Aseksueel en relaties

[Egeltje]

Halllo iedereen,

Zijn er hier aseksuelen die een relatie hebben? Zo ja hoe heb je aan je partner vertelt dat je aseksueel bent, of ben je daar later pas achtergekomen.

Ik weet bijna zeker dat ik aseksueel ben, maar voel me wel gewoon aangetrokken tot mannen en zou een relatie helemaal niet erg vinden. Maarja, vind maar eens een man waarmee je een klik hebt en die ook nog eens aseksueel is of er in iedergeval mee kan leven geen seks met zijn partner te hebben. Hoe doe je dit? Is het uberhaupt mogelijk?

[AceVentura]

"Gemengde" relaties zijn er volgens mij wel, maar niet echt veel.
De poging die vaak gedaan wordt is om een aseksuele partner te vinden, dat voorkomt vaak het probleem.

* AceVentura kan hier verder niet zo veel over zeggen omdat hij geen ervaringsdeskundige is

[Dutchamoeba]

Ik ben daarentegen wel ervaringsdeskundige. Ik heb geen "gemengde" relatie, maar een relatie met een aseksuele man die ik via de website asexualitic.com heb leren kennen.

[Koffie]

Ik heb wel gemengde relaties gehad en heb daarin natuurlijk ook ontdekt dat seks bij mij een heel andere plaats inneemt dan voor mijn partners, maar ik was me toen nog niet bewust van mijn aseksualiteit. In de allereerste instantie dacht ik dat het gewoon kwam omdat ik een vrouw ben en zij waren mannen. Dus het echt uitleggen en het bij de naam kunnen noemen heb ik niet kunnen doen. Ik heb er wel geprobeerd over te praten, in ieder geval wat het voor mij betekende en wat ik wel en niet wilde, maar dat werd niet serieus genomen.

[Egeltje]

Bedankt voor jullie reacties. Ik zit er erg mee. Ik vind een man erg leuk, maar ik durf het 'm niet te zeggen, uit angst dat hij afknapt omdat ik geen seks wil Me raar vind en het aan anderen gaat vertellen ofzo. Het gekke is dat ik vroeger wel van seks heb kunnen genieten(niet dat ik ooit klaarkwam, maar verder was het niet onplezierig) en dat gaandeweg steeds minder werd totdat de behoefte geheel verdween. Ik heb het gevoel alsof ik min of meer "gedoemd"ben alleen te blijven, omdat ik geen seks kan/wil hebben. Herkend iemand dat?

[Koffie]

Tot op zekere hoogte. Ik heb seks nooit nodig gevonden, ik deed het omdat het erbij hoorde en het is pas heel beladen en dus vervelend geworden doordat ik nare ervaringen in relaties opdeed.

Met vertellen aan iemand die je 'leuk' vind heb ik geen ervaring. Ik heb het alleen een keer aan een man verteld omdat ik juist dacht: Man, rot op, met jou wil ik gewoon niks en DAT al helemaal niet. Ik was al duidelijk geweest en het was tijd voor de minder subtiele opties. Het was uiterst effectief! Ik heb het toen ook wel heel directief gebracht. In gevoeliger situaties zou ik het meer omschrijvend doen denk ik en minder hard. Tenslotte kan het voor de ander ook best aankomen. Maar het lijkt me inderdaad heel lastig als je iemand juist niet kwijt wilt. Aan de andere kant, samen beginnen en dan later weer gekwetst worden, lijkt me nog minder. Als je elkaar aftast (ik bedoel vooral figuurlijk) is het denk ik wel verstandig om dit ter sprake te brengen. Is voor de ander seks heel erg belangrijk, dan kun je je afvragen in hoeverre je als partners bij elkaar past en of je gelukkig zult zijn met elkaar. Beter ten have gekeerd dan ten hele gedwaald. Maar nee, niet gemakkelijk.

[Imogen]

Hoi Egeltje. Ik heb zo eens meegelezen op dit topic en herken mezelf er hier en daar ook wel in. Ik heb dan geen relatie gehad sinds ik uit de kast ben als asexueel maar vind het soms ook nog wel moeilijk om er over te praten. Heb laatst nog de Asexual Bingo gewonnen toen ik een bekende vertelde dat ik asexueel was. Zie "Asexual Bingo" bij Google afbeeldingen. Daar staan de meeste vooroordelen op die je als ace kunt horen.
De taart die het winnen me opleverde smaakte trouwens heerlijk haha 

Totdat ik mijn asexualiteit ging accepteren als onderdeel van mijn identiteit dacht ik ook heel lang dat niemand me 'wilde' en ik voor altijd single zou blijven. Maar de mannen die ik tegen kwam waren alleen geïnteresseerd in sex met mij en verder niet. Dan ga ik nog liever als vrijgezel door het leven dan dat ik me laat gebruiken. Ik zal je later vandaag een pb sturen om wat meer over dit onderwerp uit te wijden. Dat doe ik liever niet hier op dit forum.

Van mij krijg je iig een hart onder de riem, je bent niet de enige die zich zo voelt of heeft gevoeld 

[Egeltje]

Hoi Imogen en andere,

Bedankt voor jullie lieve berichtjes. Imogen, ik kijk uit naar je PB

Liefs, het Egeltje

[AniMeshorer]

Bedankt voor jullie reacties. Ik zit er erg mee. Ik vind een man erg leuk, maar ik durf het 'm niet te zeggen, uit angst dat hij afknapt omdat ik geen seks wil Me raar vind en het aan anderen gaat vertellen ofzo. Het gekke is dat ik vroeger wel van seks heb kunnen genieten(niet dat ik ooit klaarkwam, maar verder was het niet onplezierig) en dat gaandeweg steeds minder werd totdat de behoefte geheel verdween. Ik heb het gevoel alsof ik min of meer "gedoemd"ben alleen te blijven, omdat ik geen seks kan/wil hebben. Herkend iemand dat?

Zelfde verhaal hier: tot m'n 16de was ik als de andere jongens op dat vlak, een typische puber die erg gefascineerd was door meisjes en heel graag naar mooie meisjes keek en zo. Een relatie heb ik nooit gehad, maar seksuele opwinding bij het denken aan een meisje dat ik leuk vond, ervaarde ik ook wel als aangenaam. Dan plots kwam er erotofobie, en ontwikkelde ik een enorme angst voor alles wat met seksualiteit te maken heeft. 16 jaar later en die fobie is er nog altijd, zij het minder extreem als aanvankelijk.

Ik denk dat genoeg aseksuele koppels bestaan die bewijzen dat een langdurige relatie wel mogelijk is, en (allicht wel kleiner qua aantal) ook gemengde koppels. Ik herinner me een Belgisch krantenartikel over een koppel die al heel erg lang getrouwd waren maar nooit gevreeën hadden. Zij had er angst van, en haar man is haar altijd trouw gebleven, ookal betekende dat dat hij zelf al enkele decennia geen seks meer heeft gehad. Dit zullen misschien uitzonderingen zijn, maar onmogelijk is het dus duidelijk niet.

Persoonlijk zoek ik wel vrij "urgent" (niet bewust, maar onbewust is de behoefte gewoon erg groot) een vriendin, maar gezien die erotofobie stelt zich dus ook een probleem. Voor mij zou het prima zijn met gewoon veel knuffels, kussen, in elkaars armen liggen, ... Intimiteit is wel nodig voor mij, maar seks is slechts 1 van de vele vormen van intimiteit. Indien mijn toekomstige vriendin liever nooit seks heeft, maar we voorts vaak genoeg intieme momenten beleven van niet-seksuele aard, dan denk ik niet dat ik daarover ooit ga klagen. Integendeel, ik vrees juist wat te doen indien die toekomstige vriendin wel sterke seksuele behoeftes heeft ; hopen dat de liefde voor haar sterk genoeg is om die erotofobie te onderdrukken? Gewoon het doen om haar te zien genieten, ookal is het voor mij eerder confronterend? Of gewoon hopen dat door de liefdesband de fobie vanzelf verdwijnt??

In elk geval zijn er genoeg mensen voor wie seks geen prioriteit is (of ze helemaal zonder willen, dat is natuurlijk een andere vraag... maar er zijn wel degelijk mensen die uit liefde voor hun partner gestopt zijn met seksuele activiteiten) en je hebt ook koppels waar geen van beiden behoefte heeft aan seks. Dus alleen blijven je hele leven, dat doemscenario zou ik proberen te negeren, er zijn echt wel kansen