Hoe ver wil je gaan?

[Ereinion]

En als jij op jezelf gaat wonen? Dan kunnen jullie bij elkaar zijn wanneer jullie dat willen, maar zijn jullie niet altijd bij elkaar.
Ik vind het zelf prettig om samen te wonen, omdat je dan veel meer deelt. Omdat we nu meer bij elkaar zijn geeft dat meer rust. We hoeven niet constant met elkaar bezig te zijn. Ik geniet ervan dat hij bijv. boven met zijn eigen dingen bezig is. Als ik hem iets wil vertellen of een knuffel wil geven kan ik dat meteen doen, zonder dat ik eerst op de fiets hoef te stappen of hoef te bellen.

[Zonnekind]

Door de problemen bij mij thuis heb ik geen zelfstandigheid kunnen opbouwen. Ik zou het helemaal niet aan kunnen van alleen te wonen. Das heel stom maar dat komt er natuurlijk nog maar eens bij.
We hebben hier natuurlijk ook wel zelf aan gedacht maar Viper zei dat hij dan het gevoel zou hebben dat we niet echt een normale relatie hadden. Hij vraagt zich af waar je dan mee bezig bent. Ik begrijp dit wel en zou mij er zelf ook zo bij voelen denk ik.
Als ik jou er hoor over praten dan verlang ik nog meer naar samenwonen maar het wordt wel ontzettend moeilijk. Als wij een week of 2 weken samen zijn doordat het vakantie is, is het al ontzettend zwaar voor hem. Gegarandeerd is het na enkele dagen zware ruzie doordat hij het gewoon niet meer aan kan en doordat de spanningen te groot worden.

[Ereinion]

Als wij een week of 2 weken samen zijn doordat het vakantie is, is het al ontzettend zwaar voor hem. Gegarandeerd is het na enkele dagen zware ruzie doordat hij het gewoon niet meer aan kan en doordat de spanningen te groot worden.

Het is natuurlijk altijd wennen.
Welke spanningen bedoel je? Seksuele of andere?

[Knoddepropje]

Hoi hoi Zonnekind. Misschien zie ik het verkeerd hoor, maar ik krijg na deze postjes toch het idee dat samenwonen voor jullie gewoon nog geen goed plan is.... Als het na twee weken al fout gaat Bedenk wel even dat als je samenwoont dat je dag en nacht bij elkaar op de lip zit, en ook niet zomaar weg kunt. Ik wil niet heel negatief doen, maar als jullie nog zoveel problemen hebben lijkt het mij persoonlijk juist veel beter als je eerst een tijdje op jezelf woont. dat je geen zelfstandigheid hebt geleerd: dat leer je dan juist. Ik ben ook op mijn 18e op kamers gaan wonen, zonder enige ervaring. dat is niet erg, een beetje gezond verstand is echt voldoende.
Als je op jezelf woont heb je ook de kans om, als het jullie of 1 van jullie ff teveel word, zichzelf terug te trekken op een veilige plek van je zelf. Waar je tot rust kunt komen.
Als je samen in 1 hok zit, lopen de spanningen héél erg snel op, zeker als je geen kans hebt om jezelf dus echt terug te trekken.
Enne, waarom in vredesnaam heb je geen "normale" relatie als je niet samenwoont
Ik persoonlijk denk zelfs dat t veel beter is in sommige gevallen, en wat de buitenwereld daar dan van denkt, dat is toch niet jullie probleem?
Misschien ben ik wat cru, mijn exuses daarvoor, maar ik ben gewoon bang dat als je in jullie situatie nu gaat samenwonen, dat er niks dan ellende en overspannen mensen van komen....

[Ereinion]

Ik vind het heel wijs wat je zegt, Knoddepropje!

[Jovi_Hobbes]

Idd
Ik kan hier nog aan toevoegen dat het in het begin inderdaad doodeng lijkt om helemaal op jezelf te gaan wonen, maar je zult er achter komen dat je meer kunt dan je denkt: echt waar!
Dus misschien moet je zoals Knoddepropje zegt die optie toch nog eens serieus overwegen, voordat jullie een definitieve keuze maken. In ieder geval heel veel sterkte bij al die keuzes!

[Zonnekind]

Welke spanningen bedoel je? Seksuele of andere?

Seksuele spanningen inderdaad.

Het is wel waar dat je er even tussenuit kunt glippen als je alleen woont, maar ik zou altijd bij Viper willen zijn. Ik weet dat hij dan soms wel even alleen zou willen zijn maar ik zou dat helemaal niet leuk vinden. Ik zou het wel begrijpen maar das ni fijn. Dan zou ik hem eindelijk alle dagen van 's morgens tot 's avonds kunnen zien en dan zou hij dit niet willen...
Plus het is ook wel zo, vanaf het moment dat wij zouden gaan samenwonen hebben we ook allebei werk. Dus we zien elkaar niet de hele dag...
Ik weet het allemaal niet zo goed. Ik wou dat alles gewoon normaal verliep dan moest ik zo niet piekeren... 

[Traxx]

Heej,

Zo al veel nieuwe reacties in maar een dag tijd. En bedankt nog voor de felicitaties! Een paar reacties geleden vroeg Ereinion zich af waarom het moeilijk voor mij/ons was  dat m'n parter wel eens seks met me zou hebben om mij een plezier te doen. Dit heeft m'n vriendin me ook al regelmatig gevraagd en ik moet zeggen dat het toch moeilijk is daar echt antwoord op te geven. Als zij zegt dat ze het niet erg vind om te doen en het inderdaad zelfs fijn vind om zoiets belangrijks voor mij te doen dan geloof ik haar (zeker als ze er zelf over begint)..ze is oud, wijs en sterk genoeg het te zeggen als ze het eigenlijk niet zou willen. Het is dus niet zo dat ik toch ergens het idee heb dat ik haar zou misbruiken ofzo. Maar voor mij is bij seks het idee dat degene met wie ik het doet ook opgewonden raakt van mij erg belangrijk. Het is een gevoel dat je moet delen zeg maar...tja het blijft wel lekker vaag Sterker nog, als ik weet dat m'n parter het alleen deed om mij een plezier te doen voel ik mezelf naderhand eigenlijk zelfs voor paal staan (kans voor vele woordspelingen). Tja niemand zit helemaal logisch in elkaar dus...
Zonnekind, van jou verhaal schrok ik wel een beetje, aan de ene kant omdat het toch behoorlijk ernstig overkwam aan de andere kant omdat het toch best herkenbaar voor mij is. En inderdaadhet is ook behoorlijk zwaar...maar in veel gevallen is het het wel waard. Ik zou graag willen dat ik een oplossing had gevonden om er beter mee om te gaan maarja....volgens mij is die er niet. Ik begrijp wel dat jullie er al wel open over praten en dat is heel belangrijk. Ik en m'n vriendin deden dat in het begin eigenlijk nauwelijks en ik merkte dat ik daardoor eigenlijk het idee had dat zij geen begrip had voor mijn situatie en daar ook geen interesse in had... ergens dacht ik: "we deden het zo vaak als zij wou (nooit) en dat vond ze wel goed zo". Uiteindelijk zijn we gaan praten en bleek dat ABSOLUUT niet het geval te zijn...dat was een hele opluchting vooral ook omdat juist het praten je de kans geeft je frustraties e.d. te delen met degene met wie je ze wil delen. Maar Zonnekind, ik hoop wel dat jullie relatie dit overleeft want het lijkt me duidelijk dat jullie erg veel om elkaar geven. En misschien nog één minimale tip, maar bij mij werkt het wel een piepklein beetje: Als bij mij de nood hoog wordt, zeg maar, ga ik 's avonds na het werken heel fanatiek sporten voor een paar uur...niet dat je daarna geen zin meer hebt ofzo maar je valt wel een stuk makkelijker in slaap...(het gaan slapen is bij nl vaak juist een "probleem-moment")....  

[Ereinion]

Traxx, ik begrijp het geloof ik wel een beetje. Fijn dat jullie er ook goed over kunnen praten met elkaar.

[Zonnekind]

We praten er inderdaad heel vaak over maar door alle andere problemen waar ik nog mee zit (het zou bij mij ook de oorzaak zijn van de aseksualiteit) zou Viper er niet altijd over mogen praten van de psychologe. Ik krijg het allemaal niet meer verwerkt en voel mij hoe langer hoe schuldiger dat ik niet aan zijn "eisen" kan voldoen. Dat maakt het er niet makkelijker op natuurlijk want er zijn niet zoveel mensen die echt kunnen luisteren en erover kunnen praten met Viper.
Hij gaat nu ook wel fitnessen en ik denk wel dat dat idd wat helpt op momenten dat hij het moeilijk heeft. Dan kan hij zich daar wat afreageren en gaan er toch al wat frustraties weg.

Ik wou ook nog even terugkomen op het al dan niet genieten van seks wanneer de partner er geen zin in heeft. In het allerbegin van onze relatie, na een korte vrijpartij had ik op een gegeven moment nog wel zin. Viper heeft mij dan ook verwend maar eigenlijk was zijn zin wel over. Ik vond het toen al vreselijk. Het is echt niet leuk om daar dan "te liggen" dus ik begrijp Viper en alle andere jongens hier wel. Toch blijf ik het ook doen bij Viper omdat ik dan tenminste een héél klein beetje het gevoel heb dat ik toch al IETS aan zijn behoeftes kan voldoen...

[Viper]

Ik heb vandaag nog eens goed rondgekeken hier. Ik had de laatste week erg veel te doen, vandaar dat ik even opgespaard heb.

Ik wil even het volgende kwijt:

Ik heb de laatste weken een ontzettend moeilijke periode. Ik heb 4 jaar doorgezet en steeds zonnekind opgevangen. Ik kan niet meer nu. Het is alsof alle hoop nu verloren is dat het ooit een beetje zal beteren. Ik mis haar gedurende week en kijk uit naar het weekend. Echter vanaf ik haar auto op de oprit hoor komen wordt ik overvallen door stress. Ik blokkeer helemaal. Ik probeer naast haar te zitten en dicht bij haar te zijn. Wanneer ze zelf een onschuldige en oppervlakkige knuffel afwijst dan voel ik me gewoon leeglopen. Laat staan dat ik hoop op een kus of iets anders. Ik voel dan absoluut geen enkele liefde of genegenheid meer. "Waarom?" is het enige waar ik aan denk. 2 weken geleden heb ik me laten gaan en lag ik daar gewoon te liggen. Zonnekind probeerde op me in te praten maar het raakte niet tot bij mij. Ik hoorde klank maar verstond niet wat. Het interesseerde me niet! Ik ben weer in gangt geschoten nadat ze na 5min begon te huilen omdat ze het niet aankon.

Ik droomde snachts ook dat ze me zou verlaten. Ook dat ik ze plots betrapte terwijl ze uitgebreid intiem was met iemand anders en ze me opmerkte en me begon uit te lachen.

Tijdens de laatste week voelde ik me meestal leeg en slecht als ik alleen was. Ik had gelukkig genoeg afleiding de laatste week om er niet teveel aan te denken.

Dit weekend was weer hetzelfde: enkel heb ik me sterk zien te houden. We zijn weer naar de psychologe geweest waarna ik me normaal veel beter voel. Niet deze keer. Ik hoorde zonnekind vertellen en het deed pijn. Ik had zin om op te staan en de kamer uit te wandelen zonder ooit één keer om te kijken.

Ik kan er niet meer aan uit: de ene moment zoent ze er mijn amandelen uit, de andere moment duwt ze me weg als ik mijn hand op haar schouder leg.
Ik voel(de) me ontzettend slecht!

gisterenavond was weer slecht, ze kroop in haar deken en deed er alles aan om me voor geen millimeter te moeten aanraken. Ik HAAT het.
Ik heb ook gezegd hoe ik me voelde. Ik had er genoeg van: ik ben het meer dan beu. Ik zou alles geven wat ik heb om ees één avond "gewoon" te kunnen omgaan met elkaar. Ik heb echt zware dingen gezegd, ik twijfelde echt aan onze relatie... Zonnekind zweeg gewoon en dat deed mij enkel meer pijn. Vandaag vertelde ze dat ze de juiste woorden niet vond. Het deed haar verder niet zo veel denk ik, ze reageerde cooltjes

Waarom ik het abnormaal vindt om niet samen te gaan wonen? Is het normaal dat je in een relatie van 4 jaar al  2 jaar "relatietherapie" en "psychologische hulp" moet hebben, om dan nog maar amper te overleven? Is het normaal dat ik de kriebels krijg als zij bij mij thuis aankomt? Is het normaal dat we nu zelfs geen 2 weken, maar geen dag bij elkaar kunnen zijn zonder "conflicten"?

Er is erg veel verandert sinds we dit forum ontdekt hebben. Zonnekind heeft zich erbij neergelegd en laat het maar begaan. Ik snap haar niet steeds als ik haar berichten soms lees: Ze is echt anti-seks geworden. Die autoreclame was een schande volgens haar. Een maand geleden zou ze he nog erg grappig gevonden hebben en zo heb ik daarnet nog wat gelezen. Daarom dat ik alles hioer ook even zet, ik moet het even kwijt, ik voel me weer erg rot.

We zouden er vandaag in die enkele uurtjes dat we elkaar zagen nog over spreken, maar dat gebeurde niet echt.

Ik ben het zo moe, ik ben er zelf onderdoor aan het gaan, ik voel me zo leeg en zo moedeloos nog. Het kan me precies niet veel meer schelen. Ik twijfel de laatste tijd enorm hard aan onze relatie, voor zover het die tittel nog waardig is. Binnenkort heb ik examens. Ik denk dat ik na dit of volgend weekend ook aan zonnekind ga vragen om niet meer af te spreken tot juli. Ik kan me niet permiteren om het verder te drijven in de examens. ik wordt opslag humeurig en gefrustreerd als ik een kwartier bij haar ben. Enkele uren later ben ik dolverliefd om na 5 minuten weer humeurig en gefrustreerd te zijn. Studeren en frustraties hebben gaat HELEMAAL niet samen. vandaar.

Maar wat een relatie heb je als dat al moet gebeuren?

Soms denk ik dat de enige reden is dat we nog samen zijn dat ik het voor haar doe, om haar te helpen en om haar niet alleen bij haar ouders te laten. Ik wil zeker zijn dat ze iets met haar leven doet en zelfstandig wordt. Het zal niet alleen de reden zijn, maar ik denk nu ongeveer 60%, dan nog 20% medelijden met haar en bang om haar te kwetsen en 10% liefde.

Hoewel nu ik dit eindelijk eens kwijt ben, heb ik al spijt en zou ik weer kunnen zeggen dat ik haar 100% graag zie. NU wel, ze is weg en ben aan het vergeten wat ik gelezen heb van haar. Maar wat volgend weekend???

Ik weet het echt niet. Ik laat het begaan en beleef het. Meer moed heb ik niet meer vrees ik.

[Knoddepropje]

Ik vind het heel knap dat je je gevoelens hier opschrijft Viper. Echt waar. Ik snap ook heel goed wat je bedoelt, en dat je je er enorm klote onder voelt. Zoals in mijn berichtje hiervoor al, t is niet dat je relatie raar is als je niet samenwoont, t is alleen zo dat t mij in jullie geval erg onverstandig lijkt, en ik bang ben dat t heel snel fout gaat als jullie op dit moment gaan samenwonen. Ik snap t verhaal van jou kant ook, maar ik denk alleen dat samenwonen averechts werkt.
Ik vind het iig zeer bewonderingswaardig wat je net gepost hebt. Ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop dat je de voor jou juiste keuzes zult maken, keuzes waar je zelf iig achter staat en gelukkig van word.

[myra]

ik sluit me hier aan bij knoddepropje : het is knap dat je hier je gevoelens durft neer te schrijven.

Ik hoor in je berichtje dat je echt wel op bent van de spanningen. Ik denk dat het idd beter om even rust in te bouwen in de relatie en wat minder af te spreken, zoals je zelf al aangaf. Jullie hebben waarschijnlijk allebei wat tijd nodig om te bekomen van de spanningen.

Veel sterkte.

[Tempesta]

Je schrijft dat Zonnekind anti-seks geworden is. Ik kan twee dingen bedenken waar dat aan zou kunnen liggen: eindelijk komt dat gedeelte van haar karakter ten volle naar boven (nadat het altijd onderdrukt is, bewust of onbewust), of het is een reactie op dat ze het idee van aseksualiteit gevonden heeft en nu een beetje aan het doorslaan is.

Het enige advies wat ik jullie kan geven is om de huidige status van jullie relatie, met dit nieuwe idee van Zonnekinds (waarschijnlijke) aseksualiteit een beetje te laten bezinken. Misschien is het wel een goed idee om even vrij van elkaar te nemen. Er zijn genoeg relaties die gered zijn door er een pauze in te lassen.

Ik voel zo ontzettend met jullie mee en wou dat ik er iets aan kon doen. Het is niet eerlijk.

[Jovi_Hobbes]

Inderdaad, het is verschrikkelijk rot voor jullie en totaal oneerlijk. 
Ik denk dat ik ook niet veel anders kan zeggen dan dat het misschien wel goed is om een periode tot rust te komen, want de spanningen lijken het op dit moment alleen maar erger te maken. Ik begrijp uit jullie berichtjes dat jullie allebei om meerdere redenen veel spanningen hebben op dit moment en misschien is het juist goed om allebei eerst rust in je eigen leven te brengen en dan weer met nieuwe energie aan jullie relatie te gaan werken. Ach ja, misschien hebben jullie ook helemaal niets aan deze goedbedoelde adviezen. Jullie moeten natuurlijk vooral doen wat jullie denken dat goed voor je is. In ieder geval kei veel sterkte!