Reden om een relatie te stoppen?

[Desmond]

Hallo iedereen,

Het is al een tijdje geleden dat ik nog actief geweest ben op het forum. Enkelen onder jullie kennen mijn situatie wel, sommigen ook niet.
Om het toch snel even te beschrijven, ik ben seksueel en ik ben hier een tijdje geleden op het forum terecht gekomen om mijn vriendin die vermoedelijk aseksueel was beter te kunnen begrijpen.
Ze betekende veel voor me (nog steeds trouwens), en ik wou dan ook dat onze relatie bleef duren. Dit kon enkel door een goede communicatie dacht ik en hiervoor moest ik natuurlijk eerst weten wat er allemaal in haar omgaat.
Zelf vond ze het moeilijk om uit te leggen wat ze allemaal dacht over seks zonder me te kwetsen, dus besloot ik om hier enkele andere ervaringen te lezen en zo meer te weten te komen.

Ze heeft zelf ook meegelezen en alles was zeer herkenbaar. Seks zegt haar niets, ze heeft er geen behoefte aan, ze walgt van het idee... Maar ze geniet wel van mannelijke aandacht, ze is hetero en ze houdt ook van flirten.
Het flirten was trouwens ook nog iets wat voor mij moeilijk was om te aanvaarden. Ik ben van nature geen jaloers type, en ik zou hier geen last mee gehad hebben als onze intieme relatie in orde zou geweest zijn. Maar juist omdat ik amper affectie kreeg vond ik het zeer moeilijk om dan mijn vriendin andere mannen te zien knuffelen of ermee te zien flirten. Dit begreep mijn vriendin niet en ze ergerde zich enorm aan het feit dat ik hiermee moeite had.
In het begin van onze relatie was er wel veel lichamelijkheid, elke keer als we elkaar zagen en alleen waren dan werd er gevreeën. Mijn vriendin was in de tijd ook diegene die voorstelde om seks te hebben. Plots na die ene keer veranderde alles en vertelde ze dat ze pijn had, niet kon genieten van seks, etc. Telkens wanneer ik dan ook nog maar iets deed dat zou kunnen leiden naar seks, gebruikte ze een smoes of trucje om alles snel te stoppen.

(als jullie meer details willen, lees gerust mijn posts
http://asexuality.org/du/index.php?topic=3359.0)

Ondertussen is onze relatie jammer genoeg afgelopen...
Ik ben er nog steeds kapot van, vooral na de vele energie die we erin gestopt hebben.
+2 jaar heb ik ook gewacht op haar om seks eens een 2e kans te geven maar dit lukte niet.
Door de vele discussies en frustraties hebben we besloten dat het misschien beter is om er een punt achter te zetten.
Ik voelde mij namelijk de laatste maanden meer als een zeer goede vriend, dan als een partner. Er was gewoon niets van intimiteit. Knuffels, kussen, verlangen om mij te zien, het was er allemaal niet meer.

Het moeilijke aan deze hele zaak is dat onze gevoelens er wel nog steeds zijn, we zien elkaar oprecht graag. Vrienden zeggen nu dat het beter is zo, genoeg andere vissen in de zee... Maar mij zegt het allemaal niets, zij is/was de persoon waarvoor ik echt gevoelens ben beginnen krijgen die enorm sterk zijn. En nu denk ik ook steeds of het niet de verkeerde keuze was. Ik besef nu gewoon echt wat ze uiteindelijk wel allemaal betekent voor me. En ja we hadden een zeer slecht seksleven, maar de rest zat wel goed.
Ik denk nu vooral of dit echt wel een goede reden is om zomaar onze relatie te stoppen?
Zijn seksueel-aseksuele relaties nu echt gedoemd om te mislukken?

[jojo2003]

Desmond,

Dat is wel even kort maar krachtig. Ik ben bang dat ik geen kant en klaar antwoord voor je heb. Ben zelf ook de seksuele partner in een seksueel-aseksuele relatie en herken veel van wat je aangeeft. Onze relatie loopt al wat langer en is ook al langer "seksloos". Mijn partner is geen flirt, ook niet met anderen, dus daarover kan ik niets zeggen. Kan me wel voorstellen dat dat een aanvullende complicatie is.

Is het een goede reden om je relatie te beeindigen. Ik denk van wel als het echt tussen jullie in komt te staan en je beiden niet ziet hoe het op te lossen is. Aan de andere kant is het voor mij nog steeds geen reden om een einde te maken aan mijn relatie, alhoewel ik het met je eens bent dat wij (vanuit het persepectief van de seksuele partner) meer goede vrienden zijn dan een relatie hebben. Ik vind nog steeds dingen te waardevol om mijn relatie vanwege dit verschil te beeindigen. Natuurlijk is het regelmatig moeilijk (voor beide partners kan ik mij voorstellen) en denk ik ook wel eens aan het "opzeggen van dit abbonement" (sorry flauw grapje).

Misschien een dooddoener hoor, maar waarom zou je niet gewoon kleine stapjes nemen, als je partner het ook de moeite waard vind. Begin eens met een weekeindje samen weg bijvoorbeeld en dan langzaam uitbouwen om te zien wat er nog is en of het misschien nu wel werkt. Je bent allebei weer een stap verder, dus wie weet.

Veel succes.

[Koffie]

Ik heb niet al je posts gelezen, maar ik vraag me af of het alleen de verschillen in seksualiteit zijn die jullie uiteindelijk uit elkaar hebben gedreven. Als ik hier in dit topic lees over het flirten en zelfs knuffelen met andere mannen, terwijl dat tussen jullie ook was weggevallen en dat zij daar niets van begreep, dan doet mij dat plaatsvervangend zeer. Zou het kunnen zijn dat in zulke dingen meer pijn- en breekpunten hebben gezeten dan in het afwezige seksleven op zich?

[Fricai]

Altijd moeilijk, als je relatie zo goed lijkt, behalve op 1 punt helemaal niet. Moet je dan wel of niet uit elkaar? ... Geen idee. Als je er beide enkel ongelukkiger op was, dan is het waarschijnlijk wel een goede keuze. Al kun je eeuwig blijven twijfelen of het niet toch 'had gewerkt' als het eenmaal maar was gelukt op seksueel gebied het wat beter te laten gaan.

Als je beide er voornamelijk spijt van hebt zou ik toch eens nadenken of je niet op een meer constructieve manier aan 'het probleem' kunt werken, waarbij die discussie/frustratie wat minder is. Als de rest toch echt goed zat, lijkt het mij zonde om op te geven vanwege de seksueel<>aseksueel tegenstelling.
Als je echter voornamelijk opgelucht bent dan is het wel beter zo, lijkt me.

Sterkte ermee.

[Desmond]

jojo2003 : Wel we hebben er echt serieus erover gesproken, zij is de vele discussies enorm moe en wil ook niet zo verder als er steeds om de zoveel maand weer een discussie komt door een tekort aan affectie.
Ze heeft gewoon niet veel nood aan lichamelijk gedoe is haar uitleg. Als kind is ze ook nooit veel geknuffeld geweest en ze is dat ook niet gewoon. Ik ben dan weer opgegroeid in een gezin waar ik zeer veel liefde kreeg en waar knuffelen zeer spontaan gebeurde. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook geen plakker ofzo ik heb ook mijn afstand en vrijheid nodig met momenten, maar er moeten toch ook wel intieme momenten in een relatie zitten waar je toch eens gewoon mekaar kan vastpakken en tonen dat je elkaar graag ziet. Dit was er gewoon niet meer. Het verlangen langs haar kant, om mij te zien of bij me te zijn was er ook niet. Ze miste me niet als we elkaar enkele weken niet zagen, en dat is ook iets dat ik soms niet altijd begreep. Maar toch waren er zoveel zaken die wel goed waren, en ik mis haar nu ook enorm. Het cliché zegt altijd dat je niet weet wat je hebt tot je het verliest, en ja het is cliché maar ik voel het nu enorm hard.
Ik denk gewoon dat ik te vroeg opgegeven heb.

Koffie: Het flirten etc zou ik normaal geen probleem mee hebben, ik weet ook dat ik haar kan vertrouwen en verder dan flirten zou ze nooit gaan. Maar het maakte het wel zwaarder nu voor mij omdat ze uiteindelijk meer aandacht gaf aan andere mannen dan aan mij. We studeren allebei nog, en vele medestudenten vertelden dit ook aan mij.. ze lijkt meer te genieten van de aandacht van anderen dan van jou .. Het was dus ook niet dat ik me het inbeelde, andere mensen zagen dit ook overduidelijk ... Velen wisten zelf niet dat we een koppel waren en dachten gewoon dat we goeie vrienden waren. Ik denk dat dit al genoeg zegt om te weten hoe liefdevol het er aan toe ging. Het was dus inderdaad niet enkel seks zelf die afwezig was, maar gewoon in het algemeen lichamelijk tonen dat je elkaar graag ziet. (een vluchtige kus nu en dan, een knuffel, eens dicht bij elkaar zitten, hand eens op de schoot leggen, over de rug wrijven,...) dit waren zaken die ik dan weer probeerde, maar ze wou dit niet. Elke aanraking van mijn kant moest ze aan wennen en kon ze niet gemakkelijk plaatsen. Het enige dat ik mocht doen was af en toe eens door haar haar strelen .. Het fysieke aspect van een relatie is altijd een probleem geweest bij haar, ondanks dat ze mij wel doodgraag ziet kan ze er gewoon niet tegen als er lichamelijke aanrakingen gebeuren. Maar het gebeurt dus wel vaak dat ze eens een vriend op school knuffelt ofzo, maar dat is dan weer omdat ze toch weet dat er niets meer kan van komen denk ik..

Fricai: Ik heb er voornamelijk spijt van, en zij ook .. Het probleem is dat we nu niet zomaar kunnen opnieuw beginnen. Ik heb haar enorm gekwetst door haar te zeggen hoe ik mij voelde, ze apprecieerde dat ik eerlijk was.. Maar het deed natuurlijk zeer veel pijn. Voor haar ging alles goed. Ze wil dus tijd, we zijn uit elkaar .. Maar hebben beiden nog gevoelens en willen elkaar zeker niet kwijt. Ik geef haar nu ook tijd, en voor mezelf heeft die tijd me ook al goed gedaan. Ik besef meer en meer dat ik echt wel bij haar wil zijn ..

[jojo2003]

Desmond,

Ik begreep al uit je post dat jullie er erg uitgebreid over hadden gesproken en wilde dat ook niet aangeven. Het is inderdaad erg jammer als dingen zo lopen.. en moeilijk om te weten wat je gevoelens nog zijn. Vandaar dat ik mij hardop afvroeg of je niet met kleine stapjes weer kunt kijken of het werkt.

Het is jammer dat jouw eerlijkheid haar heeft gekwetst. Ik snap best dat het confronterend kan zijn, voor mijn partner is dat ook zo. Ik zeg ook nog wel eens iets op de verkeerde manier. Dat gebeurd in elke relatie denk ik wel eens.

Ik kan alleen voor mezelf praten als ik zeg dat een aseksuele-seksuele relatie niet per definitie gedoemd is te mislukken. Ik hoop dat jullie er uit komen wat voor jullie het beste is, of dat nu samen of apart is.

[Fricai]

Hm. Tweede stuk klinkt toch wel zorgwekkend. Ik snap niet hoe ze zo zou kunnen doen als ze je wel echt leuk vindt... Maarja, iedereen zit anders in elkaar uiteraard. Maar really, meer aandacht hebben voor anderen lijkt me toch wel een slecht teken.
Ben benieuwd dan hoe het zit met non-seksuele intimiteit. Heeft ze dat ook altijd al niet zien zitten, of is dat meer zo ontstaan? Als ze er echt niet aan wil, ever... Tsja, dan verschil je misschien toch zoveel dat het blijven proberen uiteindelijk meer verdriet dan geluk oplevert.

[Desmond]

Bedankt  jojo2003 ik hoop het ook.

Hm. Tweede stuk klinkt toch wel zorgwekkend. Ik snap niet hoe ze zo zou kunnen doen als ze je wel echt leuk vindt... Maarja, iedereen zit anders in elkaar uiteraard. Maar really, meer aandacht hebben voor anderen lijkt me toch wel een slecht teken.
Ben benieuwd dan hoe het zit met non-seksuele intimiteit. Heeft ze dat ook altijd al niet zien zitten, of is dat meer zo ontstaan? Als ze er echt niet aan wil, ever... Tsja, dan verschil je misschien toch zoveel dat het blijven proberen uiteindelijk meer verdriet dan geluk oplevert.

In het begin van onze relatie (eerste 4 maand ongeveer) was er eigenlijk helemaal geen probleem. Toen was er genoeg intimiteit, maar toen had ze zelf nog nooit gehoord over aseksualiteit en wist ze niet dat het bestond.
Ze dacht dus dat het "niet fysiek zijn", zou verbeteren als ze een betere partner vond. Bij mij was alles anders zei ze, ze genoot van een kus, ze wou ook seks etc. en ze verlangde om bij me te zijn. Ze hoopte ook dat ik haar die goeie seks zou kunnen geven. Ik was haar 5e partner waarmee ze seks gehad heeft, voordien had ze telkens last van pijn etc en ze hoopte dat het bij mij anders zo zijn.
Jammer genoeg had ze bij mij opnieuw pijn en daarna veranderde alles. Ze vertelde dat ze nooit echt van seks heeft genoten etc, dat ze er geen behoefte aan had, ze vond het vies, overroepen, ook zelfbevrediging deed ze niet, ... Ook non seksuele intimeit was voor haar niet nodig. Toen ik vroeg hoe het kwam dat ze voordien wel die behoeftes had vertelde ze me dat ze die eigenlijk nooit echt heeft gehad. Bij vorige relaties was dat ook al niet zo, maar ze dacht dat het bij mij anders zou zijn. Ze had ook schrik dat ik haar zou verlaten als ze van het begin al zou zeggen dat ze niet echt seksueel is.

[FlowerPower]

Hetgene wat ik echt niet kunnen vind is dat ze andere mannen meer aandacht geeft dan jou. Ikzelf ben ook aseksueel, maar dat is dus iets wat ik nooit zou doen!
Als ik jou zo hoor heb jij je uiterste best gedaan en het lijkt alsof zij daar geen respect voor heeft  . Het kan mss hard kllinken, maar dit is wat ik erover denk.

Als jullie zeker zijn dat jullie elkaar graag zien moet hieraan gewerkt worden en goed gepraat worden over jullie gevoelens. Ook zij moet duidelijk zijn en jou kunnen vertrouwen.

[Lama]

Ik ga mijn reactie eerst beginnen met een stukje over mijn vorige relatie.

Ik had een relatie met een man die lief was, die om me gaf en waarvan ik zeker weet dat hij toen en zelfs nu nog enorm veel van me houd. Maar, ook hij flirte met andere vrouwen. En in het begin dacht ik, dat heeft hij altijd al gedaan etc. Maar andere vrouwen dachten daar anders over. En uiteindelijk is één van die vrouwen verder gegaan en hij is daar in een moment van, tsja... wat eigenlijk, in mee gegaan. Ik heb geen idee hoever het is gegaan. Of het enkel een kus was of de hele rambam! Maar ik weet wel dat zijn flirten daar de oorzaak van was. Andere mensen krijgen daarbij het verkeerde beeld en gaan daarom dus verder!

Maar hier ben ik pas NA de relatie achter gekomen. De werkelijke reden voor het verbreken van onze relatie was zijn depressie. Hij was in alle opzichten de perfecte man voor mij, dacht ik. Alleen dat flirten zat me altijd dwars (en terecht bleek later, hij was altijd op zoek naar bevestiging van zijn mannelijkheid ofzo) en later dus ook zijn depressie. Hij wilde er graag over praten, maar weigerde professionele hulp te zoeken. En na een tijdje, hoe leuk en lief en schattig hij verder ook was, het deed me zoveel pijn dat ik zoveel voor hem moest doen en laten maar dat andersom nauwelijks iets terug kwam. Ik moest hem steunen, er voor hem zijn, hem in zijn waarde laten. Maar als ik het moeilijk had kon hij er niet voor mij zijn, want hij had tenslotte al genoeg problemen.

Uiteindelijk is dat de reden geweest dat ik de relatie heb verbroken. Dat was een moeilijke beslissing waar ik het heel lang nog heel moeilijk mee heb gehad. En ook nu, drie jaar later, hou ik nog steeds van hem maar is ook duidelijk dat hij en ik nooit een gelukkige relatie kunnen hebben. Ik kan niet met zijn flirten omgaan. Juist omdat hij dat thuis helemaal niet meer deed. Ik kan ook niet omgaan met het feit dat die depressie vooral een probleem was waar ik een oplossing voor moest zien te vinden, waarop ik me aan moest passen terwijl andersom helemaal niets kwam.

En nu ben ik zo blij dat ik uit die emotionele achtbaan ben gestapt. Ik hou van hem, we zijn nog steeds vrienden maar ik ben enorm opgelucht dat ik niet meer aan hem vastgeplakt zit. De eerste paar maanden met hem was een fijne relatie maar daarna heeft het twee en een half jaar van aantrekken en afstoten geduurd voordat ik dat inzag. Twee en een half jaar waarin ik nooit echt gelukkig was, twee en een half jaar waarin ik ook andere mensen had kunnen ontmoeten met wie ik wel gelukkig had kunnen worden.

Mijn vraag aan jou is, waarom zou je jezelf terug plaatsen in een situatie die voorheen pijnlijk kon zijn? Jij bent niet anders, zij is niet anders, het enige dat is verandert is dat je nu beseft hoeveel goede en leuke en lieve kanten ze ook heeft. Maar die waren er toen ook al! En toen was dat blijkbaar ook niet genoeg. Dus wat is er deze keer anders dan vorige keren dat het nu wel gaat werken?

[Fricai]

Mooi bericht, Lama.

[Desmond]

Bedankt voor je bericht Lama, het zet me wel aan het denken..

[Lama]

Dat was ook mijn bedoeling. Ik zeg niet dat je het niet nog eens moet proberen, ook niet dat je het wel nog eens moet proberen. Dat is natuurlijk aan jou. Uiteindelijk weet jij het beste wat jou gelukkig gaat maken. En als terug stappen in de relatie jou gelukkig gaat maken dan is dat het beste dat je kunt doen! Dat moedig ik alleen maar aan.
Ik mis alleen in je verhaal wat er is verandert zodat het mislopen van de relatie geen tweede keer gaat gebeuren. Ik zou het zo jammer vinden als je nog eens door al die pijn gaat om weer te eindigen waar je nu staat. Ik weet uit ervaring hoe het is. En je zou denken dat het een tweede keer minder pijn doet, maar niets is minder waard. Het is zelfs nog pijnlijker omdat je het had kunnen weten maar je ondanks dat toch weer meer van jezelf hebt geïnvesteerd en het weer heeft gefaald.

Anyway, ik hoop dat je eruit komt. Uiteindelijk is het jouw geluk waar je voor moet kiezen. Wat wie dan ook zegt! Het is jouw leven.