Wat is er voor jou veranderd sinds je weet dat je aseksueel bent ?

[AceVentura]

Hoi Allemaal,

Bij gebrek aan een betere plek om dit topic neer te zetten heb ik hem maar onder de vragen over aseksualiteit geplaatst
Op het Engelstalige forum vond ik een interessant topic en ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn. De vraag is: Wat is er voor/aan jou veranderd sinds je weet dat je aseksueel bent ?

Om meteen maar een aftrap te geven beantwoord ik de vraag zelf:
Sinds ik weet dat ik aseksueel ben kan ik sommige aspecten van mijzelf beter begrijpen. Ik heb er nooit problemen mee gehad dat ze er waren, maar aseksueel zijn verklaard ze wel. Ik weet dus iets beter wie ik ben.  Belangrijkste is dat ik wel merkte anders te zijn, zeker als het gaat om de (in mijn ogen soms overdreven) aandacht voor het andere geslacht, en dat ik daar nu een woord voor heb. Het is niet de wereld om mij heen die gek doet, ik ben zelf gewoon een beetje anders.

Kijk ik naar de wereld om mij heen dan ben ik beter gaan begrijpen waarom waarom er "gay" specifieke zaken (gelegenheden, organisaties, enz) bestaan "Gay" zet ik hier expres even tussen aanhalingstekens omdat er meestal lgbt+++++ bedoeld wordt. Vroeger vond ik het prima dat die dingen bestonden, maar begreep niet waarom daar specifiek behoefte aan was. Nu begrijp ik dat wel en vind ik het ook leuk om er onderdeel van te kunnen zijn. Als ik ergens rond loop en ik zie een regenboogvlak hangen dan trekt die bij mij tegenwoordig direct de aandacht terwijl hij me vroeger niet opgevallen zou zijn.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en verhalen.

Groeten,
Ace

[Koffie]

Mij heeft het vooral duidelijkheid gebracht. Ik begreep natuurlijk van jongs af aan dat ik anders reageerde op aantrekking dan mijn omgeving, maar ik kon daar zo weinig mee. Ik deed mijn best om tegemoet te komen aan de verwachtingen van mensen, waaronder partners, maar het klopte nooit. Ik zocht naar oorzaken binnen de relaties en die waren er uiteraard ook. Ik zocht naar oorzaken in mijn verleden en daar ben ik lang in blijven vastzitten. Want ja, ik heb vervelende dingen meegemaakt, maar ik ken zo veel mensen die dat kunnen zeggen en die zijn niet aseksueel.

Uiteindelijk las ik er dus over en was het alsof er een licht in me aan ging. Dit was de kant die ik op moest, wilde ik mezelf begrijpen, op dit gebied. Het was een behoorlijke ontdekking. Ik was al wie ik was, maar dat heeft zich meer uitgekristalliseerd en het heeft me rust gegeven. Net een paar jaar eerder eerder werd mijn autisme duidelijk en beide hebben een belangrijke rol in het vinden van die rust. Dat ik ik ben en dat dat mag, ook al vind ik dat niet gemakkelijk en heb ik nog veel te leren.

Ik vind het niet altijd even gemakkelijk om te weten dat ik aseksueel ben. Of ik helemaal aseksueel ben of dat er ergens toch nog een grijs gebied op me van toepassing is, weet ik niet. Dat wisselt en ik heb het veel vaker gezegd: ik heb nog relatie-ervaring nodig met deze wetenschap om daar iets meer over te weten. Maar die doet zich niet voor.
En daarin speelt juist ook mijn aseksualiteit een rol, want ik zoek nu per definitie naar personen waarbij seksuele aantrekking en seksuele intimiteit niet voorop staat in een relatie. Ik wil mezelf nooit meer verloochenen. Ook niet als ik besluit wel seks te hebben.

Dus makkelijk, nee, maar ik voel me wel veiliger en meer beschermd bij mezelf nu ik dit weet en ook weet dat ik goed voor mezelf zal zorgen als ik wel weer een partner krijg.

[Eliza Harmony]

Ik houd sinds ik weet dat ik aseksueel ben en besef hoe belangrijk seks in een relatie is voor niet-aseksuelen een stuk meer afstand van jongens. En ik was voordat ik dat wist al wat terughoudend op dat gebied...

Verder heb ook ik een stuk meer interesse in de hele 'queer' afdeling sinds ik besef hoe belangrijk je oriëntatie is voor mensen.

[Speaker]

Ik ben mij beter in fel gaan voelen, heb meer zelfvertrouwen gekregen, ben mijzelf beter gaan begrijpen en ben iets minder pruts geworden. Hoewel ik voor hen nog probeerde om mij "hetero/mannelijk" over te laten komen, geef ik er nu helemaal geen aandacht meer aan en ben ik gewoon mijzelf. Zelfs als iemand een opmerking hierover maak zeg ik eerder "dus?" of laat ik het varen, terwijl ik voorheen er best wel tegen in kon gaan. In het geheel ben ik eigenlijk gelukkiger geworden met dat aspect van mijn leven.

Daarnaast heb ik ook een andere kijk op de wereld gekregen en de wereld beter gaan begrijpen. Zo zijn er verschillende standpunten die ik voorheen had veranderd. Ik ben namelijk gaan besef dat andere mensen anders tegenover seks kunnen staan en dat sommige mensen zelfs het heel belangrijk kunnen vinden of niet zonder kunnen. Dit speelt daarnaast ook mee dat ik nog minder snel op iemand durf af te stappen als ik iemand leuk vind, omdat die persoon misschien seks in relatie belangrijk vind en op basis daarvan afgewezen kan worden.

Ook ik heb meer interesse gekregen in de LHBTQ+ gemeenschap en ben ook over andere gedeeltes van mijn identiteit te weten gekomen, waarover ik daarvoor nooit over heb na gedacht. 

[Tempesta]

Mijn ongemak met fysieke handelingen, mijn totale desinteresse in seks, mijn onbegrip dat anderen daar zoveel mee bezig waren, dit alles had een réden. Ik was niet raar, het lag niet aan mij, ik was gewoon anders. Ik heb in de jaren na de ontdekking beter leren nadenken over anderen. Want als ik tot een minderheid behoor, en ik mezelf accepteer, is het ook niet raar als anderen ook tot een minderheid behoren. Mijn oogkleppen waren al niet erg functioneel, maar ze zijn in dat acceptatieproces volledig weggevallen. Ik denk dat mijn blik veel opener is geworden.

Door de ontdekking van mijn aseksualiteit ben ik (of heb ik mezelf) rücksichtslos van een gebaand pad af gerukt en welhaast gedwongen een eigen pad te zoeken. Daar ben ik sterker van geworden.

Overigens kan dit allemaal ook gekomen zijn omdat ik rond de 20 was toen ik aseksualiteit ontdekte, en simpelweg volwassener ben geworden in de jaren erna. Laten we het een beetje van allebei noemen.

[docx1996]

Bij mij was het eerst een aha-moment. Sindsdien begreep ik bijna alle rare dingen in mijn leven. Waarom ik mijn ouders uit elkaar duwde als ze aan het kussen waren, waarom ik beginnen flippen ben toen mijn (nu) ex verder wou gaan en bleef proberen... Maar er was vrede en rust in mijn hoofd.

Niet veel later kwamen de nadelen naar boven. Ik wil kinderen van mezelf, ik wil een lieve jongen tegenkomen en iets opstarten... En daar word ik telkens mee geconfronteerd als ik iemand tegenkom, waar het iets mee zou kunnen worden. Dan moet ik het hem wel vertellen. Eerlijk gezegd denk ik dat het bijna even erg is als uit de kast te komen. Zeker omdat ik het zelf nog niet volledig heb geaccepteerd...

[Marie8]

Ik heb vaker in mijn leven gedacht "hoe moet dat nou met toekomstige relaties?" en het daarna naar de achterkant van mijn hersenen geschoven met een "dat komt later wel - nu niet druk om maken"
Nu ik er dus achter ben dat ik aseksueel ben heb ik die gedachte verworpen en (deels onbewust) besloten voor mezelf (ook mentaal) te zorgen en me te concentreren op wat ik wil in mijn leven (studeren, baan etc.) en kort gezegd doen wat ik leuk vind. Ik heb het gevoel dat ik wat standvastiger en gelukkiger ben geworden.

En ik deel nu nóg meer (over zaken omtrent aseksualiteit) met een van mijn vrienden en dat voelt natuurlijk ook goed

[AceVentura]

Leuk en fijn om al jullie verhalen en ervaringen te lezen 
Je merkt vaak als iemand zich voorstelt op het forum dat de ontdekking van aseksualiteit best wel iets belangrijk is, maar ik krijg steeds meer de indruk dat het daar pas begint en er vaak nog een hoop volgt.

[Rhijnvis]

Mooie topic! Ik ben het ermee eens dat de ontdekking van aseksualiteit pas de begin is van een hele reis, AceVentura!

het belangrijkste wat er bij mij is veranderd, afgelopen 2 jaar, is dat ik de wereld veel beter ben gaan begrijpen. Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden. Daarbij hielp dat mijn vriendin zelf ook issues had met intimiteit, en dat het lang duurde voordat we 'verder' gingen.

Pas later kwam ik per toeval de term aseksueel tegen, en ben ik veel gebeurtenissen in een ander daglicht gaan zien. Waarom mijn relatie zo snel op de klippen liep toen mijn ex zich uit haar intimiteitsproblemen ontwikkelde, dat ik seksscènes in films of boeken zo op de automatische piloot oversloeg dat ik het zelf niet eens door had, dat ik van een boek over seksuele voorlichting (verjaardagscadeautje voor ~13 jarige ik) nooit meer heb gelezen dan de inleiding en nog veel meer van die kleine rode vlaggen waar ik met mijn naïeve hoofd altijd overheen had gekeken.

Al met al is er niet veel veranderd sindsdien, volgens mij ben ik de puberteit redelijk ongeschonden doorgekomen. Ik zit nu wel beter in mijn vel. Ik ben eerlijker geworden, naar mezelf en naar anderen. En paradoxaal genoeg ben ik seksuele gevoelens (van anderen dan he) een stuk beter gaan begrijpen. Sinds een tijdje heb ik weer een vriendin, zij is wel seksueel. Dat is niet altijd makkelijk, maar we hebben allebei geleerd om erg goed over onze gevoelens te communiceren en daar redden we het mee. Gelukkig bied een relatie veel meer dan alleen seks

[Marie8]

Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden.

Ik had ook totaal niet door dat ik anders was omdat ik genoeg vrienden heb die ook geen relatie hebben en er geen hebben gehad

[Koffie]

Ja, al dat soort dingen helpen je om een beeld van jezelf te maken. Of om jezelf duidelijker te zien in elk geval. Je bent wie je bent, maar het kristalliseert meer uit. Het kan je onzekerder maken, zeker in het begin, maar het kan (tegelijkertijd soms) ook maken dat je meer jezelf wordt, meer voor jezelf gaat staan. Voor mij heeft het zeker ook uitgemaakt dat ik dus niet de enige was. Dat vermoeden had ik al, maar zo duidelijk een klankbord vinden heeft voor mij veel uitgemaakt.

Ik ben voor veel mensen altijd al iemand geweest met een duidelijke eigen persoonlijkheid. Mensen dachten vaak ook dat ik heel zelfbewust was, maar juist de ontdekking van mezelf o.a. als aseksueel heeft me rust gegeven. Ik voelde me namelijk helemaal niet zelfbewust. Ik voelde me behoorlijk vertwijfeld en dat was in relaties ook een valkuil, want ik probeerde alsmaar iemand anders te zijn. Mezelf zijn vind ik nog steeds geen makkie, maar het begint er steeds meer op te lijken.

[aeronaut]

Grappig genoeg is de grootste verandering dat ik juist seksueler ben geworden. Ik denk dat ik eerst volledig voor mezelf moest accepteren dat ik aseksueel was, dat dit überhaupt een optie was en dat aseksuele relaties een mogelijkheid zijn, om vanaf dat startpunt erachter te kunnen komen dat ik toch iets meer in het grijze gebied zit dan ik in eerste instantie dacht. En wat daar waarschijnlijk ook een rol in heeft gespeeld is dat de aseksuele community me de tools en termen gegeven heeft om m'n eigen gevoelens beter te snappen, hoewel ik soms moet oppassen dat ik niet ga over-analyseren

[Rhijnvis]

Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden.

Ik had ook totaal niet door dat ik anders was omdat ik genoeg vrienden heb die ook geen relatie hebben en er geen hebben gehad

haha, ik ben dus niet de enige!
Achteraf verbaasd het me hoe lang ik dat heb volgehouden. Als ik wist dat aseksualiteit überhaupt bestond, was ik er veel eerder achter gekomen. Ik dat dat dit me een hoop verwarring had gescheeld.

[Marie8]

Als ik wist dat aseksualiteit überhaupt bestond, was ik er veel eerder achter gekomen. Ik dat dat dit me een hoop verwarring had gescheeld.

Mij ook ja

[yuki]

Wat er voor mij veranderd is sinds ik weet dat ik aseksueel ben (weet ik nog niet zo heel lang) is dat ik meer in de war ben, maar wel op een positieve manier, vind ik. Daarmee bedoel ik dit. Voor ik het wist was ik er van overtuigt dat ik gek was, anders dan iedereen, fout gemaakt en wat ik mezelf allemaal wel niet wijsmaakte. Ik had dus een heel negatief zelfbeeld en voelde mezelf totaal niet op mijn plek in "de wereld". Nu ik weet dat ik aseksueel ben en dat ongeveer één procent van de bevolking dat ook is, blijkt alles wat ik altijd gedacht heb over mijzelf dus niet te kloppen en wordt het tijd om een aantal dingen te herzien wat in de eerste plaats zorgt voor verwarring omdat ik mijn zelfbeeld zal moeten veranderen. En als je veertig jaar op een bepaalde manier naar jezelf hebt gekeken kun je dat niet in een paar week omgooien. En ook al weet je met je verstand nu wel hoe het zit, is er een hele boel duidelijk geworden, je gevoel hobbelt daar toch een eind achteraan en heeft tijd nodig om om te schakelen. Zoiets.