Waarom word aseksualiteit zo slecht begrepen?

[Dark_Lord_]

Sinds ik lid ben van dit forum en het labeltje aseksueel op mezelf geplakt heb, ben ik mij een beetje gaan verdiepen in aseksualiteit in het algemeen. Wat mij, na het lezen van verschillende topics op dit forum en andere stukken tekst op internet, nogal opvalt is dat aseksualiteit nogal slecht begrepen lijkt te worden door de gemiddelde samenleving. En op sommige vlakken word hier zelfs op neer gekeken.
Maagdelijkheid na je 25e alleen al word op bepaalde plekken in de samenleving soms gezien als mislukking, laat staan het bewust geen seks willen hebben.

Gelukkig heb ik hier geen last van, gezien ik niet op mijn mond gevallen ben en mensen door middel van goede metaforen en argumenten vaak mijn point of view duidelijk kan maken. Daarnaast bestaat mijn sociale kring ook alleen maar uit mensen die elkaar nemen voor wie ze zijn, dus voor veroordeling ben ik zeker niet bang.
Maar helaas heb ik op dit forum verschillende verhalen gelezen waarin deze acceptatie niet het geval was.

Wat ik me nou het meeste afvraag is: waarom word aseksualiteit zo slecht begrepen?
Om nou even mijn favoriete chocolademetafoor erbij te halen: Er zijn verschillende soorten chocolade. Zo heb je pure chocolade, melkchocolade en witte chocolade. En zo heeft natuurlijk ook iedereen zijn voorkeur in welke chocoladesmaak zij het lekkerst vinden. Dit werkt in mijn oogpunt ook met seks, als in je hebt hetero-, homo- en biseksualiteit en nog wel talloze andere vormen waarop je 'het' kan uitvoeren.
Logischerwijs zijn er ook mensen die chocolade erg smerig vinden en hier niks mee te maken willen hebben. En dit geld dus in mijn oogpunt ook voor seks.
Maar wat ik zo raar vind, is dat mensen die geen chocolade lusten gewoon in hun waarde worden gelaten, maar mensen die niks met seks te maken willen hebben als raar en gebrekkig ervaren worden.
Er is toch niks raars aan om een afkeer van iets te hebben?

[hobbitscones]

Ik ben het geheel met je eens!

...maar ik moet wel zeggen dat mensen je wel rare blikken toewerpen als je zegt dat je geen chocolade lekker vind (en dat bedoel ik nu op niet-metaforisch gebied, mensen vinden het echt raar als je chocola niet lekker vind).

Het is een beetje jammer dat al dit onbegrip juist zo'n effect kunnen hebben op vriendschappen en relaties, terwijl de meeste van de mensen die zo'n afkeer en/of onbegrip naar aseksualiteit hebben, niet eens te maken gaan hebben met jou op gebied van intimiteit. Wat maakt het dan uit dat bijvoorbeeld je beste vriend geen seks wil, of zelfs met afkeer te maken heeft? Het is niet alsof je een relatie hebt met die persoon.

Het is allemaal gewoon... jammer.

[Edewecht]

Je vraag, Dark Lord, is -helaas- zo oud als de wereld, en het is ook de reden dat dit forum bestaat.

Het is nu eenmaal vrijwel altijd zo dat alles wat anders is dan de meerderheid, vreemd wordt aangekeken. Ik denk dat dit een algemeen verschijnsel is. Voorbeelden:

* begin jaren zeventig liep er eens een zwarte man door ons dorp in Drenthe. Heel het schoolplein liep uit: 'een neger!'
* roodharigen (of in ieder geval roodharige kinderen) zijn vaak het mikpunt van spot en/of plagerij. Gewoon doordat roodharigheid zo weinig voorkomt.
* linkshandigheid werd tot na WOII gecorrigeerd: kinderen moesten met de rechterhand leren schrijven, want zo hoorde het.
* toen in de jaren zestig tot tachtig meer bekendheid kwam over 'homofilie' zoals dat toen nog heette, werd ook daar heel vreemd tegen aan gekeken, zelfs afwijzend.
* wie twee verschillende kleuren sokken aantrekt, kan er op rekenen dat zij/hij kommentaar krijgt (is mezelf eens overkomen op een oh zo ruimdenkende sociaal-therapeutische opleiding waar 'alles kon')

Het schijnt een soort groepsgedrag te zijn: wat anders is, is vreemd. Op zich hoeft dat nog niet tot echte problemen te leiden, maar nou komt het:
in plaats van gewoon te constateren dat 80% van de mensen, zeg maar 'gestreept' is en 20% 'geblokt' en het daarbij te laten, wordt er een waarde-oordeel gehangen aan het geblokt zijn. 'Wat is de oorzaak van geblokt zijn?' 'Kunnen we dit verhelpen, behandelen?' Zodat de geblokte mensen als van kinds af aan met de paplepel ingegoten krijgen: ik ben niet OK, want ik ben anders, want niet gestreept.

Ik denk dat wij ons als samenleving pas echt 'beschaafd' kunnen noemen als we zonder waarde-oordeel gestreepte, geruite, gespikkelde mensen, aseksuelen, transgenders, hetero's en chocolade-haters naast elkaar kunnen laten leven. Dat is één van de redenen waarom ik aktief ben op dit forum en daarbuiten.

Kort gezegd, op je vraag: waarom word aseksualiteit zo slecht begrepen?  heb ik uiteindelijk geen antwoord. Ik probeer het alleen wel te veranderen.

[AceVentura]

Ik denk dat Edewecht inderdaad heel dicht bij de waarheid zit. Ik heb wel eens gehoord dat het de aard van het (menselijke) beestje is om een groep (van de meerderheid) te vormen en alles daarbuiten af te stoten. Als een kudde die de zwakste uit de groep afstoot. Dit was toen in de context van discriminatie (de zwarte pieten discussie vorig jaar geloof ik), maar dat kan je natuurlijk op alle vormen van anders zijn toepassen.
Ook als het hard in ons geprogrammeerd zit betekend het natuurlijk nog niet dat het daarom goed is, het verklaard misschien wel waarom het zo hardnekkig is 

[Dutchamoeba]

Ook als het hard in ons geprogrammeerd zit betekend het natuurlijk nog niet dat het daarom goed is, het verklaard misschien wel waarom het zo hardnekkig is 

Hier ben ik het helemaal mee eens.

[Speaker]

Mee eens met wat hierboven is gezegd, daarnaast denk ik ook dat iemands belevingswereld ook een belangrijke factor is. Als persoon beperkt ben je ook beperkt tot je eigen belevingswereld. Als je hele leven iets gewend bent, iedereen in je directe omgeving heeft dat beeld altijd bevestig of niemand heeft dat idee tot wankelen gezet. Dan is het veel lastiger om andere ideeën of de belevingswereld van iemand anders, die vaak compleet anders zijn, te accepteren als mogelijkheid en zul je er soms zelfs niet over willen nadenken (daar gaat quote in mijn signaturen ook een beetje over). Voorbeeld hiervan is bijvoorbeeld dat de jeugd veel meer open staat voor nieuwe ideeën en zullen nieuwe dingen eerdere accepteren. Dit is ook de reden dat het COC betere voorlichting op scholen wilt om meer acceptatie te krijgen voor LHBT.

[monochrome]

Ik denk dat alle uitspraken hierboven zeker waar zijn.

Iets wat ik zelf tot nu toe veel in mijn omgeving heb gemerkt is het zoeken voor troost voor schaamte wat mensen erg beperkt tot het 'normaal' willen zijn. Vooral in de puberteit bestaat er veel onzerkerheid bij de jeugd, en zij leren voor het eerst over alles wat met seksualiteit te maken heeft, terwijl het (toen ik klein was in de jaren 90-begin 2000 ) daarvoor juist meer als een soort taboe werd gezien. Kinderen mochten daar niets over weten, dat waren dingen voor volwassenen. Er werd destijds zelfs gezegd dat het slecht is. En als puber zijde ging iedereen op het internet zoeken of veel seks willen of veel masturberen normaal is om maar over die onzekerheid heen te komen om te leren of ze niet raar of slecht zijn. En daar staat natuurlijk, "ja, dat is normaal!" En dat is ook wat ik leraren op de middelbare school altijd heb horen zeggen. Dat is wat de hele cultuur je momenteel vertelt. Het is een oneindige loop van mensen die zich beter voelen als ze normaal zijn en dus pronken met hun eigen beleving. Er is echter nooit iemand die de tijd neemt om daarbij te vermelden dat alles in mindere mate willen, of juist helemaal niet willen net zo normaal kan zijn. Ik heb zelfs een aantal onzekere zielen horen zeggen dat dit absoluut nooit normaal zou kunnen zijn 'omdat dit dan zou betekenen dat hun manier niet meer normaal is'. Te bang om er dan opeens niet meer bij te horen dus. Als er meer aandacht zou zijn voor dat het niet per se nodig is om zoals de rest van de wereld te zijn lijkt me dat het begrip al een stuk hoger zou komen te liggen.

Waarschijnlijk is de situatie nu compleet veranderd en nog lastiger, aangezien jongeren nog veel eerder worden geconfronteerd met het normaal moeten zijn.   

[Tempesta]

Als aanvulling op het bovenstaande: lang niet iedereen staat open voor nieuwe dingen, omdat je dan moet gaan nadenken. Er wordt je een spiegel voorgehouden wanneer je geconfronteerd wordt met iemand die anders is dan jij. Je kunt je daar voor afsluiten, dat is makkelijk. Je kunt er ook over nadenken: waarom is diegene zo? En waarom ben ik dan anders? En als er meer mensen zijn zoals diegene, hoe "normaal" ben ik dan nog? Dat kan best confronterend zijn, want je wereldbeeld zou er wel eens van kunnen veranderen. Je wordt misschien wel keihard uit je comfort zone gerukt. Doodeng .

[AceVentura]

De drang om "normaal" te zijn kan inderdaad erg groot zijn. Ik denk dat dat voor een deel is waar om "uit de kast komen" zo'n punt op zichzelf is geworden. Hoewel het jou niet veranderd, plaats je jezelf wel ineens buiten die groep die "normaal" heet (wat dat dan ook mag zijn).

Het vreemde vind ik dat we over het algemeen roepen dat het zo mooi is dat we niet allemaal het zelfde zijn en dat dit op veel vlakken ook geen probleem is, denk aan kleur ogen, haarkleur, lichaamsbouw (lengte/omvang) tot op zekere hoogte, diverse voorkeuren (muziek/eten/noem maar op), enz. Daarnaast zijn er dan weer zaken waar dat slecht geaccepteerd word, bijvoorbeeld iemand die (om wat voor reden dan ook) een heel afwijkend uiterlijk heeft, seksualiteit, enz.
Ik vraag me dan weer af waarom het een wel geaccepteerd word en het ander niet, heeft iemand een idee  ?

[Edewecht]

Het vreemde vind ik dat we over het algemeen roepen dat het zo mooi is dat we niet allemaal het zelfde zijn en dat dit op veel vlakken ook geen probleem is, denk aan kleur ogen, haarkleur, lichaamsbouw (lengte/omvang) tot op zekere hoogte, diverse voorkeuren (muziek/eten/noem maar op), enz. Daarnaast zijn er dan weer zaken waar dat slecht geaccepteerd word, bijvoorbeeld iemand die (om wat voor reden dan ook) een heel afwijkend uiterlijk heeft, seksualiteit, enz.
Ik vraag me dan weer af waarom het een wel geaccepteerd word en het ander niet, heeft iemand een idee  ?

Inderdaad! Als het gaat om milieu, natuur, ekologie, vindt iedereen biodiversiteit een heel mooi en onmisbaar begrip.
Terwijl de ekonomisch-denkende boer veel meer heeft met mono-kultuur: dat is veel efficiënter.

Zou zoiets misschien onbewust meespelen? Een samenleving met allerlei neuzen die allerlei kanten opstaan is leuk, maar niet ekonomisch. Als iedereen gelijkvormig is, is dat allemaal veel gemakkelijker en efficiënter te organiseren.

Maar wat Tempesta zegt, ik denk dat dat ook meespeelt: als je iets afwijkends tegenkomt, moet je wakker worden en gaan nadenken enzo... veel te vermoeiend.

[Dark_Lord_]

Het feit dat er onderscheid is in welke afwijkingen wel en niet veroordeeld worden vind ik inderdaad ook erg vreemd. Het komt bijna neer op:

Persoon 1 "Ik lust geen chocola."
Persoon 2 "Oh? Jij bent de eerste van wie ik dat hoor. Maar ja. Ieder zo zijn smaak. Even goede vrienden."

Persoon 1 "Ik heb echt niks met seks"
Persoon 2 "Waaaaat?! Nee, dat bestaat niet. *Noemt ongeveer ieder argument van de aseksualiteitsbingokaart op*"

Waar ik vooral geen begrip voor op kan brengen is de houding die aseksualiteit dus van de samenleving krijgt. We doen er niemand kwaad mee en het brengt totaal geen gevaar op. Maar toch lijkt er iets te zijn waardoor mensen er zich gigantisch voor willen afsluiten.

Om even een voorbeeld op te noemen: Hoewel ik het er niet mee eens ben dat mensen van buitenlandse afkomst oneerlijk bejegend en bevooroordeeld worden kan ik het ergens vanuit een oerinstinct wel begrijpen. Toen wij mensen elkaar nog met zwaarden en bogen te lijf gingen, was iedereen die er anders uitzag en deed inderdaad een potentiële vijand.

Maar aseksualiteit zit naar mijn weten geen potentieel gevaar aan. Het enige 'gevaar' wat ik me kan indenken, is dat het gebrek aan seks automatisch leid tot minder kinderen en dus het voortbestaan van het menselijk ras mogelijk in gevaar komt. Maar dat is ook onzin, gezien er, afgaande op dit forum, ook een redelijk gedeelte aan aseksuelen zijn die wel kinderen willen.

Om het maar even lekker cru te zeggen ben ik van mening dat seksualiteit in extreme vormen juist meer hinder of zelfs gevaar voor de samenleving kan opbrengen dan aseksualiteit. Denk hierbij aan dingen als zedenmisdrijven, soa's en ongeplande baby's die voortkomen uit slecht voorbereide vrijpartijen. Ik zeg hier niet mee dat ieder seksueel persoon hier zich schuldig aan maakt of zal maken, maar dat dit wel gevolgen zijn als er onverantwoordelijk omgegaan word met seksualiteit.

De drang om alles wat anders is te veroordelen, zoals velen in dit topic hebben benoemd, zal hier inderdaad een grote rol in spelen. En als ik er zo over nadenk, denk ik dat in de veroordeling van aseksualiteit het oerinstinct meespeelt. Je ziet vaak bij dierenkuddes dat het alfa-mannetje mag vrijen met de vrouwtjes, om zo zijn nageslacht voort te brengen. De grootste eer die in zo een kudde te behalen valt. Het nageslacht op de wereld zetten is praktisch het hoogste doel dat een dier in zijn leven heeft. Dus hoe meer zo een beest 'het' doet, hoe meer nageslacht er komt en hoe beter hij is in het volbrengen van dit doel. Basically: Seks=power.
Aangeven dat je niks met seks te maken wil hebben kan in het oerbrein van mensen waarschijnlijk overkomen als "Hij/zij wil niet gebruik maken van zijn vermogen om nageslacht op de wereld te zetten en streeft dus niet naar zijn hoogste levensdoel. Dit is onwerkelijk."
Met als resultaat dus: "Waaaaat?! *aseksualiteitsbingokaart*"

Maar wat ik dan nog steeds zo stom vind, is dat mensen over het algemeen graag pronken met hoe ver boven zij boven het oerinstinct staan, maar ondanks dat er zich op sommige vlakken nog steeds door laten leiden.

[Edewecht]

Maar wat ik dan nog steeds zo stom vind, is dat mensen over het algemeen graag pronken met hoe ver boven zij boven het oerinstinct staan, maar ondanks dat er zich op sommige vlakken nog steeds door laten leiden.

Oh ja hoor. In sommige opzichten is de mens gewoon een dier op twee poten. 
En mogelijk is de mens de enige diersoort die niet doorheeft dat-ie een dier is.

Maar ff serieus: ik denk dat je gelijk hebt met "Aangeven dat je niks met seks te maken wil hebben kan in het oerbrein van mensen waarschijnlijk overkomen als "Hij/zij wil niet gebruik maken van zijn vermogen om nageslacht op de wereld te zetten en streeft dus niet naar zijn hoogste levensdoel."
Als afwijkend individu ben je niet solidair met de kudde, en dus een gevaar voor de overlevingskansen van de soort.

Tot zover het dierlijk-biologische. Maar als we als mens de mogelijkheid hebben om boven deze dierlijke overleving uit te stijgen (en ik denk dat we die mogelijkheid hebben) en (nogmaals) iets van 'beschaving' te realiseren, kunnen we er voor kiezen om boven dat kuddegedrag te gaan staan.

Allemaal mooi gezegd, lekker abstrakt, maar ik betrap mezelf nog geregeld op de gedachte of uitroep: 'hé, doe normaal man!' als ik me aan iemand erger. Is dat niet hetzelfde?? 

[AceVentura]

Waar ik vooral geen begrip voor op kan brengen is de houding die aseksualiteit dus van de samenleving krijgt. We doen er niemand kwaad mee en het brengt totaal geen gevaar op. Maar toch lijkt er iets te zijn waardoor mensen er zich gigantisch voor willen afsluiten.

Ik denk niet dat dit iets is wat specifiek voor aseksualiteit is. Ook met andere geaardheden merk je dat de meesten zich niet comfortabel voelen als het onderwerp ter sprake komt, een beetje als "O, laat ik niet te veel interesse tonen, straks denken ze nog dat ik ook zo ben !", met nadruk op dat laatste stukje van die zin 
Daar lijkt het naar mijn mening soms echt op, een angst om er mee geassocieerd te worden ofzo. Interesse in iets hebben volgens mij helemaal nooit schadelijk en wat boeit het wat een ander daar dan weer van denkt ?

Toevallig kwam -in een andere context- het woord normaal vandaag ook langs op m'n werk. Waarop in dit geval de enige juiste reactie volgde, namelijk dat alle anderen vroegen wat normaal dan wel niet zou zijn  Uiteraard is dat een vraag die niet beantwoord kan worden 

[monochrome]

Tja, instinct... Dat vind ik altijd zo'n mooi excuus. Op basis van instinct zouden mensen ook niet moeten willen kreunen in bed. Dit zorgde er vroeger juist voor dat je je locatie verklapt aan gevaarlijke wilde dieren of de vijand, wat juist de kans op voortplaning verkleint. Hetzelfde idee met bierfeesten tegenwoordig. Waarom lopen die mensen altijd zo te schreeuwen? "jeeeeeuh biieeeeeerrrr" zou toch juist een goede aanduiding moeten zijn voor de vijand dat je ten eerste in de buurt bent, en ten tweede ook nog eens niet in staat bent om weg te rennen?

Als we ons dan toch zo makkelijk over dat instinct kunnen plaatsen, waarom kan dat met seksualiteit dan niet? Als iedereen zich vroeger altijd maar veel zou voortplanten, versterkt dit de populatie niet altijd. Vrouwen stierven vaak bij een geboorte en ziektes als griep waren makkelijker overdraagbaar bij seksueel contact door het gebrek aan medicijnen. Als de overgebleven mensen dan ook nog eens voortdurend bezig moesten met kinderen opvoeden zou er weinig tijd over blijven om andere zaken te regelen als koken, verzamelen en bijvoorbeeld kleding maken. Mensen werden tenslotte niet oud. Dus om de kans op overleving te vergroten is het efficient om een aantal mensen te hebben die voor de rest van het volk willen zorgen; zorgen voor de mensen die wel voortplanten dus. Beide hebben ze een belangrijke rol. 

Eigenlijk is voor de evolutie een beperkte hoeveelheid aseksuelen dus heel erg goed. Maar toch is het eng voor velen .

[Marie8]

Eigenlijk is voor de evolutie een beperkte hoeveelheid aseksuelen dus heel erg goed. Maar toch is het eng voor velen .

Je hebt helemaal gelijk. In biologische termen zou men zeggen dat het niet krijgen van kinderen maar toch voor andermans nakomelingen zorgen geen afbreuk doet aan de fitness van de soort. 
(fitness heeft te maken met het doorgeven van je genen aan het nageslacht en als je voor je verwanten zorgt geef je toch soort van je eigen genen door, beetje vaag allemaal)

Maar inderdaad, waarom dan wel?

Misschien religie die stiekem onze cultuur is binnengesijpeld?
Religie is vroeger vast wel meer dan eens gebruikt als middel om de groep bijeen te houden (Bron: Dick Swaab  )
Dit is dan wel een groep waarvan de individuen grotendeels hetzelfde zijn, en als je anders was dan was je al snel niet meer onderdeel van "wij" maar "zij."

Wat denken jullie?