accepteren?

[dus anna]

Hallo allemaal,

ik ben een lesbische vrouw en heb zo een 6 weken geleden een ontzettend leuk lief maar vooral ontzettend mooie (ook van binnen) vrouw ontmoet. Het was voor mij liefde op het eerste gezicht. Maar naar een maand vertelde ze mij met heel veel moeite dat sex haar niks doet en dat ze zich nog nooit tot iemand sexueel heeft aangetrokken gevoeld. Ik (wel seksueel actief) schrok hier nogal van, en heel veel puzzel stukjes vielen in een. ze zegt wel dat er aantrekkingkracht is maar dat ze nog nooit opgewonden is geworden, of verliefd omdat dit volgens haar samen gaat met sexuele aantrekkingskracht. Ik had het hier erg moeilijk mee, en misschien nog wel. ik probeer er niet teveel de nadruk op te leggen en vind sex ook zeker niet het belangrijkste in een relatie. Maar hoe kan ik dit het beste een plek geven? ik heb voorgesteld om naar een sexuoloog te gaan maar volgens mij heb ik het hierdoor verknalt, want ik begreep niet van haar dat ze het al geaccepteerd heeft of zich erbij heeft neergelgd. En het is geen prater. En ja de eerste maand en nu nog voel ik me schuldig (omdat ik wel opgewonden raak, en onzeker omdat ik niet precies weet wat ik wel kan doen waar ze wel van kan genieten) ppff ik vind dit echt lastig om hiermee om te gaan. Ze zegt dat ze wel geniet als ik met haar zoen en als we vrijen, maar er verder niks bij voelt! Ik vind dit moeilijk omdat ik niet kan inschatten of ze het wel fijn vind wat ik bij haar doe en steeds denk nu bij elke zoen of aanraking "vind ze dit wel fijn?" en ik vraag het al zo vaak omdat ik er echt onzeker van wordt! Nou heb ik het gisteren weer met haar geprobeert om erover te praten en ze klapt helemaal dicht, zegt dat ze het er niet over wil hebben en niet open staat om naar een sexuoloog te gaan. Maar ik ben echt ontzettend gek op haar en heb dit haar ook gezegd, gezegd dat ze zich er niet voor moet schamen, dat ik haar om die reden niet in de steek laat. Ze was gisteren ontzettend in zich zelf gekeerd en wilde alleen zijn. ze zegt wel heel erg gek op mij te zijn. Ik probeer het echt allemaal te begrijpen, maar hoe kan ik het allemaal begrijpen als ze er niet over wil praten. zegt ook dat ze geen nare ervaringen heeft op sexueel gebied. Ik breek mijn hoofd erover, wat ik allemaal kan doen, zoek van alles op. Ze was ook heel lang aan de pil en daar is ze wel mee gestopt nadat ik gezegd heb dat dat zeker geen goeie is als je al helemaal geen libido hebt. kan iemand mij wat advies geven hoe ik hiermee om moet gaan?

groet anna

[Ienepien]

Welkom Anna, allereerst krijg je een stukje welkomst- 

Ik denk, dat je even wat tijd moet nemen om hier een en ander door te lezen, om begrip te kunnen hebben voor je vriendin.
Dan ga je dingen begrijpen, en snap je misschien waaróm ze niet naar een seksuologe wil.
Daarna kunnen jullie er veel over praten.
Als zij weet, dat jij je er in verdiept hebt, heb je volgens mij een goede houding tegenover haar.

[Jip]

Hoi Anna,
Allereerst welkom hier  
Wat leuk dat je iemand ontmoet hebt en wat vervelend dat het op seksueel gebied zo stroef verloopt... Daar waar ik mannen steeds het advies wil geven hun partner seksueel vooral met rust te laten, daar lijk ik in een vrouw-vrouw situatie ineens veel beter te begrijpen hoe lastig het is als de partner geen seksuele lusten heeft... Je hoeft je niet schuldig te voelen omdat jij wel opgewonden raakt en naar haar verlangt. Heeft ze alleen moeite met het seksuele of met het lichamelijke in het algemeen? Hiermee bedoel ik dus ook het knuffelen, aaien, tegen elkaar aan leunen, door de haren strelen. Zijn dat wel dingen waar ze van geniet of die ze zelf bij je doet of daarin ook terughoudend?
Als het echt alleen puur om het seksuele (seks met geslachtsdelen versta ik daar zelf onder) gaat, heeft ze misschien tijd nodig. Ik beschouwde mezelf ook als aseksueel als het gaat om dat stukje seksualiteit, maar de laatste tijd sta ik mezelf die fantasieën en gedachtes toe en merk ik dat ik er zelfs naar sommige dingen aan het verlangen ben.
Ik denk dat het na 6 weken relatie nog te vroeg is om al naar een seksuoloog te gaan. Gun je vriendin eventjes wat tijd en probeer er achter te komen of het bij haar een kwestie van 'gebrek aan libido' is of dat er andere dingen zijn die een rol spelen (faalangst, bang voor het lichaam, smetvrees) Sterkte!

[Jovi_Hobbes]

Welkom Anna 
Je schrijft dat het voor je vriendin heel moeilijk is om over dit onderwerp te praten. Daarom denk ik dat een seksuoloog voorlopig zeker geen oplossing is. Eigenlijk denk ik dat je al heel goed bezig bent, je probeert je in haar in te leven, houdt rekening met haar en wilt meer over het onderwerp weten. Ik denk dat je vriendin vooral tijd nodig heeft om je voldoende te gaan vertrouwen om hier open over te kunnen praten. Weet ze van het bestaan van aseksualiteit en weet ze dat ze niet de enige met deze gevoelens is? Dat zou haar namelijk misschien al erg kunnen helpen. Het is een verschrikkelijk moeilijk onderwerp om over te praten, vooral omdat lang niet alles ook echt te verwoorden is. Hoe leg je aan iemand die wel seksueel is uit waarom je die gevoelens niet kent? Hoe geef je je grenzen aan als je die zelf misschien nog niet eens precies kent? Hoe praat je open over iets wat je zelf misschien nog niet geaccepteerd hebt?

Kort gezegd denk ik dat je vriendin voor zichzelf een hoop dingen op een rijtje moet hebben om opener met jou te kunnen communiceren. Jij kunt haar hier alleen maar bij aanmoedigen, denk ik.

[dus anna]

Hallo, allereerst bedankt voor jullie reacties!

na mijn laatste verhaal heb ik met mijn vriendin gepraat, of laat ik het zo zeggen, zij heeft mij een mailtje gestuurd en uitgelegd aan me waarom ze zich zo in zichzelf terug trok die dag. En inderdaad, ze vond het altijd al moeilijk om er zelf mee te zitten, maar zegt nu dat het nog moeilijker is voor haar omdat ze het voor het eerst heeft uitgesproken dat ze inderdaad denkt dat ze A-seksueel is en dat ik het nu weet! Ze ging er altijd vanuit dat ze alleen zou blijven en bijvoorbeeld nooit kinderen zal hebben omdat ze alleen zou blijven. ik heb haar wederom uitgelegd dat het voor mij niet een reden is om haar dan maar in de steek te laten. Ik heb haar naar aanleiding van haar mailtje wel nog wat dingen gevraagd. Ze vertelde in die mail ook dat ze er niet op zit te wachten dat het echt letterlijk geconstateert zou worden dat ze A-seksueel is. Waarop ik vroeg wat ze hiermee bedoelde. ze zei hierop dat ze inderdaad niet naar een sexuoloog wil onder andere. ze zei zelf dat ze al enkele jaren geleden heel veel heeft opgezocht hierover. en is er wel mee bezig geweest. maar kan iemand mij uitleggen waarom ze niet alles zou willen proberen om het te veranderen? ik denk zo: waarom je erbij neerleggen als je nog niet alles geprobeert hebt? nou weet ik natuurlijk niet of het ooit kan veranderen? is er kans als je naar een sexuoloog gaat dat ze wel dat gevoel krijgt?Tuurlijk is ze bang dat ik bij haar weg ga omdat ze niet opgewonden kan worden. voel me daar zo ontzettend schuldig over!!! Vandaag nog: hebben een super leuke dag gehad samen, en ik wat biertjes op, en denk alleen maar jemig wat een mooie vrouw wil je zo graag zoenen en met je vrijen, glij zowat van mijn stoel, en bij haar niks!! Ik vroeg zelfs of ik haar mocht zoenen, waarop ze begon te lachen. ik voel zo ontzettend veel passie als ik haar zoen aanraak noem maar op, en ben helemaal stapel. Kan iemand mij uitleggen hoe het dan kan dat ze wel zegt dat ze mij leuk vind? en aantrekkelijk hoe kan ze dat dan wel voelen?. dan voelt ze daar toch ook wat bij? ik merk wel dat ze geniet als ik haar even door de haren streel, haar even aanraak en kus geef, maar dat is alles......kan iemand mij uberhaupt uitleggen wat A-seksuelen nou voelen en wat niet? ppppfff ik vind dit toch echt wel heel erg lastig allemaal. en wil het zo graag begrijpen en doe echt mijn best maar snap het kennelijk niet. is er kans nu ze gestopt is met de pil dat er wel iets komt van sekuele gevoelens? en hoe lang duurt dat?

voor vandaag even wat frustraties.......

wat hierin zo moeilijk vind is dat ik door heb dat ze er eigenlijk niet over wil praten, en ik juist WEL!! ben zo bang dat deze relatie uiteindelijk een vriendschap relatie wordt.


groet Anna

[Mannetje]

Wat zij voelt?

Ik denk dat zij een diepe emotionele band ervaart met jouw. Dus bij het vrijen geniet ze daar van, en niet van de sex.
En dat zij dus net zoveel passie ervaart, maar dus op een andere manier.
Liefde op een heel hoog nivo om het zomaar te zeggen.
Gewoon het gevoel van samenzijn geeft haar al een goed gevoel, met af en toe wat knuffelen/zoenen en verder niets.....

Als aseksueel zijn liefde en seks niet aan elkaar gekoppeld, terwijl dit bij de meeste seksuelen wel zo is.

Kijk hier maar even voor de verschillende soorten van relatievormen: http://asexuality.org/du/index.php?topic=16.0

[sutoroberi_sheku]

Je weet natuurlijk niet de "reden" waarom zij die aseksuele gevoelens heeft. Het zomaar even uitproberen kan daarom heel moeilijk zijn. Datzelfde hebben vrienden mij ook gevraagd: hoe kun je nou van seks walgen als je het nog nooit hebt uitgeprobeerd? Het breken van een been doet ook zeer zeker pijn, dat weet ik, zonder dat ik ooit een been heb gebroken. Sommige dingen 'weet' je gewoon. Moeilijk uit te leggen.
Zoals mannetje als zegt, ik denk dat aseksuelen liefde en mss passie (zal niet voor alle gelden) voelen op een ander niveau. Romantische aseksuelen kunnen gewoon verliefd worden, en zijn meestal gek op knuffelen en strelingen. Verbondenheid voelen en een soort soulmate hebben is ook een hele sterke emotie/band, waardoor ze zich waarschijnlijk daar heel prettig bij voelt
Het lastige is echter dat dit voor alle aseksuelen anders is. Het forum is heel handig voor tips, de verschillende 'vormen'  begrijpen en om begrip te krijgen voor je vriendin, maar als je wilt weten hoe zij zich er echt bij voelt, zul je het, denk ik, toch van haar zelf moeten horen.

[Ciara]

Ik kan in ieder geval uit ervaring zeggen dat stoppen met de pil (voor mij) geen verandering in gevoelens heeft gebracht. Wat mensen aantrekkelijk vinden betreft, dat is meer een mening dan een gevoel vind ik zelf. Als ik naar mensen om me heen kijk kan ik denken, die ziet er goed/knap uit (man of vrouw is om het even). Maar meer is het niet, ik denk nooit, daar zou ik wel mee tussen de lakens willen. Dat gevoel is er voor mij gewoon niet.

Proberen te veranderen is moeilijk, vooral als je het al eens geprobeerd hebt, en het niet lukt. Altijd maar falen, daar wordt je best depresief van. Ik zou het nu niet meer willen proberen, omdat ik weet dat het geen zin heeft; ik heb het geprobeerd, en ik werd er alleen maar ongelukig van.

Dat zouden allemaal reden kunnen zijn over het hoe en wat. Maar goed, dit is hoe ik het voel en beleef, wan je vriendin heb ik geen idee. Erover praten kan ook eng zijn. Misschien zou je haar kunnen vragen het in een brief te zetten, dat schept ook voor haar duidelijkheid, en is iets minder "intensief" dan een gesprek. Veel sterkte in ieder geval, ik hoop dat jullier eruit komen 

[dus anna]

Hallo allemaal,

nogmaals bedankt voor jullie reactie. PPff weer twee weken verder, maar het blijft zo ontzettend lastig, en ik wil het echt heel goed begrijpen, doe er mijn best voor maar enig idee hoe frustrerend het soms is, je loopt tegen een muur.

ik heb heel erg veel geduld, en vind sex echt niet het allerbelangrijkste, zeker niet, maar als ik samen met mijn vriendin ben, komt veel van mijn kant, haar vastpakken, dr een knuffel geven of een zoen. Haar kriebelen. Ze weet dat ik tegen haar gezegd heb dat ik er geen verwachtingen van heb, verwacht echt niet ineens dat ze er wel opgewonden van raakt. wat ik al moeilijk vind omdat ik dan denk ik doe het voor mezelf!  Het enige wat ik vraag is een beetje liefde, meer dan handjes vasthouden op de bank, ik ga echt dood zonder dat kleine beetje warmte. waarom vind ze het zo moeilijk om mij te kriebelen vanuit zichzelf? Ze is nog zo op zoek naar haar grenzen, wat ik niet erg vind maar dan verwacht ik ook dat ze ze opzoekt, en ook dat doet ze naar mijn gevoel niet. lig ik daar in bed te huilen omdat ik me op zo een moment afgewezen voel, gekwetst en zo ontzettend ongelukkig, dan kijkt ze me aan met die vreselijk mooie ogen van dr, en ik zie in haar ogen dat ze helemaal gek op mij is, zich schuldig voelt en klote. waarom maakt het dit stukje intimiteit dan zo vreselijk moeilijk. zonder sex door het leven, behalve met mezelf :ok! Maar zonder aanraking: nee! Dan kan ik net zo goed een goede vriend op de bank hebben zitten, wat maakt dan dat je een relatie hebt? En ze weet het allemaal niet, vind het vreselijk moeilijk om erover te praten, wat kan ik in godsnaam doen zodat ze mij kan uitleggen wat ze wel fijn vind en wat niet? ik vind dit zo ontzettend moeilijk. en zoals ik al zei: ik begrijp dat het eng is en spannend, maar waarom gaat ze dan niet op onderzoek uit wat ze wel zou willen. voel me schuldig, maar ook klote, steeds het gevoel dat ik maar aandring, het moet allemaal van mijn kant komen.....probeer haar zelf een beetje te laten komen, maar heeft iemand enig idee hoe moeilijk het is om iemand waar je helemaal gek op bent, verliefd en zo mooi is, niet te kunnen aanraken? en we zijn twee maanden verder, ben zo bang dat we straks helemaal niks meer proberen aangezien dan de verliefdheid weg is en het houden van wordt. aan het begin zoenden we nog, maar nu helemaal bijna niet meer. wordt nu al allemaal minder..... moet ik haar nu laten of toch een beetje blijven aandringen? ppfffff....

ze is zo verschikkelijk lief. Wil het allemaal niet beladen maken omdat ik denk dat dat juist averechts werkt, maar iedere keer is het, of zij trekt zich terug en kruipt in dr schulp, of ik voel me klote en zit te huilen omdat ik me schuldig voel, afgewezen en gefrustreerd omdat ik het niet begrijp omdat ik wel die behoefte heb om in ieder geval aangeraakt te worden. ze voelt zich zelfs ongemakkelijk als ik zeg dat ik haar mooi vind.

realiseer me nu pas hoe belangrijk lichamelijk kontakt is met iemand waar je gek op bent. en dat het altijd zo vanzelf ging.

hoe kan ik haar verder helpen om haar grenzen te ontdekken zonder dat ik het beladen maak? zonder dat ik het gevoel heb dat ik me opdring? zonder haar het gevoel te geven dat ik meteen sex wil als ik haar aanraak? heb haar gezegd dat ik dat mis......verliefdheid hoort mooi te zijn, op een roze wolk, er voor gaan en jezelf geven......toch?

kost het allemaal tijd?

kan wel janken.....

groet anna

[Demon]

hallo dus anna,

Ikzelf ben een asexueel. ik had een relatie met een vriend die sexueel was: een lastig pakketje dus
ikvind het ook moeilijk als iemand zegt dat ze me mooi vinden omdat ik zowieso mezelf niet mooi vind en dan meteen een belletje rinkelt van: ohjee dadelijk wil hij nog iets van mij op dat gebied.
met hem had ik toen dus ook nog gene lange relatie en ik ben erachter gekomen dat alleen al zoenen als je nog maar kort(een maand) een relatie heb ik eigenlijk zoenen al te vroeg vind. laat staan aanrakingen en strelen.
ik kan niet in de gedachte van jouw vriendin kijken want ik ben haar niet, maar mischien vind zij het zowieso nog te vroeg om deze dingen te doen en wil ze eerst een grotere vertrouwensband met je opbouwen

[Jovi_Hobbes]

Het enige wat ik vraag is een beetje liefde, meer dan handjes vasthouden op de bank

Hier zit al een van de grote problemen, denk ik. Met mijn aseksuele brein denk ik: wat heeft liefde in hemelsnaam met handjes vasthouden te maken? Ik weet wel dat het bij elkaar zou moeten horen, maar voor mij zijn liefde en intimiteit twee dingen die grotendeels los van elkaar staan. Ik kan veel van iemand houden zonder ook maar enige behoefte te hebben om die persoon aan te raken.
De dingen die jij beschrijft zouden op mij als bedreigend overkomen. Hiermee bedoel ik niet dat jij iets verkeerd doet, maar ik hoop dat je iets aan mijn reactie hebt om je vriendin beter te kunnen begrijpen. Als iemand tegen mij zou zeggen dat ik zo mooi ben zou ik waarschijnlijk hard weglopen. Als iemand overduidelijk zo verschrikkelijk verliefd op mij is, gaan er bij mij zo veel alarmbellen af dat ik het liefst naar de maan verhuis. Hoewel ik die reacties ook niet precies kan verklaren heeft het grotendeels te maken met de angst dat de ander zich niet kan beheersen en voortdurend dingen wil doen die ik niet wil. Ik moet dan voortdurend op mijn hoede zijn en mijn grenzen bewaken, dat is dodelijk vermoeiend en zeer bedreigend. Voor mij zijn verliefde mensen zeer vervelend omdat die je voortdurend aan willen raken, iets waar ik niet goed tegen kan. Soms wel een beetje, maar op andere momenten weer helemaal niet.
Het probleem met zelf initiatief nemen is de angst dat de ander daardoor direct een stap verder wil gaan. Zo kun je op een bepaald moment misschien wel behoefte hebben om iemand te knuffelen, maar dat toch niet doen omdat je bang bent dat het op zoenen zal uitlopen. En dan is er nog het probleem dat het erg moeilijk is om grenzen aan te geven. Ik heb er wel een aantal die niemand mag overschrijden, maar er zijn ook dingen die ik soms wel kan verdragen en soms niet. Afhankelijk van de omstandigheden, de persoon, mijn stemming etc.

[Ereinion]

Dank je, Jovi. Dat scheelt weer heel veel typen. 

Mijn vriend en ik hebben nu een manier gevonden om er goed mee om te gaan, hoewel we er nog steeds ruzies (dat is iets te sterk uitgedrukt) over hebben. Bij ons duurde het al 8 jaar voor we achter de term aseksualiteit kwamen en daarna heeft het nog jaren geduurd voor we er onze weg in vonden. Een lange weg, maar het was het wel waard. We begrijpen elkaar nu, voor zover dat kan. Ik weet dat ik ieder moment nee kan zeggen, maar ik ben heel lang bang geweest dat ik hem daarmee zoveel verdriet deed dat ik er liever maar niet aan begon. Nu weet ik dat het heel belangrijk is om toch dingen te proberen, een knuffel of een kus. Ik heb nu ook het vertrouwen dat niet alles wat we wel doen op seks uitdraait.

Het is moeilijk om er een weg in te vinden, maar het kan dus wel. En hopelijk iets sneller dan tien jaar. 

[Jovi_Hobbes]

Met wat nuttige tips van jou lukt het vast sneller. En die 'tips' zijn wel her en der op het forum te vinden natuurlijk.
Maar goed, jouw verhaal is waarschijnlijk wel een van de duidelijkste voorbeelden dat deze relaties alleen kunnen lukken als beide partners er aan willen werken en er veel voor over hebben. Wat dat betreft is Anna al erg op de goede weg door zich zo in aseksualiteit te willen verdiepen