kl*** stiefvader

[Silver]

ik wist niet wat ik anders als onderwerp moest pakken, maar ik wou even mijn hart luchten want t werd me even te veel.
Ik woon dus nog thuis, bij gescheiden moeder en stiefvader, met bloedeigen broer en zus (dus geen stiefzus of broer).
Ik heb een tijdje op mijn eigen gewoond omdat ik het gedrag van mijn stiefvader kotsbeu was.
Maar toen viel ik zonder werk en heb ik dus al mijn spaarcenten opgebruikt :s dat was gelukkig vele jaren geleden.
Dus toen moest ik terug thuis gaan wonen (terwijl ik dat niet zag zitten), maar goed ik dacht: t zal wel meevallen zeker.
Mijn stiefvader (die ik vanaf nu fons noem) zat vroeger altijd op mij te vitten, ik deed alles fout, ik was altijd het zwart schaap.
Toen ik terug thuis kwam wonen viel dat gelukkig weer hard mee, want nu doet hij hetzelfde bij mijn zusje en dus niet meer bij mij.
Maar goed ik vecht zowieso al om hier te kunnen leven, t feit dat ik HSP er ben is al moeilijk sinds het hier altijd rommelig is en ze hier potdoof zijn (tv's dus kei hard zetten) en geen respect hebben voor een ander.
En constant lopen te zagen, daar komt dan nog bij dat ik een vreemde aandoening heb aan mijn spieren (niks ergs hoor, ik kan gewoonweg niet zo veel als een ander en kan minder stress verdragen), dat helpt ook al niet mee, daar krijg ik ook al een behoorlijke portie onbegrip voor en ook voor mijn hooggevoeligheid.
Ik was vroeger erg gesloten en een beetje een zwartkijker. Ik ben de laatste jaren compleet omgeslagen, ik zie alles nu positief en ben veel socialer.
En nu zegt fons tegen mij: Jij ziet alles zo negatief, je bent echt een doemdenker.
Alleen al omdat hij mij wou knuffelen en ik zei: nee dat vind ik irritant want ik heb het liefst de controle en als er iemand mij knuffelt die groter is dan mij, dan verlies ik mijn evenwicht en daar kan ik niet tegen.
What the hell is daar nu negatief aan!!! Ik zeg verdomme gewoon wat het echt is!! Ik heb gewoon mijn mond gehouden en ben stiekem met tranen in mijn ogen weggelopen.
Dan ben je compleet verandert en dan NOG zien ze je als wie je vroeger was! Nee dat breekt echt mijn hart! Waarom zijn hun zo verdomd blind!!!
Op een duur doe ik mezelf nog iets aan door hun achterlijkheid :s

[Silver]

Dan heb je het leven weer in je eigen handen, hoe je wilt dat het is, ben je na vele jaren weer eens een beetje gelukkig ondanks al die miserie en dan trekt die klote stiefvader van me me altijd weer naar beneden.
Ik zweer het die straalt zon negativiteit uit he ( in feite is hij eigenlijk altijd de doemdenker en de negativiteit zelfe, hij wil het zelf niet inzien, daarom projecteert hij het maar op een ander) dat ik er soms echt onnozel van word.
Hoe kun je als enigste positieve energie nu tussen 4 negatieve mensen wonen? Geen wonder dat ik altijd maar weer in een zwart gat belandt :s

[fennu]

Het is inderdaad rot als ze je altyd neerhalen.
Ik herken myn vader wel in jouw stiefvader.
Heeft ook overal zyn eigen kyk op en is enorm zwartgallig en het jammere eraan is dat hy anderen meesleurt in zyn negatieve spiraal.
Ik heb ook tig keren al wenend weggelopen.
by my is het jammer genoeg pas gebeterd nadat hy verhuisd is (ouders gescheiden), ik hoop dat ik je hiermee niet ontmoedig.
De beste raad die ik je kan geven, is het niet persoonlijk opvatten en je aantrekken, hy is je tranen niet waard hoor 
En tenslotte is er niks mis mee dat je niet door hem geknuffeld wilt worden , het is en blyft jouw keuze en daar is niks mis of negatiefs mee! 

[SoulDragon]

Dat is echt verschrikkelijk.
Het lijkt me extra moeilijk om bij zo iemand terug te moeten nadat je weg bent geweest.
En dat je hem geen knuffel wilt geven...dat vind ik alleen maar logisch, buiten jouw redenen om al.
Mijn moeder heeft ook een vriend, een leuke man waar ik goed mee overweg kan, maar we zouden ons allebei niet bedenken om elkaar een knuffel te geven.
Het idee alleen al...moet ervan lachen.
Maar nou zijn we in mijn familie sowieso niet zo knuffelig. Sinds dat mijn broer een vriendin heeft die wel knuffelig is geven we elkaar soms een knuffel.
Tenminste bij mijn broer en mijn vader dan om hallo of gedag te zeggen...ik vind het nog steeds wat raar.

Ik heb een paar jaar met mijn broer die een depressief/agressief stoornis had gewoond, echt moeilijk en soms zelfs gevaarlijk.
In die tijd ben ik voornamelijk op mijn kamer gebleven, daar had ik ook een computer en televisie.
En alleen beneden komen als hij er niet was of mijn moeder ook thuis was.

Is er enig zicht op dat je weer op jezelf kan gaan wonen? Of misschien bij iemand anders?
Want het is niet goed dat je nu weer helemaal naar benden wordt getrokken! 

[Silver]

met maar 1 loontje kun je niks huren, hier in mijn buurt toch niet, want dan kom je er gewoonweg niet.
De enige optie is een sociale woning te huren (met een huur die aangepast is dus) maar ik werk in lommel en daar zou ik dan gaan wonen, maar om zon huis te krijgen moet je al 2 jaar in lommel gewoond hebben, wat dus ookal onmogelijk is.
En als ik in mijn eigen stad zon huis wil huren, ja dan geraak ik dus niet meer op t werk omdat ik geen auto heb.
Dus ik moet eerst voor een rijbewijs en dan heb ik nog een "(realistische, dus geen negatieve!) dat ik dat niet aan zou kunnen door mijn slechte schouder en t feit dat ik veel prikkels gewoon niet kan verwerken.
Dus t is 50 - 50, in t beste geval gaat alles oke, moet ik gewoon nog eventjes op mijn tanden bijten.
In t worst case scenario........ja dan weet ik het dus niet meer he, dan moet je al ergens kunnen gaan wonen waar je perfect openbaar vervoer verbindingen hebt.
Maar hier op t randje van antwerpen -limburg (belgie) nou das echt klote.
Dus in scenario 2 zal ik misschien ooit van werk moeten veranderen.
Een andere optie natuurlijk is de lotto ofzo winnen, wel zoveel dat je gewoon een huis kan kopen of huren, waar je zelf wil.
En ik weet dat alles wat je denkt, dat krijg je ook (negatief of positief, maakt niet uit), dus als ik mij wil concentreren op geld dan doet die negatieve energie van mijn stiefvader mijn positieve teniet, ja zo trek je niks aan he!
Mijn tweelingszus zou willen dat ik bij hen in de buurt kom wonen, dat zou fijn zijn, alleen heb ik dan dus ook een auto nodig.

En het ergste van al: mijn stiefvader ziet niet in dat ie soms verkeerd is, anderen kwetst en die zal dus ook NOOIT sorry zeggen, t is een dikke nek, die denkt alleen aan zichzelf en denkt dat ie better is dan een ander (wat ie soms ook letterlijk zegt)