Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

a-seksuele orientaties

Gestart door myra, januari 27, 2006, 10:07:23 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

myra

Runis had een onderwerp geschreven over dat thema wat wel een interessant overzicht gaf. helaas is het ook weer verdwenen, daarom even een  herhaling van de aseksuele orientaties

1.hetero-aseksueel
2.homo-aseksueel
3.bi-aseksueel
4.Pan-aseksueel = aantrekking die verder gaat dan de geslachten man-vrouw, bv : aantrekking tot persoonlijkheid
5.Sapio-aseksueel =aantrekking tot de intelligentie van een andere persoon
6.Metro-aseksueel =een hetero-aseksuele man met 'vrouwelijke trekjes' zoals veel aandacht voor zijn uiterlijk en emotionele intelligentie. (gevonden via wikipedia) ;)
7.auto-aseksueel = je enkel aangetrokken voelen tot jezelf. (volgens mij is dit gelijk aan narcisme)


Mocht iemand nog een orientatie kunnen toevoegen, gewoon doen!  :D



TBW


Ereinion

Alleen mensen zonder fantasie, vluchten in de realiteit.

Knoddepropje


Sammy


TBW

Citaat van: Sammy op januari 27, 2006, 08:42:54 PM
Pedo-a I guess...

Je valt op kleine kindjes maar je wilt er enkel mee praten?  :o

Sammy

Zoiets..

Nu, eigenlijk wil ik niks met die gevoelens doen, ook niet praten, wat goed uitkomt aangezien m'n seksuele systemen sowieso fucked up zijn. Maar dat gevoel blijft nog ergens onderhuids zitten. Voor de rest snap ik ook niet geheel goed hoe het hiervanbinnen allemaal werkt.

(Had ik hier indertijd geen introductiepost over gedaan?)

TBW

Citaat van: Sammy op januari 28, 2006, 12:30:57 AM
Zoiets..

Nu, eigenlijk wil ik niks met die gevoelens doen, ook niet praten, wat goed uitkomt aangezien m'n seksuele systemen sowieso fucked up zijn. Maar dat gevoel blijft nog ergens onderhuids zitten. Voor de rest snap ik ook niet geheel goed hoe het hiervanbinnen allemaal werkt.

(Had ik hier indertijd geen introductiepost over gedaan?)

Maar wacht, je weet wat je aan het zeggen bent, namelijk dat je op kindjes valt?

Persoonlijk geen probleem mee, maar maatschappelijk...

Hoe manifesteert zich dat dan?

TBW

Sorry hoor, ik lees het net even terug, al die namen ook (en we zijn nog maar met zo weinig).

Maar, ik bedoel, is dat nu nog zo?

Sammy

Da's niet zomaar met een 'ja' of 'nee' te beantwoorden. 't Overstijgt waarschijnlijk alles wat je tot nog toe over seksuele oriëntaties denkt te weten. En dat durf ik zeggen aangezien ik én deze shit studeer én ervaringsdeskundige ben en het zelf nog niet volledig snap.  ;D

Ik kan wel gissingen doen, over mezelf en hoe het zich manifesteert, maar ik weet niet of je interesse hierin zover reikt.

CiteerPersoonlijk geen probleem mee, maar maatschappelijk...

Yep... met verlichte geesten is 't hier en daar nog een beetje bespreekbaar. Maar maatschappelijk gezien ben ik een pispaal, een Jood in Duitsland jaren '30, ja. Helaas...  :-\

TBW

Integendeel, ik ben zeer geïnteresseerd hoe zich dat manifesteert.


myra

Ik situeer mij ergens tuss pan en sapio  ;D

ChibiFirli

#13
pan/auto/niet ;D

ff verklaren:
hoe close ik ben met mensen hangt af van hun persoonlijkheid
desalnietemin ben ik erg graag regelmatig alleen (een beetje dag voor mezelf vind ik altijd tof), en ik vind mijzelf natuurlijk ook tof ;D
de neiging om echt diepe/intieme relaties aan te gaan is bij mij vrij laag, naja, onderscheid met vriendschap? geen idee ;D

speciaal voor Sammy:
ik heb geen idee hoe jouw aantrekking zich manifesteerd, maar algemeen zijn kinderen ook vrij interessante gesprekspartners, meestal verfrissend eerlijk en verfrissend niet ernstig en af en toe ook verbazingwekkend volwassen (in tegenstelling tot sommige volwassenen die gewoon "volwassen mens" spelen ;D). Ik kan me best inbeelden dat je kinderen toffer vindt om mee te praten en te spelen. Persoonlijk trek ik me normaal gewoon helemaal niets aan van leeftijd, ik heb contact met mensen variërend van 6-89 ofzo :P, alleen of ze interessant zijn doet er toe voor mij.
"I had no shoes and I pitied myself. Then I met a man who had no feet, so I took his shoes." -- Dave Barry

Sammy

#14
Ok dan, hier komt ie.

Voor ik eraan begin hoor ik effe te vermelden dat ik vermoed dat er niet één bepaald mechanisme aan iedereen z'n pedofilie. Een zekere biologische aanleg is vereist: niet iedereen ontwikkelt pedofilie onder dezelfde omstandigheden. Of anders geformuleerd: men kent nog geen omstandigheden die 100% zeker tot pedofilie leiden. Ook in de andere richting is de biologie niet dekkend: het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand onveranderlijk als pedo op de wereld wordt gezet. Hetgene wat wél erfelijk lijkt, is de flexibiliteit van seksuele oriëntatie.

Leerfactoren spelen ook een grotere rol dan ik eerst dacht, niet enkel bij pedofilie, ook bij heterofilie. Voorwaarde hiervoor is die aangeboren flexibiliteit: sommige mensen lijken zich als hetero te ontwikkelen, no matter what happens.

Mijn inziens de voornaamste factoren, zijn de psychodynamische. Met psychoanalytisch jargon mechanismes uitleggen, wekt nogal eens de indruk van 'psychobabble', dus ik stel voor hier mijn persoonlijk verhaal als illustratie neer te smijten.

Vanaf ongeveer m'n zevende levensjaar, heb ik mezelf langzaamaan een stoïcijnse levenshouding aangemeten. De redenen daarvoor ben ik momenteel bezig met terugwerkende kracht proberen te achterhalen. Eén reden daarvoor was zeker en vast de langdurige terminale ziekte van m'n vader zaliger. Tussen m'n 7de en m'n 15de was het voortdurende ziekenhuis in, ziekenhuis uit, gaat ie dood, blijft ie leven, etc... Een drietal keer ben ik serieus op z'n dood voorbereid geweest, steeds om te vernemen dat hij zich erdoor had gevochten (allé, uitgezonderd één keer). Ik veronderstel dat in 't gezinnetje grotendeels draaide om de verzorging van m'n vader. M'n moeder zette zich daar 100% voor in, harder dan ik ooit mogelijk achtte. Gedurende die acht jaar, is ze altijd aan zijn zijde gebleven, zonder ooit enige twijfel.

In de boekjes vertonen de kinderen van zo'n ontregeld gezin meestal probleemgedrag. Ik niet. Ik ben verstandelijk altijd voor op m'n leeftijd geweest, en zo kon ik blijkbaar al op zeer jonge leeftijd aanvaarden dat het nu m'n vader was die aandacht nodig had. Daarna pas zou mijn tijd komen. Maar die kwam maar niet... Omdat die situatie zo'n acht jaar in stand bleef, kon die stille aanvaarding zich zeer langzaam en geniepig ontwikkelen tot een zekere wens dat ie zou sterven. Hij was immers wat er in de weg stond tussen mij en m'n moeder, onze band stond op 'hold'. Ik wou ook geen liefde of aandacht van haar, het was me ingebakken dat het nu m'n vader was die de liefde nodig had.

Uiteindelijk stierf hij. Dat was volgens mij een belangrijke trigger. Het was een moment van enorme voldoening, haat en liefde. Ouderlijke banden kan je niet verbreken, op een of andere manier blijven ze voortleven. Een nog belangrijkere trigger volgde er vlak na. M'n moeder, totaal op van 8 jaar steunpilaar te wezen van een persoon waar ze veel van hield en die veel lijden moest doorstaan, was kapot. Beiden herinneren we ons nauwlijks iets van de eerste weken na de dood van m'n vader. Maar één herinnering, een vreemde herinnering, alsof het ware een droom, staat me nog bij. Een herinnering in de vorm van een blik, een aanraking... Moeder zocht in mij een plaatsvervanger van vader. Een ongelukkig psychologisch fenomeentje, wat bovendien maar tijdig was, maar wat me - vermoed ik - erg diep heeft geraakt. Acht jaar wachtte ik geduldig, ik was een modelkind: lief, slim en geduldig. Maar het enige wat moeder wou was die lul van een vader. Ik vermoed dat dat het moment was dat ik een diepe haat voor haar heb gekweekt.

Ik heb al meermaals hier verteld dat ouderbanden belangrijk zijn voor de ontwikkeling van geaardheid. Moeder en vader zijn dé symbolen van mannelijkheid en vrouwelijkheid die een kind vanaf dag één krijgt ingeprent. Nu, als volwassenen, denken we onbewust bij het zien van een nieuw mens terug aan de bijbehorende ouder. Mijn diepe moeder- en vaderhaat blokkeert mijn mogelijkheid om liefde te voelen  voor eenderwelk geslacht. Helaas is de natuur zo wreed dat een mens niet niet kan liefhebben. Liefde zoekt zich onvermijdelijk een weg naar buiten. Blokkeer je uitgangen, dan zoekt ie wel anderen...

Waarom mijn pedofilie juist die vorm aanneemt die ie nu heeft (d.i. liefde voor jongens van 8 à 15 jaar), is me nog een raadsel. De weinige literatuur die ik erover heb geraadpleegd tot nog toe, heeft het over een symbolisme van iets van vroeger. Mijn beste gok is dat het beeld van liefde willen als jongen is geïnternaliseerd, en dat door projectiemechanismen dit is omgekeerd tot het liefde willen geven aan andere jongens. <Edit, domme argumentatie verwijderd  ;D>

Da's het zo'n beetje in't kort.  ;D
Ik ben nog niet zeker wat ik verder met die gevoelens ga doen. Ik voel me tamelijk geblokkeerd wat dat betreft. Ik ben terughoudend om gevoelsgenoten te ontmoeten, simpelweg omdat ik me daar ook niet thuisvoel omdat ik 'aseksueler' ben dan hen', en met negatieve ervaringen met enkelen van hun. M'n moeder heeft ook weet van m'n gevoelens (ooit eens in een zweem van euforie na gevoelsgenoten te hebben ontdekt alles verteld..), is vervolgens in therapie gegaan, maar verstijft nog altijd bij de gedachte dat haar zoon tegen een jongen praat, en hoopt stiekem dat ik ooit nog 'homo wordt'... *zucht*
Momenteel probeer ik iets aan die moederhaat te doen. 't Is eigenlijk nog maar pas dat die haat zo expliciet in m'n bewustzijn is gekomen, daarvoor manifesteerde het zich gewoon als het droogjes vaststellen dat blijkbaar iedereen meer van z'n moeder houdt dan ik. Waarschijnlijk is het onomkeerbaar, maar ik wil niet door het leven gaan met de gedachte dat ik er niks aan heb proberen te doen.

Maar goed, ik begin te ratelen, dit is meer dan je vroeg.