Mijn lieve man

[Ereinion]

tranen van vreugde neem ik aan.

[Jovi_Hobbes]

Wat fijn Phoebe 

[phoebe]

Het gaat nog steeds heel goed. Hij beweegt al veeeel soepeler en heeft vanochtend zelfs een stukje gefietst op een home trainer. Van de narcose merk ik niets meer (concentratieproblemen etc).
Wel vandaag erg veel gedaan, hij was net heel moe. Dus morgen gaan we het rustiger aan doen. De zaalarts zei tegen hem: "Je lijkt meer een bezoeker dan een patient" 

Vandaag is hij weer overgeplaatst naar Harderwijk. De cardioloog daar zei dat hij zijn best gaat doen dat hij met Sinterklaas thuis kan zijn!! Da's overmorgen. Ik hoop dat het lukt (hangt van de trombosedienst af, daar moet hij perse langs zijn geweest).
Morgen ga ik dus toch last minute Sinterklaasshoppen  . Als het thuis niet lukt, doen we het gewoon in het ziekenhuis .

P.S. En het huilen was zowel van geluk als van ontlading. Gisteren lukte er iets niet en toen ben ik zo ontzettend in huilen uitgebarsten, niet normaal. Gewoon ontlading. Pas na een paar dagen ga je echt geloven dat het goed komt. En nu ook vind ik het heel eng. Wat als er onderweg naar huis iets gebeurt. Of we doen over een paar weken boodschappen en er butst iemand tegen hem aan. Moeten we nog even goed gaan bedenken hoe we dat gaan doen.

[Ereinion]

Volgens mij kun je daar ook hulp bij krijgen, om dat vertrouwen terug te winnen. Het is ook best logisch dat je daar onzeker over bent.

En soms zijn tranen gewoon nodig. Je kunt ze beter laten vloeien, dan ze tegenhouden. Ook al voelt de reden waarom je lijkt te huilen soms zo stom. (of ben ik nu tegen mezelf aan het praten omdat ik vanmiddag een huilbui had?  )

Fijn dat het zoveel beter gaat. 

[myra]

fijn te lezen dat het beter gaat! Doe zo verder!

[Jovi_Hobbes]

Jullie hebben nogal wat te verduren gekregen dus je zult nog wel een tijd rondlopen met in je achterhoofd vragen als 'wat als...' Als patiënt moet je ook je lichaam weer gaan vertrouwen want dat heeft je toch even flink in de steek gelaten, maar hoe langer dingen goed gaan hoe meer vertrouwen je weer krijgt. De allerbelangrijkste stap hebben jullie al gehad en het genezingsproces kunnen jullie samen doorwerken.
Ik hoop voor je dat hij inderdaad heel snel naar huis mag 

[pinky]

Wat fijn dat het zo goed met hem gaat! En logisch ook dat je af en toe even huilt! Het is ook beangstigend voor je dat je man ineens weg kan vallen! Maar het komt vast goed!

[phoebe]

Oh jongens (m/v), alleen maar goed nieuws vanuit hier.

Hij is niet met Sinterklaas naar huis gekomen. Wel heb ik zaterdag allemaal kadootjes gekocht en hebben samen we met mijn zwager zijn vrouw en hun kinderen (en mijn
man dus  ) in het ziekenhuis Sinterklaas gevierd. Ik had chips, nootjes, flesje wijn, cola etc meegenomen. Het was echt ontzettend gezellig, ook al was het in het ziekenhuis.
Kids vonden het ook erg leuk (maar dat heb je al snel, als er kadootjes zijn  ).

Toen de volgende ochtend kwam het verlossende telefoontje: Hij mocht naar huis. Alleen, wij wonen in Flevoland en er waren her en der in de ochtendspits
allerlei ongelukken gebeurd vanwege de ijzel. De toegangsweg naar Harderwijk vanuit ons gezien was zelfs afgesloten! En de A6 ook!
Dus ik heb nog een paar uurtjes gewacht tot de dooi echt in was gezet. Om 12 uur ben ik gaan rijden en kwart voor 1 was ik in Harderwijk. Helemaal veilig.

Mijn man had die ochtend fysio gehad om te leren traplopen. Dat ging zo goed dat hij de fysiotherapeute hoorde hijgen. Hij vroeg ernaar en ze moest lachen.
Tsja, ik kan je bijna niet bijhouden, zei ze   En ik ben nog wel revalidatiefysio aan het geven   Hij mag na de kerst zachtjes beginnen met crosstrainen.

Even later zijn we weggegaan. We zijn nog heel even langs de Aldi gegaan waar we een kleine boodschap hebben gedaan. Dat ging ontzettend goed! Toen zijn
we naar huis gegaan en hebben daar een klein flesje geopend.

Het is raar, maar we moeten erg aan elkaar wennen. Het voelt zo raar, als vanouds op de bank met een wijntje. Maar wel heel goed. Ontzetted goed! Eindelijk
privacy om samen te kunnen praten enzo.
Hij heeft zelf erg moeten wennen aan zijn wond.  (wat nu een erg dunne nette verticale streep over zijn borst van 15 cm is, precies in het midden en mooi recht.
De thoraxchirurg heeft zeker aan het esthetische aspect gedacht!!). Ik moet er zelf ook nog aan wennen, durf er nauwelijks aan te komen omdat ik bang ben hem
zeer te doen.
Ik denk dat over een paar maanden als zijn afgeschoren haar weer terug is, dat je er nog maar weinig van ziet. Anders overwegen we misschien wel plastische
chirurgie, hij is nog zo jong en ze kunnen zoveel tegenwoordig.

Ook hoor je hem nu tikken (z'n klep). In het ziekenhuis hoorde ik dat niet (teveel omgevingsgeluiden). Maar hij tikt als een seiko analoog uurwerk, die hoor je als je het horloge
tegen je oren aanhoudt. Zo'n soort tikje hoor je bij hem. Maar je moet heel stil zijn om het te kunnen horen. Zelf hoort hij het wel, maar het geeft hem rust. Betekent
dat het klepje het nog goed doet. Als hij naast me ligt te slapen moet ik me echt concentreren om het te horen.
En ik ben meer van het berekenen. Hij heeft een hartslag van 80 slagen per minuut. Dat zijn 115200 slagen per dag. Nu al 8 dagen lang. Dan heeft het klepje het dus al
bijna een miljoen keer gedaan. Dat lijkt mij toch een ernstig goede test dat ie het goed doet. Het is nog nooit voorgekomen dat het klepje stukging, dat geeft mij zekerheid.

Even nog reageren op jullie lieve reacties:
Ereinion, ik huil vaak om de meest onbenullige dingen. Het zijn gewoon steeds ontladingen. Heb laatst op youtube een flashmob gezien (die in Zweden) en ik barstte in tranen
uit. Ik laat het inderdaad maar gewoon over me heen komen, en denk erna: zo, weer een stukje opgeruimd.

Jovi_Hobbes, je hebt gelijk denk ik. Ik merk dat ik al meer vertrouwen begin te hebben. Als ik even niet weet waar hij is, ga ik wel snel kijken. Of hij zou een uurtje slapen en
na 5 kwartier ben ik toch maar even boven gaan kijken. Maar dat neemt af, ik merk dat ik al veel meer vertrouwen in zijn hartklep heb. In principe had ik voor de operatie
wantrouwen moeten hebben omdat zijn klep stuk was.

En aan iedereen wilde ik graag bedanken voor jullie interesse en jullie steun. Als ik naar het ziekenhuis was geweest ging ik 's avonds altijd meteen slapen, en daarvoor nog
even AVEN kijken. Mijn man heeft dit topic ook gelezen en helemaal ontroerd door jullie reacties. Echt  

[pinky]

Echt zo fijn dat het zo goed met hem gaat! Dit is allemaal tijd die jullie extra samen hebben gekregen! Wauw! Geniet lekker van elkaar! EN zo te horen doen jullie dat al! Jeuhj!  terug!

[Jovi_Hobbes]

Wat goed om dit allemaal te lezen Phoebe en zo'n bijzondere Sinterklaas vergeet je niet snel meer.
Wat grappig dat dit topic je man ook ontroerd heeft en dat terwijl we helemaal geen knuffels voor hem hebben achtergelaten. Om dat even goed te maken nu voor jullie allebei één: 

[Dutchamoeba]

Geweldig om te lezen dat het zo goed gaat. Ik ben het met Jovi_Hobbes eens: ik geef bij deze 1 knuffel aan jou  en 1 aan je man 

[Ereinion]

Grouphug!!!! 

Fijn, deze positieve berichten.

[Ienepien]

Fijn dat het goed gaat.

En hoe is het nu? Al druk met de voorbereidingen voor de Kerst?
Of doen jullie het dit jaar maar rustig aan?

[phoebe]

Het gaat goed! Gisteren heeft hij met fysio al een stukje hardgelopen! Ongelofelijk toch, 14 dagen na zo'n zware operatie.

Het is afgelopen week wel erg druk geweest met mensen die langskomen enzo. Natuurlijk erg leuk, maar echt aan jezelf toe kom ik nog niet .

Elk jaar zijn wij eigenlijk alleen met kerst. Beiden hebben we geen goede relatie met onze ouders, en mijn man heeft alleen een goede relatie één van beide broers. Ik
heb geen broers of zussen. Asexualiteit maakt kinderen maken lastig  . (plus het feit dat we die wens niet hebben).
Ik vind dat elk jaar lastig, elk jaar doet dat gewoon pijn (ik had liever lieve ouders gehad, ik hou ontzettend van familiefeesten en gezelligheid). Tot nog toe nog geen
jaar zonder tranen.

Voor dit jaar hadden we gezegd: géén kerst alleen. Er komen in totaal 11 mensen: Mijn zwager en schoonzusje (incl kids), de zus van mijn schoonzusje (plus man&kids)
en de ouders van mijn schoonzusje. Het zijn allemaal mensen waar we het erg goed mee kunnen vinden. Dit plan heeft nu dus weken op losse schroeven gestaan, maar
afgelopen zaterdag hebben we besloten dat we het gewoon door laten gaan 
We zijn meteen naar de markt (Zwolle) gegaan en hebben er een 6kg kalkoen besteld. We gaan wel alles samen maken, maar smeren de voorbereidingen over een paar dagen
uit. En de mensen die komen moeten maar een klein beetje de mouwen uit de handen steken .

Oh, en toen we de kalkoen hebben besteld, zijn we ook nog even wezen stadten. Het ging zo goed, gewoon winkelen hebben we gedaan  Gezellig dat het was!


Phoebe

[Ienepien]

Dan kan het alleen maar leuk en gezellig worden, als ik je zo hoor.