altijd maar dat masker opzetten

[fee23]

De laatste tijd heb ik het nogal moeilijk met het masker dat ik moet opzetten voor de buitenwereld. Voor familie en vrienden ben ik een heteroseksuele vrouw die alles heeft wat je maar kan willen. En ja, ik heb alles om gelukkig te zijn! Een man die me graag ziet, een fantastische dochter die onvoorwaardelijk van me houdt, een goede relatie met mijn ouders en broers, een paar vriendinnen en tijd en ruimte voor mezelf. En daar ben ik ook heel gelukkig mee, ik ben zeker niet ondankbaar!!
Mijn man weet dat ik eigenlijk een biromantische aseksuele vrouw ben (wat een label zeg het is misschien niet nodig om iedereen in een hokje te stoppen, maar zo kan ik dus wel worden omschreven en je bent toch wie je bent?) die moeite heeft om dat allemaal te combineren en een plaats te geven. En zelfs hij weet nog niet half wat er allemaal in me omgaat. Want hij vindt het nog steeds onnatuurlijk en 'zever in pakskes', ook al respecteert hij onze afspraken nu voor de volle 100% en geeft hij geen steken onder water meer over wat hij allemaal moet missen. Dus vertel ik hem allang niks meer als er weer eens een moeilijk moment is.
Het is dus altijd op mijn woorden letten. Bij ouders en vrienden komt het gesprek vaak op liefde en seks terecht. En dan zwijg ik maar of zeg ik iets algemeens want doen alsof het me allemaal geweldig veel boeit, dat kan ik allang niet meer. Wel mag ik het niet teveel opvallen, want voor anderen telt het allang niet meer want ik heb een man en een kind en voor de rest moet je niet neuten. Gelukkig kom ik ermee weg met af en toe eens een 'rrrrw acteur die of die ziet er weer lekkerrr uit!' Als mijn familie het zou weten, zouden ze vooral verdrietig zijn voor mij of het gewoon niet begrijpen. Als mijn vriendinnen het zouden weten, dan zouden ze nooit meer hetzelfde doen tegen mij. En oh wee als mijn man zijn familie en vrienden het zouden weten, hij zou het z'n leven lang mogen horen. En ze kunnen heel gemeen zijn!
Maar het zijn toch delen van wie ik ben. En het idee dat ik die altijd vanbinnen zal moeten houden zonder het te kunnen uiten, maakt me soms nogal moedeloos. Ik ben iemand die moet praten over wat me bezighoudt, anders blijft het maar opbouwen. Iets wat nu dus al een tijdje aan de gang is.
Sorry voor mijn gezaag hoor Meestal kan ik gewoon relativeren en denken dat het is hoe het is, en dat er heel veel mensen zijn die het véél erger hebben. Maar soms gaat dat even niet! Zijn hier nog mensen die er soms zo over denken? En hoe gaan jullie daar dan mee om?

[FlowerPower]

Ik heb soms ook zo van die momenten dat ik het totaal niet meer zie zitten allemaal. Eergisteren nog, heb de hele avond niks anders gedaan dan gehuilt, terwijl er eigenlijk niks gebeurd was. Was gewoon gaan werken zonder al te veel stress en zorgen. En 's avonds moest ik dat op mijn broer afreageren??? God weet waarom... Gisteren ging het dan al weer beter (zal mss door het mooie weer komen) en vandaag voel ik me terug goed. En ik kan er wel over praten met iemand, maar ook niet met de mensen waarmee ik erover zou moeten kunnen praten en dat zit me vaak dwars. Maar ik probeer het mij dan zo weinig mogelijk aan te trekken en hou me vast aan de mensen die wel met mij meeleven, maar idd dat lukt niet altijd even goed.
Als je zin hebt mag je mij altijd een PM sturen als je dat helpt :-)

[Jovi_Hobbes]

Ik zit niet in een vergelijkbare situatie en kan er misschien moeilijk over oordelen. Ik heb mezelf altijd voorgenomen dat, hoewel ik echt niet zomaar over aseksualiteit zal beginnen, ik er niet over ga liegen of me echt anders voor ga doen dan ik ben. Nu zijn dit soort voornemens in de praktijk natuurlijk altijd lastiger dan je denkt, maar ik denk dat het belangrijk is dat je bij de mensen die om je geven kunt zijn wie je bent. Ik begrijp dat je bang bent om het tegen vrienden en familie te zeggen, maar wie weet vallen hun reacties je alles mee. Zoals het nu is moet jij je voortdurend anders voordoen dan dat je bent. Volgens mij is dat op de lange termijn niet vol te houden. Je hebt het recht om te zijn wie je bent. Als anderen daar niet mee om kunnen gaan zegt dat veel meer over hun dan over jou.

[Ereinion]

Ja, mee eens. Maar ik begrijp ook dat dat lastig is. 

[fee23]

Dankjewel FlowerPower, ik zal het onthouden! Dat afreageren klinkt heel bekend, af en toe vlieg ik ook uit tegen mijn dochter terwijl dat eigenlijk niet nodig is. En dan dat schuldgevoel Je mag mij zeker ook altijd PM'en!
En je hebt gelijk Jovi Hobbes!! Groot gelijk! En aan ieder ander zou ik die raad ook geven. Maar in mijn situatie kan het gewoon niet. Voor mezelf kan het mij helemaal niet schelen, maar ik wil niet dat mijn man bespot wordt. En dat zal gebeuren, zijn vrienden en familie komen soms echt gemeen uit de hoek zoals ik al zei, over zoiets zouden die mensen nooit uitgepraat raken. En als mijn dochtertje wat ouder is zijn die dus in staat om tegen haar ook lelijke opmerkingen te maken Of het vol te houden is dat betwijfel ik ook, maar nu zal het toch moeten.

[mimsel]

Hallo Fee,

Allereerst respect dat je dit met ons wilt delen.
Ik heb het nog niet tegen veel mensen verteld, maar mijn omgeving reageert tot nu toe goed erop.
Dat leven met een masker ken ik maar al te goed.
Niet op dit gebied, maar wel op een ander gebied heb ik minimaal 20 jaar met een masker op gelopen. Het is zelfs zo erg dat ik dat hier ook nog niet durf te zeggen wat dat masker is.
Het heeft ook niets met mijn aseksualiteit te maken, dus voor hier ook niet echt relevant.
Ik ben er nu in mijn directe omgeving wel meer open in geworden, ook omdat ik wel bijna moest. Maar ik weet dus als geen ander hoe het moet voelen om met zo'n masker op te lopen.
Ik ken je niet en zal ook nooit helemaal jou gevoelens weten, maar ik ken wel het gevoel van een masker en ik weet ook hoe zwaar ik dat soms vond.

Als je wilt mag je me altijd een PM sturen.
Ik zou zeggen, volg je hart, want ik denk dat je dat masker draagt uit respect voor je man en kind!
Mooi dat je zoveel van hun houd dat je dat voor hun over hebt!
Sterkte met alles! En blijf geloven in jezelf en in het feit dat jij goed bent zoals je bent!!!!!!

[Jovi_Hobbes]

En je hebt gelijk Jovi Hobbes!! Groot gelijk! En aan ieder ander zou ik die raad ook geven. Maar in mijn situatie kan het gewoon niet. Voor mezelf kan het mij helemaal niet schelen, maar ik wil niet dat mijn man bespot wordt. En dat zal gebeuren, zijn vrienden en familie komen soms echt gemeen uit de hoek zoals ik al zei, over zoiets zouden die mensen nooit uitgepraat raken. En als mijn dochtertje wat ouder is zijn die dus in staat om tegen haar ook lelijke opmerkingen te maken Of het vol te houden is dat betwijfel ik ook, maar nu zal het toch moeten.

Ik begrijp ook heel goed dat het niet iets is dat je zomaar kunt vertellen aan mensen. Ik heb zelf gewoon het geluk dat het in mijn omgeving bijna geen issue is, dus ik hoef het ook niet letterlijk te vertellen. Verder is advies geven natuurlijk altijd veel makkelijker dan het uit moeten voeren. Ik vond het alleen wel belangrijk om te zeggen omdat ik het gevoel heb, dat als je dit vol moet houden, je uiteindelijk ook je man en dochter pijn gaat doen. Je kunt zoiets wezenlijks aan jezelf niet je leven lang verborgen houden zonder dat je jezelf ermee schade doet en als je jezelf schade doet gaat dat ook gevolgen hebben voor de mensen van wie je houdt.
Maar ik heb er dus alle begrip voor dat het een heel moeilijke situatie is. Als je eenmaal zo'n masker op hebt wordt het steeds moeilijker om het af te zetten, juist omdat je al zolang ermee rondloopt. Wat dat betreft zal het waarschijnlijk ook niet makkelijk worden om die stap te nemen.
Misschien een stom voorstel, maar is het iets waar je het met je man over kunt hebben? Er zijn natuurlijk ook verschillende manieren om het naar buiten te brengen. Volgens mij heb je in een van je eerdere berichten gezegd dat jullie wel regelmatig seks hebben met elkaar. Waarom zou je man dan uitgelachen moeten worden? Je kunt het heel erg op jezelf betrekken en zeggen dat je geen behoefte hebt aan gesprekken over liefde en seks. Dat dat voor jou iets heel privés is en dat je het daar alleen met je man over wilt hebben. Dan word je hopelijk uiteindelijk toch minder vaak met het onderwerp geconfronteerd zonder dat je man erop wordt aangekeken.

[fee23]

Wauw mimsel dat klinkt heftig! Dankjewel voor de mooie woorden! En je hebt gelijk, ik doe het voor hen
Jovi Hobbes, het heeft idd geholpen om het eens tegen mijn man te zeggen. Hij was er zelf over begonnen, probeert altijd een verklaring te vinden en komt dan af met artikels die er meestal niet veel mee te maken hebben.. Hij probeert toch tenminste Toen hebben we er urenlang over gebabbeld en dan zei ik ook dat ik niet kan zijn wie ik ben, en dat dat zo moeilijk was. Dat begreep hij dan wel weer. En het heeft zeer veel deugd gedaan om het eens van mijn hart te krijgen! Ik kan me voorstellen dat anderen dat nogal zielig en zelfs grappig vinden, een jonge man die seks heeft 'op afspraak' met zijn vrouw en dat ze er dan ook niet eens van geniet en er soms zelfs gewoon bij ligt voor niks. Ik snap nog altijd niet dat hij bij mij blijft Dat idee om te zeggen dat het privé is en dat ik er niet over wil praten, is wel goed! De volgende keer ga ik dat zeker eens proberen!

[Fricai]

Ik kan me voorstellen dat anderen dat nogal zielig en zelfs grappig vinden, een jonge man die seks heeft 'op afspraak' met zijn vrouw en dat ze er dan ook niet eens van geniet en er soms zelfs gewoon bij ligt voor niks. Ik snap nog altijd niet dat hij bij mij blijft Dat idee om te zeggen dat het privé is en dat ik er niet over wil praten, is wel goed! De volgende keer ga ik dat zeker eens proberen!

Mensen die er zo over denken, wíl jij (en hij) toch niet mee te maken hebben? Ben het wel eens met Jovi Hobbes. Maar allright ja, ik snap dat het geen makkelijke situatie is, hoor.
Maar optie om gewoon te vragen of men er niet naar vraagt is dan wel geschikt. Iets heel normaals om te vragen, lijkt me. Moet men maar respecteren (en dat zullen ze toch ook wel ).

Succes iig!

[fee23]

Tja Fricai eigenlijk niet he! Ik hou echt niet van mensen die niet openstaan voor dingen die ze niet begrijpen. Maar dan denk ik dat ik met de meesten uit mijn omgeving niets meer te maken zou moeten hebben! Hier gaat het vooral om familie, die zet je niet zomaar opzij Jammer genoeg staan mijn familie en mijn schoonfamilie helemaal niet open voor zulke dingen

[FlowerPower]

Ja Fee, dat begrijp ik ook. Maar geloof mij, ik sta ook op het punt om contact met familie te verbreken, want heb er echt niks aan, alleen maar last. Weet niet of ik dat ooit ga doen, maar ik overweeg het wel.
Maar je kan hun natuurlijk ook altijd zeggen dat je er niet over wil praten, dat het idd iets is tussen jou en je partner.

[fee23]

Oh da's jammer FlowerPower Ik wil het contact niet verbreken met mijn familie, zou daar ook nooit aan denken tenzij ze iets misdoen met mijn dochter. Ik hou heel veel van mijn ouders en mijn broers, ook al hebben we zo onze disfunctionele momenten. Zelfs niet met mijn schoonfamilie, en die hebben mij vanaf dag een proberen wegpesten omdat ze mij niet goed vinden voor hun zoon. Mijn ouders hebben niet genoeg geld, van die dommigheden Heb al zoveel van hen moeten slikken in het begin, dat kan ik echt niet nog een keer aan...
Maar ik wil dat mijn dochter opgroeit in een familie die niet in ruzie zit. Keuzes maken komt niet altijd 100% goed uit, maar ik geloof wel dat dit voorlopig de juiste keuze is voor mij en vooral voor mijn kind. Alleen is het soms wel heel moeilijk!

[Fricai]

Wel begrijpbaar hoor. 

[jojo2003]

Beste fee,

Alhoewel ik zelf niet aseksueel ben, maar mijn partner wel, snap ik wel een beetje waar je heen wilt en hoe lastig dit is. Ik kan me niet voorstellen dat wij (want zoals ik eerder al eens meldde is dit denk ik een besluit die je in een relatie samen neemt) daar open over zouden zijn naar mijn schoonfamilie. Die zouden er inderdaad niet over uitgepraat raken. Ik weet dat, want ze raken er al niet over uitgepraat dat ik als kind met mijn ouder naar een naturistencamping ging .

Ik snap ook dat het frustrerend voor je is. Is het mogelijk om een onderscheid te maken? Ik krijg de indruk dat je het nu helemaal geheim houdt. Ik kan me voorstellen dat je iemand buiten je relatie in vertrouwen kunt nemen. Goede vriende vertellen dat soort zaken niet verder, hoop ik. Misschien dat de druk er dan een beetje afgaat en het makkelijker wordt voor je in andere situaties. Besef dat (los van dit onderwerp) een boel mensen bij hun familie niet helemaal zichzelf kunnen zijn. Dat kan aan vanalles liggen, maar heeft meestal toch met de lieve vrede te maken.   

Desalniettemin hoop ik dat je hiervoor een min of meer bevredigende oplossing kunt vinden. Veel succes.

[Jovi_Hobbes]

Ik kan me voorstellen dat anderen dat nogal zielig en zelfs grappig vinden, een jonge man die seks heeft 'op afspraak' met zijn vrouw en dat ze er dan ook niet eens van geniet en er soms zelfs gewoon bij ligt voor niks. Ik snap nog altijd niet dat hij bij mij blijft

Ik denk omdat hij inziet dat er veel meer aspecten aan relaties zijn dan alleen seks en dat hij gewoon van jou en je dochter houdt. Geen enkele relatie is perfect. Er zijn altijd dingen waarin je van elkaar verschilt. Dit is jullie "ding", maar als het op andere belangrijke vlakken wel heel goed klikt dan doe je het volgens mij best goed.