uit de kast bij mijn ouders

[Dutchamoeba]

Ongeveer een half jaar geleden was het zover. Ik durfde nooit uit de kast te komen, maar was toen zo boos dat ik mijn angst vergat en de kastdeuren opendeed om er zelfverzekerd uit te komen. Wat er was gebeurd? Een bemoeial van een familielid belde en vroeg mijn vader voor de zoveelste keer of ik al een vriend had en toen mijn vader zei dat het niet zo was kreeg hij de vraag wat er wel niet mis was met mij... Deze opmerking lokte mij uit de kast. Het was niet zo'n fijne ervaring om uit de kast te komen. Ik haalde me maar wat in mijn hoofd, zei mijn moeder; dit was een rare gedachte die ik maar snel weer moest vergeten. En: hoe kon ik nou weten aseksueel te zijn? Ze wou me zo ongeveer dwingen om toch alsjeblieft eerst sex te hebben, en daarna mocht ik wel beslissen of het wat zou zijn voor mij of niet. Toen zei ik dat ik dat een domme gedachte vond. Mijn vader hoefde toch ook niet in zijn achterste genomen te worden om erachter te komen dat hij eigenlijk geen homo is? Het tegenwoord was dat zijn seksuele gevoelens richting vrouwen gingen, en dat ik mijn seksuele gevoelens nog niet had ontdekt- ieder mens heeft behoefte aan seks met anderen, dus wat ik dacht kon gewoonweg niet waar zijn. Ik moest naar de dokter, de seksuoloog, de psycholoog, mijn vader kwam met artikelen over mensen waar hormonaal iets mis mee was, en dus moest ik hormooninjecties gaan halen.
Nu beginnen ze het iets meer te accepteren (niet begrijpen) en mijn moeder wil nu dat ik gelukkig word. Ik krijg nog wel eens reacties van: "wat een leuk kindje, he, wil je nou niet een kindje dat echt helemaal van jou is?" (nee, een kind van een ander kan net zo lief zijn) en "wil je nou echt niet een keertje neuken? Dat voelt echt heel lekker!", maar verder legt ze zich erbij neer en wil dat ik een leuke aseksuele partner vind waar ik gelukkig mee word. Daar ben ik blij om. Het kost nu eenmaal veel tijd voor mensen om te beseffen dat je het echt meent wat je zegt over aseksualiteit. Het is nog te onbekend en dat is lastig. Maar goed: volhouden is het motto, en ooit komt de dag dat de laatste sekuele revolutie (die van de aseksuelen) voltooid is, en dan zullen we gezien worden als normale mensen!

[Jovi_Hobbes]

Het kan inderdaad veel tijd kosten voordat mensen je ook echt gaan geloven. Als je er nog nooit van hebt gehoord kan ik me ook wel voorstellen dat je het in eerste instantie niet echt gelooft. Afhankelijk van de persoon is dat soms ook wel goed bedoeld, denk ik. Voor hun is seks iets fijns en ze willen misschien graag dat jij dat ook zo ervaart, maar het dringt niet altijd door dat dat wel het laatste is wat je wilt.
Wel fijn dat je ouders het nu steeds meer beginnen te accepteren.

[Ereinion]

Maar wel vreselijk rot dat uitgerekend je ouders er zoveel moeite mee hadden om je te accepteren.  Gelukkig gaat het al de goede kant op.