Afgewezen en het doet enorm zeer

[Acelien]

Ik ben romantisch geïnteresseerd in een jongen die niet asexueel is. Ik weet dat hij verliefd op me is en omdat hij ruimdenked is en mijn aseksualiteit respecteert had ik gehoopt dat hij misschien het geduld zou hebben een relatie met mij te proberen (ook omdat ik vermoed misschien demisexueel te zijn). Zaterdag heb ik er met hem over gepraat en hij was heel duidelijk: "dat gaat nooit werken, omdat ik die behoeftes wel sterk heb". Eigenlijk had ik dat wel verwacht en ik begrijp het ook. Het is zijn goed recht om daar niet aan te willen beginnen. Geen sex willen is oke, maar wel sex willen natuurlijk ook. Maar ik had geen idee dat het zo enorm pijn zou doen. Ik kan alleen maar huilen de laatste twee dagen. Ik heb nog nooit moeten dealen met heartbreak en ik heb geen idee wat ik er mee aan moet. Ik denk ook niet dat hij doorheeft dat dit voor mij zo'n serieus iets is.

Moet ik nog eens een gesprek proberen te openen en expliciet noemen dat ik misschien demisexueel ben (zo ver waren we niet gekomen)? Moet ik het maar vergeten? Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik oprecht van mijn aseksualiteit af wil

[hobbitscones]

Het enige waarvoor ik bang ben is dat je een relatie zou beginnen omdat je denkt demiseksueel te zijn. Als je dan eenmaal zoveel tijd verder bent en erachter komt dat je dit mogelijk niet bent, doet het alleen maar meer pijn weer uit elkaar te gaan, juist doordat je op een romantische manier close bent geweest. Dit is echter een assumptie van mij, want ik heb verder ook geen relatie ervaring. Ik weet alleen wel dat ik de angst heb dat dingen alleen maar erger zouden zijn als ik dieper in een relatie erachter zou komen dat het toch niet werkt.

Ik wens je echter wel sterkte toe, dit is natuurlijk niet fijn.  

[Dark_Lord_]

Allereerst veel sterkte toegewenst.

Ik kan me heel goed indenken hoe dit voelt, gezien de angst voor afwijzing bij mij ook heel erg speelt, waardoor ik relaties en dergelijke liever uit de weg ga dan het trotseer.
Aan de andere kant vind ik het wel goed dat je het hebt geprobeerd. Naar mijn idee is de duidelijke afwijzing die je nu meemaakte beter dan niks met je gevoelens gedaan hebben, en altijd maar blijven zitten met de twijfels van hoe het had kunnen wezen.

[Koffie]

Dat is naar! Ik kan me voorstellen dat dat zeer doet. Afgewezen worden kan sowieso zeer doen, maar dit is ook niet een reden die over gaat. Het kan dus vaker voorkomen en dat maakt het nog moeilijker.

Ik heb er ook niet ervaring mee zoals jij nu hebt, mijn aseksualiteit of in elk geval het verschil in beleving was altijd wel een punt in relaties en ook een breekpunt. Dus je angst voor afwijzing daarop herken ik goed.

Liefdesverdriet is echt iets dat je moet 'uitzieken' is mijn ervaring. Ik heb niet echt tips, in elk geval geen instantoplossingen... Ik hoop dat je mensen om je heen hebt waar je je hart bij kunt luchten. Uithuilen, afleiding proberen te zoeken (maar dat is heel moeilijk, zeker in het begin).

[Tempesta]

Hier is een dikke voor je.

Ik ben het eens met wat Hobbitscones zei: toch aan de relatie beginnen omdat je denkt dat je misschien... dat gaat gewoon niet werken. Hoe dieper je in een relatie zit, hoe groter de pijn als die wordt verbroken. Neemt niet weg dat het als een ongelooflijke afwijzing voelt en dat doet gewoon pijn. Je geeft iemand het vertrouwen om een intiem deel van jou te laten zien, en het enige wat je hoort is een luid en duidelijk nee. Ik denk niet dat het veel zin heeft om daar nog een keer over te praten.

Als afsluiting krijg je nog een

[Acelien]

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Dat helpt me altijd. Ik zie alleen niet zo goed hoe je kan ontdekken of je demisexueel bent als je nooit aan een relatie met een (goede) vriend begint... Zijn er demisexuelen die hie iets over kunnen delen?

[SaxiePhone]

Veel sterkte! Liefdesverdriet kwijtraken heeft echt tijd nodig, geef jezelf die tijd.

[Teal's Tracks]

Sterkte! Ik heb hier zelf ook ervaring mee, maar dan was ik degene die af moest wijzen. Het doet voor mijzelf ook aardig zeer om zomaar iemand die gevoelens heeft, te zeggen dat het niet gaat werken. Maar dan denk ik altijd weer: Beter nu dan later, voor hun eigen bestwil.

[Koffie]

Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties! Dat helpt me altijd. Ik zie alleen niet zo goed hoe je kan ontdekken of je demisexueel bent als je nooit aan een relatie met een (goede) vriend begint... Zijn er demisexuelen die hie iets over kunnen delen?

Dat is geen gemakkelijke. Ik denk dat dat maar op een manier kan en dat is relaties aangaan en hopen dat je iemand treft die bereid is dat samen met je te onderzoeken. Maar je loopt dan wel het risico dat dat toch een breekpunt zal zijn. In feite weet ik zelf ook niet 100% zeker dat ik helemaal aseksueel ben, of dat ik toch ergens in het grijze gebied zit. Maar tot op heden is dat doorgaans bij voorbaat al een struikelblok geweest. Zodra ik het ter sprake bracht hoorde ik niets meer (was niet met mannen die ik al kende, maar via datingsites, wat in mijn ogen toch een beetje een vreemde manier van communiceren oplevert).