Oriëntatie fluid / hormonen

[Alwynn]

x

[hobbitscones]

Moet zeggen dat hormonen de gekste dingen met ons kunnen doen tijdens het menstruatiecyclus. Mijn libido gaat bijvoorbeeld enorm hoog, terwijl het de meest onlogische moment is voor een vrouw! En ja, ik wil er zelf toch niks mee doen.

Als ik het zo lees dacht ik eerst "panromantisch homoseksueel" (en het feit dat bi en pan mensen altijd een voorkeur kunnen hebben naar een geslacht), maar je bent dus niet altijd geïnteresseerd lees ik zo.  Ik kan me voorstellen dat dit lastig zou kunnen zijn met relaties. Stel je gaat een relatie aan met een man, dan zou het wel vreemd zijn tijdens die periode dat je naar een vrouw 'smacht'. Misschien iets om naar te kijken wanneer je een serieuze relatie te pakken hebt? Misschien dat het verandert tegen de tijd dat er van 'houden van' gesproken kan worden. Nou is dat natuurlijk wel een riskante zet bedenk ik me zo... misschien moet iemand antwoorden met relatie ervaring hierop, in plaats van ik.

Hoewel ik geen oplossing weet, misschien kan je wel informeren bij de huisarts over de pil. Ik slikte sinds vroeger leeftijd al de pil en zou het verschil niet eens weten. Het zou wel kunnen helpen met de pre-menstruale klachten. Als je niet zeker weet of je elke dag aan de pil kan denken, raad ik de prikpil aan. Ik hoor zelden iemand over de prikpil, dus ik benoem het wel als een mogelijkheid. Dan hoef je er slechts eens in de tien week aan de denken.

[Alwynn]

Haha ja, mijn libido gaat tijdens de pre-menstruale week ook ineens heel erg omhoog. Maar dan is het nergens op gericht en als ik mezelf dwing te fantaseren over het naakte lichaam van een vrouw of een man voel ik weerstand en vind ik dat echt niet leuk.
Dit gevoel wat ik in het topic beschrijf kwam nu vlak na mijn ongesteldheid (maar soms is het ook juist halverwege de cyclus) waarbij mijn libido alweer flink gekelderd was (terwijl dit juist de meest vruchtbare week moet zijn dacht ik). Dan lijkt er wel een soort gerichtheid te zijn (meisjes knuffelen / huilend aan vastklampen op de bank terwijl ik ijs naar binnen werk) maar is er nauwelijks libido meer. Knuffelen is ook nog geen seksueel verlangen. En het is er ook niet iedere maand en dus maar een kort moment, eigenlijk steeds maar 1 dag ofzo met een hoogtepunt van een paar uur en daarna is het weer helemaal weg. Dus voor een normale relatie met een vrouw lijkt het mij ook iets te instabiel en infrequent.

Waarschijnlijk moet ik binnenkort toch weer naar de huisarts, dus misschien dat ik hem eens informeer naar de pil.

[Melissa]

Hoi Alwynn,
Ik vind je verhaal erg herkenbaar. Ik heb zelf echt jarenlang getwijfeld over hoe ik mijn geaardheid zou moeten benoemen. Ik weet nu wel vrij zeker dat ik aseksueel (of demiseksueel) ben, maar voor de rest vind het lastig te zeggen. Daarom heb ik mezelf ook maar geïdentificeerd als panromantisch, dat sluit ik in ieder geval niets uit. Aan de andere kant begin ik die hokjes en verschillende termen ook wel een beetje zat te worden en wil ik er af en toe gewoon niets meer mee te maken hebben. Dat is denk ik ook de reden dat ik zelf nooit officieel uit de kast ben gekomen. Ben altijd bang dat mijn gevoelens op den duur weer veranderen en dat ik heen en weer blijf lopen tussen al die hokjes en er telkens opnieuw voor uit moet komen. 
Of dit iets te maken heeft met hormonen, weet ik niet. Ik heb zelf nog nooit ontdekt dat er een soort van maandelijks patroon is met betrekking tot deze gevoelens, maar het is wel interessant om eens in de gaten te houden!

[Alwynn]

Ja, herkenbaar. Ik kan mijzelf ook gek maken met nadenken en piekeren. In mijn tienerjaren draaide ik de hele tijd cirkels rond en dacht ik afwisselend dat ik hetero, bi of lesbisch was. Of een man gevangen in een vrouwenlichaam en dat ik daardoor geen normale aantrekkingskracht kan ervaren. Ik was er trouwens nooit zeker genoeg van om anderen erover in te lichten, want het klopte voor mijn gevoel nooit helemaal. Toen wist ik nog niet dat aseksualiteit bestond.
Ik heb het nog eens goed in de gaten gehouden en het verschuift bij mij echt door de maand heen. Ik heb momenten waarop ik naar het vrouwelijke trek, maar ook momenten waarop ik meer naar het mannelijke trek. Dit is ook allemaal in mijn hoofd trouwens: het is meer hoe comfortabel ik mij voel als ik terugdenk aan bepaalde mannelijke en vrouwelijke "crushes / interessante personen" uit het verleden. Niet een gevoel voor daadwerkelijke mensen om mij heen. Het zou dus ook zo kunnen zijn dat het meer om het abstracte idee/gevoel gaat van het vrouwelijke en mannelijke en dat het niets te maken heeft met mijn romantische oriëntatie.
Overigens ben ik het wel vaker tegengekomen dat bij bi's de voorkeur voor een een bepaald gender kan verschuiven door periodes heen, maar nooit zo per maand zoals ik blijkbaar heb. Ik ben ook hypergevoelig voor alles wat er in mijn lijf gebeurt. Soms denk ik ook wel dat het eenvoudiger is als je een sterke gender voorkeur hebt, alsof het dan allemaal overzichtelijker is. Ik heb geen idee of ik ooit een relatie wil, en zo ja, of dat dan met een vrouw of een man is. Ik heb nog nooit een relatie gehad, dus demiseksueel kan ik ook niet uitsluiten inderdaad. Maakt het leven ook wel weer interessant.