ben weer een beetje verliefd !!!! en nu dooft alles uit....

[petlovertje]

klinkt misschien stom, maar waarom wordt ik toch altijd verliefd op een leuk iemand, ik weet dat als sex in een relatie komt het stopt voor mij, ik kan mij niet geven
en wat prettig zou moeten zijn door elkaar te kussen en intiem te zijn met elkaar, mmakt me anderzijds heel ongelukkig omdat ik er geen behoefte aan heb aan al- dat gedoe...
en de verantwoordelijk heid tov je partner is zo onredelijk dan, heb het al meermaals meegemaakt...

en dan wordt je verliefd, vlindertjes in je buik voor die ene persoon die je gelukkig maakt, ook al is ze 15jaar ouder dan mij kan me geen barst schelen
ik wil zoveel genegenheid en een dikke knuffel van haar, maar jammer zal ze geen a- sexueel zijn....
ik probeer mijn verliefdheid wat tegen te houden, denk zal wel overwaaien, maar de hunkering is zo groot om samen te zijn en dingen te doen met die
ene persoon, pffff, ik heb zoveel nood aan een soulmate, iemand die om me heeft van me houd waarom is dat zo moeilijk???

[Mannetje]

Ja, heel herkenbaar. Verliefdheid en/of liefde, het is geweldig, maar ook heel ingewikkeld.
Jammer dat je daarover bijna geen controle kan hebben.
Zou een diepe vriendschap met iemand een oplossing zijn en dat gemis kunnen invullen?

[Ereinion]

lastig hoor. 

Misschien moet je het een kans geven? Je weet tenslotte niet hoe ze zal reageren op jou als aseksueel. Misschien valt het wel mee...
Dan krijg je achteraf in ieder geval geen spijt dat je het niet hebt geprobeerd.

[pinky]

Dat wil ik dus ook net zeggen. Je krijgt achteraf vaker spijt van wat je niet hebt gedaan dan wat je wel hebt gedaan.

Doe de rekensom... je baalt nu al als een stekker, bent verdrietig, omdat je verliefd bent maar zelf al besloten hebt dat het toch niets wordt.

Maar als je het probeert heb je in ieder geval nog een kans dat het wat wordt, nu niet. Daarbij als het dan alsnog misgaat, dan ben je niet slechter af dan nu. Je hebt nu tenslotte ook al liefdesverdriet. En als je vanaf het begin af aan open bent....

[Jovi_Hobbes]

Dat klinkt allemaal zeer overtuigend. Hopelijk kun je er wat mee Petlovertje en wie weet is aseksualiteit dit keer eindelijk geen probleem 

[petlovertje]

tja deze topic is weeral van een tijdje geleden, heb ondertussen een dipje ...

vraag mijn eigen af of er nog mensen zijn die zich in een relatie niet goed voelen omdat je de vrijheid mist in het weekend en altijd alles met je partner samen moet doen,  we zien elkaar enkel het weekend, in de week is er geen ruimte omdat we allebei fulltime werken en toch een kleine 75km uit elkaar wonen, ik kom s avonds stikkapot thuis dus heb geen behoefte om dan nog af te spreken of dingen te doen met vrienden of mijn partner, rare is ik heb dat gevoel heel sterk dat ik graag alleen ben, en dat ik niet constant iemand om me heen wil hebben,
ik ben met mijn partner  nu afgelopen maand 1 maand bijeen geweest 24op24, omdat  ik ziek geworden ben...

ik zie iemand graag, stort me vol overgave in een relatie, maar nadien ben ik mijn gevoelens kwijt voor die persoon, mn dé verliefdheid, wat wel normaal is wat er dan overblijft is een hechte band dat blijft maar ik kan me niet meer hechten of binden aan die persoon, enkel vriendschap blijft maar uiteindelijk blijft de partner over met zijn gevoelens, .... en dat brengt weeral veel verdriet mee, de intimiteit is ook wat zoek op dit moment...

dit maak ik nu mee en is heel fustrerend ik wil iemand maar wil ik wel een vaste relatie pffff
ben ik een asexueel met bindingsanst

[Mannetje]

Nee, je bent een aseksueel die de ware nog niet is tegengekomen! Of die qua relatie in een dipje zit!

Misschien is voor jouw een LAT-relatie gewoon de oplossing. Stel dat dit wel de ware is, kan je altijd gaan verhuizen en dichterbij elkaar gaan wonen.
Of neem een huis met 2 woonkamers, of op een andere manier waar jij echt je eigen plekje hebt.

Eigenlijk wel goed, dat je een langere tijd samen bent geweest. Want dan leer je elkaar pas echt kennen.

Uit je verhaal haal ik dat je nog een beetje zoekende bent, wat je wilt. Probeer dat eens goed op een rijtje te zetten voor je eigen, wat je precies echt wilt.

[myra]

Ik herken dit heel sterk, Petlovertje...ik woon bijna vier jaar alleen en kan het ook niet aan om constant bij iemand te zijn...ik ben niet gewend om constant te praten...Ik hou van rust. Heb ook meestal niet eens muziek opstaan, terwijl sommige mensen geen seconde zonder muziek kunnen.

Ach ik ben gewoon geen mens voor een relatie....een lat relatie, dat zou nog gaan, maar een aseksuele latrelatie? hoe groot is de kans dat je die vindt??

Wens je veel sterkte toe,  Petlovertje...ik hoop dat jullie eruit komen 

[pinky]

Heey, zie ik hier een match? Sorry, maar jullie zoeken beide een latrelatie en aseksueel. Pfoei!

Maar serieus. Alles kan, alleen je moet wel net de juiste tegenkomen. Zoals je hier ziet zijn er nu al twee mensen die een aseksuele latrelatie zoeken. Dus er zullen er vast meer zijn. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

Dat maakt de huidige situatie er natuurlijk niet beter op. Ik wens je veel sterkte en hopelijk kom je eruit met jezelf!

[Jovi_Hobbes]

Ik denk dat het in elke relatie (aseksueel of niet) belangrijk is dat de partners ook tijd en ruimte voor zichzelf houden. Natuurlijk wil je vaak bij elkaar zijn, maar het moet ook mogelijk zijn om eens te zeggen 'dit weekend niet, ik ben echt aan rust toe'. Sommige mensen zullen dat misschien als een gebrek aan liefde zien, zelf denk ik dat het alleen maar verstandig is om ook voor jezelf als individu te blijven zorgen. Je kunt toch niet altijd alles samen doen, daar wordt iedereen toch gek van?

[Mannetje]

Ja, inderdaad, ik zou denk ik helemaal gek worden.
Als ik ooit samen zou wonen, zou een huis met 2 woonkamers echt ideaal zijn. Of in ieder geval een eigen plekje waar ik me volledig zou kunnen terugtrekken. Al is het maar voor een uurtje na mijn werk om even bij te tanken.
Zo'n relatie als Petlovertje, dan moet je meteen het hele weekend als een stel haringen in een blik bij elkaar zijn, omdat de afstand zo ver is. Als je blijft slapen, dan zit je meteen 2 dagen aan elkaar vast. Terwijl je in die tijd eigenlijk even tijd voor je eigen nodig hebt. Hoe creëer je die? Lastig.

[Ienepien]

Gewoon eerlijk zijn, toch?
Als je zegt tegen de ander, dat je tijd voor jezelf nodig hebt, dan zou het wel heel lomp van de ander zijn, als ie dan niet subtiel een blokje om gaat?

[Ereinion]

Zo herkenbaar wat je zegt, lovertje. Tijdens mijn studie was ik door de week druk daarmee en in de weekenden moest ik mijn vriend en mijn familie bezoeken. Om nog maar te zwijgen over mijn vrienden, waar ik 's avonds mee uit moest. Allemaal leuke dingen, maar als het moet, gaat de lol er snel vanaf.
Misschien kun je niet het hele weekend reserveren voor je vriend, maar slechts een dag?

[haram]

mijn ervaring hierin is dat partners mijn behoefte om veel tijd alleen te zijn niet serieus nemen.
Ik geef dat aan, maar die ander wil dan toch steeds alles samen doen of bij elkaar zijn...

Voor veel mensen die verliefd zijn werkt dat zo, die willen in die eerste fase de symbiose.
ik vind dat zo verstikkend dat ik meestal de tweede fase, met wat meer ruimte voor separatie , niet eens haal.

Mijn huis is heel geschikt voor dubbele bewoning, maar de laatste twee geliefden kwamen toch steeds in mijn woonkamer op de bank zitten! 

[pinky]

Ja, dat is toch ook gezellig? Of zeiden ze dat niet, haha! Maar ja, dat laatste snap ik aan de ene kant wel. Ik ben ook zo'n gezelligheidsmens. Maar als je duidelijk aangeeft dat niet te willen en het gebeurt toch... dat is wel vervelend. Volgens mij zie ik hier een echte LAT-er