal op hun eigen manier proberen op te lossen. Voor zover je het nog niet gedaan hebt, kijk gerust rust op het forum, dan krijg je wel een beeld van hoe ze ermee omgaan. En vraag gerust als je nog vragen hebt, we zullen ons best doen om te antwoorden.

Welkom trouwens .

[Ereinion]

Welkom Breton!

Chibi Firli heeft helemaal gelijk. Maar bij jou vrouw is er misschien/ waarschijnlijk wel een reden waarom ze zo is. Je zegt dat ze het probeert te verdringen; betekent dat dat ze er geen hulp voor zoekt? Ik kan me voorstellen dat verdringen de beste oplossing lijkt en dat hulp zoeken te veel oprakelt, maar dit lijkt me ook niet gezond voor haar, en jou.

Fijn in ieder geval dat jullie verder zo'n goede relatie hebben en veel van elkaar houden. (zo komt je bericht wel over) Ik wens jullie beiden heel veel sterkte.

[Jovi_Hobbes]

Ik sluit mij hierbij aan en hoop dat je wat hebt aan de verhalen van de andere mensen met een aseksuele relatie. En natuurlijk welkom hier!

[ChibiFirli]

Chibi Firli heeft helemaal gelijk.

Ga ik ff afprinten, inkaderen en boven men bed hangen . Sta ik altijd op met een nog beter humeur .

[Jovi_Hobbes]

MAak er een t-shirt van 

[Stev]

Hallo Breton, leuk van iemand te horen die ook kinderen heeft. (Ik voel me nogal eenzaam hier wat dat betreft   ) Hier op het forum heeft niemand het nog gezegd maar het roept natuurlijk de vraag op: hoe kun je aseksueel zijn als je kinderen (c.q. seks) hebt (gehad).
Ik heb gelukkig geen nare ervaringen in mijn jeugd gehad, het is er gewoon. Ik denk dat een beetje hulp geen kwaad kan, mijn man en ik hebben die stap ook pas na bijna 10 jaar huwelijk gezet!!!

Kijk maar gerust even rond!