mijn vader

[Sismo]

Vanmiddag heb ik mijn vader het artikel in de Viva laten lezen, gezegd dat het zo'n beetje over mij ging en dat ik zijdelings aan het artikel had meegewerkt. Toen hij het helemaal gelezen had, was zijn eerste reactie: "dat heb je van je moeder". We hebben best goed kunnen praten erover, ik merkte dat er een heleboel frustratie bij hem zat. Ze zijn al bijna 40 jaar getrouwd en al die tijd lopen ze samen met dit probleem, waar ze met geen mogelijkheid over kunnen praten. Ik hoop dat ik hem geholpen heb met dit aan te kaarten. Ik ga binnenkort mijn moeder een keertje uitnodigen om met haar alleen te proberen hierover te hebben. Ik weet dat het bij mijn moeder ontzettend gevoelig ligt en er is een kans dat ze meteen dichtklapt, maar voor mijn vader alleen al wil ik het toch proberen.
Hierom vind ik het zo belangrijk dat er meer bekend raakt over aseksualiteit! Mensen lopen hun hele leven met een probleem waar ze niks mee kunnen. Kom maar snel met die flyers!!

[Stev]

Waaah, goed gedaan Sismo! En ook sterkte bij het gesprek met je moeder.

[myra]

gped dat je vader voor zo'n gesprek openstond. Meestal is seks of juist geen seks een absoluut taboe bij de oudere generatie. Echt tof dat hij er over wilde praten.

[Knoddepropje]

Idd, hartstikke goed En idd heel gaaf van je vader dat ie er over wilde praten, ook  voor hem...Ik hoop dat t gesprek met je moeder idd ook goed gaat, succes!

[Ereinion]

Goed gedaan Sismo! Fijn dat je er met je vader over kon praten. Met je moeder komt het vast ook goed! 

[littlefanny]

Go Sismo!!
Go papa van Sismo!!
Hopelijk Go mama van Sismo!!

[Jovi_Hobbes]

Echt heel goed! We weten hier allemaal wel hoe we ons voelden voordat we uitvonden dat aseksualiteit bestond, dus kan ik me ook wel een beetje voorstellen hoe het is om daar dan 40 jaar mee rond te lopen en dat lijkt me echt heel zwaar.
Hopelijk heeft je moeder wat aan het artikel en heb je een goed gesprek met haar.
Biedt je vader maar vast een heerlijk stuk  aan!

[Sismo]

Thanks voor de support, allemaal!  ?

[Zonnekind]

Hey super dat je dit verteld hebt! Ik hoop dat je ouders er toch altijd wat over kunnen praten hebben.

Gisteren vertelde mijn vader dat er een koppel dat we kennen uit elkaar gegaan is en de reden, volgens het mannelijke gedeelte van het koppel, is dat ze na de geboorte van hun kind maar 2 keer seks gehad hebben. (het kind is nu een jaar en half ofzo) Nu, ik ken het koppel goe genoeg om te weten dat dit niet de reden is maar hij probeert zo de schuld op haar af te schuiven. Ok, dit terzijde. Nadat mijn vader dit verteld had, zei hij meteen tegen mij: ik weet dat jullie ook seksuele problemen hebben maar dit is toch totaal anders. Ik antwoordde meteen: ja dat is waar, wij hebben al 4 jaar gewoon geen seks. (zeggen dat we maar heel af en toe seks hebben, zou verkeerd begrepen worden want dan lijkt het gewoon alsof 1 van de 2 meer wil dan de andere maar dat er niet echt een 'seksueel probleem' is.) Hij heeft hier niet meer op gereageerd.
Ik vond het echter toch al wel goed dat hij meteen zei dat wij ook seksuele problemen hebben. Ik heb al 4 jaar het gevoel dat ik tegen de muren praat als ik er thuis iets over wil zeggen. Volgens mijn moeder zie ik seks veel te idyllisch (als het niet mooi en leuk is, waarom hebben mensen het dan?) en ligt de fout daardoor dus bij mij en mijn vader had nog nooit een teken van leven gegeven als ik hier over sprak. Hij bleef grapjes maken zovan: ja, uw bed gaat toch wel eens dooreen zakken hoor. Maar ja, dat is dan ook niet gemaakt om daarin te seksen he?
Ik hoop dat hij het stilaan echt wel door heeft... Hopen op een goed gesprek zoals jij, Sismo, lijkt mij een beetje te mooi...

[Sismo]

Ik heb ook heel lang gedacht dat ik nooit over persoonlijke dingen kon praten met mijn ouders. Dat is ook iets wat ongemerkt is gegroeid, het was de gewoonte niet, deden we nooit, ook vroeger niet. Wat ik af en toe wel leer, is zelf die gewoonte te doorbreken. En ik was ook doodzenuwachtig toen ik erover begon, was bang dat hij helemaal niks zou weten te zeggen. Maar zo zie je maar weer dat je anderen ook wel verkeerd in kan schatten. Het hangt ook vaak van de situatie af (nu was mijn moeder bijv. niet in de buurt, anders was het nooit zo gelopen). Blijven proberen hoor! Je ouders hebben natuurlijk ook tijd nodig om het te accepteren, het is niet iets wat ze graag zouden willen voor hun dochter.

[Zonnekind]

Ja daar heb je een groot punt. Hetgeen voor de meeste problemen heeft gezorgd (en nog) bij mij: ik ben hun enigste kind, dan nog een meisje en ik moet perfect zijn. Die druk ligt ontzettend hoog, en echt op elk vlak
Ik hoop ook dat ze op een gegeven moment normaal reageren. Maar ik mag niet te veel verwachten. Er is hier de laatste tijd al ontzettend veel gebeurd thuis dus alles komt stilaan in orde.
Heb je een idee wanneer je er over gaat praten met je moeder? Succes in ieder geval!

[Ereinion]

Toch fijn dat je vader wel erkend dat het op dat vlak niet gaat zoals bij anderen, Zonnekind!

[Zonnekind]

Ja idd, ik schrok er echt wel van dat hij dat wist. Hij heeft nooit iets gezegd als ik daar over sprak en meestal zat hij ondertussen aan de computer en keek niet eens op. Maar blijkbaar heeft hij wel geluisterd als ik er iets over vertelde.
Ach ja, voor mij moeten ze hier thuis zeker niet de details weten maar ik zou het vooral doen voor Viper. Als die eens ontzettend lastig is, dan weet ik dat dat vaak daardoor komt en kan ik er meer begrip voor opbrengen. Het zou leuk zijn als ze dat hier thuis dan ook kunnen. Of als Viper er eens een grapje over maakt, dan mogen ze hier niet het verkeerde denken maar moeten ze wel snappen dat hij dat eigenlijk meent... Maar dat zal dan misschien ondertussen al weer beter zijn.

[Jovi_Hobbes]

Het klinkt in ieder geval wel alsof je situatie thuis beter aan het worden is en dat ik erg goed om te horen! Het is ook goed dat je ouders in ieder geval doorhebben dat er iets aan de hand is. Misschien is het voor hun ook nog moeilijk om erover te praten omdat ze het misschien niet helemaal begrijpen, maar elke stap telt, niet waar?

[Zonnekind]

Zeker en vast, het is hier heel goed aan het verbeteren. Maar ik zal toch nog altijd blij zijn als ik hier niet meer woon, dan heb ik er helemaal geen last meer van... Maar nu vind ik het al wel veel fijner thuis.

Bedankt allemaal voor jullie toffe en steunende reacties. Ik vind het echt heerlijk dat er hier mensen zijn die mij begrijpen