aanrakingen

[Zonnekind]

En ik vraag me altijd af als er een hand onder mijn trui gaat, Waarom moet dat nou, wat is het verschil met gewoon boven de trui blijven? Behalve dan dat het voor mij heel veel stress en spanning meebrengt.

Ik herken het zo hard! Ik vind het leuk als mijn vriend over mijn buik wrijft maar ik ben één blok spanning als hij onder mijn trui gaat

[Tempesta]

Heb je er geen last van, Zonnekind, dat je bijna niet meer bij je vriend in de buurt wilt zijn, bang dat 'ie weer wat probeert? Waarschijnlijk nu niet meer omdat jullie daar afspraken over gemaakt hebben, maar had je dat vroeger?
Ik had namelijk met vriendjes altijd de ervaring dat zodra er ook maar iets richting zoenen ging, ik ze vanaf dat punt associeerde met iets wat ik niet fijn vind, en de relatie is dan al snel uit. Sinds lange tijd vind ik nu weer iemand echt leuk, maar ik wil niet weer dezelfde weg af als alle eerdere keren. Dus vroeg ik me af hoe jij daar mee om ging (of gaat).

[Zonnekind]

Ik was vroeger niet echt bang maar had wel zoiets van: oei, ik ga weer moeten zeggen dat ik geen zin heb. Ik ga hem weer moeten afwijzen. Het was echt niet leuk. Nu is het dan een tijd goed gegaan, ik kon met heel veel zelfvertrouwen naar hem toe gaan omdat hij wist dat ik toch geen zin zou hebben. Maar omdat hij het nu weer super moeilijk heeft (tijdens de examens is hij altijd extra opgewonden, het blijkt 'normaal' te zijn, zelfs ik had dit vroeger ) heb ik wel altijd schrik om naar hem toe te gaan. Ik weet dat ik het hem weer moeilijk ga maken, dat hij weer opgewonden gaat geraken en misschien wat slecht gezind gaat worden, ik ga mij weer schuldig voelen dat het niet lukt langs mijn kant,... Elke vrijdag (ik mag hem in de week niet zien) ben ik toch altijd wat bang om naar hem te gaan. Het lijkt ook alsof ik hem elke vrijdag terug moet leren vertrouwen. Nadat ik een uurtje of 2 bij hem ben, kan ik hem vastpakken en hem kussen. Als ik pas bij hem ben zou ik liever aan de andere kant van de kamer gaan zitten dan in zijn armen Daarom verlang ik ook enorm naar de tijd dat we gaan samenwonen. Ik heb altijd opnieuw even tijd nodig om aan hem te wennen en om iets of wat lichamelijk contact te kunnen verdragen. Als we samenwonen heb ik denk ik wel genoeg tijd om te wennen

Ik denk dat jij ook best met Vriend zo snel mogelijk afspraken maakt. Je weet natuurlijk nog altijd niet of hij seksueel of aseksueel is dus het zou kunnen dat je super veel geluk hebt en je hier helemaal geen last van zou hebben Anders zou ik dat wel voorzichtig proberen te zeggen dat je blockeert uit angst vanaf het moment dat hij begint te zoenen. Je kan dan voorstellen dat alleen jij het initiatief mag nemen. Dan voel je je zekerder omdat je zeker weet dat hij niets gaat doen dat je niet leuk vindt en je misschien toch kan zoenen als dit voor jou wel lukt. Ik hoop in ieder geval dat het goed komt tussen jou en Vriend!

[Ereinion]

Ik was vroeger niet echt bang maar had wel zoiets van: oei, ik ga weer moeten zeggen dat ik geen zin heb. Ik ga hem weer moeten afwijzen. Het was echt niet leuk.

Ja, dat maakt het soms echt heel vervelend! Je schiet dan al op voorhand in de verdediging. 

[Sam]

En ik vraag me altijd af als er een hand onder mijn trui gaat, Waarom moet dat nou, wat is het verschil met gewoon boven de trui blijven? Behalve dan dat het voor mij heel veel stress en spanning meebrengt.

Ik herken het zo hard! Ik vind het leuk als mijn vriend over mijn buik wrijft maar ik ben één blok spanning als hij onder mijn trui gaat

heel herkenbaar, Ik wou hier een topic over beginnen, maar ik zie dat er al een topic over was, dus dat schop ik even omhoog. 
Als knuffelen voor velen in dit topic okee is maar met grenzen, wat vinden jullie dan van naakt? Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat mijn vriend me naakt zou zien, maar ik kan me voorstellen dat het in een langdurige relatie wat moeilijk wordt elkaar steeds te ontwijken in de badkamer. Hoe is dat bij jullie?

[Zonnekind]

Ik vond het leuk om naakt te knuffelen op voorwaarde dat ik zeker wist dat het alleen bij knuffelen bleef, anders was ik veel te gespannen uit schrik dat er weer seks van zou komen. Ik genoot er van om zijn warme lichaam te voelen. Ik moest mij er wel op voorbereiden. Moest hij me in de badkamer gewoon vastpakken, dan slaag ik ff tilt, maar na een paar seconden, kan ik er wel van genieten op voorwaarde dat ik weer weet dat het alleen knuffelen is.

[Ereinion]

Ja, ik ook.
Bij naakt heb ik meestal het idee dat hij dan opgewonden raakt en daar voel ik me niet prettig bij. Maar als ik zeker weet dat er niets gaat gebeuren, heb ik er geen problemen mee. Maar hoe weet je dat helemaal zeker?
Ik heb wel gemerkt dat ik aan bepaalde dingen kan wennen. Eerst vond ik het vreselijk om met hem te douchen, maar nu vind ik dat niet erg meer (niet altijd, hoor). Hij mag me dan ook gerust inzeepen, want ik weet dat het meestal bij douchen blijft.

[Ienepien]

Ja, dat zijn keiharde afspraken, die je dan moet maken.

[Zonnekind]

Ja inderdaad, ik vroeg dan echt: het blijft toch alleen bij knuffelen? Als Viper het dan al een beetje moeilijk had dan zei hij soms dat hij niet meer wou omdat hij zelf schrik had dat hij verder zou willen gaan. Maar als hij het aankon dan werd er geknuffeld. En hee soms was ik dan zo ontspannen en kon ik er zo van genieten zodat ik stiekem toch een klein beetje zin kreeg

[Jovi_Hobbes]

Ik moet er persoonlijk niet aan denken dat mijn vriend me naakt zou zien, maar ik kan me voorstellen dat het in een langdurige relatie wat moeilijk wordt elkaar steeds te ontwijken in de badkamer. Hoe is dat bij jullie?

Gewoon de deur op slot doen    Dat zou ik ten minste doen. Maar goed ik heb nooit een langdurige relatie gehad, dus ik weet niet 100% wat ik zou doen. Mijn eerste reactie is dat ik die persoon niet per se naakt zou willen zien en ik zou me er andersom ook niet prettig bij voelen, juist vanwege alle mogelijke bijkomstigheden. Ik denk dat het zeker iets is wat veel tijd, vertrouwen en afspraken zal kosten.

[Ereinion]

Ja inderdaad, ik vroeg dan echt: het blijft toch alleen bij knuffelen? Als Viper het dan al een beetje moeilijk had dan zei hij soms dat hij niet meer wou omdat hij zelf schrik had dat hij verder zou willen gaan. Maar als hij het aankon dan werd er geknuffeld. En hee soms was ik dan zo ontspannen en kon ik er zo van genieten zodat ik stiekem toch een klein beetje zin kreeg

Hetzelfde bij mij.
Ik vind het wel altijd heel vervelend om te moeten vragen of het alleen bij knuffelen blijft. Alsof ik hem niet vertrouw. Maar ja, in ons geval hoort het er gewoon bij.

[Zonnekind]

Ja inderdaad, dat voelt een beetje verkeerd aan, het wringt. Maar ik heb een aantal keer geprobeerd om het niet te vragen, maar dan blijf ik voortdurend panikeren en denken: oh nee, gaat hij nu toch niet meer willen? Hij weet niet dat ik echt alleen wil knuffelen. Misschien heb ik weer totaal verkeerde signalen doorgegeven en denkt hij dat ik meer wil.
En op die manier was ik ook niet ontspannen en ging het evenmin goed. Dus liever snel ff vragen en dan ontspannen en genieten

[Ereinion]

  Werkt het beste!

[petra1963]

Om even op de vraag van Sam terug te komen: naakt is voor mij geen probleem. Ik ben zelf graag naakt en zie anderen ook graag naakt. En vind het geen probleem als anderen mij naakt zien. Kortom: ik geniet wel van het naakt zijn. En van samen naakt zijn.. Naakt knuffelen vind ik fijn, maar wanneer het 'echt sexueel' wordt, neem ik emotioneel en fysiek afstand. Dan hoeft het niet meer voor mij. Dan vind ik het ook niet meer plezierig. Een vriendin moet dus ook niet aan mijn 'ding' zitten frummelen, dat vind ik alleen maar vervelend.  Dan voel ik ook afstand en irritatie. 'Blijf af' denk ik dan..

[Ereinion]

Ik heb de discussie over uiterlijke geslachtskenmerken afgesplitst en verplaatst naar 'eigen bel-aven-issen'.