A-romantisch ook welkom?

[Stravagante]

*ongemakkelijk hallo*
Ik snap dat a-romantisch iets héél anders is dan aseksualiteit, maar daar bestaat kennelijk geen dedicated Nederlands forum voor en ik wist verder ook niet waar ik hiermee heen moest. 

Laat mij beginnen met het zeggen dat ik een 20-jarige jongen ben uit het Noorden des lands en dat ik aseksuelen heel goed begrijp, maar dat ik mezelf hier niet toe reken. Ik heb een verlaagd libido, of seksdrive, of hoe het ook moge heten. Dat wil zeggen, ik voel me nog wel seksueel aangetrokken tot het andere geslacht, maar nooit in zo verre dat ik er ook echt iets mee wil doen. (De term is 'Grey-A' als ik het goed begrepen heb)
Waar ik vrijwel zeker weet dat ik "anders" ben is in het onderliggende romantische gedeelte van intimiteit en relaties.
Begin volgende maand is mijn 21ste verjaardag en in al die tijd ben ik nooit verliefd geweest. Als kind denk je dan: "natuurlijk niet, meisjes zijn stom!" Maar na de pubertijd en iedereen die zich er mee bezig gaat houden en relaties krijgen had ik inmiddels wel door dat meisjes helemaal niet stom zijn , maar ik dacht nog steeds: "Waarom in vredesnaam?"
Ik heb het nooit begrepen, de vraag die ik me steeds stel is: "Wat heb ik aan een intieme relatie?" "Wat doet seks voor mij? Waarom heb ik het nodig? Waarom zou ik er tijd en energie in steken?" Ik heb helemaal geen behoefte aan iemand om mijn "leven mee te delen".

Ik ben hier niet mee naar buiten getreden naar mijn ouders en vrienden toe. Ik kom uit een nogal gereformeerde familie die het heel moeilijk zouden accepteren. Naarmate ik ouder word, baren zij zich steeds meer zorgen over mijn liefdesleven. (Mijn moeder heeft meerdere malen het water getest door te benadrukken dat het écht geen probleem zou zijn als ik homoseksueel was.)
Daarnaast denk ik ergens ook nog dat ik misschien wel overdrijf en gewoon nog niemand ben tegen gekomen waar "een vonk kan overslaan".

Meerdere malen heb ik me afgevraagd hoe verliefd zijn nou eigenlijk voelt, en de antwoorden die ik telkens weer vind zijn van die vage, kleffe, zweverige roze wolk gedachtes van:"Je voelt je eindelijk als een geheel" "Je kan nergens ander meer aan denken dan aan hem/haar." "Je in de winkels afvragen of hij/zij dit niet leuk zou vinden". Dat soort dingen kan mij echt niks bij voorstellen, dus vandaar de conclusie a-romantisch.

De definitie voor a-romantisch is "Het niet voelen van de instinctieve drang om een intieme relatie aan te gaan". En die voel ik dan ook niet. Daarnaast is het voor mij ook vrij moeilijk om ergens echt geïnteresseerd in te raken. Nergens echt passie voor hebben, geen doel, geen toekomstdromen, geen ambities, het maakt mijn bestaan nogal hol. En dat probeer ik dan op te vullen met boeken, films en series. Daar verplaats je je in een personage die wel een doel voor ogen heeft. Hetzelfde met videogames, daar heb je duidelijke richtlijnen die je wel een doel geven.
Klinkt vrij eenzaam dat klopt, maar dat is het ook wel. Er is immers niemand die mij echt begrijpt.

Dussss... Dat moest ik kwijt. Ik hoop dat het hier mag. Bedankt voor het lezen en misschien hang ik hier nog wel wat rond in de hoop dat iemand hier voorbij googled en ik toch een lotgenoot kan vinden.

-Strava

[hobbitscones]

Van mij mogen aromantische mensen hier ook komen, maar ik ben dan ook geen admin.    En als je denkt gray-A te zijn, pas je hier toch sowieso wel?

Mijn beste vriendin heeft er ook wat 'struggles' mee. Zij is aromantisch (wilt dit absoluut niet zijn ook), maar iedereen maakt je altijd wijs dat liefde alles is. Nou, dat vind ik niet, en ik ben gewoon heteroromantisch. Ik vind het jammer dat de media dit men ook wijs probeert te maken, want mensen die aseksueel of aromantisch is (gezien seks en liefde de media samenvat) kunnen het hier niet helemaal mee eens zijn (maar ik spreek voornamelijk voor mezelf nu, en mijn beste vriendin zou het er ook mee eens zijn).

In elk geval... welkom!
Het zou me niet veel verbazen als er lotgenoten hier zijn.

[AceVentura]

Hoi Stravagante, uiteraard ben je hier welkom,  ?
Ik ben zelf aromantisch aseksueel en herken me dan ook wel in delen van je verhaal. Bedankt voor je openhartige introductie en doe gezellig mee zou ik zeggen 

[Koffie]

Welkom. Jawel, je bent hier welkom hoor! Je bent hier ook niet de enige aromanticus, dat  heb je inmiddels kunnen lezen. De nadruk op het forum ligt wel wat meer op het niet hebben van de behoefte aan een seksuele relatie en lang niet iedereen hier is aromantisch, maar ik denk dat er als ik je verhaal lees, veel raakvlakken zijn. Je verhaal past qua seksualiteit volgens mij trouwens ook wel in wat je hier op het forum vaak tegenkomt.

Het doelloze, lege gevoel, is dat iets wat je altijd hebt gehad? Het klinkt mij depressief in de oren, maar ik heb geen idee of je dat bent.

[Stravagante]

Bedankt voor de reacties, allemaal.

Het doelloze, lege gevoel, is dat iets wat je altijd hebt gehad? Het klinkt mij depressief in de oren, maar ik heb geen idee of je dat bent.

Depressief ben ik denk ik niet. Wat ik me daarvan voorstel is nergens zin in hebben tot je er niet meer fatsoenlijk van kunt functioneren. Dat heb ik absoluut niet, ik beschik over een enorm verantwoordelijkheidsgevoel tegenover anderen. Dus stage, werk en vereniging gaan altijd voor hoe ik me ook voel. Gek genoeg niet tegenover mezelf, want dan zie ik niet meer waar ik het voor doe. "Voor jezelf" is veel te vaag als reden voor mij. Dus dan denk ik:"Waarom zou ik?"
Dat is ook de reden dat ik een tijdje heb gedacht Bordeline te hebben, omdat niks me kon schelen. Maar dat gaat mij toch wel wat te ver geloof ik.

[Dwaze Sterveling]

Welkom Stravagante.

Volgens mij ben je op het juiste forum hoor, als ik zo de andere verhalen lees. En zelf beschouw ik mij tot zover ook een aromantische aseksueel. Als je gelukkig kunt zijn door alle andere aspecten van het leven te omarmen, dan is het toch prima?

Ik ken jouw precieze situatie niet, maar jouw verhaal lijkt vrijwel hetzelfde als dat van mij. Dus ik denk dat ik je goed kan begrijpen.

En wie weet? Ik ben af en toe ook eens verrast door gevoelens die ik nooit dacht te hebben, hoe kort deze dan ook duurden. En dat gebeurde ook pas na mijn 25ste.

Er zijn hier heel veel begripvolle mensen (ik post niet veel, maar lees wel een hoop). En allemaal komen zij op mij even aardig over. Ik vermoed dat je hier prima op je plek bent. 

[Edewecht]

Hoi Stravagante (of: "Moi!") 
Je bent hier hartstikke welkom, aromantisch of niet. Ik heb verder niet veel toe te voegen aan wat de andere leden je al geantwoord hebben.

Alleen dit:
In de maatschappij bestaat een bepaald beeld van een 'geslaagd' en/of 'gezond' mens.
Dat beeld is: heteroseksueel, seksueel en anderszins aktief, vrolijk, evenwichtig, relatie, kindertjes, ambitie, gepassioneerd, vul maar in.
Voldoe je niet aan dat beeld, dan 'is er iets met je aan de hand.'

Het is lastig om niet in de valkuil te trappen van aan dit beeld te willen voldoen. Op het gevaar af dat het allemaal wat makkelijk klinkt, zeg ik het toch: volg je eigen spoor. Iedereen heeft kwaliteiten (en dan bedoel ik èchte!). Jij ook. Ik ook. Ook al komen die niet overeen met het ideaalbeeld wat de maatschappij heeft.
Ik zeg dit omdat ik zelf te lang aan mezelf heb lopen werken omdat ik dacht dat ik 'nog niet goed' was. Inmiddels denk ik: 'me rug op!'
Veel geluk, en veel plezier op dit forum! 

[Heuveltje]

Welkom 

[Dutchamoeba]

Welkom hier!

[Koffie]

Depressiviteit heb je natuurlijk ook in gradaties, maar het nergens een doel in hebben en leegte ervaren kwam op mij zo over. Niet iedereen die depressief is ligt bij wijze van spreken hele dagen in bed, mensen functioneren daarmee ook. Het staat ook niet je verantwoordelijkheidsgevoel perse in de weg hoor.

Waarmee ik niet wil zeggen dat je depressief bent en ik wens het ja natuurlijk al helemaal niet toe!

[Stravagante]

Wil je iets vertellen over je afbeelding?

Ik gebruik dit plaatje al een tijdje als omslag foto voor Facebook. Het werkt misschien niet echt als avatar, maar de gedachte erachter spreekt mij heel erg aan.
Wat je ziet is een persoon die, met de schaar nog in zijn hand, het rode koord aan zijn andere hand heeft doorgeknipt. Dit verwijst naar een Aziatische folklore genaamd de "red string of fate". Die vertelt over dat iedereen een onzichtbaar, rood koord heeft dat je verbind met je 'zielsverwant'. Men zegt dat dit koord onmogelijk te breken is, maar omdat ik a-romantisch ben, heb ik dit toch gedaan.
Het is een enigszins obscure manier om mijn seksualiteit naar buiten te brengen. In al die tijd dat het op Facebook heeft gestaan, voor iedereen om te zien, heeft nog niemand er vragen over gesteld of het idee erachter doorzien.
Ik vind het een fijn idee dat het er is en als ik uiteindelijk naar buiten treed kan ik zeggen: "Kijk, ik wist het al veel langer en jullie hadden het kunnen weten."

[Wayfarer]

Beetje late reactie misschien (ben niet zo vaak op dit forum aanwezig, zit meestal op de internationale) maar wilde even bijdragen dat ik ook een aromantisch aseksueel persoon uit Groningen ben, en dat ik hoop dat je je hier wel een beetje op je plek kan voelen

Het jezelf verliezen in boeken en series herken ik me ook wel heel erg in, alleen doe ik het niet tegen leegte, maar als ontsnapping van drukte en chaos.
Hoe dan ook, welkom

ps: de symboliek achter je afbeelding vind ik echt mooi gevondenß