Hoogsensitiviteit

[Zonnekind]

Ik heb een vraagje over HSP. Ik ben zelf enorm HSP en ik weet dit ondertussen een jaar of 3 - 4. Toen ik daar meer over gelezen heb, voelde ik me zo goed. Er waren zoveel stukjes in mijn leven die op z'n plaats vielen, ik begreep mezelf plots veel beter. Ook voor mijn omgeving was dit een hele verduidelijking voor een heel aantal reacties van mij. Ik merk dit nu ook bij mijn vriend, hij heeft al in de eerste week dat hij me kende, enkele boeken gelezen over HSP en hij kon daarom ook van bij het begin "correct" reageren op bepaalde dingen.
Ik vind het dus heel positief als mensen weten dat ze hsp zijn, zowel voor zichzelf als voor de omgeving. Als kind wisten ze bij mij dat ik heel gevoelig was maar daar bleef het ook bij. Het had mij een hele hoop last kunnen besparen als ik dat vroeger geweten had.
En nu komt mijn vraag Als ik bij mensen merk dat ze hsp zijn (en wij voelen dat bij andere hsp'ers goed aan) dan zal ik hen dat meestal vertellen, toch als ik ze een beetje ken. Ik heb daar alleen nog maar goede reacties op gekregen. Nu, ik ga geregeld babysitten, en een van die kindjes is duidelijk ook hsp. Ik merk dat dat nu nog niet echt problemen oplevert, hij is nog maar 9 jaar, maar toch zijn er al hier en daar kleine dingetjes die kunnen vermeden worden. Ik zou het graag tegen de moeder willen zeggen, vragen of ze daar iets van kent. Maar ik durf niet. Ik heb schrik dat ze dat gaat zien als bemoeienissen en dat ze dit helemaal niet leuk gaat vinden. Of dat het voor haar heel onbelangrijk lijkt (ik heb soms een beetje de indruk dat ze in haar midlife crisis zit en dat alleen zij op dit moment belangrijk is ). Wat zouden jullie doen in mijn plaats?

[Ienepien]

Ik zou het zeker wel proberen aan te roeren.
Als jullie het samen over de kinderen hebt, bijvoorbeeld.
Niet zomaar plompverloren: weet je dat je kind......

[Mannetje]

Ik zou denken in het belang van het kind.
Dus het subtiel ter sprake brengen.

[Fricai]

Ik zou denken in het belang van het kind.
Dus het subtiel ter sprake brengen.

Om het op de populaire internet-manier te doen:

x2!

[Ienepien]

Wil je dit domme omaatje even bijpraten? Ik snap dat niet.

[Fricai]

Nou ja, het gaat ongeveer zo: Je citeert de mening van iemand waar je het helemaal mee eens bent. Dan voeg je een "+1", of een "x2" toe, om aan te geven dat er nog een persoon is met diezelfde mening. Dus mening x 2, of mening + 1.

[Jovi_Hobbes]

In dat geval: mening + 3

Ik zou het inderdaad eens op een opportuun moment voorzichtig ter sprake brengen. Mocht de moeder er helemaal niet voor open staan, dan breek je het gesprek af en ga je over op een ander onderwerp. Lijkt ze wel geïnteresseerd dan zou je haar misschien een boek aan kunnen raden ofzo. Misschien moet je niet direct zeggen dat je zelf HSP bent, want dan denkt ze misschien dat dat de enige reden is waarom je het zegt.

[Ienepien]

Nou ja, het gaat ongeveer zo: Je citeert de mening van iemand waar je het helemaal mee eens bent. Dan voeg je een "+1", of een "x2" toe, om aan te geven dat er nog een persoon is met diezelfde mening. Dus mening x 2, of mening + 1.

Kijk, dat is nog eens een duidelijke uitleg. Ik snap het in 1x!

[jojo83]

Ik zou het ook voorzichtig ter sprake brengen.
Ik zou denk ik ook niet direct de term HSP gebruiken. Eerst even rustig aftasten....Praten over "gevoelig kind". Termen schrikken soms af, alsof het afwijkingen zijn. Je kan het altijd nog benoemen als je merkt dat de moeder ervoor open staat

[Winx]

Ik denk idd ook dat dat iets is wat je heel zacht aan moet brengen.
Of ik zelf gevoeliger ben dan andere mensen weet ik niet helemaal zeker, maar ik weet ook wel dat het voor mensen die dat helemaal niet zijn het nogal moeilijk is om het te snappen.
Het kan misschien ook totaal fout overkomen omdat ik denk dat daaruit ook de reactie kan voortkomen van " hij of zij moet maar niet zo flauw zijn" om het zo maar te zeggen.
Maar als je zelf denkt dat het toch een probleem is zou ik ook proberen om het aan te brengen op een rustige manier, en desnoods ook wat uitleg erbij waarom je dat denkt, door misschien te zeggen wat je voor een stukje van jezelf herkent bij dat kindje.