Ik vind het echt tegenvallen hoe vaak aseksualiteit in real life genoemd wordt.
Het is -volgens mij- ook een niet zo veelvoorkomend iets. Ik weet zelf zelfs nog niet eens of je het nu met of zonder verbindingsstreepje schrijft; aseksualiteit, a-seksualiteit. Misschien zit het tevens (nog) wel wat in het verdomhoekje der onuitgesproken taboes. Maar aan de andere kant; hoe vaak hoor je nu daadwerkelijk dat het gaat over homo-, bi- en/of heteroseksualiteit? Zeker als ik alleen met mannen op pad ben (voetbal, vrijgezellenfeest) dan zijn de grote seksuele verhalen niet van de lucht, maar anderszins hoor ik niet zoveel over seksualiteit. Mogelijk ook wel omdat ik me er (onbewust) wat van afsluit omdat het me weinig boeit.
Het is wel door erover te horen dat ik voor mezelf besefte dat ik (misschien wel) aseksueel ben. Een jaar of wat geleden, vertelde een vrouwelijke collega me eens dat een andere vrouwelijke collega gezegd had dat ze van zichzelf vermoede dat ze aseksueel was, ook omdat haar dates/scharrels steeds op niets uitliepen. Toen was ik nog in de veronderstelling dat aseksualiteit een haast afschuw van welke vorm van seks(ualiteit) dan ook was. En dat leek me in het geval van die collega wat stug; een prachtige jonge meid, die meer dan genoeg attentie kreeg van mannen op het werk, maar ook niets te klagen had als we buiten werktijd eens in de kroeg waren. Mede doordat ik de term toen hoorde en zelf al flinke tijd over mijn (gebrek aan) seksualiteit aan het twijfelen was, ging ik me er eens in verdiepen. Toen kwam ik pas tot de conclusie dat ook mensen die seksueel actief zijn, zeker nog wel aseksueel kunnen zijn. Dat het dus niet (per se) een afkeer van seks hoeft te zijn. Toen ook begon ik te denken dat ik misschien zelf wel aseksueel was. Toen heb ik het voor mezelf echter ook snel weer weggezet als 'Googleiaans hypochonder-gedrag'; want als ik op Google soms eens intoetst en op zoek waar ik zoal mee zit, 'last' van heb en tegenaan loop, dan ben ik minstens een bipolaire ADHD-autist met een stuk of zestien soorten kanker.
Na een tijdje echt ziek te zijn geweest (ziekenhuisopname en revalideren in een revalidatieoord), ben ik enkele maanden geleden toch eens mijn weggestopte vermoeden wat meer gaan onderzoeken en zo kwam ik o.a. bij dit forum terecht. Zo heb ik mezelf nu met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid gediagnosticeerd als aseksueel. (Nogsteeds twijfel ik wel of ik nou aseksueel ben of een hypochonder die meteen denkt te hebben wat anderen ook zeggen te hebben omdat onze symptonen zo overeen komen, maar dat even geheel terzijde.) Soms overweeg ik wel eens die nu oud-collega (ik werk niet meer waar zij nog wel werkt) een berichtje te sturen mede om het over aseksualiteit te hebben, maar dat durf ik toch niet zo goed. Want sinds we niet meer samen werken, hebben we eigenlijk amper nog contact, ze weet volgens mij niet eens dat ik via die andere collega weet van haar eigen vermoeden en aseksualiteit is nou ook niet een onderwerp waar je zo even een ballonnetje over oplaat.
Lang verhaal om '1 keer', maar wel een voor mij belangrijke keer, als antwoord op de topicvraag te geven.
