cake-verslaving

[Jovi_Hobbes]

Mooi, nu is er dus geen taart meer en kunnen we dit onderwerp op slot doen om dodelijke slachtoffers te voorkomen 

[Zonnekind]

Hoe moeten we nieuwelingen dan verwelkomen als we geen taart meer hebben?!

[Ereinion]

Ahum, A-gent Hobbes, mag ik u eraan herinneren dat u niet bevoegd bent tot het sluiten van onderwerpen.

*past de heimlich-greep toe op Peter om te kijken of het stukje cake er weer uit komt.*

[petra1963]

* Peter kokhalst.. maar, komt er nog taart uit ? *
* Hij is er zelf niet meer zo goed bij, hij verliest het bewustzijn in die greep *
* Hij heeft het erg benauwd in die greep *

HEEEELP !!!!!

[Jovi_Hobbes]

Ahum, A-gent Hobbes, mag ik u eraan herinneren dat u niet bevoegd bent tot het sluiten van onderwerpen.

Al die macht stijgt me naar het hoofd. Ik begin op een dictator te lijken 

[Stev]

Ereinion, wil je Peter loslaten, hij stikt!

[Jovi_Hobbes]

oeps, fijn dat Stev wel oplet 

[petra1963]

Ughe, ughe..ughe..

[Ereinion]

Oh-oh, wat moet ik doen? Oh ja, loslaten. Ehm, sorry Peter, het spijt me vreselijk.
*rent rond als een kip zonder kop*
*vraagt zich af wat ze heeft gedaan.*

[petra1963]

* Peters hartslag wordt zachter en zachter *

[Ereinion]

Is dat een goed teken of slecht? 

[ChibiFirli]

Ze hebben me altijd gezegd dat het goed is zolang de hartslag niet zwakker wordt. En nu blijkt ie alleen maar zachter te worden, het zal wel in orde zijn .

[Ereinion]

Maar als de hartslag verhoogd was van angst, was het ook niet erg als die zwakker werd.

[Jovi_Hobbes]

Maar toch, Peter is opeens wel verdacht stil 

[petra1963]

Dat ik verdacht stil ben, heeeft een andere, persoonlijker reden: ik heb veel last van heftige paniekaanvallen. Die zijn de afgelopen week steeds heftiger geworden. Sinds gistermiddag is het echt crisi: heftige krampen, braken, veel pijn en enorm bang. Er zijn dan twee Peters: een kind van een jaar of 3 a 4 dat de besturing van mijn lichaam helemaal overneemt, e volwassen Peter,. dat waarneemt wat er gebeurt. En die twee Peters communiceren niet..
Ik loop niet voor niets weer bij een psychiater. De directe aanleiding is de rouw rond het overlijden van mijn vader, die is afgelopen februari gestorven. Ik mis hem zo erg, ik zou zo graag zijn armen weer om mij heen willen voelen . Onderhuids spelen mijn ziekenhuistrauma's een grote rol. daar heb ik de paniekstoornis en de post traumatische stress stroornis ( PTSS) aan overgehouden. En een deel van het trauma laat zich simpel samenvatten: er is niemand en er komt niemand..
Dus dat alles houdt mij nu erg in zijn greep, en ik kan feitelijk alleen maar op de bank liggen, zo bang ben ik. Dus als ik er de komende dagen minder ben, of niet, heeft dat daarmee te maken. Helaas.

Wat het onderwerp betreft:

* Peter komt weer bij bewustzijn... en..... spuugt een stukje cake uit..