Purpurniy Pjatitsa (ofzo ;) (Paarse Vrijdag)

[Edewecht]

Kinderen vinden niet gauw iets gek. Iets gek vinden, (ver)oordelen, dat leer je pas in je pubertijd en tijdens het volwassen worden, volgens mij.

Ik hoor juist vaak dat kinderen enorm hard tegen elkaar kunnen zijn om alles wat anders is (dik/dun/lang/kort/huidskleur/zichtbare handicap/enz), dus er is wel een oordeel over bepaalde dingen.

Dat klopt. Maar toch: ik ben maar een amateur, maar ik vermoed dat kinderen die oordelen van elkaar, van oudere kinderen of (al dan niet onbewust) van hun ouders opgepikt hebben. Daarom vind ik het zo goed dat er al op basisscholen aandacht wordt besteed aan dingen als Paarse Vrijdag.

@Koffie - wat een akelig verhaal. Je kunt je soms zo machteloos voelen.

[Kim10]

Ik wist ook nooit of ik zo blij moest zijn met Paarse vrijdag etc. Maar twee jaar geleden werd ik staande gehouden door twee scholieren van de school ( MBO )  waar ik praktisch naast woon. Ze vertelden me dat ze aandacht wilden voor autistische LHBTG-ers. Eén van de jongens was Asperger, zei hij en of ik zijn verhaal wilde horen. Werd een heel leuk gesprek. Heb een tientje gedoneerd en ze sterkte met de strijd gewenst. Het mooiste was dat mijn buurvrouw die vindt dat iedereen zijn eigen broek maar op moet houden, net zo onder de indruk was als ik en ook wat gaf.

[Koffie]

Dat klopt. Maar toch: ik ben maar een amateur, maar ik vermoed dat kinderen die oordelen van elkaar, van oudere kinderen of (al dan niet onbewust) van hun ouders opgepikt hebben. Daarom vind ik het zo goed dat er al op basisscholen aandacht wordt besteed aan dingen als Paarse Vrijdag.

Kinderen nemen ook erg veel van elkaar over, zeker ook in de basisschoolleeftijd en dat begint al vroeg. Ik ben zelf van heel kleins af aan al gepest geweest, dat begon al op de peuterspeelzaal. Dan zeiden ze gewoon: Jij bent stom! En dan mocht ik niet meedoen.

Ik heb ook wel meegemaakt dat mijn eigen kinderen dingen deden die ze niet van mij of hun vader hadden. Op het moment dat je dat weet, kun je daar wel een beetje in bijsturen, maar de meeste mensen, groot en klein, zijn meelopers en bang om buiten de boot te vallen. Doe je niet mee, dan heb je kans dat je zelf slachtoffer wordt en niet iedereen trekt dat.

[Ace of Cups]

Het lijkt me sowieso duidelijk dat het erg belangrijk is om kinderen al vroeg te leren dat er verschillen kunnen zijn tussen mensen, dat het oké is om anders te zijn, en om ze te leren met interesse en een respectvolle houding de ander te ontmoeten, die misschien heel anders is dan je gewend bent.

Mijn vraag wanneer je dan op scholen bijvoorbeeld, ook 'aseksualitiet' zou moeten benoemen in voorlichting, kwam vooral voort uit wat ik las op de site van GSA netwerk, waar uitleg werd gegeven over een aantal begrippen. Daar stond als omschrijving van "Seksuele oriëntatie" : "op wie je verliefd wordt". Ik vond dat dat niet helemaal klopt, i.i.g. voor 1% van de mensen niet, maar tegelijkertijd twijfel ik of het wel goed is om op zo'n jonge leeftijd alles al zo expliciet te benoemen. Wat Edewecht ook aangaf:

Ikzelf worstelde tijdens de middelbareschooltijd met m'n homo-zijn, en ben pas rond m'n 20e uit de kast gekomen.
Had ik rond die tijd ook nog het label 'aseksueel' ontdekt, dan zou dat nog een probleem erbij zijn geweest, nog een worsteling.

M.a.w.; kan het ook teveel ineens zijn, of zou het ervoor kunnen zorgen dat iemand zich op jonge leeftijd al vast zou leggen op zo' n label? (terwijl er misschien ook sprake kan zijn van een onzekerheid en angst)

[With Pen and Paint]

M.a.w.; kan het ook teveel ineens zijn, of zou het ervoor kunnen zorgen dat iemand zich op jonge leeftijd al vast zou leggen op zo' n label? (terwijl er misschien ook sprake kan zijn van een onzekerheid en angst)

Wat mij betreft had ik graag gewild dat ik het label eerder was tegen gekomen. Ik ben niet énorm over mijn grenzen gegaan, maar heb wel bepaalde dingen gedaan die ik niet fijn vond en waar ik me wel een tijdje niet heel prettig bij heb gevoeld. Ik had juist het tegenovergestelde als wat je hierboven beschrijft, ik was niet 'bang' maar had gewoon geen behoefte aan die dingen maar dacht daarom (omdat ik aseksualiteit niet kende) van mezelf dat ik wel bang zou zijn en dat ik me niet zo moest aanstellen en even door de zure appel heen moest bijten. Daarnaast had ik ook een andere ervaring dan Edewecht, mijn aseksualiteit (waar ik me niet bewust van was) bovenop me aangetrokken voelen tot vrouwen zorgde er juist voor dat ik me heel lang niet niet queer genoeg voelde en juist daardoor dat label ingewikkeld vond.

Ik zie persoonlijk niet zo het probleem als mensen zichzelf aseksueel noemen terwijl ze dat niet zijn. Als er veel angst is lijkt me dat sowieso niet een gezonde basis voor een seksuele relatie. Ik kan me voorstellen dat als iemand zich meer op z'n gemak voelt en daadwerkelijk dingen verlangt dat er een grote kans is dat die toch aan het label gaat twijfelen.

En wat betreft de leeftijd, ik weet niet precies wanneer er nu seksuele voorlichting enzo op school gegeven wordt, maar ik weet nog dat ik het thuis eind basisschool kreeg. Als je het dan op vrij expliciete manier over seks kan hebben lijkt het me ook dat je het op de basisschool gewoon over een geaardheid kan hebben waarbij je omschrijft dat het niet hetzelfde is als aromantiek. Ik denk dat kinderen vandaag de dag al veel vroeger meer meekrijgen van seks. Ook al zijn ze misschien te jong voor seksuele gevoelens heb je natuurlijk ook te maken met veilig internetten en dat soort dingen.

[AceVentura]

Ik denk dat het voor mij ook fijn was geweest als ik het label eerder had ontdekt, als ik eerder een woord had gevonden wat voor mij omschreef wat er van binnen gebeurde.

Ontdekken wie je bent is een proces, en soms kan het zo zijn dat een label bij je past, en dat je een tijd later ontdekt dat het anders zit. Zo heb ik zelf mezelf jarenlang als hetero bestempeld, en kwam ik er op m'n 32e pas achter dat het anders is. Juist het ontdekken wat bij je hoort is belangrijk, en dat je daarbij soms op een spoor uit komt wat toch niet lijkt te kloppen hoort daar bij.

Ik vraag me wel af in hoeverre kinderen op de basisschool al bezig zijn met dit soort dingen. Wel vind ik het belangrijk dat ze mee krijgen dat er meer is dan mannetje-vrouwtje.

[Koffie]

Ik zelf had het graag veel eerder willen weten. Op de lagere school werd al verteld over homo zijn, dat zou voor mij een mooi moment zijn geweest om alvast iets te horen over aseksualiteit.
Te veel ineens valt ook erg mee. Het gaat om hoe je relaties beleeft, in mijn idee is dat niet schadelijk of 'te veel'. Wat wel schadelijk voor me is geweest is zo lang niet kunnen duiden wat er was.

Ik was er wel mee bezig. Ik weet nog dat ik in de 3e klas zat (groep 5) en thuis op de grond zat te spelen. En dat ik vragen had. Ik wilde van mijn ouders weten of mannen ook met mannen mochten trouwen en vrouwen met vrouwen. Nee, ik was niet verliefd en ik ben nog nooit op een vrouw of meisje verliefd geweest, maar het hield me bezig. Mijn ouders hebben me toen uitgelegd dat (toen) mensen van hetzelfde geslacht niet met elkaar mogen trouwen, maar dat het wel kan dat je verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht. Dat dat gewoon een optie was. Nou, weer wat geleerd.

Mijn kinderen hadden ook al vroeg verkering op MKD en school en zeker bij mijn zoon waren dat behoorlijk romantische knuffelpartijen. Hij was van een meisje ook echt helemaal idolaat. Daar zat hij gewoon van te dromen aan tafel en dan kon hij niet eten. Met hele grote dromerige ogen fluisterde hij dan haar naam. Hij was 5. Op de kalender, hij had verder best een ontwikkelingsachterstand.

Zelf was ik 10 toen ik voor het eerst echt verliefd werd en ik wist eerst niet wat me overkwam. Ik dacht dat ik gek geworden was en ik wist me geen raad. Toen op een avond, tijdens een logeerpartij bij mijn oma, lag ik alleen in mijn bed en ineens snapte ik het: ik was VERLIEFD! Dat was een opluchting. Toen kon ik het plaatsen.

Dus ja, het zal verschillen, maar kinderen kunnen daar zeker mee bezig zijn.

[Ace of Cups]

Dat is mijn eerste gevoel ook, wat jullie schrijven, dat ik graag eerder een naam had kunnen geven aan wat ik allemaal wel en niet voelde. Ik vond het in die zin vreemd of misschien vooral jammer, dat op de site van GSA netwerk seksuele oriëntatie gelijk wordt gesteld aan op wie je verliefd wordt. Ik ben die site nog eens gaan lezen en gelukkig wordt elders op de site wel wordt het woord aseksualiteit genoemd en enigszins uitgelegd, met een verwijzing naar de (niet meer actieve) site Werkgroep Aseksualiteit, waar weer een link staat naar AVEN en NOA, dus via een omweg is het voor wie zoekt toch te vinden 

[Edewecht]

(...) met een verwijzing naar de (niet meer actieve) site Werkgroep Aseksualiteit, waar weer een link staat naar AVEN en NOA, dus via een omweg is het voor wie zoekt toch te vinden 

Oeps, goed dat ik dit bericht lees! Ik ben namelijk de webmaster van werkgroep-aseksualiteit, en omdat de werkgroep feitelijk niet meer bestaat, gaat die website ergens in september uit de lucht.
Ik zal kijken of ik contact op kan nemen met de GSA-web-mensen, dat ze hun links aanpassen.

[Edewecht]

Dit zijn de officiële betekenissen volgens wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboogvlag
roze - seks
rood - leven
oranje - geneeskracht
geel - zonlicht
groen - natuur
turkoois - magie
blauw - sereenheid
violet - karakter

Dit behoeft enige nuancering en wat toelichting. Ik zal m'n best doen (om niet te langdradig te worden.)

Nuancering: deze betekenissen zijn toegekend door de ontwerper van de vlag, Gilbert Baker. De vraag is of de LHTB+beweging wereldwijd dit uberhaupt weet, en of ze deze betekenissen uberhaupt zo ervaart. Ik in ieder geval niet.

Toelichting: Het symbool 'regenboog' en/of 'regenboogvlag' is al veel ouder, en de LHBT+beweging is maar één van de 'gebruikers' van dit symbool.
Met een verwijzing naar het zondvloedverhaal in de bijbel, waarin de regenboog als teken van god wordt vermeld, dat er nooit meer een zondvloed zou plaatsvinden, is de regenboog symbool geworden van hoop. Vandaar dat binnen je dit symbool binnen het christendom hier en daar terug ziet.
Hoop - vandaar dat de regenboogvlag ook door vredesbewegingen wordt of werd gebruikt.
Ook Greenpeace gebruikt het symbool - zij het in vijf kleuren, niet zes of zeven.

Je zou dus kunnen zeggen dat een regenboog(vlag) staat voor hoop (al of niet godsdienstig), optimisme, veelkleurigheid (letterlijk en figuurlijk),en dus ook diversiteit.
Wat elke kleur op zich betekent, boeit me persoonlijk niet zo, het gaat me meer om het geheel.

[AceVentura]

Natuurlijk is de betekenis van alles afhankelijk van de context waarin je het plaatst (flauw voorbeeldje: Rood op een stoplicht betekend wat anders dan rood op de regenboogvlag ). Dat deze betekenis weinig bekendheid heeft, zelfs binnen de LHBT wereld, herken ik ook. Behalve op wikipedia ben ik ze letterlijk nooit ergens tegen gekomen.
Met mijn reactie doelde ik vooral op de neiging om te zeggen dat een bepaalde kleur in de regenboogvlag voor een specifieke geaardheid staat. Als die kleuren al een betekenis hebben (en gezin de lage bekendheid daarvan mag je daar best aan twijfelen) is dat het in ieder geval niet.

[Edewecht]

Ah! Ik snap je.

Trouwens, al typende, zag ik het ineens: greenpeace.

[AceVentura]

Trouwens, al typende, zag ik het ineens: greenpeace.

[Kim10]

EDEWECHT