Grijs? Half? Niet helemaal A, maar wat dan wel?

[TBM]

Een paar dagen geleden las ik een stuk over asexualiteit. Ik hoorde overal kwartjes vallen, wat veel herkenbaars! Maar toch ook net allemaal niet. Maar gelukkig, daar waren de grijze A's, er is dus toch een hokje. Denk ik.
Daarom ff mijn verhaal, in de hoop dat er wijze woorden gaan komen. Het verhaal is lang, dus hang in there. Pak een stoel, koffie en koekjes staan op tafel.

Ik ben vanaf m'n 16e seksueel actief. En ik hield ervan. Ik was net een potente vent, kon er geen genoeg van krijgen. Vanaf m'n (ongeveer) 23e begon het wat moeizamer te gaan, ik had zonder reden af en toe geen zin. Wat ik raar vond, mijn toenmalige partner ook, maar verder niks achter gezocht. Gewoon doorgemodderd (met de hele relatie, want het leek sowieso nergens op. Dat is ook waar ik het gebrek aan zin aan ophing).

De relatie die ik daarna kreeg was een prima relatie. Behalve de seks, dat ging bergafwaarts. Ondanks dat zijn we getrouwd en kregen we een kind. Ik ben wel bij twee verschillende seksuologen geweest maar dat leverde zo ontzettend niks op dat ik wat dat betreft het bijltje erbij neergooide. Uiteindelijk zijn we gescheiden. Het gebrek aan een normaal seksleven was daar een hele grote reden van, hij kon daar volstrekt niet mee omgaan en ik wist het ook niet meer.

Dit werd een beetje het vaste patroon van de relaties die volgden. Het eerste jaar ging het prima, ik had altijd zin en het was altijd leuk. Na dat jaar zakt het in en is van een normaal seksleven geen sprake. Menig relatie is daarop stukgelopen.

In relaties die minder dan een jaar duurden had ik dus nergens last van en ook elke keer de hoop dat m'n probleem over was. Ik heb, tussen relaties door, ook one-night-stands gehad. Ging prima, ik genoot ervan en had nergens een probleem mee.

En toen kwam ik mijn huidige partner tegen. Dikke BOEM, man van m'n leven. En ik was de vrouw van zijn leven. Alles helemaal goed, alles paste en alles was goed. Ook ons seksleven. Het eerste jaar... toen ging het bergafwaarts. Wederom. Omdat dit voor mij DE man is vond ik het meer dan de moeite waard om er weer serieus mee aan de slag te gaan, dus zijn we samen naar een seksuoloog geweest. Al snel mee gestopt omdat ik niet echt een klik had met die man (na 4 sessies zei hij nog steeds onze namen verkeerd. Dan houdt het voor mij op...). Overgestapt naar een andere (vrouwelijke) seksuoloog, met wie de klik er wel was. Bij haar nog een uitgebreid psychologisch onderzoek laten doen (waar niks uitkwam), en na anderhalf jaar gesprekken hebben we het maar afgesloten, we kwamen niet verder.
Ondertussen is onze relatie erg moeizaam. Mijn vriend is een man met een gezonde seksuele drive. Hij heeft in het verleden alleen maar problematische relaties gehad, zeker ook v.w.b. seks, dus hij was de koning te rijk dat eerste jaar, hij was vreselijk blij dat hij eindelijk een normaal seksleven had. Niet dus...

Hij weet echt niet hoe hij er mee moet omgaan. Hij is sowieso geen prater, dus er wordt nauwelijks over gesproken. Hij trekt zich, ook lichamelijk, terug. Wat voor mij weer heel frustrerend is, ik heb wel heel veel behoefte aan intimiteit. Maar hij kan alleen intimiteit geven als daar seks uit voort zou kunnen vloeien (niet zo zwart/wit natuurlijk , maar daar komt het uiteindelijk wel op neer. Geen seks, geen intimiteit).

Ik durf eigenlijk niet aan hem te vertellen wat ik nu ontdekt denk te hebben, want dat houdt in dat hij een keuze moet gaan maken. Kan hij, met deze wetenschap, een relatie met mij hebben of gaat hij weg... En ik wil hem echt niet kwijt. Maar zo is het natuurlijk ook niks, dat snap ik ook.

Ik sta nu op de wachtlijst bij een psycholoog, hopelijk kan hij/zij me helpen met deze vragen en me helpen met orde aanbrengen in de chaos in m'n hoofd..

Ik kan nog wel ff doorgaan met vertellen, maar het is al een lang verhaal zo. Dus als ik iets vergeten ben of als er vragen zijn hoor ik het wel

[Lucia]

Welkom, uiteraard. 

Poeh, dat is een lastige situatie. Ik heb altijd vanaf het begin al gezegd in relaties " als je seks wil, snap ik, mag, maar niet met mij."
Dus dat loopt net even iets anders dan bij jou.

Ik was geneigd om te zeggen, plak jezelf nog niet het label 'aseksueel' op aangezien je vroeger wel actief was en in het begin van de relaties ook.
Maar toen je vertelde dat uit onderzoek niks is gebleken... valt de optie dat er wellicht lichamelijk iets niet helemaal goed zit, dus ook af.
Het zou ook nog emotioneel kunnen zijn natuurlijk. Slechte relatie, slechte ervaring, grote onzekerheid, het kan allemaal reden zijn waardoor de lust afneemt.

Ik heb zelf nog niet eerder gehoord van mensen die aseksueel zijn geworden. Alleen die het altijd al waren.
Dus wellicht toch de moeite waard om eens uit te zoeken of het nog ergens anders aan kan liggen. De pil? Al mee gestopt? of anderen geprobeerd? Bepaalde lustopwekkende voeding..
Ach dit zal je seksuoloog ook ongetwijfeld allemaal al hebben voorgesteld.

Ik denk dat het enige wat er nu echt toe doet, is dat jij geen lust meer ervaart en je man wel. De enige manier waarop jullie hierin verder komen is toch communiceren.
Ga samen zitten, kijk of hierin een middenweg kan worden gevonden. Wellicht zal dat geen seks zijn, maar kan je hem lichamelijk wel 'helpen' waardoor hij weer meer met jou zal willen knuffelen en die intimiteit die jij nu zo mist, weer kan bieden. (Ik noem maar wat).

Denk je toch aseksueel te zijn, bespreek dit dan ook met hem. Hij behoort dat te weten. Hoe lastig dat wellicht ook zal zijn om te bespreken.
Ermee blijven rondlopen in een relatie die -op deze manier- niet fijn  verloopt voor beide partijen, is ook geen optie...

Succes.