Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Onze relatie, mijn frustratie... ik stel me voor :)

Gestart door Diberti, juni 12, 2014, 01:02:35 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Diberti

Hey iedereen,

Wat ben ik blij dit forum gevonden te hebben!
Zal me hierbij zo kort mogelijk voorstellen alsook de situatie binnen mijn relatie proberen kort te schetsen (maar vrees dat het niet zal lukken... SORRY!)

Ik ben een jonge kerel van 32, mijn vriendin is er 37.  We zijn 7 jaar samen en hebben 3 kids waarvan er eentje doodgeboren is :(

The story of my life begint 7 jaar terug.

Tijdens de eerste maanden van onze relatie hadden we seks.  Niet iedere dag, maar toch wekelijks.  Toch merkte ik op een bepaalde manier al een "spanning" van haar kant (haar benen waren precies niet open en zat letterlijk onder spanning).
Ik heb daar toen niet direct aandacht aan gegeven of bij stil gestaan.

Enkele maanden later, toen de relatie écht een relatie werd, is het seksuele pas een zeldzaam fenomeen geworden.
Mijn vriendin had allerlei smoesjes om het uit te stellen, .... Er kwam ook geen enkel initiatief.  Geen enkel open gesprek.  Geen enkele variatie als het toch gebeurde.
Steeds onder het laken, met haar t-shirt aan, broekje af.  Steeds hetzelfde standje.
Er kwam geen voor- of naspel aan te pas.  Om het zeer platvloers te zeggen, rammen, klaarkomen, slapen (en tussen het rammen en klaarkomen ons nog een beetje verfrissen).
Ook los van het seksuele zijn intieme aanrakingen quasi nihil (hierbij heb ik het over tongzoenen, handje handje, spontane kus op de mond, een knuffel)

Nog steeds stond ik op dit moment niet echt stil en gaf ik niet echt aandacht aan dit allemaal ... Want we hadden wel leuke gesprekken, plezier enzomeer ...
Ik voelde wel een spanning maar dacht we nog moesten "groeien" in het intieme aspect van onze relatie.

Toen we één jaar samen waren werd mijn vriendin zwanger en werd ons zoontje geboren.
Ik begreep toen dat tijdens de zwangerschap het bij "iedereen" het seksuele op een laag pitje komt te staan.
Dat alle aandacht naar onze baby ging door mijn vriendin ipv naar mij of onze relatie, was ook algemeen aanvaard en als normaal beschouwd door mijn vriendinkring (die ook al kinderen hadden).

Na ongeveer een jaartje geen seks meer te hebben gehad, noch enige vorm van intimiteit heb mogen krijgen.  Dit ondanks mijn constante, oprechte en spontane aandacht voor haar (complimentje geven, geschenkje geven, lief smsje sturen, ...).
Hier kwam zo goed als nooit een spontaan antwoord op.

Het onderwerp seks en intimiteit binnen onze relatie werpte al snel conflicten en frustraties op.

Toen zijn we gaan praten met een sexuoloog.
Daar vertelde ze dat ze als kind (licht) misbruikt te zijn door de buurjongen (ongewilde aanrakingen, geen penetratie of dergelijks) waardoor ze dichtklapt als de relatie "serieus" wordt.
Dat ze eigenlijk schaamte heeft over haar lichaam terwijl ze alle rondingen en vormen heeft.  Het is een prachtvrouw van uiterlijk.
Dat vingeren pijn deed, dat ze tongzoenen vies vind, dat ze niet graag gebeft wordt omdat ze het vies vind voor de partner...
Ze zei wel dat ze we hieraan gingen werken en het op zijn minst bespreekbaar maken.
Hier is nog een verbetering geweest.  De sessies zijn snel gestopt op haar verzoek onder het mom van "het klikt niet met de therapeut".

Toen vroeg ze een jaar later of we niet voor een 2de kindje zouden gaan.
Ik heb geen uitgesproken kinderwens maar voor haar is het een soort van levensdoel, levenswens.  Een gezin met 2 kinderen.
Toen ik zei dat ik het zeker en vast niet wil uitsluiten maar dat ik toch eerst mijn relatie (en meer bepaalde de intimiteit) op orde wil krijgen want dat ik op mijn honger bleef wachten.  Dat ik gefrustreerd ben.
Dat dit niet lang hoef te zijn maar dat ik toch een bepaalde evolutie wou zijn & toenadering.
Ze zei me dat dit chantage was, dat ze moest seks hebben van mij en mijn "fantasie" moest uitvoeren.  Voor mij was het gewoon een onvervulde behoefte om een soort verbondenheid te hebben.
Het was voor mij ook normaal dat het eerst onze relatie was en dan praten over een gezin.  Zonder relatie, geen gezin...
Toen zijn we samen naar een andere therapeut geweest (geen seksuoloog meer, maar een psycholoog).  Zij heeft de eerste sessies zonder mij gedaan en toen ben ik meegeweest.
Deze persoon zei dat ik de 2 "problemen" moest scheiden.  Haar kinderwens en mijn verlangen naar intimiteit.  Ook dat mijn vriendin alles ging doen om tegemoet te komen.

DUS... Ben ik ingestapt, vol vertrouwen, en zijn we voor een 2de kindje gegaan.
Wederom zag ik geen verbetering en werd de frustratie groter & groter ...

Na 8 maanden zwangerschap is ons dochtertje doodgeboren... :(
En is de tijd blijven stil staan en was het een heel moeilijke periode.  Voor haar, voor mij, voor onze relatie.

De frustratie nam toe, haar kinderwens domineerde onze relatie. 

Toen ik vroeg of het niet beter was haar lichaam wat de tijd te geven te herstellen voor een aantal maanden en wat meer aandacht aan onze relatie te geven, krijg ik als antwoord dat ik dit niet kon maken, dit haar niet afnemen terwijl we er zo dicht bij waren.

Wederom zijn we opnieuw gegaan voor een 2de (beter 3de) kindje.
Ze heeft toen 3x spontaan een miskraam gehad en zijn we 2 jaar later.

Nog steeds geen evolutie in de intiimiteit.
Seks was noodzaak om zwanger te worden.  Alhoewel, ze heeft ooit eens met potje waar ik mijn zaad moest in deponneren.  Ik was in shock! Ze werd iedere keer zwanger als we ervoor gingen (geen maand verloren).

Nu is ons 3de kindje er en is 2 maanden oud.
Ik zie haar doodsgraag.

Maar mijn frustratie neemt de bovenhand.
Vooral door de verschillende redenen die ze aanhaalt  in de loop der jaren waarom we niet gegroeid zijn op dat vlak:
- het is voor haar belangrijk dat er een leuke babbel aan vooraf gaat, wat quality time en dat ze zich dan pas kan openstellen.  We gaan minimum 2x per maand gaan eten met ons tweetjes, quasi nihil dat er thuis, tussen de lakens, gevolg werd aan gegeven.
- ik geef haar aandacht als mijn vrouw, mijn partner... Oprecht & spontaan.
- het was voor belangrijk dat ik een soort van directe communicatie had naar haar toe wanneer ik zin had want "tussen de regels" lezen kon ze niet.  Ook heb ik veelal na een leuke, ontspannende dag samen hier een duidelijke hint gegeven.  Je ziet er goed uit vandaag schattie, zo'n leuke dag, hopelijk kunnen we er een vervolg aan breien vanavond... Nooit een gevolg aan gegeven.  Nooit heb ik antwoord gekregen als ik iets dergelijks zei.
- het was belangrijk dat ik me douchte op voorhand zodat ik een fijne geur rond me had. 's Avonds seks en 's ochtends douche was niet ok, maar geen probleem voor mij.  Dus ik kom 's avonds binnen in de living, uit de douche, met badkamerjas zonder boxershort aan.  Duidelijke indirecte hint die ze ook zag (en bevestigde nadien) maar nooit gevolg aan gegeven.
- als ze me tegemoet wil komen door me te masturberen kijkt ze steevast naar het plafond.

Nu ben ik ten einde raad.  Mijn frustratie domineert mijn normaal functioneren, mijn zelfbeeld is onder de zeespiegel.
Nochtans ben ik een jonge kerel, fit & gezond, met voldoende aandacht van andere dames.

Ik vraag me af of de redenen die ze aanhaalt om op dat moment geen sex te hebben, geen (onwetende) uitvlucht is want alle redenen heb ik opgelost (quality time, douche, ....)
En of mijn vriendin a-seksueel is?!?!

Wie helpt me?!
Ik kan zo niet verder, zo kan mijn relatie niet verder...

Onbegrijpelijk, niet te vatten.... Dat ik mijn 2 maand oude dochter en mijn zoontje zou moeten achterlaten.
Terwijl ik haar graag zie, en zij mij ook .... Maar ik vraag me af hoe ik dit moet aanpakken?  Of er nog toekomst is?



Koffie

Allereerst naar dat jullie een overleden baby'tje hebben. Ik heb dat zelf ook meegemaakt, dit jaar inmiddels al weer 15 jaar terug. Het verdriet is dus wel veranderd, dat is niet zo alomvattend meer, maar er gaat geen dag voorbij zonder dat ik even aan haar denk. Ik weet ook dat zo'n gebeurtenis wel enorm veel van je relatie vergt.

Ik denk dat als je een beetje rond leest in dit forumonderdeel, je hebt gemerkt dat je niet de enige bent met dit soort frustraties en dat het verschil in behoeften tussen jou en je vrouw waarschijnlijk voor jullie allebei een punt van frustratie is. Verder kunnen wij niet beoordelen of ze werkelijk aseksueel is of dat het (mede?) te maken heeft met wat jullie is overkomen en met haar verleden. Er is er maar een die dat kan uitzoeken en dat is zij.

En nog een stokpaardje: praten. maar dat is vaak juist zo moeilijk, omdat je in je communicatie vaak beiden al gefrustreerd bent. Soms kun je er met zijn tweeen niet meer uit komen en kan relatietherapie helpen om met elkaar in gesprek te raken.

Heb je haar als eens aseksualiteit voorgelegd? Kent ze Aven?
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Dutchamoeba


Koffie

Ik zag alleen toen ik het verhaal nog een keertje doorlas dat relatietherapie voor een eerste keer al is geprobeerd. Ik zou me kunnen voorstellen dat het goed is om evt. elders nog een poging te wagen.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Dutchamoeba


Diberti

Eerst een vooral hartelijk bedankt voor jullie antwoorden Koffie en Dutchamoeba!!
Het is de eerste keer dat ik zelf iets op een forum post, meestal ben ik een lezer en antwoord ik niet noot op posts terwijl ik misschien ook wel op bepaalde posts kan antwoord (meer IT-geraleteerd dan ... Is mijn job :))

Even terug naar onze relatie, mijn probleem komen en jullie gewaardeerd advies naar mij toe.
(Trouwens leuk Koffie dat je het nog eens herlezen hebt, wist zelf niet dat het zoooooo lang was)

De doodgeboorte was inderdaad een zeer moeilijke periode in onze relatie.
De rouwverwerking als partners alsook voor onszelf en het delen en bespreekbaar maken van ons eigen verdriet (ieder op zijn manier en zijn tempo).
Daar ben ik wel trots op dat we deze tegenslag "relatief" goed doorstaan hebben en waar ik enorm trots om mijn vriendin ben.

Zoals je zegt vergt het veel van een relatie, toen was het ook makkelijk om die behoefte naar ...grotendeels te onderdrukken.
En de nodige steun te bieden (in mijn beperkte maar oprechte mogelijkheden).

Zoals je zegt, kan zij enkel uitzoeken of ze aseksueel is of niet.
Ik had er nog nooit van gehoord, dus ik vermoed zij ook niet ... Toch niet in de uitgebreide definitie zoals hier op AVEN staat beschreven.  Eerder van aseksueel is geen seksueel verlangen hebben punt aan de lijn.
Ooh ja, dat had ik nog niet verteld.  Op dit moment woon ik niet meer thuis bij mijn vriendin.  We hebben nog een buitenverblijf waar ik naartoe getrokken.  We hebben wel nog dagelijks steeds contact met elkaar en dat loopt nu relatief goed.  Ik heb nu ook geen verwachtingen meer, kan bijgevolg de frustratie de overhand niet overnemen en is er bij haar ook een druk van de schouders gevallen (is mijn gevoel, heeft ze niet gezegd).
Ik heb haar enkel links naar topics doorgestuurd waar, voor mij, de puzzel in elkaar valt en zo herkenbaar is in mijn beleving.

Ik heb gevraagd of ze dit forum en site eens wou lezen maar dat het niet is om haar te verwijten of te bestempelen als aseksueel.  Zou gewoon graag na 7 jaar een oorzaak weten zodat we hierop kunnen verder werken.

Dit gekoppeld aan de vorige therapeuten (3) en als je achteraf samenvat hoe de gesprekken en de diverse redenen die zijn aangehaald zijn verlopen, denk ik dat ze (en wil hééééél voorzichtig zeggen want mss is het totaal niet zo dat ze aseksueel is, I don't know) zichzelf constant in "verdediging modus" zet, onbewust, en er allerlei "drogredenen" bij haalt zoals in mijn eerste post aangehaald.  Of die zij mss ook zo ervaart, maar dat het eerder een gevolg is van iets en niet de oorzaak van onze spanningen.

Dus:
- ja, ik heb via mail en ook in een gesprek over het bestaan van AVEN verteld.  Dat het mss interessant kan zijn om dit met de nodige aandacht te bekijken indien zij er zelf zin & behoefte in heeft.
- ik heb ook een mail geschreven naar onze relatietherapeute over AVEN en dezelfde topics met de vraag of ze dit eens wil bekijken en indien dit een mogelijke oorzaak is hier de nodige aandacht kan aan geven.  Maar dat zij wel nog steeds de deskundige is, wie ik vertrouw .... Maar dat mijn tijd aan het tikken is en wil absoluut geen verkeerde beslissingen maken noch pushen naar mijn vriendin toe.  Het is enkel de juiste oorzaak die ik wens te weten.  Het zou al een ganse opluchting zijn...

Groetjes & een heel fijn weekend gewenst!

PS: Volgende keer zal ik wat korter proberen te zijn in mijn antwoord, maar het blijft maar spoken/ratelen/.... in mijn hoofd over hoe we dit zullen overleven & mee omgaan op lange termijn).

Koffie

Een uitgebreide reactie heeft weer als voordeel dat je een duidelijk en genuanceerd beeld krijgt van de situatie zoals die voor jou is. En dat jij in elk geval je verhaal kwijt kunt.

Ik ben heel benieuwd naar haar reactie op de vraag of zij zich herkent in aseksualiteit. Ik heb het van mezelf lang niet echt begrepen, omdat er zo weinig over bekend is en ik bij die term ook eerder heel zwart-wit dacht: aseksueel is in het geheel never nooit seks willen. Gelijk aan het hebben van geen libido. En ja, dat kan, maar het is helemaal niet altijd zo eenvoudig. Plus dat je ook nog zoiets als halfseksueel kunt zijn, om er nog maar weer een hokje bij te halen. ;) Dus het kan best behoorlijk gecompliceerd zijn. Ik zelf weet van mezelf op dit moment niet eens of ik echt aseksueel ben of halfseksueel. Misschien zal ik dat nooit weten. Punt blijft wel dat seks in een relatie waarschijnlijk voor mij nooit de betekenis zal krijgen die een meer gemiddeld seksueel ingestelde partner er aan zal geven. Je kunt dan romantisch doen, lief zijn, in je onderbroek naar beneden komen, ik zal me hooguit benauwd voelen omdat ik merk dat er wat van me wordt verwacht. Nu of binnenkort. Het hele seksuele spel, de seksuele (lichaams)taal, zie en herken ik wel, maar het is niet de mijne. Dat is voor beide partners niet erg bevorderlijk ben ik bang. Als ik nog verliefd ben kan ik wel seks hebben, later verdwijnt grotendeels die behoefte en als ik het dan zou doen, dan min of meer onverwacht, als de situatie op de een of andere manier emotioneel zo aanvoelt dat die ruimte er is. Verder voelt seks voor mij heel zinloos. Je kunt zo veel leuke, gezellige en intieme dingen doen samen: je kunt knus knuffelen, tegen elkaar aan zitten en een film kijken, met de armen om elkaar heen wandelen, vertellen over je leven, over je dag, samen slapen, samen wakkerworden. Ik vind seks dan zelfs een verstoring. 'We hadden het net zo goed, en nou....' Uiteraard puur vanuit mezelf gezien en hoe dit is verschilt ook weer per aseksuele persoon en per relatie. Ik begrijp dat dit heel frustrerend moet zijn voor iemand die voor het gevoel van intimiteit en emotionele binding, dat verhaal juist ook een seksueel vervolg moet kunnen geven. Maar ja...

Als je vrouw aseksueel blijkt te zijn, betekent dat in elk geval niet per definitie dat ze je lelijk vindt. Ik kan mensen heel mooi vinden, zowel mannen als vrouwen (verliefd word ik op mannen). Maar dat is puur esthetisch. Zoals ik ook mijn kinderen mooi vind, zelfs prachtig en heel erg geraakt kan worden als ik ze zie. Het betekent perse ook niet dat ze je evt. niet mannelijk genoeg vindt. Als ze inderdaad aseksueel is, betekent het dat ze gewoon niet is uitgerust met het verlangen seks te hebben met wie dan ook, zelfs al zou ze evt. wel behoefte hebben aan masturberen. dat heeft dan niet iets met jou te maken. Het is jammer als je je zelfbeeld daardoor inderdaad diep laat wegzakken, zoals je beschrijft.

Ik hoop in ieder geval dat het jullie lukt om weer nader tot elkaar te komen. Zeker als je een gezin hebt is het zo pijnlijk om niet meer samen te zijn. Het ligt haast altijd heel ingewikkeld denk ik, ook wat wel en niet kan in een relatie seksueel-aseksueel. Hoe vertrouwd ben je echt met elkaar, wat kun je elkaar werkelijk geven zonder je bedreigd of tekort gedaan te voelen. Dat is niet makkelijk.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Diberti

Hey Koffie,

Wederom hartelijk dank voor je antwoord!

Blijkbaar kan jij wel oprecht genieten van een knuffel, of zelfs knuffelen in de zetel, arm in arm lopen over straat, ...
Ik heb er bewust enkel diegene uitgepikt die voor mij zo belangrijk zijn, buiten het seksuele, en die ik op heden mis.
In dat rijtje past ook nog passievol zoenen, zoenen met een gevoel of hoe moet ik het omschrijven?!

Als ik spontaan een knuffel geef, zal ze me ook een knuffel geven, maar je merkt op dat het niet met dat "warme gevoel" is.  Eerder omdat ze dan niet weet wat ze met haar armen en handen moet doen dus legt ze deze rond mij.
Knuffelen in de zetel gaat ook niet, want ze heeft niet graag dat er aan haar "geprutst" aan haar lijf is.
Strelen idem ditto...
Een zoen is een vluchtige kus op de mond, niet intens en met gevoel.

Als ik deze vormen van intimiteit zou krijgen, zou ik (denk ik) niet zo veel aandacht & focus geven op het seksuele.
Op deze manier voel ik me ook verbonden en geliefd, maar daar mijn lange frustratie die opgebouwd is & zo hoog is, denk ik dat de seksuele focus een gevolg hiervan is.

Bij het nalezen van mijn berichten, lijkt het precies of ik haar hier wil afbreken, of negatief wil overbrengen, dit is zeker niet zo!!!!
Ik zie haar graag en zoek een oplossing op lange termijn.
Waarbij zowel mijn vriendin als ikzelf ons goed & comfortabel voelen.

Ik heb haar trouwens ook al een paar keer gezien deze week en geen discussies of spanningen ervaren van beiden.
We praten ook niet (of max 5min) over onze problemen.
Ik heb geen verwachtingen op dit moment, en zij voelt geen druk ook wrschlk.
Dat is al goed, maar geen oplossing op lange termijn.

Prettig weekend!!

Koffie

Ik had ook niet de indruk dat je haar in een kwaad daglicht wilde stellen.

Wat dat passievol, emotievol, echt in 'samenheid' knuffelen: in relaties was dit voor mij na verloop van tijd niet mogelijk. Er was altijd die erotische ondertoon, die niet hoeft te betekenen dat je op dat moment seks gaat hebben of zelfs die dag, maar het komt altijd weer terug. Het is nooit echt weg. Ik denk dat dat voor mij toch wel een wens was, dat er nooit meer van me verwacht werd dat ik seks zou  hebben, op een enkel keertje in speciale omstandigheden na waarbij vooral emotioneel contact voor mij cruciaal is en ook dat zou ik rustig achterwege kunnen laten. De seks dan, niet het contact. Op dit moment heb ik al meer dan 6 jaar geen relatie en seks en erotiek is wel het laatste wat ik mis.

Met mijn kinderen en zelfs in het samenzijn met huisdieren kon ik mezelf dan ook veel meer geven. Ik kreeg op den duur een soort afkeer tegen lichamelijkheid met een partner, terwijl ik wel heel lichamelijk (maar niet erotisch) ben ingesteld. Ik begrijp overigens de verwarring die dan ontstaat als je wel seksueel bent. Een man met wie ik een relatie had drong enorm aan, wilde perse met me tongzoenen, die bleef me ook maar uitleggen dat je zonder erotiek geen relatie kon hebben. Punt is dat dat voor mij prima kan.

Ik weet natuurlijk niet wat er in het hoofd van jouw vrouw omgaat en waarom zij ook niet (meer) wil knuffelen, maar voor mij was dit dus een enorm struikelblok, dat misschien herkenbaar is en vandaar dat ik het vertel. Hoe je daar dan uit komt weet ik niet, mijn relaties zijn om diverse redenen stukgelopen. Misschien reageert er eens iemand die wel een een gemengde relatie zit die wel werkt. dat schijnt namelijk te kunnen... Niet ieder stel kan de verschillen overbruggen, vaak speelt daar neem ik aan ook meer in mee dan verschil in seksualiteitsbeleving, maar het komt dus wel voor.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Diberti

Leuk, een vlot antwoord waarin ik zoveel kan herkennen.

"in relaties was dit voor mij na verloop niet mogelijk"
Dit heeft mijn vriendin ook (ongeveer) uitgesproken tegen mij... Dat ze in het begin geen problemen heeft omdat de relatie nog niet zo serieus was.
En dat vanaf het moment het een langdurige relatie (waarmee ik bedoel dat je levenspartners kan worden) er een muur rond haar komt die haar afblokt om spontaan, met liefde, intens seks te hebben.

"de erotische ondertoon"
Bedoel je hiermee dat je toenmalige partner altijd via de ondertoon op seks wou aansturen op moment van knuffel, ...?  Of had je dat gevoel dat hij aanstuurde op seks terwijl het niet (altijd) de bedoeling was?
Mijn vriendin ervaart het ook zo ongeveer denk ik (al eens over gesproken met haar).  En kan ik begrijpen van haar alhoewel het niet altijd zo is/was en hierdoor ook dat contact probeert te vermijden.  Want hier merk ik wel, tot op zekere hoogte, een tegemoetkoming van haar maar meestal zonder de warmte die ik zoek of nodig heb in mijn relatie.

"de kinderen"
Hier kan ik ook ons in herkenning.  Ik kan soms zeggen tegen haar dat ik jaloers ben hoe ze ons zoontje spontaan kan een zoen geven, een warme knuffel, tegen hem kan aanliggen in de zetel.  En als ik het zeg, is het ook gemeend en voel ik hartspijn en jaloezie.  "Waarom niet met mij?"

Hopelijk omdat we nog niet echt weten wat de oorzaak is?
Is ze nu echt aseksueel?  Of heb ik het verkeerd?
Stuur ik de verkeerde signalen?  Interpreteert ze het verkeerd?

Ook had ik vroeger niet zo'n focus op de seks.  Mijn ex-vriendin had hier meer nood aan en sprak me er ook eens over aan.
Daar had ik wel de warme knuffel, ... En mss die focus dan ook gekomen door het gemis en de opgebouwde frustratie met het negatieve zelfbeeld dat ik nu heb?!

En hoe we er uit komen ... Geen idee!
Maar nu moeten we beiden alles bij de therapeut, die kan bijsturen waar nodig, op tafel leggen.
Met veel begrip voor elkaars gevoelens.

En moet ik nu maar stoppen met piekeren, oorzaken zoeken en in mijn bed kruipen.

Slaapwel


Koffie

Ik heb een partner gehad bij wie alle aanrakingen inderdaad erotisch geladen waren. Gewoon een liefdevolle knuffel moest altijd uitmonden in iets waar bv. mijn billen in betrokken moesten worden. Elkaar aankijken moest een verliefde blik zijn. Altijd. Het was ook wel een heel aparte man moet ik zeggen, er speelde veel meer mee, van mijn kant maar zeker ook van zijn kant. Ik had altijd het gevoel dat er verwachtingen waren waaraan ik niet kon voldoen, ook niet als ik wel seks had, want dat was dan natuurlijk niet goed genoeg.

Maar dat was extreem. Wat ik meer bedoelde is dat ik het gewoon in het algemeen heel moeilijk vond dat je in een relatie altijd dat erotische stuk hebt. Ook als een aanraking gewoon liefdevol is en niet op dat moment gericht op seks, is er ergens altijd erotiek die op de loer ligt. Het maakt voor seksuelen onderdeel uit van een relatie, van het leven. Je kunt het niet uitvlakken, dus het is nooit weg. Als een relatie gefrustreerd raakt en op op dat stuk inderdaad een focus is komen te liggen, wordt iedere aanraking min of meer verdacht. Voor mij kon op den duur lichamelijk contact alleen nog als ik er 100% zeker van kon zijn dat erotiek niet, nooit, op wat voor manier dan ook, een rol zou spelen. Zoals met kinderen, met dieren. Het werd zo gevoelig dat je het een soort allergie zou kunnen noemen. Ik ben er gewoon bang voor geworden, de spontaniteit verdween. Dat ik niet aan verwachtingen die er waren kan voldoen heeft natuurlijk mijn zelfbeeld ook beinvloed.

Ook na mijn relaties heb ik jaren gedacht dat ik echt nooit, maar dan ook nooit, meer een relatie zou willen om dat maar niet meer tegen te hoeven komen. In die tijd heb ik Aven ook gevonden. Die allergie is op zich nu minder, maar er is, mocht er ooit nog iemand in mijn leven komen, natuurlijk wel wat te bespreken. Ik denk nog steeds dat ik maar beter relaties uit de weg kan gaan.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Dutchamoeba

Diberti, ik vind het goed dat je je vriendin deze site laat lezen. Zo kan ze zelf kijken of ze zich in ons/onze verhalen herkent. Van 'beschuldigen' is geen sprake; je kan mensen nou eenmaal niet 'beschuldigen' van het al dan niet hebben van een bepaalde seksuele geaardheid...

Het is ook goed om de therapeut van deze site op de hoogte te stellen. Gezien het feit dat veel deskundigen niets of zeer weinig weten over aseksualiteit, is het zeker een goed idee om deze site aan de therapeut in kwestie voor te leggen. Het is geen kwestie van aan de kunde van de therapeut twijfelen; het is een kwestie van de therapeut te helpen door het bieden van extra informatie.

Ik hoop dat jullie er samen uitkomen!

Diberti

Onrust.
Ik lig al dik uur in mijn bed om eens lekker te slapen en uitgerust op te staan.
Toch lukt het me niet.  Ons probleem blijft door mijn hoofd spoken en hoop dat we de échte oorzaak snel kunnen vinden.
Nog steeds weet ik niet of mijn vriendin aseksueel is of er een ander probleem is.
Jullie horen mijn verhaal, maar mijn vriendin zal ook haar eigen verhaal hebben.
(want wat Koffie zegt dat het steeds seksueel beladen was, is mss ook op mij van toepassing, seksueel geladen omdat je bepaalde verwachtingen hebt en frustratie, nochtans weet ik dat ik vroeger niet zo'n focus op het seksuele had maar dat is mss gekomen door het gebrek aan intimiteit, knuffel, zoen, aanraking ...)...

Ik hoop & hunker met mijn hart dat we de oorzaak vinden.
We hebben dan nog geen oplossing maar wel de oorzaak waaraan we kunnen werken en waar we (hopelijk) open kunnen over praten.

Ik zou het moeilijk hebben te aanvaarden dat de relatie kapot gaat door niet te kunnen praten....

Ik ben op zoek naar rust, genegenheid, geborgenheid voor ons beiden.

Moest even uit het diepste van mijn hart!

Ik hou jullie op de hoogte!
Morgen en donderdag een date met haar.  Ik wil het zo aangenaam mogelijk maken voor ons beiden, geen verwachtingen, niks. 
Enkel praten over ons gezin, over onze dag, ... Zonder dubbele ondertoon

Vrijdag naar de relatietherapeut waar ik hopelijk al een beetje op mijn vragen een antwoord zal krijgen.

Ik hou jullie op de hoogte!
Bedankt voor alles, ik heb er écht héél veel aan!

Slaapwel

Koffie

Hebben jullie nog kunnen praten met elkaar? Heeft ze gelezen over aseksualiteit?
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Diberti

Hey Koffie,

Ja, we hebben nog gepraat over dit taboe onderwerp in onze relatie.
Ook over aseksualiteit en deze site.

Mijn vriendin herkent zich in vele verhalen maar toch zegt ze niet aseksueel te zijn.
Ik kan dit niet in haar plaats beslissen en wil haar hier in geloven.

Toch heb ik nog eens over de verschillende types aseksuelen en de link doorgegeven met wat meer uitleg.

Volgens mij heeft mijn vriendin wel degelijk een libido maar kan ze dit niet delen met haar levenspartner.

Anyway, het "gesprek" is opgestart maar lang nog niet voorbij.

Hou jullie hier op de hoogte!

Groetjes!
Karel