Hoe ver wil je gaan?

[Sjef]

Wij hebben in het hiernaast gelegen draadje van gedachte gewisseld over de problematiek van het hebben van een relatie met een a-sexuele partner.


Ik heb rode wangen van de lieve reacties die jullie geven op de verhalen van Viper en mij, maar we (of laat ik voor mij zelf spreken) ik ben er in gerold en met Stev samen hier uit gekomen. Ik heb geen andere keuze dan het te zien als mijn lot. Ik maak er maar het beste van er is toch niets aan te doen. Om alleen hiervoor een scheiding aan te vragen is ook zo wat he?

Ik las in een paar postings dat sommige asexuelen toch nog wel eens iets deden. Dat klinkt mij inmiddels wat vreemd in de oren: ga je dan omwille van vriend/vriendin/man/vrouw tegen je eigen gevoel in sex hebben? En kan de partner daar dan oprecht van genieten? Ik dacht altijd dat Stev het toch minstens een beetje lekker vond (shame on me)..

Dus mijn vraag is hoe ver wil je gaan in een relatie? (of om deze te behouden?)

[ChibiFirli]

Om een snel en nietszeggend antwoord te geven...

Hangt van de relatie af .

En blijft nog de vraag, kan ik wel zo ver gaan als ik zou willen? Ik heb natuurlijk vrij weinig (lees: geen) ervaring met langdurige relaties , dus zo'n perfect antwoord kan ik ook niet geven.

Op dit moment moet ik bekennen dat er niemand is waarvoor ik verder zou gaan dan een proper kusje. Op dit moment ben ik dan ook volop aan het genieten van het single-leven .

[myra]

Ik heb mij voorgenomen om nooit meer een relatie met een seksuele persoon te beginnen, net om de reden dat ik niet ver kan gaan. Ik ben iemand die absoluut niet kan faken, ik kan echt niet doen alsof ik geniet als ik mij slecht voel. Dus daarom denk ik dat ik beter geen relatie begin met een seksueel, omdat dat alleen frustratie bij beide partijen oplevert. En ik haat het zelf ook om mensen te kwetsen of teleur te stellen. Mss heb ik ooit nog eens een relatie met een aseksueel?   Nuja, voorlopig ben ik niet op zoek.

[Knoddepropje]

Hmmm, ik heb het wel gedaan. Ik heb het nooit prettig gevonden, maar heb wel heel erg goed leren faken blijkbaar
Mijn partners wisten het nooit, gewoon omdat ik het zelf ook niet wist. (wat er aan de hand was dan) En ik wilde vooral niet raar overkomen, want die dingen hoorden toch in een relatie??
Ondertussen ben ik zover dat ik t niet meer zou doen. Maar ik heb nu makkelijk praten, ik ben nu vrijgezel, en van plan om dat heel lang te blijven....

[Sjef]

Ik heb mij voorgenomen om nooit meer een relatie met een seksuele persoon te beginnen, net om de reden dat ik niet ver kan gaan. Ik ben iemand die absoluut niet kan faken, ik kan echt niet doen alsof ik geniet als ik mij slecht voel. Dus daarom denk ik dat ik beter geen relatie begin met een seksueel, omdat dat alleen frustratie bij beide partijen oplevert. En ik haat het zelf ook om mensen te kwetsen of teleur te stellen. Mss heb ik ooit nog eens een relatie met een aseksueel?   Nuja, voorlopig ben ik niet op zoek.

Hmm

En is dit forum dan een verkapte dating site? 
Of wel hoe vind je een leuke partner waar je ook nog eens van weet dat hij.zij niet zo is als jij?

Het alternatief is natuurlijk single blijven, maar is DAT dan een echte keuze?

[myra]

Nee ik zie dit forum niet als een dating site. Niet iedereen vindt single zijn zo'n ramp hoor. Voor sommige mensen kan single zijn idd een ECHTE keuze zijn.  Ik weet gewoon van mezelf dat ik niet pas in een seksuele relatie dus vermijd ik die om erger te voorkomen.

sorry maar ik vind dat je hier toch wel wat vooringenomen klinkt : alsof alleenstaanden stakkers zijn en  het streefdoel in ieders leven  een partner te vinden is. De meesten onder ons denken hier niet zo over.

[Sjef]

sorry maar ik vind dat je hier toch wel wat vooringenomen klinkt : alsof alleenstaanden stakkers zijn en het streefdoel in ieders leven een partner te vinden is. De meesten onder ons denken hier niet zo over.

Ja dat was nu ook weer niet de bedoeling, sorry . Ik hoop dat iedereen het geluk in het leven mag vinden, dat kan wat mij betreft ook single zijn natuurlijk. Ik had, zie ik nu, je posting niet goed gelezen. Ik had geinterpreteerd dat je ALS je al een relatie zou willn, dat het er dan een met een andere a-sexuele zou moeten zijn.

Daarop ging ik door met de vraag, hoe vindt je er dan een, anders dan via fora als deze. De term datingsite was er een met een dikke knipoog.

Ben je nu niet meer  ?

[myra]

Het is eigenlijk steeds de bedoeling van dit forum geweest om aseksuelen bij elkaar te brengen, zodat ze wat bondgenoten tegenkomen. Je gaat jezelf abnormaal en gestoord vinden in zo'n overgeseksualiseerde maatschappij. En als we mensen kunnen laten zien dat er nog aseksuelen zijn, dan helpen we hen mss met het te aanvaarden. Het is uiteraard mogelijk dat er via dit forum op termijn ooit relaties gevormd zullen worden, op het internationale AVEN is dit ook gebeurd. Ik begrijp wel je punt, Sjef, het is idd bijna onmogelijk om in het werkelijke leven te achterhalen wie er aseksueel is. Het is nu ook niet iets wat je uitbazuint. Hier online kunnen we er tenminste voor uitkomen. Ik hoop ook een aantal mensen van dit forum in de toekomst in het echt te ontmoeten, en hopelijk een vriendschap uit te bouwen 

[Sjef]

Ik hoop ook een aantal mensen van dit forum in de toekomst in het echt te ontmoeten, en hopelijk een vriendschap uit te bouwen

Dat maakt er dan 2.

Ik ervaar jullie ondertussen (alsof ik al zo lang lid  ) al best als vrienden.

Ik hoop van harte (en dat blijkt uit de reacties wel, gelukkig) dat asexualiteit nietsynoniem wordt voor eenzaamheid.

[Ereinion]

Ik kan wel seks hebben met mijn vriend, omdat ik er op een andere manier van geniet. Maar ik kan het niet altijd over me heen laten komen. Het zal ook nooit uit mezelf komen.
Maar mijn vriend geniet er zo van (wel minder geloof ik, omdat ik me niet helemaal kan geven. Wat jij ook al aanhaalt Sjef), en daar geniet ik dan weer van. Verder is het niet een onplezierige ervaring (als ik me kan overgeven), maar boeit het me eigenlijk gewoon niet. Dat bij elkaar opgeteld; ik wil ver gaan, maar niet altijd.

[Traxx]

Heej,

Ik zie dat er inmiddels meer partners van aseksuelen bij zijn gekomen. En als het wat minder ongepast zou zijn zou ik zeggen dat het een "feest van herkenning" was. Ook ik heb lang met het idee rondgelopen om medicijnen te nemen om zelf ook geen verlangens meer te hebben voor sex. Mijn huisarts was daar zeer terughoudend over en had het ook over mogelijke blijvende effecten en andere nadelige bijwerkingen....het was in ieder geval wel even wat anders dan een asperine ofzo:) Bij mij is de situatie inmiddels ook zover dat als ik "niks" doe dat er dan ook zeker niks gebeurt....en de laatste maanden laat ik het daar maar bij. Vroeger probeerde ik regelmatig wel iets maar dat was nooit bijzonder succesvol. Meestal probeerde m'n vriendin subtiel duidelijk te maken dat ze geen zin had (gek hè...maar op zo'n moment komt dat nooit subtiel aan ) en als het er wel van kwam had ik af en toe wel het idee dat ze er ook wel van genoot...een beetje...maar dat ze het toch voornamelijk deed om mij een plezier te doen. En daar had ik eigenlijk precies hetzelfde gevoel bij als Viper en Sjef...op het moment zelf kun je daar best mee leven (tja je denkvermogen zit dan toch een meter lager toch?) maar meteen naderhand voelt het ontzettend fout. Je wil niet dat iemand seks met je heeft om je een plezier te doen (tenminste niet altijd) je wil dat iemand seks met je heeft omdat ze dat zelf ook wil....
Het op andere manieren "vrijen" werkte bij ons niet...inderdaad omdat juist dan het verlangen naar meer sterker wordt. Voorlopg is, voor mij persoonlijk in ieder geval, niks beter dan half-op-weg.
Hmmm als ik m'n verhaal nog es zo overlees lijkt het of m'n relatie niet echt goed is...en das toch echt niet zo...en das denk ik ook wel belangrijk om te vertellen (wie weet heeft iemand er wat aan)...wij zijn nu 5 jaar bij elkaar en ik zou m'n vriendin echt niet kunnen missen...en zij mij blijkbaar ook niet want we zijn inmiddels al met trouwen bezig. En niet dat ik er aan twijfel maar als we samen in bed liggen of dicht tegen elkaar op de bank zitten...dan heb ik het regelmatig toch best moeilijk 
Tsja dus de situaties zoals ook door Viper en Sjef beschreven komen me heel bekend voor...en zoals verwacht heb ik ook geen oplossing...maarja dan kunnen we er in ieder geval over buurten...
Groeten,

Traxx

[Ereinion]

Gefeliciteert met jullie trouwplannen, Traxx!

Wat ik wel weet dat zo is, maar niet zo goed begrijp; waarom vinden jullie het niet goed dat je vriendin het doet om jou een plezier te doen. Mijn vriend denkt er namelijk net zo over. Af en toe kan ik er erg van genieten dat het hem zoveel plezier geeft. Gelukkig kan hij zich dat nu wel wat beter voorstellen, dus staat dat niet ook nog eens in de weg.
Misschien komt het omdat het voor jou/jullie zoiets bijzonders is. Vind je daarom dat je het met heel je hart moet doen en anders niet? Omdat seks voor mij niet het allerbelangrijkste is, is het ook niet erg dat ik het soms met 'minder goede redenen' doe. Want mijn liefste een plezier doen is de beste reden die ik kan verzinnen.

Ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel.

Wat mij ook opvalt is dat er dus meer partners praten over medicijnen die de behoefte weghaalt. Ook mijn vriend oppert het soms, dat het misschien een oplossing zou zijn. Bewonderingswaardig, maar tegelijkertijd voel ik me dan zo egoistisch. Iets houdt me tegen om me te laten testen of uit te proberen of de situatie met testosteron zou veranderen. Ik heb het er niet voor over om mezelf te veranderen, maar hij misschien wel. En jullie blijkbaar ook.

[Zonnekind]

Er zijn momenten dat ik enorm gespannen ben en absoluut niet in staat ben om ook maar iets te faken. Ik word op die momenten al onozel wanneer Viper mij gewoon maar even knuffelt of een kusje geeft in mijn nek. Er zijn ook momenten waarop ik meer ontspannen ben en waarop ik wel kan faken. Vaak heb ik in het begin dan wel echt zin en eens we beginnen ga ik veel liever door omdat ik mij anders veel te schuldig voel dat het weer niet lukt. Als we nog niet tot de penetratie zijn gekomen (excuseer mij maar ik kan het niet anders uitleggen  ) dan zal dat ook niet meer lukken als mijn zin dan over is dus dan probeer ik hem manueel of oraal te bevredigen. Als het mij echt heel goed lukt, kan het zijn dat Viper mijn borsten mag aanraken. Wanneer we wel al tot de penetratie gekomen zijn en mijn zin gaat dan over dan zeg ik dat "hij zich moet haasten". Ik vind dat ontzettend erg dat ik dat moet zeggen maar ik kan dat gewoon niet faken. Ik heb dit in het begin wel een paar keer gedaan om hem gelukkig te maken en ik blockeerde helemaal en sloeg echt tilt. Ik heb de rest van de dag zitten wenen, ik had het gevoel dat ik verkracht was.
Dit gebeurt echter allemaal niet vaak en ik voel mij heel vaak schuldig tegenover hem. Ik doe het net als Ereinion om mijn partner gelukkig te maken en dat is voor mij heerlijk als ik hem zie genieten. Maar ik begrijp wel dat daar niet zo veel aan is als je partner het duidelijk niet in volle overtuiging doet.
Sjef en Traxx, hoe houden jullie het vol? Viper heeft het de laatste tijd verschrikkelijk moeilijk. Hij is er echt een beetje onderdoor aan het gaan... We mogen elkaar in de week niet zien van mijn ouders (school gaat voor) dus we zien elkaar alleen in het weekend. Hij kijkt een hele week uit naar mijn komst maar als hij mij dan ziet, wordt hij weer geconfronteerd met de problemen en hij kan dit gewoon niet meer aan. Soms komt hij me in bed zo heerlijk vastpakken maar na 5 minuten is hij slecht gezind en voelt hij zich zo ambetant. De rollen draaien nu zelfs vaak om want op moeilijke momenten kan hij gewoon geen enkele aanraking meer verdragen.
Hij praat ook meer en meer over de medicijnen en hij gaat het binnenkort echt aan de dokter vragen. Ik voel mij hier ook enorm slecht bij. Hij heeft al zoveel problemen dankzij mij en dan zou hij nog iets moeten doen aan zijn lichaam om een relatie te kunnen hebben met mij... Het is voor mij echt een vreselijke gedachte. Wij zien echter ook geen andere oplossing. We zouden het kunnen uitmaken maar omdat we elkaar allebei nog zo graag zien, zouden we waarschijnlijk nog evenveel samen zijn en zou het uiteindelijk geen verschil uitmaken.
Bij de psycholoog komen er ondertussen als maar meer en meer problemen van uit mijn jeugd naar boven waardoor ik het dus ook ontzettend moeilijk heb en waardoor ik er niet echt kan zijn wanneer Viper het zo moeilijk heeft. Ik weet ook totaal niet wat ik kan zeggen of doen om hem iets beter te doen voelen.
Deze periode is voor ons echt een hel. Het is vechten van week tot week en elk weekend is een tweestrijd op zich: leuk dat we samen zijn maar zo verdomd moeilijk en zwaar!

[Ereinion]

Ik bedoelde trouwens niet faken,want dat kan ik niet.

Zonnekind, wat vreselijk om te horen dat jullie er nu zo'n zware tijd aan beleven. Ik weet ook niet wat ik daar op kan zeggen. Ik hoop dat jullie de kracht vinden om door te gaan en de juiste beslissingen te nemen. Het klinkt niet eerlijk dat jullie, terwijl jullie zoveel van elkaar houden en zoveel voor elkaar over hebben, dit allemaal moeten doormaken.
Misschien zijn de medicijnen niet zo'n gek idee op dit moment. Als je maar zeker weet dat je er zo weer mee kan stoppen en de bijwerkingen niet te erg zijn. De dokter zal het vast weten.
De periodes van elkaar alleen in het weekend zien heb ik ook gehad, en ik vond het ook slopend, omdat er dan zoveel afhangt van zo'n korte tijd.

[Zonnekind]

De periodes van elkaar alleen in het weekend zien heb ik ook gehad, en ik vond het ook slopend, omdat er dan zoveel afhangt van zo'n korte tijd.

Dat is idd zo hatelijk! Vroeger zat ik ook altijd met de gedachte: ai, het is weekend, we hebben alleen nu dus hij gaat seks willen. Nu heb ik dat gelukkig niet meer maar soms komt het toch nog wel eens boven.
We hopen dat we binnen enkele maanden kunnen gaan samenwonen. Volgens de psychologe zal alles dan veel beter gaan omdat ik dan van thuis weg ben maar Viper kijkt er met gemengde gevoelens naar. Hij kijkt er enerzijds wel naar uit en hoopt natuurlijk dat het dan gaat beteren maar langs de andere kant weet hij ook dat hij dan alle dagen met de problemen geconfronteerd wordt en dat maakt het nog zoveel zwaarder voor hem...