.

[BiZONder]

 

[Alwynn]

Ik denk wel dat er een verschil in zit!
Van wat ik hoor, is het bij seksuelen een vriendschappelijke/romantische/fysieke/seksuele aantrekkingskracht en al die aspecten door elkaar heen tot 1 gevoel.

Toen ik jonger was vroeg ik aan iemand "wat is nu het precieze verschil tussen verliefdheid en vriendschap?" en als antwoord kreeg ik "het kan op elkaar lijken omdat je bij allebei een vriendschap voelt maar met diegene op wie je verliefd bent wil je zoenen en andere fysieke handelingen mee uitvoeren". Dus toen ging ik mijn verliefdheden afmeten aan de graadmeter of ik met ze wilde zoenen. Maar dat wilde ik niet, dus twijfelde ik of de verliefdheden wel echt waren.

Ik heb wel eens met iemand over aseksualiteit gesproken en die was ook stomverbaasd dat aseksuelen wel verliefd kunnen worden "maar wat voel je dan? wat wil je dan doen met je partner?"
Wat ik voel is een soort "zachte plek" voor iemand. Ook als diegene eigenschappen heeft waar ik mij normaal gesproken aan erger, kan ik die juist waarderen. Ik ben wel eens op een heel slordig iemand verliefd geweest (terwijl ik zelf juist heel georganiseerd ben) normaal zou ik mij daaraan storen maar bij die persoon dan niet. En ik vind het vaak prettig om met diegene te knuffelen (terwijl ik in het algemeen niet zo'n knuffelmens ben). De daadwerkelijke neiging om die persoon te daten en een relatie aan te gaan is er dan niet altijd bij mij.

Of het echt "een doel" moet hebben weet ik niet. Niet alle stelletjes willen uiteindelijk kinderen en bij homoseksuele stellen gaat dit sowieso wat anders.
Aan de andere kant zou er vast wel iets evolutionairs achter zitten, maar misschien kan iemand die verstand heeft van biologie hier een beter antwoord op geven.

[Koffie]

Ik weet natuurlijk niet hoe het is om als seksueel verliefd te zijn, maar ik kan wel enorm verliefd zijn als aseksueel. Ik voel me dan ook lichamelijk aangetrokken, alleen niet of nauwelijks seksueel. Ik vind tongzoenen heel naar dus dat wil ik niet en de broeken mogen sowieso aan blijven van mij. Ik wil wel verschrikkelijk graag intiem knuffelen, dicht bij iemand zijn. In gewone vriendschappen heb ik dat niet. Het gevoel is gewoon anders. Als ik verliefd ben heb ik ook de behoefte om veel persoonlijke dingen te delen, heftiger dan ik in vriendschappen doe, hoewel dat daar natuurlijk wel een rol speelt.
Als ik verliefd ben heb ik het gevoel dat ik emotioneel heel warm voor iemand word en alsof ik heel zacht word en smelt.

Dus volgens mij word ik 'gewoon' verliefd, net als seksuelen (op iemands persoonlijkheid, hoewel uiterlijk waarschijnlijk ook wel meespeelt) maar zonder de behoefte om daar seksueel iets mee te doen. Of maar heel af en toe.

Wat ik wel hoor van seksuelen om me heen is dat ze seksuele aantrekking soms verwarren met verliefdheid. Ik voel me alleen intiem-knuffelaangetrokken als ik een liefdesrelatie wil zijn, of ben met iemand. Nooit zomaar bij een man die ik gewoon wel aardig vind of knap. Voor mij is het dus abacadabra waar dat over gaat, puur lichamelijk aangetrokken zijn.

[Briggy]

Ik wil wel verschrikkelijk graag intiem knuffelen, dicht bij iemand zijn. In gewone vriendschappen heb ik dat niet. Het gevoel is gewoon anders. Als ik verliefd ben heb ik ook de behoefte om veel persoonlijke dingen te delen, heftiger dan ik in vriendschappen doe, hoewel dat daar natuurlijk wel een rol speelt.
Als ik verliefd ben heb ik het gevoel dat ik emotioneel heel warm voor iemand word en alsof ik heel zacht word en smelt.

Dus volgens mij word ik 'gewoon' verliefd, net als seksuelen (op iemands persoonlijkheid, hoewel uiterlijk waarschijnlijk ook wel meespeelt) maar zonder de behoefte om daar seksueel iets mee te doen.

Wat omschrijf je dat mooi!   

Ik herken mijzelf ook voor een groot gedeelte hierin. Als ik iemand leuk vind dan hou ik ervan om lekker knus samen op de bank te zitten/liggen tegen elkaar aan, in slaap vallen naast iemand of in die persoon zijn armen. Stevig vastpakken  . Nog even tegen elkaar aan liggen voordat we gaan slapen.
Met iemand waar ik van hou, deel ik inderdaad veel gemakkelijker dingen over mezelf dan met vriendinnen.

Bij iemand waar ik niet verliefd op ben, heb ik daar totaal geen behoefte aan.

[Briggy]

Uit de wiki: Een aromantisch persoon is iemand die geen of weinig romantische aantrekking tot anderen voelt. Waar romantische mensen een emotionele behoefte hebben aan een romantische relatie met een ander, voelen aromantische mensen vaak geen behoefte om een vriendschapsrelatie verder uit te bouwen. Het is nadrukkelijk niet zo dat aromantische personen geen emotionele/persoonlijke banden kunnen aangaan, zij hebben simpelweg geen instinctieve behoefte om deze banden uit te bouwen tot een romantische relatie. Zowel seksuelen als aseksuelen en iedereen daartussenin kunnen aromantisch zijn.

[AniMeshorer]

Ik zit een beetje in de tussenzone (demiseksueel met erotofobie) maar: ja, ik kan verliefd worden! En het verschil met vriendschap is heel erg groot. Het is me wel maar een keer of 4 in m'n leven overkomen dat het meer was dan een "crush", en 2x was het echt heel intens verliefd zijn.

Wat het verschil voor mij maakt tussen hechte vriendschap en liefde: voor een goeie vriend ga ik mijn gewoontes niet zomaar omgooien, terwijl ik dat voor diegene waar ik verliefd op ben wél bereid ben om compromissen te sluiten. Als Asperger is het doorgaans niet zo aangenaam aangeraakt te worden, en zoenen is al helemaal onaangenaam voor me, ik heb fysiek gezien ruimte rond me heen nodig ... behalve als ik echt verliefd ben, dan mag dat meisje zo dicht komen als ze zelf wil en vallen die grenzen grotendeels weg. Bij vriendschappen doe ik er ook wel veel voor om die vriend of vriendin blij te maken, te helpen, ... maar als ik verliefd ben, dan is dat meisje gelukkig zien echt een beetje de rode draad doorheen mijn leven. En heel erg belangrijk: ik ben een controlefreak en heb een zeker wantrouwen dat aangeboren is, maar ook dat en de grenzen van wie in mijn privé-omgeving mag komen vallen grotendeels weg als ik verliefd ben.

Ik weet niet hoe een seksueel iemand zonder erotofobie het ervaart, maar ik kan wel stellen: voor mij is seks geen noodzaak, echter moest mijn toekomstige vriendin het echt willen zou ik, eerder om haar te plezieren dan voor mezelf, ook op dat vlak mijn grenzen proberen verleggen (dit is als demiseksueel misschien wel een verschil als we gaan vergelijken met 100% aseksuele mensen ... seks is geen aantrekkingspool voor me maar ik sluit het evenmin uit zolang het binnen een hechte liefdesrelatie gebeurt)

Ik zag trouwens bij aseksuele mensen die ik ontmoette dat de verliefdheid heel heftig kan zijn, alleen ontbreekt de zin in geslachtsgemeenschap. Maar dat doet niets af van de intensiteit van hoe graag je bij iemand wil zijn.

[Koffie]

Het is leuk om te zien hoe iedereen verliefdheid anders ervaart en beschrijft.

[Koffie]

Ik vind het zowel fijn als niet fijn. Ik ben heel dromerig en het dromen vind ik prettig, maar ik kan doorgaans niets doen met mijn gevoelens en dat frustreert me dan. Nu ben ik ook niet snel verliefd, maar als ik het ben, kan het soms heel lang duren.

De heftigheid kan me soms behoorlijk dwars zitten, ik ben daar dan echt niet lekker van en het is stressvol. Kortom, tegenstrijdig allemaal.

[Tempesta]

De laatste keer had ik drie maanden lang dag en nacht een hartslag van rond de 190 per minuut. Ik viel op het laatst bijna flauw.

Ik heb dat een aantal jaar geleden een week lang gehad. Ik sliep slecht, at nauwelijks maar voelde me in de wolken, een bizarre combinatie. Doodvermoeiend, ik was blij toen het voorbij was. Knap dat je dat drie maanden hebt volgehouden!

[Dwaze Sterveling]

Ik heb hier gisteren nog over gesproken met een niet-aseksueel. En blijkbaar lijkt verliefdheid inderdaad te zijn dat je fysiek bij iemand anders wilt zijn (goed, dit euphemisme begrijpen we allemaal wel, toch? ). Kan ik dus zelf zeggen dat ik ooit verliefd ben geweest? Nee dus. Althans, niet volgens de beschrijving van één ander niet-aseksueel persoon, omdat seksueel contact blijkbaar essentieel is voor dat gevoel.

Wel kan ik me een hele sterke vriendschapswens voorstellen en misschien iets wat ik verwar met 'iemand leuk vinden'? Of is het gewoon de wens van een extra speciale vriendschap met iemand met dezelfde interesses en waar ik bewondering voor heb? Ik hoop eigenlijk toch een beetje van beide.

Ik probeer me voor te stellen hoe het zou moeten voelen. De vlinders in je buik (voel ik alleen als ik slecht gegeten heb of examen moet gaan doen ), een geobsedeerde gedachte om bij iemand te zijn (ik heb wel soms meegemaakt dat ik geobsedeerd was om zo ver mogelijk uit de buurt van iemand te zijn ), of andere gevoelens komen me niet geheel bekend voor.

Hoe dan ook; ik vind het interessant om te lezen hoe het voor anderen is. Sommige zeggen dat het het mooiste gevoel is wat je kan overkomen. En tja... ben ik heel raar als ik het ergens jammer vind dat ik dat dus nooit zo zou kunnen ervaren?

Maar hey, ik kan uitstekend genieten van een goede pizza. En misschien ervaar ik dat wel op een mooiere manier dan ieder ander?

[Dwaze Sterveling]

Ja, een nerveus gevoel en een gevoel wat overal zit, net als wanneer je goed ziek bent, dan voel je dat ook overal. Maar als je niet samen bent een heel sterk verlangen om samen te zijn wat zo sterk is dat je pijn hebt van verdriet. En als er iets minder leuks gebeurt, een kleine teleurstelling binnen die relatie (voor zover daar al sprake van is), doet verschrikkelijk veel pijn. Zo heb ik dat ervaren en ik wil het dus niet meer. Ik vind het heel vervelend en wil het niet meer.

Ehm, dat laatste klinkt inderdaad niet erg prettig. Ook herken ik het uit verhalen van anderen. Voor zover ik weet heb ik dat gelukkig nooit meegemaakt. Het lijkt me juist naar (en helemaal niet mooi). Maar misschien ben ik een beetje naïef.

Hoe dan ook, een goede vriendschap is iets moois. En misschien is het ergens wel een beetje een zegen als we de juiste vrienden kunnen kiezen op basis van karakter.

[Koffie]

Ik vind het ook niet prettig. Ik vind het erg heftig als het erg is. Als verliefdheid wordt beantwoord kan het wel fijn  zijn, maar ik ben nog nooit in een relatie geweest met iemand op wie ik ook echt heel erg verliefd was. Overigens voel ik me wel fysiek aangetrokken tot degene op wie ik verliefd ben, maar de vraag is in hoeverre ik daar zelf echt iets mee wil. Ik wil wel erg graag knuffelen, in ieder geval en dat wil ik in 'gewone' vriendschappen niet. Fysieke aantrekkingskracht zit hem voor mij vooral in de knuffelaantrekking.

[wintersleep]

Ik probeer me voor te stellen hoe het zou moeten voelen. De vlinders in je buik (voel ik alleen als ik slecht gegeten heb of examen moet gaan doen ), een geobsedeerde gedachte om bij iemand te zijn (ik heb wel soms meegemaakt dat ik geobsedeerd was om zo ver mogelijk uit de buurt van iemand te zijn ), of andere gevoelens komen me niet geheel bekend voor.

Ik denk dat ik dat 1x in m'n leven heb gehad, vlinders voor een persoon, maar dat is zo kort geweest en is zo lang geleden dat ik geen idee meer heb hoe dat was.. verder voel ik me wel aangetrokken tot jongens en meisjes, maar zonder dat gevoel. Wel heb ik behoefte om bij iemand te zijn en te knuffelen, maar daar houd het ook wel zo'n beetje mee op.

Ik denk dat je als aseksueel (maar ik weet nog mega weinig op dit vlak, dus neem me niet te serieus!) misschien wel echt verliefd kan worden, volgens mij hoeven daar heus geen seksuele verlangens aanvast te hangen

[MarkA]

De laatste keer had ik drie maanden lang dag en nacht een hartslag van rond de 190 per minuut. Ik viel op het laatst bijna flauw.

Ja vroeger had ik dat ook maar ik heb intussen (door schade en schande ) geleerd het wat in te dammen / te channelen. Zeker als de "target" de verliefdheid niet beantwoord kan ik het dan loslaten zodat ik er niet aan onderdoor ga. En als die persoon het wel beantwoordt en we zijn niet samen kan ik het ook wat inhouden zodat ik gewoon door kan gaan met m'n leven. En als we dan weer samen zijn kunnen alle remmen los

Ik denk overigens niet dat er echt een verschil is in verliefdheid tussen seksuelen en aseksuelen. Het hele verhaal van vlinders in je buik, iemand die altijd in je gedachten is (zo lastig concentreren op je werk ), waar je altijd bij wil zijn, die je altijd in je armen wil hebben, waar je geen afscheid van wil nemen en als je dat toch doet gelijk al mist... ja dat zal toch hetzelfde zijn. Het is denk ik alleen hoe je die verliefdheid uit wat verschillend is. Of zich dat beperkt tot verbale affectie, knuffelen/zoeken of echte seks dat maakt de verliefheid allemaal niet minder echt.

[Briggy]

De laatste keer had ik drie maanden lang dag en nacht een hartslag van rond de 190 per minuut. Ik viel op het laatst bijna flauw.

Ik denk overigens niet dat er echt een verschil is in verliefdheid tussen seksuelen en aseksuelen. Het hele verhaal van vlinders in je buik, iemand die altijd in je gedachten is (zo lastig concentreren op je werk ), waar je altijd bij wil zijn, die je altijd in je armen wil hebben, waar je geen afscheid van wil nemen en als je dat toch doet gelijk al mist... ja dat zal toch hetzelfde zijn. Het is denk ik alleen hoe je die verliefdheid uit wat verschillend is. Of zich dat beperkt tot verbale affectie, knuffelen/zoeken of echte seks dat maakt de verliefheid allemaal niet minder echt.

Tijdens mijn werk mag ik geen telefoon op zak hebben, en de meeste collega's vinden het not done om in de pauze op je mobiel te zitten. Maar ik kijk er echt naar uit om je na mijn dienst te appen  In het echt te kunnen vasthouden is nog beter natuurlijk