Nog de moeite waard?

[Desmond]

Hey iedereen,

Enkele onder jullie kennen mijn situatie al.
Om het toch nog eens kort te beschrijven.
Ik ben dus seksueel, mijn vriendin mogelijk aseksueel.
We hebben al een tijdje een vaste relatie, maar seks is altijd een gevoelig punt geweest. Ondertussen hebben we al meer dan 2 jaar geen seks meer.
Seks zegt mijn vriendin niets, doet haar niets, ze heeft er geen zin in.

We zijn nu op een punt gekomen dat we beide wel beseffen dat aseksualiteit wel eens de reden zou kunnen zijn. Ik ben hier op het forum gekomen om meer antwoorden te vinden op mijn vragen, en om mijn vriendin beter te begrijpen.
Ik ben er zeer veel mee bezig, het gaat dan ook om onze relatie en ik wil nog altijd dat deze lukt.

Nu heb ik de laatste tijd gemerkt dat mijn vriendin er zo van overtuigd is dat ik wel sowieso bij haar blijf. Het lijkt alsof het aseksualiteit gedoe haar niet veel kan schelen, ik wacht al +2 jaar dus ik kan wel nog even wachten denkt ze.

Ik heb het zeer moeilijk nu. Het verlangen naar mijn vriendin is er nog steeds enorm, en ik wil dat er een oplossing komt, maar die is er niet. Mijn vriendin ziet het probleem ook niet echt in. Hoewel ze niet geinteresseerd is in seks, geniet ze wel enorm van mannelijke aandacht. Flirten, haar sexy en vrouwelijk kleden en foto's trekken van haarzelf doet ze zeer vaak. Voor mij is het ook enorm moeilijk om hier nu mee om te gaan.

Het flirten met anderen kwetst mij nu het meest. Ik ben van nature uit geen jaloers persoon, zeker niet. Maar weten dat mijn vriendin nu met verschillende andere mannen flirt terwijl ik al een hele tijd wacht vind ik heel zwaar. Telkens wanneer ik op facebook kom staat er wel een nieuwe sexy foto van haarzelf. Het lijkt alsof ze mijn kop zot maakt. En op dit moment is het gewoon te veel.

Ik heb nu het gevoel, waarom zou ik nog moeite doen?
Wat vinden jullie van dit alles? Ben ik aan het overdrijven? Misschien enig advies?

Alvast bedankt, Desmond

[Jovi_Hobbes]

Nu heb ik de laatste tijd gemerkt dat mijn vriendin er zo van overtuigd is dat ik wel sowieso bij haar blijf. Het lijkt alsof het aseksualiteit gedoe haar niet veel kan schelen, ik wacht al +2 jaar dus ik kan wel nog even wachten denkt ze.

Het vervelende is dat wij dat gevoel van aantrekkingskracht dus niet kennen en niet van onszelf weten hoe moeilijk het kan zijn om daar jarenlang niets mee te kunnen doen. Dat kan een reden zijn waarom je vriendin er gewoon niet bij stilstaat dat dit heel moeilijk is voor jou. Heb je haar dat wel eens heel duidelijk verteld? Misschien helpt dat.
Aan de andere kant klinkt het uit jouw verhaal alsof ze ook niet echt moeite doet om zich in te leven in jouw situatie. Dat lijkt me toch iets wat je wel van haar zou mogen vragen. we roepen hier wel vaker dat aseksualiteit niet het probleem van maar 1 van de partners is. Jullie moeten beide moeite doen om de relatie te laten werken. Het feit dat jij haar aseksualiteit accepteert is heel mooi, maar dat betekent niet dat jij jezelf op alle fronten moet wegcijferen, zonder dat zij zich realiseert hoe moeilijk dat voor jou is.

[Desmond]

Bedankt voor je reactie Jovi_Hobbes

Wel ze weet dat ik er zeer veel moeite mee heb, we hebben hierover al genoeg discussies gehad in het verleden.
Ze belooft ook steeds dat ze er zal aan werken, maar het komt er uiteindelijk nooit van.
Ik heb haar vaak verteld dat ik enorm verlang naar haar, dat ik haar enorm aantrekkelijk vind.
Als ik haar zie heb ik echt nog steeds die wauw gevoelens. Dat weet ze zeer goed, maar telkens als ik nog maar iets zou proberen
dat tot seks zou kunnen leiden, dan volgt er een afwijzing. Vaak op de meest absurde manieren.

Ik weet nu gewoon even niet meer waarom ik nog moeite doe ...
Ze zal uiteindelijk blijven met anderen flirten etc, dat is haar karakter, daar heeft ze enorm plezier aan.
En ik zal uiteindelijk blijven verlangen naar haar, en telkens de afwijzing moeten verdragen.

[Ienepien]

Desmond, ik denk dat je 3 opties hebt:

Accepteren dat ze geen seks met je zal hebben, en ...
1. jezelf ook proberen te beperken tot wat 'zelfwerk'.
2. het in overleg met haar buiten de deur zoeken van de seks.
3. bij haar weg gaan, en een andere vriendin zoeken, waar je wel je behoeftes kwijt kan...

Dit zijn 3 hele korte opties, die stuk voor stuk natuurlijk vragen op zullen roepen bij je.
Weeg ze af, praat er met haar over, en trek je conclusies.

Veel succes.

[Jovi_Hobbes]

Wel ze weet dat ik er zeer veel moeite mee heb, we hebben hierover al genoeg discussies gehad in het verleden.
Ze belooft ook steeds dat ze er zal aan werken, maar het komt er uiteindelijk nooit van.

MAar ook dat is iets wat zij niet helemaal alleen kan. Eigenlijk zouden jullie een heel duidelijk gesprek over intimiteit moeten voeren, waarin jij aangeeft wat het minste is waarmee jij kan leven en zij aangeeft wat het maximale is dat zij je wil proberen te bieden. Op basis daarvan kunnen jullie kijken of er opties zijn om naar elkaar toe te werken of dat jullie verlangens zo ver uit elkaar lopen dat jullie nooit allebei gelukkig kunnen worden in deze relatie.
Als ze echt aseksueel is moet je er rekening mee houden dat ze wellicht nooit van haar leven seks zal willen. Dit is geen vaststaand feit, want er zijn ook aseksuelen die wel seks hebben, maar dat verschilt erg per persoon. Als zij het echt 100% niet wil en jij niet de rest van je leven zonder wilt/kunt, dan wordt het heel moeilijk.

[Fricai]

Hm, ze weet hoe moeilijk het voor je is, maar doet niks om er iets aan te veranderen? Hm... A) Ze vindt het kut dat je je er crap om voelt, zou er graag iets aan willen doen, maar kan zich echt niet tot enige compromis zetten omdat het voor haar zo moeilijk is. B) Ze vindt het wel ok dat je je er crap om voelt.

In geval B kun je er beter maar zo snel mogelijk vanaf zijn, in geval A moet je voor jezelf kijken of je daarmee kunt leven.
Of je moet op de een of andere manier tot haar kunnen doordringen dat ze écht iets moet veranderen om jou gelukkig te kunnen laten zijn.

Succes iig.

[Mannetje]

Dat is een beetje jammer dat ze zo denkt. Nu heb jij het probleem en zij niet. Terwijl het eigenlijk een gezamenlijk probleem is. Je wacht al immers 2 jaar, en je mag je hele leven nog wachten.  Ik zou toch eens een goed gesprek met haar aangaan. Want jij hebt er wel problemen mee. Jovi verwoord het ook al mooi.

Wat mij in het algemeen opvalt is dat mensen erg bang zijn om een ander op te geven. Bang dat er niet weer een nieuwe persoon is waarmee ook weer diezelfde klik mogelijk is. En dan blijf je maar in een relatie hangen die niet naar wens is.
Ik weet natuurlijk niet of dit voor jouw ook van toepassing is. Want misschien is dit onderdeel het enigste wat juist energie kost binnen de relatie, terwijl er vele andere dingen zijn die je juist energie opleveren.

Relaties, ze lijken wel uitgevonden om jezelf lekker tegen te komen.

[jojo2003]

ik denk dat Jovi het goed verwoord. Ook ik heb een vriendin die aseksueel is (althans dat vermoeden we) en het is erg moeilijk uit te leggen welke behoeften je hebt. Vooral omdat de andere kant zich er geen voorstelling van kan maken. Ik heb volgens mij het al eens eerder vergeleken met iemand die mij probeert uit te leggen waarom je toch echt eens moet bungeejumpen. Ik voel geen behoefte aan die adrenaline kick en kan me ook niet voorstellen dat iemand willens en wetens zijn ongeluk tegemoet springt.

Desalniettemin wijkt deze situatie af van mijn voorbeeld, omdat je in ons geval in een relatie zit.

Wat mij in het algemeen opvalt is dat mensen erg bang zijn om een ander op te geven. Bang dat er niet weer een nieuwe persoon is waarmee ook weer diezelfde klik mogelijk is. En dan blijf je maar in een relatie hangen die niet naar wens is.

Ik denk dat ik je wel begrijp Mannetje, maar als ik voor mezelf mag spreken, dan wil ik helemaal niet van mijn relatie af. Er is een (voor mij) belangrijk element scheef in mijn relatie, maar er zijn minsten zo veel belangrijke elementen heel erg goed. Het is dus denk ik voor veel van ons seksuelen geen kwestie van angst, maar gewoon oprecht niet van onze partner af willen. Dat maakt het ook zo moeilijk denk ik, anders is het afscheid nemen een eenvoudige oplossing vanhet probleem.

HDe enige oplossing voor dit soort problemen, en daar ben ik het eens met Jovi, is blijven praten. Het is heel moeiljk om niet beschuldigend te worden. Ik heb ook nog steeds wel eens te veel het idee dat het niet mijn probleem is, want ik ben toch "normaal". Daar staat dan soms tegenover dat mijn partner vind dat het mijn probleem wel is, want we hebben nu geen seksuele relatie tot volle tevredenheid en ik kan toch na al die jaren (en dat zijn er meer dan twee hoor), toch best wel zonder? Dit soort discussies proberen we nu te vermijden, dus misschien zijn we al een stapje verder.

Heb je je partner gewezen op dit forum. Het is een vrij low profile manier om iets te weten te komen over hoe de ander dingen voelt. Ik weet dat mijn partner zegt niet van dit soort fora te houden, maar volgens mij wel heeft gekeken.

[fee23]

Discussies in het verleden, da's niet genoeg, zeg het haar nu! Zeg haar hoe je je voelt bij hoe ze zich gedraagt, zeg haar hoe erg het jou frustreert dat jullie geen seks meer hebben, en dat het voor jou lijkt dat ze er niet om geeft en dat dat jou pijn doet. En sta dan ook open voor haar antwoorden. Blijven praten, dat is de enige manier waarop zo'n relatie kan werken!! Hebben jullie al geprobeerd om een compromis te sluiten?
Bedenk ook eens voor jezelf of je kan blijven in een relatie zonder seks. Want het op een ander zoeken lijkt misschien een makkelijke oplossing, het kan alleen als beide partijen er echt helemaal voor open staan. En ik denk niet dat veel mensen dit echt aankunnen.
In elk geval veel succes!

[jojo2003]

Bedenk ook eens voor jezelf of je kan blijven in een relatie zonder seks. Want het op een ander zoeken lijkt misschien een makkelijke oplossing, het kan alleen als beide partijen er echt helemaal voor open staan. En ik denk niet dat veel mensen dit echt aankunnen.

Helemaal mee eens fee23! Ik denk inderdaad dat het geen oplossing is om een andere (zuiver seksuele) relatie er naast te houden. Dat werkt denk ik maar voor een hele kleine groep mensen. Dat maakt het gelijk ook zo moeilijk denk ik. Ik neem even aan dat je van je partner houdt Desmond, anders dan investeer je niet zo veel in een relatie als je schrijft. Ik denk dat de meeste mensen seks niet los kunnen zien van een relatie (kijk maar eens naar de experimenten daarmee in de jaren zestig) en dat je het risico loopt om verliefd te worden op de ander of nog ongelukkiger door het feit dat de seksuele relatie je niet brengt wat je zoekt.

Er wordt wel eens te makkelijk als optie gegeven om het dan maar buiten de deur te zoeken, denk ik.