Soms is acceptatie niet genoeg, zit aseksualiteit dieper?

[Jovi_Hobbes]

Dit is iets wat zeker een mogelijke reden kan zijn. Ze zei wel dat ze me volledig vertrouwde op dat gebied, maar wellicht dat er onderhuids toch wat borrelde. Doodzonde dat ze die gevoelens dan nooit uitte, mijn idee bij een relatie is dat je elkaar alles kunt vertellen. Niettemin verklaart dit nog niet waarom ze nu zeer waarschijnlijk een relatie is aangegaan met haar beste "vriend", met wie ze al 10 jaar een platonische relatie had en over wie ze me heel minitieus had uitgelegd waarom hij absoluut geen relatiemateriaal was voor haar.

Dat valt inderdaad niet helemaal met elkaar te rijmen. Dan is het enige wat ik nog kan bedenken dat jij door je begrip aan haar hebt laten zien dat ze wel een relatie kan hebben en dat ze daardoor pas is gaan inzien wat die beste vriend voor haar betekent. Dat ze hem misschien altijd onbewust op afstand heeft gehouden omdat ze dacht dat ze geen relatie kon hebben. Ook dit hoeft natuurlijk weer niet haar reden te zijn. Het is echt heel erg jammer dat ze het je niet uitlegt en ik kan me voorstellen dat het moeilijk is haar toch voortdurend op het werk te moeten zien.

[Scattered]

Dat hij dat zei was hij zichzelf volgens mij niet eens bewust van. Maar dat raakte mij altijd wel. Ik kreeg daardoor toch het gevoel dat ik hem iets te kort deed. Hierdoor kwam ik erg met mezelf in tweestrijd: of ik deed hem te kort of ik deed dingen tegen mijn zin, wat ik perse niet wilde. Kortom; beiden situaties zijn vervelend. Een soortgelijk gevoel kan je vriendin misschien ook gehad hebben?

Ik heb dat soort opmerkingen nooit geplaatst. Het kan zijn dat ze dat gevoel desalwelteplus toch had (ik kan me ook wel in jouw gevoel verplaatsen), maar dan is het jammer dat ze die onzekerheden niet met mij deelde. Als partners moet je overal over kunnen praten en wellicht was de relatie wat dat betreft sowieso kansloos omdat ze niet kon en wil communiceren als het voor haar te moeilijk werd. Misschien lag dat aan mij, kon ik haar blijkbaar toch niet de omstandigheid bieden om dat wel te kunnen.

Dat valt inderdaad niet helemaal met elkaar te rijmen. Dan is het enige wat ik nog kan bedenken dat jij door je begrip aan haar hebt laten zien dat ze wel een relatie kan hebben en dat ze daardoor pas is gaan inzien wat die beste vriend voor haar betekent. Dat ze hem misschien altijd onbewust op afstand heeft gehouden omdat ze dacht dat ze geen relatie kon hebben. Ook dit hoeft natuurlijk weer niet haar reden te zijn. Het is echt heel erg jammer dat ze het je niet uitlegt en ik kan me voorstellen dat het moeilijk is haar toch voortdurend op het werk te moeten zien.

Op haar zestiende had ze al eens een korte "relatie" met hem, maar al snel kwam ze er toen achter dat dat het niet ging worden. Ze heeft zeer duidelijk uitgelegd waarom hij niet meer dan een broer voor haar was. Het blijft allemaal speculatie natuurlijk, maar mijn gevoel zegt dat ze het liefst de makkelijkste weg kiest en daar haar gevoel en levensbeeld op aanpast. Ze vindt wat haar het beste uitkomt, als het maar niet te moeilijk wordt. Haar moeder vertelde dat ze vroeger als kind bouwpakketjes op school nooit in elkaar zette, maar in onderdelen mee naar huis nam. Ze heeft haar studie nooit afgemaakt. Ze is niet zo van het afmaken, misschien is het een karaktertrekje.

Ergens in de eerste helft van april heb ik haar zogenaamde beste "vriend" kort gezien. Familie mocht komen kijken op het werk. Toen al zag ik gewoon aan hem dat hij meer wilde van haar (en dat de vriendschap dus niet bepaald oprecht was), ondanks dat hij wist dat ze op dat moment bezet was. Het erge is dat ik zelfs medelijden met hem had op dat moment. Maar goed, uiteindelijk heb ik zelf aan het kortste eind getrokken.

Wat betreft het elkaar af en toe zien op het werk, dat is nu echt een probleem voor mij. Ik heb haar diverse malen aangegeven dat we ook moeten praten om in de toekomst op een ontspannen manier met elkaar om te kunnen gaan op de werkvloer. Maar ook dat heeft ze geweigerd. Zoals in mijn vorige bericht aangegeven zie ik nu maar een oplossing, ze moet verdwijnen uit mijn leven. Ik hoop van harte dat ze vertrekt en een andere baan zoekt.

[Mannetje]

Ook onder asexuelen zitten klootzakken! Gewoon belachelijk dat ze niet eerlijk tegen jouw is. Kan er echt kwaad over worden als ik zo allemaal lees.

[Scattered]

Mijn naasten zeggen dat ook, dat ze het niet waard is en dat ze niet was wie ik dacht wie ze was. Ikzelf word continu heen en weer geslingerd tussen die ratio en mijn herinneringen. We hebben samen een hele mooie tijd (maar veel te kort) gehad en ik kan me niet herinneren ooit zo gelukkig te zijn geweest in mijn leven. Wat er nu allemaal gebeurd is, dat had ik altijd voor onmogelijk gehouden. Zelfs met terugwerkende kracht kan ik het eigenlijk niet geloven. Maar goed, dat meisje, mijn zielsverwant, mijn maatje, die bestaat gewoon niet meer.

Volgend weekend is het een jaar geleden dat we elkaar voor het eerst ontmoetten.

[Ienepien]

Tja, op dat soort dagen gaat de herinnering met je aan de loop. 

[Ciara]

  Zo veel als je wilt en nodig hebt.

[Scattered]

Dankjulliewel 

Over mijlpalen gesproken.
Zaterdag j.l. zou het een halfjaar "aan" geweest zijn. Kun je nagaan hoe kort het geduurd heeft. Haar langste relatie ooit had 5 maanden geduurd. Ze zei veelvuldig er stellig van overtuigd te zijn dat dat record er makkelijk aan zou gaan.

[Mannetje]

Ik denk dat je terug kan kijken op misschien wel de ervaring van je leven.
Helaas dat er zo op een vervelende manier een einde aan is gekomen.

En, straks komt er ook weer een tijd dat jij ook weer gelukkig zult zijn.
We trekken je wel door de moeilijke periode heen!

[Ienepien]

Ik heb hier een citaat, waar je jezelf misschien in kan herkennen:

"Een ontmoeting, en een relatie met een tweelingziel is zeldzaam, en veranderd meestal onomkeerbaar je leven. Tweelingzielen ervaren een oneindig diep, en onvoorwaardelijk liefdesgevoel voor elkaar. Meestal willen tweelingzielen graag bij elkaar blijven, want samen zijn ze één; maar dit lukt in de praktijk vaak moeilijk, vanwege de heftigheid waarmee dit alles gepaard gaat."

[Ienepien]

Aantrekken/afstoten in snel tempo kán ook borderline zijn.

[Scattered]

Ik denk dat je terug kan kijken op misschien wel de ervaring van je leven.

Deze zin blijft maar in mijn hoofd hangen. Het zou best weleens waar kunnen zijn.

Helaas dat er zo op een vervelende manier een einde aan is gekomen.

En, straks komt er ook weer een tijd dat jij ook weer gelukkig zult zijn.
We trekken je wel door de moeilijke periode heen!

Ik denk dat het altijd wel een klein beetje pijn zal blijven doen, maar ik moet er inderdaad vanuit gaan dat ik het ooit een plaatsje kan geven. Waar ik vooral op hoop, is dat ik zonder pijn kan terugdenken aan al die leuke momenten. Bedankt voor de digitale steun.

[Scattered]

Ik heb hier een citaat, waar je jezelf misschien in kan herkennen:

"Een ontmoeting, en een relatie met een tweelingziel is zeldzaam, en veranderd meestal onomkeerbaar je leven. Tweelingzielen ervaren een oneindig diep, en onvoorwaardelijk liefdesgevoel voor elkaar. Meestal willen tweelingzielen graag bij elkaar blijven, want samen zijn ze één; maar dit lukt in de praktijk vaak moeilijk, vanwege de heftigheid waarmee dit alles gepaard gaat."

Je bent niet de eerste die hiermee op de proppen kwam  Ik herken me er inderdaad wel een beetje in. Op haar valentijnskaart aan mij schreef ze zelf destijs: "met heel mijn hart, de andere kant van je ziel".

[Scattered]

Ik vindt het nogal een triest verhaal, en ik voel medelijden met je dat iemand waarvan je zoveel van houdt je plotselling afstoot, dat zou ik zelf niet eens kunnen verdragen.

Het is inderdaad moeilijk te verdragen, maar uiteindelijk moet ik verder. Hopelijk duurt de continue pijn niet al te lang meer.

Maar ik denk zelf dat het niks met jouw of met aseksualiteit te maken heeft, ik denk dat ze emotioneel ergens last van heeft en dat ze dat afreageert door jouw af te stoten, mischien dat dat het nog wonen bij haar ouders verklaard.
Zelf heb ik een theorie dat aseksualiteit met bepaalde emoties verbindt maar dat heb ik nog niet goed uitgedacht.

Het kan van alles zijn, maar wat het ook is, ik had er graag met haar over gesproken. Niet in de verwijtende sfeer, maar om haar te doorgronden en zelfs te begrijpen. Maar ze wil haarzelf niet eens doorgronden, laat staan dat een ander dat doet.

Wat ik je kan adviseren om te doen is om aan haar ouders of vrienden te vragen of ze ergens last of problemen mee heeft, en als je dat niet kan dan adviseer ik je om haar een tijdje met rust te laten en later weer contact met haar op te zoeke, want bij vrouwen aandringen werkt absoluut niet dat kan ik je uit ervaring zeggen.

Ze heeft niet echt veel vrienden. Haar ouders begrepen het ook niet en hoopten dat ze mij uitgelegd had waarom ze het uitmaakte. Wat je zegt over dat ik haar even met rust moet laten, is wel waar, maar o zo moeilijk. Ik heb de laatste weken zo af en toe geprobeerd met haar contact te krijgen, maar dat lukt nauwelijks. Dus wat betreft heb ik wellicht al te veel aangedrongen bij haar. Het is niet zo makkelijk om het zo maar te laten gaan nadat iemand het van stel op sprong beeindigt.

Verder spijt het me voor je want er is niks meer wat je nog kan doen

Het hoeft je niet te spijten, dat je de moeite heb genomen om het allemaal te lezen, erover na te denken en te antwoorden is al meer dan nodig was. Uiteindelijk zal ik hier zelf uit moeten komen.

Ik merk wel dat ik veranderd ben hierdoor. Ik zeg altijd dat mensen in essentie niet veranderen (alleen ontwikkelen), behalve na traumatische ervaringen. Normaal was ik in de auto altijd vrij fanatiek met het feedback geven aan mijn mede-weggebruikers, dat is helemaal weg. Normaal was ik een echt stadsmens, kon ik genieten van stedentrips. Nu heb ik vooral behoefte aan rust en de natuur. Afgelopen zaterdag 16 km gaan wandelen met een goede vriendin, dat was echt even heerlijk, al dwaalden ook toen mijn gedachtes meer af dan ik zou willen.

Enfin, ik ben blij dat ik dit topic hier geopend heb. Er zitten hier veel lieve mensen.

[Scattered]

Aantrekken/afstoten in snel tempo kán ook borderline zijn.

Daar weet ik niet zo veel van af, maar is dat niet iets wat me al eerder opgevallen zou zijn? Tot aan het moment dat ze het uitmaakte was ze helemaal niet zo wispelturig.

[Ienepien]

Ik heb hier een citaat, waar je jezelf misschien in kan herkennen:

"Een ontmoeting, en een relatie met een tweelingziel is zeldzaam, en veranderd meestal onomkeerbaar je leven. Tweelingzielen ervaren een oneindig diep, en onvoorwaardelijk liefdesgevoel voor elkaar. Meestal willen tweelingzielen graag bij elkaar blijven, want samen zijn ze één; maar dit lukt in de praktijk vaak moeilijk, vanwege de heftigheid waarmee dit alles gepaard gaat."

Je bent niet de eerste die hiermee op de proppen kwam Ik herken me er inderdaad wel een beetje in. Op haar valentijnskaart aan mij schreef ze zelf destijs: "met heel mijn hart, de andere kant van je ziel".

Verdiep je eens in het onderwerp. Als je wilt, kan ik je wel een link geven.

Aantrekken/afstoten in snel tempo kán ook borderline zijn.

Daar weet ik niet zo veel van af, maar is dat niet iets wat me al eerder opgevallen zou zijn? Tot aan het moment dat ze het uitmaakte was ze helemaal niet zo wispelturig.

Eigenlijk weet ik niet zoveel van borderline, alleen dat aantrekken/afstoten, maar ik dacht, misschien gaat er bij jou een lichtje branden.
Als het niet zo is, is het ook niet erg, maar bekijk de mogelijkheid even. Je weet maar nooit.