hoe gaat zo'n relatie aseksueel-seksueel?

[Honger]

Eigenlijk heeft iedereen wel op zijn minst voor een deel gelijk, het hangt natuurlijk af van de 2 partijen. We zijn allemaal verschillende persoonlijkheden. Dat kan je zeer makkelijk afleiden uit de verschillende visies die hier al gegeven zijn. Het blijft een gevoelige kwestie, want mijn vrouw kan er ook niet aan doen dat ze zo is. Ze zou er wel iets aan kunnen doen, maar dat zal ze niet, want dat zit niet in haar karakter. En ik vermoed dat ze wel merkt dat dit voor mij niet gemakkelijk is, maar spijtig genoeg is de drempel voor haar te hoog om het toe te geven aan een ander, zelfs al zou het aan een hulpverlener zijn die aan het beroepsgeheim gebonden is. Wij komen allebei uit een milieu waar seksualiteit moeilijk of niet bespreekbaar is, zeker bij mijn echtgenote. Dit laatste zal zeker één van de oorzaken zijn waarom ze aseksueel is.
Maar het weten wat haar probleem is, en dat weet ik echt nog niet zolang, want asexualiteit stond voor kort nog niet in mijn woordenboek, geeft me toch een beter inzicht van wat zij hierover mogelijk voelt. Zeker nu ik toch al een aantal topics van dit forum heb gelezen.
Alleen hoe het nu verder moet, dat blijft een open vraag, want vroegere gesprekken (lang geleden) resulteerden steeds weer in ruzie. En dit laatste wens ik toch te vermijden.

[Jinny]

Jij bent de enige die kan inschatten hoe daarmee om te gaan.
Persoonlijk zou ik indien er niet samen over gesproken kan worden opduvelen.
Kort door de bocht gezegd.
Zou er niet aan moeten denken dat ik nooit seks meer zou hebben.
En dan is het voor een man ook nog gemakkelijker om buiten de deur te eten zeg maar, voor lesbiennes liggen er niet van die straatjes klaar.

Aan jou de beslissing.

[Fricai]

... want mijn vrouw kan er ook niet aan doen dat ze zo is. Ze zou er wel iets aan kunnen doen, maar dat zal ze niet, want dat zit niet in haar karakter.

Ze zou er niet iets aan kunnen doen (als ze daadwerkelijk aseksueel is)... Net zomin als jij iets aan je oriëntatie kunt doen.

Wij komen allebei uit een milieu waar seksualiteit moeilijk of niet bespreekbaar is, zeker bij mijn echtgenote. Dit laatste zal zeker één van de oorzaken zijn waarom ze aseksueel is.

Eh, nee... Dat milieu waar je opgroeit heeft niks met aseksualiteit te maken.

Zie FAQ: http://asexuality.org/du/wiki/index.php?title=Wat_is_aseksualiteit

[Honger]

Zoals ik al eerder gezegd heb, zie ik de straatjes niet zitten. Er moet toch een zekere band bestaan om seks te hebben. Ik weet dat ik het me zelf moeilijk maak met zulke principes maar zo is het nu éénmaal.

[Honger]

Fricai, zoals jij het stelt is asexualiteit volledig genetisch bepaald en dat lijkt me toch niet zo. Want dan zou je hogere concentraties in bepaalde families moeten terugvinden en dat blijkt toch niet echt uit hetgeen wat ik hier zoal lees. Dus zullen er toch externe factoren ook moeten spelen waardoor asexualiteit geen genotype is maar een fenotype.

[Fricai]

Ik moet mijn best doen om je genotype/fenotype opmerking te snappen, ook al zou het volledig genetisch bepaald zijn, dan is het principe aseksualiteit nog steeds deel van je fenotype. Als je bedoelt dat het niet volledig genetisch bepaald is, dan ben ik het ermee eens. Ik denk dat het eerder aan een afwijking ligt in embryonale ontwikkeling (waardoor die ook veroorzaakt wordt).
Ik geef het overigens wel best een kans dat er een genetische aanleg voor bestaat (maar onderzoek daarnaar heeft nog nooit plaatsgevonden, ik denk dat het op dit punt zelfs nog onmogelijk is...), maar daar draait het nu helemaal niet om.

Aseksualiteit is gedefinieerd als een oriëntatie (en de concensus betreft seksuele oriëntatie is dat het milieu waarin je opgroeit geen effect heeft), dus als je partner vanwege 'dat milieu' nu geestelijk in de knoop zit met seks, dan zouden we haar niet als aseksueel beschouwen.

[Lama]

Ik zou het niet zozeer opgekropte woede, maar opgekropte wanhoop noemen. Voelt even slecht maar toch anders aan.
Dat dit een onhoudbare situatie is, klopt volledig, maar ik ben het strijden zo moe, dat ik niet overweeg om een vechtscheiding aan te gaan. Klinkt misschien laf en onzinnig in mijn situatie, maar van een vechtscheiding is nog nooit iemand beter geworden en zeker de kinderen niet.

Oke, persoonlijk voorbeeld. Mijn ouders zijn getrouwd. Mijn moeder is mijn hele thuiswonende leven depressief geweest. Mijn moeder dacht dat ze dit perfect voor ons wist te verbergen. Ik heb me al die tijd afgevraagd waarom mijn moeder toch altijd verdrietig was, zelfs als we lief voor haar waren. Mijn moeder vindt dat nog steeds moeilijk te geloven. En dankzij haar heb ik ook nu in mijn leven het moeilijk de leuke kanten van het leven te zien. Ik heb nooit een positief vrolijk voorbeeld gehad. Mijn moeder trouwens ook niet wat direct verklaard waarom al haar broers en zussen aan de antidepressiva zitten of zaten. Wat ook direct verklaart waarom al mijn broers en zussen een relatie hebben die ik persoonlijk niet als optimaal zou beschrijven. Eigenlijk kopietjes van de relatie die mijn ouders hadden. Moeder depressief, vader de susser die haar elke keer geruststelde, ons uit elkaar hield in geval van oplopende emoties maar die nooit iets oploste.

Maar wat mij zo verbaasd is dat mijn moeder daadwerkelijk dacht dat ze voor ons altijd vrolijk en positief was. Not even close! Zoiets kun je niet faken. Die wanhoop die jij voelt die zien je kinderen iedere dag dat jij dat voelt. Jij leert je kinderen op dit moment dat het oke is in een relatie om je wanhopig te voelen. Je leert ze dat dat zelfs heel normaal is en gewenst! Want dat is precies het voorbeeld dat je geeft! Is dat daadwerkelijk hoe jij wilt dat de kinderen later leven? Zou jij tevreden zijn als je kinderen eindigen in een relatie vergelijkbaar met die van jou? Ik zeg niet dat ze allemaal ook een aseksueel treffen, maar je zoon/ zonen waarschijnlijk wel iemand die hen tot wanhoop drijft op een bepaalt ander vlak. En je dochter/ dochters zullen het normaal vinden hun partner tot wanhoop te drijven.

Nogmaals, ik zeg niet dat je moet gaan scheiden, echt niet. Dat is aan jou. Ik zeg alleen dat je je kinderen alles behalve een gunst verleend door in de situatie zoals het nu is te blijven hangen. Serieus, ongelukkig gescheiden is beter dan ongelukkig getrouwd. Daarbij is er ook zoiets als ff ruzie maken om haar te laten inzien dat het echt belangrijk is voor jou. En die ruzie maak je niet alleen voor jezelf, maar ook om je kinderen het voorbeeld te geven dat ze wanhoop in hun leven niet moeten accepteren. Dat ze beter verdienen dan een bestaan gevuld met wanhoop en een heleboel steun behalve voor die wanhoop. Een ruzie die de relatie zoals die nu is gaat verbeteren zonder een scheiding. Want dat is logischerwijs de laatste oplossing waar je naar grijpt. Tot die tijd zijn er nog vele andere oplossingen.

[Jinny]

Zoals ik al eerder gezegd heb, zie ik de straatjes niet zitten. Er moet toch een zekere band bestaan om seks te hebben. Ik weet dat ik het me zelf moeilijk maak met zulke principes maar zo is het nu éénmaal.

Ik snap je en heb ook niet bedoeld dat je daar heen moet.
Ik kan mij geheel vinden in de post van Lama, lees die maar eens vier keer over.

[FlowerPower]

Ik kan me ook wel vinden in het verhaal van Lama. Ik kan ook niet iemand liefde en genegenheid geven omdat ik dat thuis nooit gezien heb. Mijn ouders knuffelden elkaar nooit als ik of mijn broer erbij waren.
Resultaat is dat ik en mijn broer nu niet in staat zijn om iemand liefde te geven. Wij hebben het ook nooit geleerd om 'sorry' te zeggen als iemand van ons iets verkeerd gedaan heeft. Uiteindelijk hebben we dat wel geleerd door het ouder word en door dat te zien bij anderen, maar dat heeft lang geduurd. Wij dachten dat dat zo hoorde. En nu besef ik dat het zo niet moet.

[Lizzie7]

[Dus : Vind jij dat de aseksuele partner de seksuele partner kan dwingen om nergens anders te gaan om op seksueel gebied toch wat gelukkiger te worden?

Nou, ik vind dat je als partner niets kan dwingen of verbieden, maar ik vind wel dat je als aseksuele partner kan zeggen dat er consequenties aan verbonden zijn: als de seksuele partner elders seksueel genot gaat zoeken, nou, dan voel ik mij bedrogen en dan zou wat mij betreft de relatie over zijn.
Verbied ik daarom de seksuele partner om gelukkiger te worden op seksueel gebied? Van mij mag hij gerust naar porno kijken, masturberen, andere hulpmiddelen gebruiken. Maar effectief seks hebben met een andere persoon is voor mij een brug te ver.
Dus eigenlijk, is het antwoord op jouw vraag voor mij JA

[Lizzie7]

[Ik vind dit zeer raar daar de asexuele kant wel mag verwachten dat de sexuele kant zich gaat onthouden van sex.
Zou nogal raar zijn dat een asexuele partner "het buiten de deur moet gaan zoeken". Als ik asexueel zou zijn, zou ik dat niet makkelijk vinden, maar eerlijkheidshalve zou ik daar geen breekpunt van maken.

Hier wil ik even aan toevoegen dat ik van mijn partner niet verwacht dat hij zich onthoudt van seks. Ik verwacht WEL dat alle seks die hij heeft ofwel solo, ofwel met mij gebeurt. Dus concreet verwacht hij van mij dat ik meer seks heb dan ik zou willen, en ik verwacht dat hij er minder heeft dan hij zou willen, en komen wel elkaar ergens halverwege (of in die buurt) tegemoet.
We hebben dat ook allemaal meerdere malen besproken. En als het ooit op een punt zou komen dat hij niet genoeg heeft met wat ik kan bieden (en momenteel zit dat op 2-3x per maand, vroeger is het ook al 1x per maand geweest), zou ik verwachten van mijn partner dat hij mij dat laat weten en dat we dan samen besluiten of we verdergaan met de relatie. Maar zolang de relatie duurt, accepteer ik inderdaad niet dat hij elders seks gaat zoeken.

Nu begrijp ik dat jij in een situatie zit waar je het al 10 jaar zonder moet doen. Natuurlijk begrijp ik dat dit ontzettend frustrerend voor je moet zijn. Maar eerlijk gezegd vrees ik dat de kans heel klein is dat dit dan nog zal veranderen, en denk ik persoonlijk ook dat jullie dan beter een punt zetten achter jullie huwelijk. Kinderen of niet.

[Lizzie7]

Klinkt vaag, maar is het niet.
Je hebt een probleem, iemand die niets heeft met seks en iemand die het wel heeft.
Nu dwingt (subtiel) de aseksueel de seksueel om zijn/haar drift in te houden en deze niet elders bot te vieren.

Vervang seks door bv voetbal en je ziet het kromme van de redenatie.

Je hebt een probleem, iemand die niets heeft met voetbal en iemand die het wel heeft.
Nu dwingt (subtiel) de nietvoetballer de voetballer om zijn/haar drift in te houden en deze niet elders bot te vieren.

Indien een relatie zo loopt is dat geestelijke chantage en voorspel ik dat zodra de kinderen de deur uit zijn er een scheiding volgt.

Geven en nemen betekent in zo een geval ook toestaan dat de seksuele partner ook (desnoods elders) aan zijn/haar trekken komt.
Of er gebruik van wordt gemaakt is dan aan de seksuele partner, maar dan wel zijn/haar eigen keus.

Ik vind dwingen nog steeds een vreemd woord. Je VRAAGT toch gewoon aan je partner of die een relatie kan hebben op jouw voorwaarden (dus niet met 3x seks per week, maar met minder). Ofwel ziet die dat zitten en sluiten jullie een compromis, ofwel ziet die dat niet zitten en dan gaan jullie er niet mee door. Met dwingen heeft dat toch niets te maken.

Vergelijken met voetbal vind ik idioot. Voetballen is toch absoluut geen exclusieve activiteit, waar intimiteit niets mee te maken heeft. Ik zou het eerder vergelijken met bvb. pijpen. Stel dat de man dit graag wil, maar de vrouw walgt hiervan en ziet dit totaal niet zitten. Maar ze hebben wel een relatie. Betekent dit dan omdat er een relatie is, en de vrouw onthoudt de man die bepaalde activiteit, dat de man het recht heeft om zich elders te laten pijpen? Misschien vindt de vrouw dat niet erg, als het haar gevraagd wordt, maar ik vind dat je zo'n dingen altijd moet bespreken en dat je nooit kunt aannemen dat het hebben van een relatie inhoudt dat je sowieso recht hebt op bepaalde zaken en als je die dan niet krijgt bij de partner, dat je die dan elders mag zoeken. Als beide partners vinden dat het kan, no problem! Maar ik heb een probleem met dingen doen achter de rug van je partner.

[Lizzie7]

Fricai, zoals jij het stelt is asexualiteit volledig genetisch bepaald en dat lijkt me toch niet zo. Want dan zou je hogere concentraties in bepaalde families moeten terugvinden en dat blijkt toch niet echt uit hetgeen wat ik hier zoal lees. Dus zullen er toch externe factoren ook moeten spelen waardoor asexualiteit geen genotype is maar een fenotype.

Je vindt toch ook geen hogere concentraties homoseksualiteit in bepaalde families? Denk je dan dan alle holebi's ook gewoon zo zijn door een trauma in hun verleden?

[Honger]

Absoluut niet, daarom dat ik stel ik dat dit niet volledig genetisch bepaald is. Maar dat het fenotypisch is.
Kort omschreven is dit : Fenotype = Genotype + omgevingsparameters

[essierulez]

Ik geef het overigens wel best een kans dat er een genetische aanleg voor bestaat (maar onderzoek daarnaar heeft nog nooit plaatsgevonden, ik denk dat het op dit punt zelfs nog onmogelijk is...), maar daar draait het nu helemaal niet om.

Ik las laatst wel een artikel over homoseksualiteit. Daarin stond dat er een verband is tussen de hoeveelheid testosteron en je geaardheid. Vrouwen met veel testosteron zijn eerder lesbisch, en mannen met weinig testosteron zijn eerder homo. Dit betekent niet dat het meteen zo is maar dat de 'kans' groter is.
Als dit klopt, dan zou er wellicht ook een verklaring kunnen zijn voor aseksualiteit.

Persoonlijk denk ik dat geaardheid voor het grootste deel aangeboren is. Maar wellicht moet je een bepaalde gebeurtenis meemaken om het te 'activeren' oid. Aangezien er ook eeneiige tweelingen zijn waarvan de een homo is, en de ander hetero.