.

[AniMeshorer]

Ik ben zowel in Ierland (waar ik 3 jaar gewoond heb) als in België naar auti-meetings geweest, en het gevoel van "elk z'n eigen groepje" heb ik alleszins nooit ervaren. Cruciaal is wel dat er een centraal thema is en de begeleiding of organisatie (meestal iemand van de autismevereniging) zich daar ook aan houdt. Als je met z'n allen gaat bowlen maar de helft van de groep staat aan de bar ver weg van de bowlingbaan, komt het niet goed. Niet dat iedereen hoeft te spelen, maar de groep moet wel een beetje aan elkaar hangen. Na de activiteit is er altijd sowieso nog tijd om bepaalde mede-bezoekers persoonlijk aan te spreken, maar de groepsactiviteit is de lijm die de groep bijeen helpt plakken en waardoor je met iedereen wat aan de praat geraakt. Niet iedereen is even spraakvaardig, maar vaak zie je zelfs de meer verlegen mensen openbloeien naar het eind van de meeting toe, eens het ijs meer en meer breekt.

Ik denk dat het ook goed is als men in kleinere groepjes bijeenkomt. De grootste meet die ik deed was een 20-tal mensen en dat liep vrij stroef. Met 5 tot 10 mensen echter heb ik nooit het gevoel gehad dat de groep onsamenhangend was.

Zoals Koffie echter zegt: autisten verschillen onderling even veel van elkaar als de niet-autisten onderling van elkaar verschillen. Iedereen is uniek op heel eigen manier, en dat geldt voor autisten evenzeer als voor mensen zonder autisme.

[Briggy]

Jammer dat ze van het forum verdwenen is.. 

[Koffie]

Ja, dat is jammer, maar dat gebeurt soms nu eenmaal. Als mensen maar weten dat ze altijd weer welkom zijn als ze later terug willen komen.

[Koffie]

Ja, soms is autisme goed kut. Overzag je dingen niet? Of was je om een andere reden even de kluts kwijt?
Fijn dat je er nog bent in ieder geval!

[Koffie]

Wat dat betreft is Internet best lastig inderdaad. Misschien stelt het je een beetje gerust als ik je zeg dat ik me uit jouw posts niet iets herinner waarvan ik dacht: Goh, zou je dat wel op een forum zetten? Het is misschien vooral voor jezelf een kwetsbaar gevoel.

[Koffie]

Gelukkig kunnen schildpadjes altijd in hun schild terugkruipen.

[Edewecht]

Welkom (terug) schildpad. Wees lief voor jezelf.  

Het ligt absoluut niet aan dit forum, hier is het prettig.

Fijn om te horen.

[AceVentura]

Welkom terug dan 

Schildpadden zijn lange tijd mijn favoriete dieren geweest, leuk dat we er nu eentje op het forum hebben 

[Uffie]

Welkom terug schildpad. Neem je tijd, en veel succes met het zoeken naar je balans. 

[Edewecht]

Ja, ik kruip steeds weer terug in mijn schild en kijk dan weer even in de wereld. Zo gaat dat. Ik zoek nog altijd naar balans.

Hoi Schildpad, ik noem mezelf niet autistisch, maar ook ik ken perioden dat ik me meer in m'n wereldje terugtrek, afgewisseld met perioden dat ik uitbundiger ben en kontakt zoek met mensen. Volgens mij is dat natuurlijk.
Bovendien: iedereen heeft een veilige basis, een veilig 'home' nodig om de wereld in te kunnen kijken en er aktief te zijn.
Mild zijn voor jezelf, daar begint het. 

[Koffie]

Ik herken best het een en ander in je verhaal schildpad. Ook wat betreft het dragen van bepaalde kleding (of juist niet willen dragen). Alleen liet mijn moeder me daar wel vrij in. Net zo goed als dat ik mijn dochter, die van heel kleins af aan juist wel graag meisjesachtig gekleed wil zijn en die veel bezig is met kleding en make-up, daarin weer haar weg laat aan.
Overigens vind ik een jurk dragen niet vervelend. Ik draag soms met plezier een jurk of rok, maar ik kon er al jong niet tegen dat je dan op een bepaalde manier gezien wordt en dat dat een seksuele lading krijgt. Ik vind dat niet slecht, maar ik kan me daar helemaal niet mee identificeren en voelde me dan zo vreemd in een jurk. Vanaf mijn puberteit droeg ik ze dan ook weinig meer.

Ja, sommigen weten gelukkig al vroeg van zichzelf dat ze aseksueel zijn. Ik kwam daar ook na mijn 40e pas achter en ik ben ook na mijn 40e pas met autisme gediagnosticeerd. Ik ging na deze 'ontdekkingen' mijn leven a.h.w. opnieuw beleven en nee, dat was geen makkie. Ik wil daar op fora liever niet al te veel ver kwijt.

Maar uiteindelijk draagt het wel allemaal bij aan dichter bij jezelf komen, van jezelf leren houden, mild zijn voor jezelf. Je vriend heeft wat dat betreft gelijk en je bent daar nooit te oud voor. Groeien doet nu eenmaal vaak ook zeer, daar ontkomt geen mens aan. En daar hoort je schildpaddenneus af en toe stoten ook bij vrees ik.