zucht!

[fee23]

Gisteren gaven we bij ons thuis een echt 'Thanksgiving dinner'. Mijn man en ik vinden het leuk om vrienden uit te nodigen voor etentjes, en deze kans konden we echt niet laten liggen! Het eten klaarmaken was veel werk, maar vooral superleuk! En de avond was erg gezellig.
Wat er echter niet zo gezellig was, was mijn schoonbroer. Natuurlijk weet ik allang dat hij gezelligheid en tact niet zo heel belangrijk vindt, ik kan hem zeker appreciëren voor zijn andere goeie kanten. Maar gisteren vond ik het er wel een beetje over. De hele avond mocht ik commentaar aanhoren. Niet genoeg kruiden in de pompoenpaté. De gevulde peper is niet lekker. Ons appartement is zo kaal. Ons dochter is raar gekleed en ze doet weer zo verlegen. Het feit dat ik geen rijbewijs heb is stom,... Leuk hoor! Hij mag zeker zijn mening hebben. Maar luister er maar eens naar de hele tijd! Gelukkig heeft het mijn avond niet verpest, daarvoor ken ik hem al te goed. Maar sinds wanneer is het OK om zo te doen tegen anderen?!
Dat kan je energie zo eruit zuigen. Van iedereen krijg je op alles commentaar, en je moet daar maar tegen kunnen? Knikken, lachen en vergeten is soms nog het beste verweer (zeker bij mijn schoonfamilie, want die doen het puur om een boze of gekwetste reactie uit te lokken) maar doe dat maar eens keer op keer! Alle negatieve commentaren blijven wel ergens achter in mijn achterhoofd, en die stapelen maar op en op. Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik zo in elkaar zit. En op de duur wordt het echt wel teveel. Op de duur voel ik me echt niet goed genoeg meer. Hoe leg je zoiets toch naast je neer??

[Danoontje]

Gezellig dat jullie Thanksgiving hebben gevierd!

Wat jammer dat je schoonbroer zoveel heeft aan te merken op alles en iedereen. Hij mag zeker zijn mening hebben, maar deze hoeft hij inderdaad niet overal te verkondigen. Heb je hem daar wel eens op aangesproken? Misschien is hij er niet van op de hoogte dat hij zo negatief doet over bepaalde zaken en dat het jou een slecht gevoel geeft. Ik ben trouwens ook benieuwd naar de mening van je man over deze situatie. Hoe ervaart hij dit?

[fee23]

Bij andere mensen zou ik je raad waarschijnlijk wel opvolgen Danoontje Maar mijn schoonfamilie is een geval apart. Ze vinden het leuk om anderen de grond in te boren en zijn vaak heel negatief, zelfs tegen hun eigen kinderen. Ook tegen mijn dochter van twee, maar daar zeg ik altijd iets van want aan haar mogen ze echt niet raken Het is net of ze ruiken wanneer je eens niet sterk in je schoenen staat, en dan zijn ze daar met hun steken
Mijn schoonbroer zegt die dingen juist om een reactie te krijgen. Maakt niet uit of ik ontplof, een steek teruggeef, begin te huilen of vriendelijk vraag om dat niet te doen omdat het mij raakt. En als ik niet reageer doet hij er nog een schepje bovenop.
Mijn man is ook zo, die heeft thuis nooit iets anders gezien. Hij zegt er dan niets op of doet soms gewoon mee. Hij heeft gisteren ook iets persoonlijks laten vallen waarvan ik vind dat niemand er zaken mee heeft buiten wij twee. Bij mijn man kan ik niet echt op veel steun rekenen dus!
Ik zit eigenlijk in een omgeving die niet veel emotionele steun biedt. Niet omdat ze niet willen maar omdat ze het effectief niet kunnen geven. Dat maakt het wel lastig om zulke dingen achter me te laten. Gelukkig kan ik ze hier wel kwijt!

[jojo2003]

Wat een leuk excuus voor een etentje!

Herkenbaar dat verhaal. Mijn schoonfamilie heeft ook de neiging om altijd iets te vinden dat niet goed is. Mijn partner heeft daar ook heel lang mee gezeten. Overigens hebben we in mijn familie vaak het tegenovergestelde en wordt omwille van de vrede veel niet gezegd. Of dat nu goed is weet ik ook niet. Confronteren heeft geen zin, want daar zijn ze nu juist op uit. En dan is je avond (en al het werk) zeker verpest. Hebben we ook vaak genoeg meegemaakt. 

Het is moeilijk, maar je moet toch proberen om je er niet door op je kop te laten zitten. We hebben vaak de neiging om de negatieve dingen te onthouden en de positieve te vergeten. Ik ook overigens. Probeer de positieve dingen ook te onthouden. Ik neem aan dat je man bijvoorbeeld wel heel blij was met het etentje. Dat is toch echt belangrijk.

Wij zijn er overigens toe overgegaan om sommige mensen alleen nog maar uit te nodigen als het echt niet anders kan. Dat heeft ook nog wel, eenmalig, wat ophef opgeleverd, maar daarna ben je in veel gevallen de negatieve energie kwijt.

Succes!

[Danoontje]

Bij andere mensen zou ik je raad waarschijnlijk wel opvolgen Danoontje Maar mijn schoonfamilie is een geval apart. Ze vinden het leuk om anderen de grond in te boren en zijn vaak heel negatief, zelfs tegen hun eigen kinderen. Ook tegen mijn dochter van twee, maar daar zeg ik altijd iets van want aan haar mogen ze echt niet raken Het is net of ze ruiken wanneer je eens niet sterk in je schoenen staat, en dan zijn ze daar met hun steken
Mijn schoonbroer zegt die dingen juist om een reactie te krijgen. Maakt niet uit of ik ontplof, een steek teruggeef, begin te huilen of vriendelijk vraag om dat niet te doen omdat het mij raakt. En als ik niet reageer doet hij er nog een schepje bovenop.
Mijn man is ook zo, die heeft thuis nooit iets anders gezien. Hij zegt er dan niets op of doet soms gewoon mee. Hij heeft gisteren ook iets persoonlijks laten vallen waarvan ik vind dat niemand er zaken mee heeft buiten wij twee. Bij mijn man kan ik niet echt op veel steun rekenen dus!
Ik zit eigenlijk in een omgeving die niet veel emotionele steun biedt. Niet omdat ze niet willen maar omdat ze het effectief niet kunnen geven. Dat maakt het wel lastig om zulke dingen achter me te laten. Gelukkig kan ik ze hier wel kwijt!

Meh, dat maakt de gehele situatie wat gecompliceerder Misschien voorzichtig nog eens proberen om je man te laten inzien dat het gedrag van je schoonfamilie toch erg vervelend is voor jou en jullie dochter. En zoals jojo2003 al zei, minder vaak je schoonfamilie uitnodigen voor het eten (volgens hen smaakt het toch niet ). Of overtuig ze dat het erg mooi is in Nieuw-Zeeland en zorg ervoor dat ze emigreren! Meer dan deze slechte tips kan ik je niet geven; ik heb immers geen ervaring met schoonfamilie. Ik wens je veel sterkte!

[Lizzie7]

Nou, zeker voor een thanksgiving-dineetje vind ik dat wel heel ongepast. Misschien moet je de gasten er eens aan herinneren dat de thanksgiving-spirit inhoudt dat je dankbaar bent voor wat je hebt en dat je dat moet uiten, ipv negatieve commentaren te geven.

[Silver]

ik zit hier met hetzelfde probleem, t lijkt wel alsof iedereen zich hier doodergert aan zichzelf en om daarmee om te gaan, projecteren ze dat op een ander.
Ik weet ook niet meer hoe ik ermee om moet gaan, doen alsof ik doof ben denk ik, ik heb eens geprobeerd iets terug te zeggen, maar de ander wil altijd het laatste woord hebben (en die weet het trouwens altijd beter over MIJN leven O_o serieus, wie weet er nu het meest over zichzelf, dan jezelf! Ze weten hier juist geen ballen over mij das gisteren dan alweer gebleken), of je krijgt als antwoord: je moet er maar tegen kunnen!
1 keer toen ik iets terug zei, ging mijn stiefvader helemaal over de rooie, mijn broer stond al klaar om mij te beschermen (maar ik ben van mezelf ook wel serieus bang als ik echt kwaad word hoor).

Dus oftewel word je onder de voet gelopen, oftewel barst er oorlog uit, wat kies je? Want een middenweg is er bij veel mensen niet.

Als t mijn broer zo was dan zei ik: t is gedaan met die commentaar he, of ge komt hier nie meer binnen!
Ik mag dan kleiner zijn dan mijn broer, maar ben wel ouder, op de een of andere manier heeft die precies altijd schrik van mij O_o hij zal dus nooit ruzie maken met mij he.