Hallo iedereen

[Jovi_Hobbes]

Welkom Sjef en Viper, ik heb er veel respect voor dat jullie hier zijn. Lusten jullie nog wat taart

Sjef, ik kan heel goed begrijpen wat je probeert te zeggen. Ik denk dat jullie relatie natuurlijk voor jullie allebei moeilijk is. Aan de ene kant wil je Stev niet tot iets dwingen wat ze niet wil en aan de andere kant zit je zelf met verlangens waar je niet meer aan toe komt. MAar je moet ons niet zien als een groep mensen die zegt dat aseksuelen alleen aan zichzelf moeten denken en niet aan de gevoelens van een eventuele seksuele partner. Wat wij willen is dat aseksualiteit geaccepteerd wordt, maar dat betekent niet dat iemand met een seksuele partner daardoor niet meer aan zijn of haar relatie hoeft te werken. Maar door het probleem een naam te kunnen geven en te begrijpen waar de problemen vandaan komen is het misschien makkelijker om aan een oplossing te werken.
Een relatie tussen een aseksueel en een seksueel persoon is volgens mij de moeilijkste die er is en vereist veel communicatie, afspraken en wederzijds begrip.

Ik denk dat iedereen hier wel begrijpt dat het van jouw kant soms ook moeilijk is en je bent daarom ook van harte welkom hier. Er hebben zich de laatste tijd meerdere mensen aangemeld die zelf niet aseksueel zijn, dus misschien kun je bij hen ook wat steun vinden.

Overigens heb ik de indruk dat jij en Stev fantastische mensen zijn 

[Sjef]

Bedankt voor de taart en de complimenten  

Een relatie tussen een aseksueel en een seksueel persoon is volgens mij de moeilijkste die er is en vereist veel communicatie, afspraken en wederzijds begrip.

In reactie op dit citaat: het maken van afspraken lijkt op het creeren van ruimte voor sexuele handelingen. Die is er in ons geval op dit vlak niet. Dat lijkt erg (en is het ook) maar voor mij is het in feite beter om helemaal niets te hebben dan af en toe een klein beetje, waarbij de stemming ook nog eens van het ene moment op het andere om kan slaan. In het verhaal van Viper stond dat Zonnekind nog wel eens wat deed en ook bij Ereinion valt zoiets te lezen. Dit zou het voor mij alleen nog moeilijker maken.

HEt is best zwaar, maar tegelijkertijd is de frustratie van het moment weg.

Moet je je voorstellen hoe dat ging bij ons: De kinderen gingen eens een keertje logeren bij oma (die wonen alle drie heel ver weg) en dan stond er maar een ding op mijn programma dat hoef ik niet nader te verklaren he? Met alle gevolgen van dien tot ruzie tot diep in de nacht toe (met voor mij helaas een andere uitkomst dan bij Zonnekind  ). Nu is het gewoon van het begin duidelijk en neem ik met andere dingen genoegen. Als er dan nog zo'n semi-halve sex scene in het vooruitzicht zou zijn dan weet ik zeker dat ik die ook tot het gaatje zou willen uitnutten. Dus dan maar beter helemaal niet.

Ik heb het verhaal van de fases niet in het hoofd, maar voor mij is het best helder: Stev is van het ene moment op het andere a-sexueel 'geworden' (de luiken gingen ineens open)   en daarmee was het voor mij over. Dit heb ik geaccepteerd en het leven gaat verder. Ik weet niet welke fase dat is maar het voelt zo'n beetje als de laatste.  
Begrijp me goed: ik zou het willen maar geloof niet (meer) in een hernieuwde en dit maal goede sexuele relatie tussen ons tweeen. Dan moet je zoeken naar andere wegen en die zijn er gelukkig nog vele en waren er ook al.

[ChibiFirli]

hum, ff een vraagje

Is er eigenlijk iets waarmee seks missen in een relatie vergelijkbaar is? Gezien ik niet echt een idee heb hoe het voelt om als seksuele persoon seks te moeten missen in een relatie . Het is mss een rare vraag, maar ik vraag het me af.

Welkom trouwens (was ik nog vergete, ).

[Sjef]

hum, ff een vraagje

Is er eigenlijk iets waarmee seks missen in een relatie vergelijkbaar is? Gezien ik niet echt een idee heb hoe het voelt om als seksuele persoon seks te moeten missen in een relatie . Het is mss een rare vraag, maar ik vraag het me af.

Er komen een paar scenario's in mij op:

Je heb geen cent beschikbaar en al je vrienden hebben het al vanaf december continu over hun vakantieplannen voor de zomer (je kunt er dus niet omheen). Je praat en lacht wel wat mee, maar als ze dan op een gegeven moment weg zijn blijf jij alleen achter.
Nu zul je zeggen dan is er thuis nog best wat leuks te doen en dat is ook zo, maar je had toch liever op Ibiza geweest of waar dan ook.

Je bent musicus (dirigent) en van het ene moment op het andere verlies te beide armen. Het leven gaat best door maar je bestaan ligt in duigen en iedere toon die je hoort confronteert je met de leegte van het nieuwe leven. Ook hier geldt dat je uiteindelijk best verder kan maar wordt je (te) vaak met het gemis geconfronteerd.

En wat ik zelf aan den lijve heb ervaren: het ensemble waar ik voor stond en lief en leed mee deelde (Stev hoorde daar ook bij) hield plotseling op te bestaan. Toen zijn we naar een andere stad verhuisd. Ik heb een ander beroep gekozen, maar iedere keer als ik langs mijn muziekbibliotheekje liep vol met de mooiste muziek en niemand om het uit te voeren voelde ik mij zeeeer ongelukkig. 6 jaren heeft het geduurd. Nu ben ik mondjesmaat weer begonnen maar het zo nooit meer zijn zoals vroeger.

Kun je hier iets mee?

Kijk mijn probleem is dat ik mijn sexualiteit 24 uur per dag met me mee draag en je er niet aan kan ontkomen. Daar komt bij dat de hele maatschappij zo'n beetje gesexualiseerd is en je naar alle kanten ook nog eens stimulerende impulsen krijgt.

Ik snap ook wel een beetje hoe de a-sexueel zich voelt: ik ben een principele niet-drinker en heb ABSOLUUT geen behoefte om alcohol te drinken. Zelfs kersenbonbons(pralines) vind ik smerig. Toch zijn er mensen die leven voor een biertje. Ieder zijn meug he?
Kun je je in die vergelijking vinden?

[Zonnekind]

Hey Sjef,

ik kan mij best voorstellen hoe jij je nu voelt. Viper vertelt vaak gelijkaardige dingen tegen mij. Hij heeft ook een tijd gezegd dat hij liever niet heeft dat ik dat doe dan dat hij toch een beetje krijgt. Op momenten van fysieke pijn bij hem (doordat ik hem door te kussen ofzo toch opwind) is dit echter één van de enigste oplossingen. Hij kan het ook gewoon zelf doen maar daar heeft hij nog minder aan. Gisteren heeft hij me weer gezegd dat ik het niet meer mag doen. Ik zal dit respecteren maar ik vind het wel spijtig. Ik voel me voortdurend schuldig dat ik hem niet alles kan geven en door die kleine dingen te doen (al is het maar hem innig zoenen terwijl hij het zelf doet) had ik het gevoel dat ik hem toch nog 'iets' kon geven. Dit hielp mij altijd wel een beetje.

Ik denk dat jij aan dit forum misschien toch ook wel steun hebt. Viper zegt toch dat hij hier al heel wat aan gehad heeft en als je eens graag met hem alleen hierover praat dan zal hij dat zeker willen doen! Onze vrienden luisteren altijd wel als we iets willen vertellen maar na 5 minuten beginnen ze erover te zwanzen omdat ze niet inzien hoe erg dat echt wel is. Voor viper is dat dan inderdaad ook nog moeilijker dan voor mij omdat ik hier nu terecht kan (dank u wel daar nog eens voor!!!)

Chibi, jij zei dat je eigenlijk niet wist hoe 'seks missen' voelt. Wees blij dat je dat niet weet. Ik heb momenten gehad dat ik wel van seks heb genoten en het is verdomd moeilijk om nu ZELF te aanvaarden dat ik dat misschien niet meer ga kunnen hebben. Op dat vlak komen mijn gevoelens wat overeen met Viper en met Sjef. Ik weet wat het is en ik vond het vroeger zalig en verlang nu naar een tijd waarin ik dat terug zalig vind. Dus je kan het beter nog nooit gehad hebben, dan mis je ook niets. (Wij hebben bijvoorbeeld geen tv thuis. Iedereen vraagt dan aan mij: mis je dat niet? Ik heb het nooit gehad dus ik heb het nooit gemist want ik wist niet wat ik zou kunnen missen. Nu ik al 4 jaar geregeld tv kijk bij Tim mis ik dat soms wel en dit is veel lastiger als ik nu een week thuis zit...)

Sjef, ik geef je heel veel moed en sterkte en hoop dat je toch een plaats vindt waar je terecht kan en waar je je begrepen voelt.

[Sjef]

Hallo Zonnekind,

Voor jou gaat het misschien nog, wij hebben een verleden waarin Stev zich te ver over haar eigen grenzen heeft laten trekken. Ik zou wensen dat ze af en toe mijn geslacht eens zou aanraken, laat staan orale sex hebben. Ik zie de pijn en schrik in haar ogen en voelde de ontdekking van het begrip a-sexualiteit en deze site ook voor mijzelf als een opluchting.

Ik heb in het verleden meerdere malen zo genaamde 'blue balls' gehad: eerst behoorlijk gestimuleerd en dan door andere keuzes niet klaar komen. Ik heb dat in principe altijd graag voor Stev gewild (niet klaarkomen nadat ik haar wel had bevredigd) maar dat was altijd zo verschrikkelijk moeilijk. Ik wilde zelfs dat ze mij de handen op de rug vastbond zodat ik er niet bij kon, maar dat wilde ze ook nooit.

Later, bij de sexuoloog, kregen we oefeningen: wederzijds (om de beurt) strelen zonder de borsten en de schaamstreek aan te raken in combinatie met een verbod op gemeenschap. Later mochten de borsten en schaamstreek er ook bij maar het verbod bleef. Toen heb ik geleerd dat als je van te voren weet dat er 'niets' achteraankomt, dat je dan wel opwinding voelt (compleet met erectie) maar dat het ook weer over gaat. Op een gegeven moment ging het verbod er af, maar 'het' is er nooit meer van gekomen.

Ik wil best eens met Viper in een off-line conversatie dieper op deze dingen ingaan.
Misschien voor de moderators: zou het beter zijn deze hele draad (discussion thread) op te pakken en te verplaatsten naar relatie sectie of een nieuwe sectie maken voor de 'partners van...'?

Dat waar Viper en ik nu tegenaan lopen is natuurlijk niet nieuw en nu het toch open en bloot op tafel licht kan iedereen er voordeel bij hebben, toch?

[Zonnekind]

Wij hebben bij de seksuoloog dezelfde oefeningen gekregen. Ik werd er nooit opgewonden van. Ik kon de aanrakingen op die momenten wel verdragen omdat ik inderdaad wist dat Viper mij niet zou aanraken op de plaatsen dat ik niet wou. Dit heeft dus ook bij ons niet geholpen. Ik vond het leuk maar niet opwindend terwijl Viper er wel heel opgewonden van werd.

[Viper]

Sjef,

Ik volg je en begrijp je volkomen. Het klinkt allemaal erg bekend (helaas)

Doch: ik begrijp datje verlangt dat jou partner ook eens een beetje "helpt", maar mijn ervaring daarin is dat het eigenlijk fysiek kan helpen maar dat het je psycholigisch enkel achteruit duwt. Je bent opgewonden en verlangt naar bepaalde zaken. Het is zo verdomd moeilkijk om op die moment, wanneer je partner besluit te "helpen" om van haar af te blijven en niet "meer" te verlangen. Je moet haar laten doen en zeker je handen bij jezelf houden wat zeker niet evident is.

Nu we weten wat er is, heb ik haar inderdaad gevraagd om het niet meer te doen. Ik wil het niet meer en kan het niet meer. Het is voor mij enorm moeilijk en achteraf heb ik er steeds weer spijt van en er een slecht gevoel bij.

Ik heb besloten om voor de "alles of niks" te gaan. Momenteel vergt het zelfs al veel om naast haar in bed te liggen en haar naakt te zien. Ook wanneer ze innig zoent moet ik mezelf erg hard inhouden.

Ik heb eigenlijk maar één "droomoplossing" voor ogen: zelf aseksueel worden. Enkel dan zal de spanning verdwijnen en zullen we terug echt van elkaar kunnen genieten zonder meer.

Ik denk dat ik, of zonnekind dat wil of niet, bij mijn volgende doktersraadpleging ga vragen of er medicatie is die mijn driften en verlangens op dit vlak kunnen "stilleggen"

Ik weet dat het bestaat, het wordt toegediend aan ondermeer zwaar mentaal gehandicapten die met zware sexuele driften zitten. Zonnekind haar moeder werkt in een instelling voor zwaar mentaal gehandicapten en in haar groep is zo'n persoon die het toegedient krijgt...

Een andere "ideale" oplossing zie ik niet. Het beëindigen van de relatie.... het houd me tegen, ik hou van haar en we komen voor de rest goed overeen, ook zijn er andere factoren die meespelen zodat ik haar nu zeker niet alleen achter wil laten.

Maar zoals Sjef het mooi tracht uit te leggen: het gaat ook bij mij gepaard met verdriet, zware frustratie, depressief gevoel...

Logisch misschien: voor een seksuele man komt dit psychologisch over als een zware (de zwaarste) afwijzing...

[Sjef]

Hoi Viper,

Je hebt het eerste deel niet goed begrepen. Ik ZOU WENSEN dat Stev me zou 'helpen'. Ik schreef ook al dat ze dat al te vaak heeft gedaan en dat het nu over is.

Ik heb het ooit met onze sexuoloog gehad over medicatie, maar de bijwerkingen wil je ook niet: je zult er als een zombie bij gaan lopen en geen interesse meer hebben in alles wat het leven de moeite waard maakt. De medicatie kent het verschil tussen een mooie vrouw en een mooi schilderij niet...

Ik denk dat de dokter er niet zomaar mee accoord zou gaan (of is het in Belgie makkelijker aan zulke medicijnen te komen?)

Voor Zonnekind:
Voor ons sexuelen zijn dergelijke oefeningen het hoogst haalbare. Of om het anders te stellen: omdat ik NOOIT alcohol gebruik wordt ik van tiramisu al een beetje aangeschoten. Of wel omdat er niet veel anders is worden zulke oefeningen ineens heel erg opwindend. Snap je?

[ChibiFirli]

Sjef, bedankt voor je uitgebreide uitleg . Ik kan nu niet zeggen dat ik perfect begrijp hoe het is om seks te moeten missen, maar ik heb er in ieder geval toch al een beter beeld over.


Viper, ik vind het zeer bewonderenswaardig wat je voor Zonnekind over hebt, ik vind het wel vrij ingrijpend . Ben je nog wel dezelfde persoon zonder je seksualiteit? Naja, je weet het natuurlijk niet totdat je het probeert (ik hoop wel dat het veilig is en zo, ivm neveneffecten ofzo zoals diegene die Sjef vermeldde).

[Viper]

Mja, die neveneffecten zijn andere koek natuurlijk; ik hoop dat er ook andere varianten zijn.

Dat dit zon grote opoffering is weet ik niet meteen. Ik zie het zo niet meteen. Of ik het ga missen: mogelijk wel natuurlijk. Echter mijn overleden kat mis ik ook op men schoot, een overleden vriend van me mis ik ook vaak hard, maar je leeft door en op enkele bezinningsmomenten na denk je er niet zo aan of ben je er niet meer zo mee bezig hé.

Het zou in alle geval mooi zijn moesten we samen kunnen leven zonder dat ik erecties heb of seksuele opwinding voel bij onze kussen en knuffels of in bed, bad,....

Aan Sjef: mijn excuses voor het verkeerd interpreteren, ik denk wel dat ik je verder wel begrijp.

Wat ik ook denk: We kunnen beter de leer van boedha gaan volgen:

De basisreegel daar is: Je bent volmaakt gelukkig als je verlost bent van verlangens. Wanneer je niet meer naar iets verlangt natuurlijk door je daar door meditatie overheen te zetten. Niet door het gewoon te nemen of te hebben.

[Sjef]

Ik heb nog een mooie bedacht naar aanleiding van de vraag van Chibi

hum, ff een vraagje

Is er eigenlijk iets waarmee seks missen in een relatie vergelijkbaar is? Gezien ik niet echt een idee heb hoe het voelt om als seksuele persoon seks te moeten missen in een relatie . Het is mss een rare vraag, maar ik vraag het me af.

Ik heb een behoorlijk christelijke opvoeding genoten en herinner me een verhaal uit de bijbel over zomaar een man die graag Jezus wil volgen als discipel. Jezus zegt dan tegen hem " Dat is goed, maar ga eerst even naar huis, verkoop alles wat je hebt en geef het geld aan de armen" omdat de man zeer rijk was kon hij dat niet en droop af.
Ik heb het opgezocht en het staat in Lucas 18 vers 18 en verder. (als je geen bijbel hebt en het toch wilt lezen kijk dan op www.naardensebijbel.nl)

Wat is hier nu de vergelijking: Vervang Jezus door Stev (in mijn geval) en het bezit een gezamenlijk sexleven. Ik kies er in dit geval wel voor om alles te verkopen, maar de emotie die erin doorklinkt is gelijk.

Voor Viper: excuus aanvaard, of eigenlijk niet, het was niet nodig alleen een kleine verduidelijking van mijn kant  .

[Ereinion]

Indrukwekkend om jullie verhalen te lezen Sjef en Viper. Jullie zijn erg openhartig 

[Tempesta]

Zeker, dat jullie tot zulke lengtes willen gaan, chapeau hoor, ik weet niet of ik dezelfde kant richting seksualiteit zou kunnen of zelfs maar willen nemen...

[Zonnekind]

  Ik kan er alleen maar gelukkig mee zijn !!!   

En natuurlijk vind ik ze zelf ook allebei heel moedig!