Soms is acceptatie niet genoeg, zit aseksualiteit dieper?

[Scattered]

Dank voor alle knuffels.

Ik doe mijn best om het leven weer op te pakken. Ik ben bloedserieus wanneer ik zeg dat ik in mijn hele leven nog nooit zo gelukkig ben geweest als tijdens mijn relatie met haar. Die innerlijke rust die ik ervoer was heerlijk. De basisnormen die we deelden, dat maakte het helemaal af. Ik ben zelf niet van de lawaaifeesten en zuippartijen in de kroeg/disco/etc (ik drink zelfs helemaal geen alcohol), iets waar zij ook niks mee had. Ik hou van mensen om me heen, maar heb zo af en toe even een moment voor mezelf nodig. Zij idem dito. Onze levensloop vertoonde enkele zeer sterke overeenkomsten. Waardoor ik *dacht* dat we elkaar begrepen. Het is voor mij onbegrijpelijk dat het niet genoeg is geweest om in ieder geval goed met elkaar te communiceren toen het mis ging. Ik wil begrijpen hoe het proces gegaan is.

Ik denk zelf toch dat aseksualiteit een rol speelde. Alhoewel ik zeer voorzichtig en behoudend was, knuffelden we in bed als ze bij mij was. Ik vrees dat dat uiteindelijk toch een negatieve prikkel heeft opgeroepen, waardoor ze kleine verschillen tussen ons en/of eigenaardigheden van mij niet meer naast zich neer kon leggen. Alleen al het feit dat ze nooit heeft willen benoemen welke verschillen of karaktertrekjes het waren waar ze moeite mee had, doet mij vermoeden dat het voortkomt uit iets veel diepers. Misschien zo diep dat ze het zelf niet kan vatten hoe het precies zit.

[Ienepien]

Ik denk zelf toch dat aseksualiteit een rol speelde. Alhoewel ik zeer voorzichtig en behoudend was, knuffelden we in bed als ze bij mij was. Ik vrees dat dat uiteindelijk toch een negatieve prikkel heeft opgeroepen, waardoor ze kleine verschillen tussen ons en/of eigenaardigheden van mij niet meer naast zich neer kon leggen. Alleen al het feit dat ze nooit heeft willen benoemen welke verschillen of karaktertrekjes het waren waar ze moeite mee had, doet mij vermoeden dat het voortkomt uit iets veel diepers. Misschien zo diep dat ze het zelf niet kan vatten hoe het precies zit.

Dat zou nog best eens kunnen.
Aseksualiteit is maar moeilijk te begrijpen, voor degene zelf, maar ook voor de partner en omgeving.
Door je erin te verdiepen zie je pas écht de verschillen van aseksueel en seksueel zijn.

Aseksuelen begrijpen niet, waarom seksuelen er zo'n plezier in hebben/hoe het voelt/wat er gebeurt als je seks hebt.

Het kan zijn, dat dat besef wél bij je vriendin aanwezig is, en dat ze jou geen verdriet wil doen door je je 'plezier' te onthouden.
Maar ik denk, dat dat al eens gezegd is hier?

[Scattered]

Ik denk zelf toch dat aseksualiteit een rol speelde. Alhoewel ik zeer voorzichtig en behoudend was, knuffelden we in bed als ze bij mij was. Ik vrees dat dat uiteindelijk toch een negatieve prikkel heeft opgeroepen, waardoor ze kleine verschillen tussen ons en/of eigenaardigheden van mij niet meer naast zich neer kon leggen. Alleen al het feit dat ze nooit heeft willen benoemen welke verschillen of karaktertrekjes het waren waar ze moeite mee had, doet mij vermoeden dat het voortkomt uit iets veel diepers. Misschien zo diep dat ze het zelf niet kan vatten hoe het precies zit.

Dat zou nog best eens kunnen.
Aseksualiteit is maar moeilijk te begrijpen, voor degene zelf, maar ook voor de partner en omgeving.
Door je erin te verdiepen zie je pas écht de verschillen van aseksueel en seksueel zijn.

Ik heb er best veel over gelezen nadat ik met haar kreeg, ook heb ik haarzelf natuurlijk een en ander gevraagd. Mijn conclusie was dat ik het 100% moest accepteren en op geen enkele manier moest proberen om het te veranderen. Ik had heel veel toekomstplannen met haar (en zij met mij), maar seks stond op geen enkel lijstje en dat vond ik geen enkel probleem. Er is (was) zoveel meer in het leven.

Aseksuelen begrijpen niet, waarom seksuelen er zo'n plezier in hebben/hoe het voelt/wat er gebeurt als je seks hebt.

Ik vind dit niet zo vreemd. Ik heb helemaal niks met (overmatig) drankgebruik, maar velen beleven daar wekelijks (of vaker) veel plezier aan. Niettemin heb ik geen enkele behoefte om zelf te ervaren hoe het is om kachellam te zijn. Ik denk dat deze analogie wel aardig klopt? Seks is sowieso alleen fijn als beiden er van genieten.

Het kan zijn, dat dat besef wél bij je vriendin aanwezig is, en dat ze jou geen verdriet wil doen door je je 'plezier' te onthouden.
Maar ik denk, dat dat al eens gezegd is hier?

Dat is inderdaad al gezegd en ik hoop van harte dat dat niet waar is. Ik heb haar in het begin van onze relatie al gezegd dat ze het nooit in haar botte kop moest halen om het voor mij te doen. Weliswaar ben ik niet aseksueel, er stond dusdanig veel tegenover voor mij dat ik geen enkele twijfel kende om bewust voor nooit meer seks te kiezen. Daar sta ik nog steeds achter.

[jojo83]

Ik denk dat het heel goed is dat je niet de intentie had het te veranderen. Ik denk ook niet dat het lukt en wil je dat toch dan ga je iemand forceren en juist afstoten. Dus daar ligt het niet aan.

De vergelijking met drank kan ik wel begrijpen. Anderen kunnen daar inderdaad erg van genieten en snappen niet dat anderen daar geen behoefte aan hebben. Ik drink zelf ook helemaal niet en merk aan sommige vrienden dat ze dat inderdaad niet snappen. Hetzelfde met uitgaan. Ook daar heb ik totaal geen behoefte aan, terwijl dit voor anderen het hoogtepunt van de week is.

Of je laatste punt waar is zul je vrees ik niet achter komen, of je ex moet er toch nog eens op terug komen. Dat hoop ik maar voor je. Duidelijkheid maakt acceptatie vaak makkelijker

[Scattered]

Worden jullie inmiddels niet doodziek van mijn eindeloze gemauw?

Of je laatste punt waar is zul je vrees ik niet achter komen, of je ex moet er toch nog eens op terug komen. Dat hoop ik maar voor je. Duidelijkheid maakt acceptatie vaak makkelijker

Ik denk niet dat ze dat gaat doen, het heeft er alle schijn van dat die drempel voor haar veel te hoog is. Maar ik hoop toch ook op een goed gesprek om nog eens na te praten en om vragen te kunnen stellen, want al is het nu al bijna 3 maanden uit: soms is de pijn ronduit ondraaglijk. Nog altijd.

[Ienepien]

Wij worden níet doodziek van jou, hoor.
Als jij je problemen hier op tafel gooit, kunnen wij (ik tenminste) alleen maar meedenken en je proberen te helpen.

[Mannetje]

Wordt je niet doodziek van ons hier? 
Persoonlijk doet het mij erg goed als ik iemand hier op de site door mijn opmerkingen toch een beetje kan helpen.
Denk dat dat ook wel voor de anderen geldt.

Oja, ik heb wel eens over drank zitten denken. Eigenlijk is dat een soort maatschappelijk geaccepteerde drugs, naast bijvoorbeeld sigaretten en wiet.

[Scattered]

Hebben "jullie" (ik wil eigenlijk geen onderscheid maken, maar ik bedoel dus mensen die aseksueel zijn) het weleens meegemaakt dat ondanks dat de partner er rekening mee hield, dat kleine dingetjes als knuffelen in bed uiteindelijk toch een onderhuidse ergernis opbouwden? Op een dusdanige manier zelfs dat de aversie vervolgens niet meer losgezien kon worden van de partner? D.w.z. dat er geen sprake is van ergernis aan de persoonlijkheid van de partner, maar dat de partner wel ergernis oproept vanwege wat inwendig opgebouwd werd?

Zij heeft namelijk verteld dat de ergernis zich plotseling aan haar openbaarde op het moment dat het al te laat was. Zij koppelde het nadrukkelijk niet aan aseksualiteit, maar ik weet dat dus nog zo net niet omdat ze altijd geweigerd heeft om daarin (d.w.z. wat die ergernissen precies behelsen) concreet te zijn. Vandaar dat ik hier ook uiteindelijk geregistreerd heb.

[Scattered]

Wordt je niet doodziek van ons hier? 
Persoonlijk doet het mij erg goed als ik iemand hier op de site door mijn opmerkingen toch een beetje kan helpen.
Denk dat dat ook wel voor de anderen geldt.

Nee, ik word totaal niet ziek van jullie. Ik heb hier en daar gelezen op het forum en ik kan me de andere kant van het verhaal (denk ik) goed voorstellen. Soms heb ik me ook wel een beetje kwaad gemaakt als ik verhalen las over partners die "kapot zeiden te gaan aan het gemis van seks". Ik denk dan, als je echt van iemand houdt, zoveel dat je er intiem mee wilt zijn, dan wil je toch juist niet dat hij/zij het tegen haar zin doet? Maar goed, iedereen is anders en wellicht is het gemis voor sommigen ook wel een vreselijke spagaat tussen liefde en lust.

Oja, ik heb wel eens over drank zitten denken. Eigenlijk is dat een soort maatschappelijk geaccepteerde drugs, naast bijvoorbeeld sigaretten en wiet.

Ik heb op zich niks principieels tegen drank. Als iemand van z'n biertje wil genieten omdat-ie het lekker vindt: vooral doen. Ik zie het in dat geval echt als genieten van een lekkere maaltijd (een patatje of zo). Maar wat buiten mijn begripsvermogen valt is dat mensen alcolhol drinken om het drinken en (het allerergste) daar zo hoog van opgeven. Ik hoor namelijk nooit iemand vertellen dat hij de vorige avond 12 kilo gehaktbrood naar binnen gewerkt heeft en toen trots kotsend naar huis gepinguind is. Ik heb die drankverhalen nu al een paar miljoen keer moeten aanhoren (ik kan er 1 of 2 keer naastzitten, toegegeven), maar ze zijn echt allemaal hetzelfde. Voor mij dus ronduit saai. Niettemin geldt ook hier dat iedereen zelf moet weten wat hij/zij leuk vindt (alleen vermoei mij niet met die slaapverwekkende verhalen ;-))

Of het maatschappelijk daadwerkelijk zo geaccepteerd is, dat is maar de vraag. De mens is een kuddedier en zal in het geval dat iemand over zijn drankavonturen vertelt vaak kiezen voor de veilige oplossing en instemmend glimlachen. Alles beter dan weten dat je tegen een schijnbare meute in zou gaan.

[Ciara]

Tja, ik drink niet, echt nooit, en ik kom daar ook gewoon voor uit. Ik vind het niet lekker, en ik vind het gedrag van mensen die een glaasje te veel ophebben vaak verachtelijk (slechte ervaring met dronken mannen, ik weet dat ze niet allemaal zo zijn). Heel veel mensen snappen dat niet. Ik probeer ze het meestal wel uit te leggen, dat ik om twee redenen niet drink a; omdat ik het niet lekker vind, en ik het niet wil leren lekker te vinden (waarom zou ik?) en b: uit principe. Goed, meestal heb ik het hele BOB gebeuren als excuus, dat is echt ideaal. Maar toch snappen de meeste mensen dat niet. Ik ben zelfs wel een gevraagd of ik alchoholist was geweest... ehmm.. right..

Ik denk dat dat inderdaad wel een aardige vergelijking is, alleen kan ik van seks niet zeggen of ik het lekker vind, aangezien in het nog nooit heb gedaan. Mijn gevoel zegt me echter dat ik er niet echt behoefte aan heb, dus daar vertrouw ik op.

En we worden helemaal niet moe van je hoor ^_^ wauwel maar zo veel als je wilt 

[Scattered]

Enfin, vrijdag a.s. hebben we voor het eerst sinds tijden weer samen dienst. Ik ga in ieder geval mijn best doen om zo normaal mogelijk te doen en benaderbaar te zijn, want we zullen in de toekomst nog wel veel vaker samen dienst hebben. Bovendien was het ooit vreselijk leuk om met haar dienst te hebben, juist vanwege de klik die er ooit was. Diensten vlogen dan ook voorbij en al voordat het wat werd keken we allebei naar het rooster wanneer we weer samen zouden "moeten" werken. Soms was het eigenlijk zelfs iets te gezellig, al denk ik niet dat ons werk er onder geleden heeft. Het is zoals ik al tot vervelens toe verteld heb vooral die overgang van het ene naar het andere uiterste die het voor mij zo moeilijk maakt. Nooit heb ik voor mogelijk kunnen houden dat deze situatie kon ontstaan.

[Mannetje]

Mag ik vragen wat voor werk je doet.
Of anders gezegt, waar het mij om gaat, zit je tijdens een dienst continu op elkaars lip, of kom je elkaar af en toe tegen?

[Scattered]

Mag ik vragen wat voor werk je doet.
Of anders gezegt, waar het mij om gaat, zit je tijdens een dienst continu op elkaars lip, of kom je elkaar af en toe tegen?

Aangezien het nogal een specifiek vak is, ben ik bang dat de herkenbaarheid te groot zal zijn als ik vertel wat we precies doen voor de kost. Wat ik wel kan vertellen is dat we dit werk in ploegendienst doen en dat die ploegen per dienst verschillen. De samenstelling qua mensen met wie je dienst hebt, verschilt dus van keer tot keer. Erg leuk. Dus we hebben soms samen dienst, soms meerdere dagen op rij. Het is maar net hoe het rooster in elkaar zit. 's Nachts, weekenden, feestdagen... dan kunnen we ingeroosterd zijn. Het is leuk werk, waar ik ook ooit voor naar de universiteit gegaan ben.

[Scattered]

Omdat ik merk dat ik richting de suicidale afgrond aan het spiraliseren ben, heb ik actie ondernomen. Ik ga zo, op mijn vrije dag (leve de onregelmatigheid), naar mijn werk om met de vertrouwenspersoon te praten. Zij zal geen oplossingen kunnen aandragen natuurlijk, maar misschien wel vervolgtrajecten kunnen aanwijzen. Ook kan ik dan mijn hele verhaal eens kwijt. Ik heb al wel aan een beperkt aantal collega's verteld wat er gebeurd is, maar zonder erbij te vertellen dat het ook nog om een collega ging.

[Ienepien]

Het is inderdaad goed, dat je tijdig actie hebt ondernomen.
Jij bent méér waard dan je eigen leven te ontnemen.
Door alles eruit te gooien, en een weerwoord te krijgen (hoop ik) van die vertrouwenspersoon kan je misschien je leven weer oppakken, en alles een beetje begrijpen. Al zal het moeilijk zijn.