Je verdient beter!

[survivor]

Niet eerlijk zeg je, hoeveel asexuele partners vertellen van bij het begin dat ze asexueel zijn, heb jij het gezegd?

(Even van tevoren: dit is geen aanval, maar oprechte interesse. Ik probeer je gedachtengang te volgen, voor zover dat voor mij mogelijk is. Dus ik zou graag weten hoe je over het volgende denkt.)

Jij gaat er blijkbaar ook vanaf het begin van de relatie van uit dat jouw partner ongeveer dezelfde behoefte heeft aan seks als jij. Als ik zo jouw logica zou volgen zou jij ook vanaf het begin moeten zeggen wat je verwacht ten aanzien van seks in je relatie. Nu denk je misschien dat dit niet echt een gesprek is om tijdens de eerste dates te houden, en dat is het ook niet. Dus waarom zouden aseksuelen daar een uitzondering op moeten vormen?

Beste tempesta,

Eerst en vooral bedankt voor je oprechte interesse, graag wil ik ook nog even benadrukken dat mijn aanwezigheid op dit forum ook het gevolg is van mijn oprechte interesse. Ik wil dan ook graag eerst herhalen dat ik op geen enkel moment twijfel aan de echtheid van jullie geaardheid en/of aseksualiteit.

Nu mijn antwoord op jouw stelling. Op het eerste zicht is er eigenlijk niets mis met wat je stelt, maar als je er een beetje over nadenkt  lijkt het meer op iets wat men in juridische termen als ?omgekeerde bewijslast? zou kunnen interpreteren. Even verduidelijken, zoals jullie zelf zeggen maken jullie een heel klein percentage uit van de bevolking(1 a 2%). De rest van de bevolking mogen we stellen is dus op een of andere vorm seksueel. Is het dan zo verbazend dat de meeste seksuele mensen onder ons ervan uitgaan dat de persoon die ze voor zich hebben ook seksueel is? Een voorbeeld, homoseksuelen zijn ook een minderheid (5 a 10% al naar gelang de bronnen), maar de meesten zo niet allen zijn zich bewust van de onmogelijkheid van een ?normale, voor beiden bevredigende liefdesrelatie? op te bouwen met een heteroseksuele man. Als consequentie hiervan beperken zij hun zoektocht naar een levenspartner tot gelijkgeaarden. Wat niet wil zeggen dat andersgeaarden niet op mekaar verliefd zouden kunnen worden, ik denk dat er genoeg homo?s rondlopen die verliefd zijn op een hetero man, meer zelfs,  ik kan me best voorstellen dat ik verliefd zou kunnen worden op een lesbische vrouw. Alleen vrees ik, en ik denk dat je het daarmee eens bent, hebben deze relaties niet echt veel toekomst. Deze relaties zijn gedoemd om in het beste geval beperkt te blijven tot een mooie vriendschap.

Respectvol,

Survivor

[survivor]

Quote van Ereinion

[i]"De administrators Myra en Ereinion hebben besloten Survivor's verhaal te verplaatsen. In het kort ging zijn verhaal over zijn mislukte relatie met een aseksuele vrouw en een oproep aan alle partners van aseksuelen of mensen met een laag libido om met hun relatie te stoppen.
Myra en Ereinion vonden het taalgebruik van Survivor beledigend en willen door dit onderwerp te verplaatsen het forum veilig houden voor de andere bezoekers. Ook vinden wij dat iedereen op dit forum elkaar met respect moet behandelen en ons inziens was dat in Survivor's verhaal niet het geval.
Toch wilden we dat zijn verhaal gelezen kan worden door de andere leden. Hoewel Survivors verhaal en adviezen niet voor iedereen gelden, kunnen ze misschien waardevol zijn voor anderen."[/i]


Verbannen dus,

Confronterend? Schuldig! Beledigend? Is zeker niet mijn bedoeling, maar wie het schoentje past?

Ook kan ik mij niet herinneren een oproep te hebben geplaatst, ik heb wel mijn raad(advies) gegeven.

Ter verklaring(bron; Van Dale)

op?roep (de ~ (m.))
1 dringend verzoek om ergens te komen of iets te doen
op?roe?pen (ov.ww.)
1 (iem.) dringend verzoeken ergens te komen => trommelen
2 aansporen
3 telefonisch contact vragen
4 (vragen, gevoelens) veroorzaken => bovenhalen, evoqueren
5 [Belg.] wekken

raad (de ~ (m.))
1 datgene wat men weet om een probleem op te lossen of om een doel te bereiken => oplossing
2 advies
raad?ge?vend (bn.)
1 adviserend, zonder beslissingsbevoegdheid

En ja, ik houd mijn betoog op het scherp van de snee, ik wil namelijk mijn opinie en ervaring, op de meest duidelijke manier mij mogelijk, met jullie delen.
Zoals ik al meermaals zei heb ik geen enkel probleem met jullie aseksualiteit, ik ben dan ook zeer blij voor jullie dat dit onderwerp uit de taboesfeer geraakt. Maar wat met jullie seksuele partners?

Duidelijk, zoals steeds,

Survivor

[survivor]

Dank je, Peter    Mijn kennis van Engels is gelukkig onvoldoende om die woorden als kwetsend te verstaan   maar het heeft me gisteravond wel bezig gehouden. Wat ik nog bedacht: je zou dit kunnen vergelijken met partners waarvan 1 chronisch of anders ernstig ziek wordt. Hier reageren mensen ook verschillend op. Een kan het aan en blijft bij de partner (ik heb daar absoluut bewondering voor) en een ander besluit om eigen weg te zoeken. Nu is aseksualiteit gelukkig geen ziekte maar kan dus wel een reden zijn om je partner te verlaten. Het hele verhaal heeft me in ieder geval bewuster gemaakt van mijn eigen situatie. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend....

Stev,

Ik vrees dat ik het niet eens kan zijn met je analogie naar relaties waarvan 1 van beide partners chronisch of ernstig ziek is. Indien deze 2 mensen seksueel waren voor hun ziekte of aandoening dan zullen ze dit nog steeds zijn daarna. De invulling van hoe ze hun seksualiteit beleven zal misschien heel anders zijn maar het blijven in wezen wel seksuelen, en mits een beetje moeite en begrip komen ze vaak tot een oplossing die voor beiden een uitlaatklep beidt voor hun seksualiteit. Ik ken trouwens een koppel waarvan de man door een motorongeluk zwaar fysiek gehandicapt is, en geloof me ik kan je verzekeren dat deze relatie alles behalve seksloos is. Mijn definitie van seks gaat dus veel verder dan louter penetratie, welke er eigenlijk maar een heel klein deel van is. Veel belangrijker vind ik de beleving, der samen zin in hebben; de "medelijden seks" die veel van de partners van aseksuelen voorgeschoteld krijgen om ze toch een beetje tegemoet te komen is in mijn ogen dan ook geen seks en ik heb in het verleden in mijn ex-relatie dan ook meestal bedankt voor dit soort dienstbetoon. De enkele keren dat mijn libido zich toch liet "verleiden" tot dit soort "parodieën op wat seks zou moeten zijn" lieten mij enkel achter met een droevig en leeg gevoel.

Ik heb ondertussen ook even rondgesnuffeld op dit forum, en ben vooral op zoek gegaan naar eerdere berichten van mensen die op mijn bericht hebben gereageerd. Daarbij valt mij een berichtje op van jouw hand waarin je zegt dat indien je dit 20 jaar geleden had geweten, je niet getrouwd zou zijn en dus ook geen kinderen zou hebben gehad. Vanwaar mijn vraag: Denkt jouw partner er hetzelfde over? Indien ja, wat houdt jullie samen en hoe gaan jullie om met het idee dat je in een relatie zit waarvan beide partners er achteraf bekeken liever niet aan begonnen waren.

Ik begrijp dat mijn vraag confronterend is, toch zijn mijn motieven om ze stellen eerlijk, ik wil graag begrijpen waarom jullie samen blijven en of de reden om samen te blijven praktisch en/of emotioneel zijn.

Hopelijk respectvol maar duidelijk,

Survivor

[Jovi_Hobbes]

Hallo Survivor,

Ik kan met goed voorstellen dat je vorige relatie je heeft gefrustreerd, maar vind dat je alles toch wel een beetje te zwart/wit ziet. Natuurlijk heb je recht op je eigen mening, maar zou je ons dat ook in onze waarde willen laten? Ik weet dat je zegt dat je onze geaardheid niet in twijfel trekt, maar je reacties op de antwoorden van de andere leden komen nogal aanvallend over. Wij zijn op dit forum gewend om open en respectvol met elkaar om te gaan, want dat houdt het wel zo leuk.

Overigens heb ik nog een vraag die aansluit op jouw reactie op Stev. Je hebt helemaal gelijk dat seks niet de enige vorm is van intimiteit en eigenlijk maar een klein deel van het geheel is. Waarom is het dan zo erg dat er mensen zijn die nou net dat ene kleine deel niet willen? Een goede relatie hoeft echt niet alleen op seks gebaseerd te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat een seksloze, liefdevolle relatie vele malen beter is dan een relatie waar seks het enige punt is dat de partners met elkaar gemeen hebben. En hoewel ik het ermee eens ben dat een relatie met een aseksueel niet voor elke seksueel zal werken, vind ik het onzin om te zeggen dat het helemaal nooit kan. Voor jou misschien niet, maar jij kunt niet voelen wat andere mensen voelen.

[myra]

Quote van Ereinion

[i]"De administrators Myra en Ereinion hebben besloten Survivor's verhaal te verplaatsen. In het kort ging zijn verhaal over zijn mislukte relatie met een aseksuele vrouw en een oproep aan alle partners van aseksuelen of mensen met een laag libido om met hun relatie te stoppen.
Myra en Ereinion vonden het taalgebruik van Survivor beledigend en willen door dit onderwerp te verplaatsen het forum veilig houden voor de andere bezoekers. Ook vinden wij dat iedereen op dit forum elkaar met respect moet behandelen en ons inziens was dat in Survivor's verhaal niet het geval.
Toch wilden we dat zijn verhaal gelezen kan worden door de andere leden. Hoewel Survivors verhaal en adviezen niet voor iedereen gelden, kunnen ze misschien waardevol zijn voor anderen."[/i]


Verbannen dus,

Confronterend? Schuldig! Beledigend? Is zeker niet mijn bedoeling, maar wie het schoentje past?

Ook kan ik mij niet herinneren een oproep te hebben geplaatst, ik heb wel mijn raad(advies) gegeven.

Ter verklaring(bron; Van Dale)

op?roep (de ~ (m.))
1 dringend verzoek om ergens te komen of iets te doen
op?roe?pen (ov.ww.)
1 (iem.) dringend verzoeken ergens te komen => trommelen
2 aansporen
3 telefonisch contact vragen
4 (vragen, gevoelens) veroorzaken => bovenhalen, evoqueren
5 [Belg.] wekken

raad (de ~ (m.))
1 datgene wat men weet om een probleem op te lossen of om een doel te bereiken => oplossing
2 advies
raad?ge?vend (bn.)
1 adviserend, zonder beslissingsbevoegdheid

En ja, ik houd mijn betoog op het scherp van de snee, ik wil namelijk mijn opinie en ervaring, op de meest duidelijke manier mij mogelijk, met jullie delen.
Zoals ik al meermaals zei heb ik geen enkel probleem met jullie aseksualiteit, ik ben dan ook zeer blij voor jullie dat dit onderwerp uit de taboesfeer geraakt. Maar wat met jullie seksuele partners?

Duidelijk, zoals steeds,

Survivor

Niet verbannen,  want dan zou je niet meer op het forum kunnen posten. Verplaatst, omdat veel mensen jouw 'duidelijkheid' kwetsend vonden.  En omdat niet iedereen in je ervaring dat aseksuelen daders van misbruik zijn, wilt delen.

[petra1963]

Ik ben  blij dat Myra en Ereinion dit topic verplaats hebben ! Dat wil ik als eerste zeggen.

Verder: een vergelijking gaat nooit helemaal op, maar er zitten vind ik wel goede raakvlakken in de vergelijking die Stev gister maakte met een partner gehandicapt raakt of chronisch ziek. Ik ben zelf lichamelijk gehandicapt en chronisch ziek, en ik heb er zelf ook ervaringen mee gehad.  En ik heb het van dichtbij bij mijn ouders meegemaakt..
Mijn vader kreeg toen hij 50 was de ziekte van Parkinson en longemfyseem. Deze ziektes sloopten zijn lichaam van binnen uit. Hij werd ernstig invalide, eerst vooral lichamelijk maar later onder invloed van de ziekte van Parkinson. Dit voorjaar is hij na 17 jaar ziekte overleden.
Mijn moeder had hem daarom kunnen verlaten. Dat gebeurt heel veel bij relaties waarvan een partner ernstig gehandicapt raakt of chronisch ziek. Daar zijn veel verschillende redenen voor: soms is de relatie van tevoren al slecht. Soms kan de gezonde partner het slopende proces van ziekte en handicap bij de partner niet aan, en gaat daarom weg. Soms is de zieke partner zo veranderd, ook qua persoon, dat een van beide om die reden weggaat. Enzovoort.
Maar zij besloot te blijven, omdat ze echt van mijn vader hield. En ze is nu oprecht diep in rouw over zijn overlijden. Ookal was het voor iedereen, inclusief hemzelf, een ondragelijke situatie geworden als hij nog langer geleefd had. En kunnen wij om die reden vrede hebben met zijn dood.

Uiteindelijk kun je in een relatie te maken hebben met een partner die asexueel is, waarin de relatie ook onhoudbaar is. Dat is verdrietig, en soms heel tragisch, maar dat is dan de realiteit. Maar of dat dan ( grotendeels of uitsluitend) aan het sexuele aspect ligt ? Of zijn er meer, en andere redenen ? Dat zijn vragen die ieder voor zich moet beoordelen. Maar als advies geven: wegwezen, en zo snel mogelijk, of asexuelen uitmaken voor abusers acht ik buiten de realiteit waar veel mensen in leven. En ook geen advies waar mensen in het algemeen gelukkig van worden.

[survivor]

Hallo Survivor,

Ik kan met goed voorstellen dat je vorige relatie je heeft gefrustreerd, maar vind dat je alles toch wel een beetje te zwart/wit ziet. Natuurlijk heb je recht op je eigen mening, maar zou je ons dat ook in onze waarde willen laten? Ik weet dat je zegt dat je onze geaardheid niet in twijfel trekt, maar je reacties op de antwoorden van de andere leden komen nogal aanvallend over. Wij zijn op dit forum gewend om open en respectvol met elkaar om te gaan, want dat houdt het wel zo leuk.

Overigens heb ik nog een vraag die aansluit op jouw reactie op Stev. Je hebt helemaal gelijk dat seks niet de enige vorm is van intimiteit en eigenlijk maar een klein deel van het geheel is. Waarom is het dan zo erg dat er mensen zijn die nou net dat ene kleine deel niet willen? Een goede relatie hoeft echt niet alleen op seks gebaseerd te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat een seksloze, liefdevolle relatie vele malen beter is dan een relatie waar seks het enige punt is dat de partners met elkaar gemeen hebben. En hoewel ik het ermee eens ben dat een relatie met een aseksueel niet voor elke seksueel zal werken, vind ik het onzin om te zeggen dat het helemaal nooit kan. Voor jou misschien niet, maar jij kunt niet voelen wat andere mensen voelen.

Best Jovi_Hobbes,

Tuurlijk is mijn visie op relaties tussen seksuelen en aseksuelen voornamelijk gebaseerd op mijn eigen ervaringen; you live, you learn. Dit maakt in mijns inziens mijn opinie dan ook waardevol(first hand experience), en dit in tegenstelling tot de mening van velen anderen; die vaak hun gratuite ideetjes poneren zonder zelf zo?n langdurige relatie te hebben ervaren.

In verband met mijn aanvallend overkomen veronderstel ik dat een aantal mensen(Myra is hier alvast heel duidelijk over) vooral aanstoot hebben genomen aan het feit dat ik het woord ?abuse? heb gebruikt in mijn verhaal.

Quote:

[Onthouden worden van sex is een soort van ?abuse?,?]

Zoals je kan zien heb ik het woord niet in zijn zuivere vorm gebruikt, maar meer als een verduidelijking van hoe seksuelen zich voelen als ze langdurig worden weerhouden om hun seksualiteit te kunnen beleven in hun relatie. Ik lees hier dat jullie seksuele partners van aseksuelen aanmoedigen om op dit forum te verblijven om een beter inzicht te krijgen in de leefwereld van aseksuelen. Ik ben dan ook verheugd om te zien dat een aantal partners deze uitnodiging te baat nemen ten einde een beter inzicht te krijgen van wat er met hun partner aan de hand is. Ik weet niet of je ervan op de hoogte bent, maar op het net bevinden zich ook een aantal forums die zich vooral richten tot mensen die zich in een relatie bevinden die buiten hun wil om seksloos is. Deze voornamelijk Engelstalige forums hebben meestal ook een hoekje voor de ?andere kant?, maar in tegenstelling tot dit forum zie je daar zeer weinig animo van de andere kant. Ik zou dan ook de aseksuele partners willen aanraden; ik bedoel vriendelijk verzoeken; om daar eens een kijkje te gaan nemen(google maar eens op ?sexless marriage?). De verhalen en voorbeelden van wat mensen doen om deze relaties vaak in stand te houden zijn schrijnend, zelfs tot en met het nemen van zware antidepressiva om het libido te verlagen of zelfs te neutraliseren(een voorstel dat ik trouwens ook al op dit forum heb gelezen, mijn menig hierover laat zich wel raden denk ik). En voor alle duidelijkheid ik verfoei het dwingen van een partner tot seks al evenzeer.

Om nu op jouw vraag terug te komen, wat ik zei was dat penetratie maar een klein deel is van seks, en het dus best mogelijk is om seks te hebben zonder penetratie. En nee, seks is zeker en vast niet de enige vorm van intimiteit. En nee ik kan niet voelen wat anderen voelen, maar; hoe arrogant het ook mag klinken; ik denk dat ik wel een beter idee heb van wat jullie seksuele partners ervaren binnen hun relatie met een aseksuele.

Vriendelijke groeten,

Survivor

[Sjef]

Voor allen: laten we elkaar niet op woorden vangen maar praten over de strekking van wat Survivor inbrengt!!


Hoi Survivor,

Een (achteraf niet zo) kort bericht van 'een partner van'. Je weet net als ik hoe frustratie en onrust in je relatie met een aseksuele de kop op steken. Nu kan je twee dingen doen: je schikken in je lot of de deur uit rennen.

Ik heb in mijn niet zo vreselijk lange leven diverse scheidingen gezien en in alle gevallen zie ik de beide ex-partners zijn opgebloeid. Ik kies met opzet voor deze bewoording omdat het hier in ALLE gevallen om 'normale' relaties ging en er in de diverse huwelijken zoveel leed was aan de oppervlakte en onder water dat het uit elkaar gaan eerder een opluchting is geworden dan een schande.

Survivor, ik ken je niet maar kijk, met bovenstaande in gedachte nog eens in de spiegel en vraag je af of je (niet)seksuele relatie nu ECHT de enige reden was om met je vrouw te breken?

Wij hebben nog eens de strikt hypothetische vraag over tafel gegooid of we getrouwd zouden zijn als.....
Dat weten we niet en is ook een absoluut zinloze vraag. Feit is dat we NU gelukkig getrouwd zijn. Sinds we weten van de aseksualiteit heb ik een en ander ook een plek kunnen geven. Bedenk hierbij dat mijn lieverd de eerste 8 jaren van ons huwelijk tegen haar natuur in en enkel omdat het 'erbij hoort' met mij seks heeft gehad. Als je goed op het forum hebt rond gekeken zal dit geen nieuw verhaal zijn: ik heb het menigmaal moeten afleggen tegen de ontbijttafel, de stofzuiger en de wasmachine die alle vaak belangrijker waren dan mijn driften.
Voor mij is er rust gekomen: ik kan en mag ongegeneerd zeggen: "schat ik heb trek in je". Dan lachen we een beetje en knuffelen we samen. Vroeger zei ik dat ook, dan zei ze OK, vanavond" Vervolgens was ik de hele avond in staat van opwinding maar na bovengenoemde activiteiten kwam regelmatig de vraag: kan het niet morgen...

Stev's vergelijking is misschien accurater dan je nu denkt, in ieder geval vind ik dat je er te gemakkelijk overheen stapt. Wat bedoeld wordt is dat je in een relatie niet altijd alles te kiezen hebt. Noem het je lot. Je hebt nu een gelukkige relatie, maar wat nu als zij onder een vrachtwagen komt en de rest van haar leven moet doorbrengen in een rolstoel, zwaar gehandicapt en niet meer in staat voor zichzelf te zorgen? Blijf je of ga je? En hoe denk je daar over 17 jaar over? En als je haar dan na 17 jaar in de steek laat, hoe kijk je er dan op terug. Het spijt me te zeggen, maar ik denk dat je dan op het forum voor partners van zwaar invalide mensen een kopietje van je eerste bericht kan plaatsen, tenminste aangenomen dat het dan 17 vreselijk zware jaren waren en dat je nu blij bent met een nieuw leven en een nieuwe ?volledig functionerende? partner. (Let op: dit is GEEN beschuldiging, slechts een hypothese om eens over na te denken)

Terug naar mijzelf: ik heb baat gehad bij de ontdekking en er vrede mee dat mijn partner a seksueel is. Ik zie het leven als elke dag weer een nieuwe uitdaging en dank je hartelijk voor je welgemeende advies, maar nee ik blijf bij mijn eenmaal gegeven gelofte: in VOOR- en TEGENspoed.

Sjef

[Stev]

Mijn definitie van seks gaat dus veel verder dan louter penetratie, welke er eigenlijk maar een heel klein deel van is.

Hier zijn we het in ieder geval met elkaar over eens.  

Daarbij valt mij een berichtje op van jouw hand waarin je zegt dat indien je dit 20 jaar geleden had geweten, je niet getrouwd zou zijn en dus ook geen kinderen zou hebben gehad. Vanwaar mijn vraag: Denkt jouw partner er hetzelfde over? Indien ja, wat houdt jullie samen en hoe gaan jullie om met het idee dat je in een relatie zit waarvan beide partners er achteraf bekeken liever niet aan begonnen waren.

Hier sla je de spijker op de kop! Ik ben dus (in alle onwetenheid) wel aan die relatie begonnen. Dat kun je niet terug draaien. Dat zouden mijn partner en ik niet eens willen. We hebben samen veel leuke en ook minder leuke dingen meegemaakt en we hebben kinderen gekregen. Die verantwoordelijkheid willen we niet uit de weg gaan. En omdat we nu, dus niet 20 jaar geleden of 20 jaar verder leven, heeft het weinig zin om te denken: wat zou je gedaan hebben of doen als...
Misschien heb ik de vraag naar de motieven om bij elkaar te blijven hiermee beantwoord?    Ik kan het ook anders zeggen: we hebben in ieder geval motieven genoeg om WEL bij elkaar te blijven. En daar zouden heus ook praktische en/of emotionele redenen bij zijn.
Iemand (een niet aseksueel persoon) hier op het forum heeft geschreven: "Het (Stev: de ontdekking van aseksualiteit bij partner) zal aan m'n relatie niet veel veranderen, daarvoor zijn we al te lang samen, ik zou ze niet kunnen missen, het kan alleen maar verbeteren!" Jij zou het misschien geen goed argument vinden, maar ik wel  

[ChibiFirli]

Ik kan ergens wel begrijpen (of op zen minst een poging doen) dat je effectief niet zonder seks in een relatie kan. Voor zover ik weet schept seks een band tussen 2 mensen die niet op een andere manier te verkrijgen is, toch voor sommige mensen. Ik vind het alleen relatief cru dit te veralgemenen naar alle seksuele mensen. Iedereen heeft zo zen eigen manieren om banden te scheppen met anderen, en ik heb moeite om te geloven dat er 1 manier is die dan toch voor iedereen even sterk zou gelden.

Gefeliciteerd met uit een relatie te stappen die je ongelukkig maakt. Van ongelukkig zitten zijn wordt niemand beter (op psychologen na mss) en ik had altijd het idee dat mensen relaties begonnen om er gelukkiger van te worden.

In ieder geval ben ik van mening dat ieder voor zichzelf maar moet uitmaken of ze in een relatie willen blijven of niet. Eigen keuzes, eigen gevolgen. Ik hoop (tegen beter weten in ) dat iedereen wel weet wat goed voor hem/haar is. Ik maak er persoonlijk geen punt van om enkel relaties aan te gaan met aseksuelen. En ik heb nog geen zware problemen ondervonden (ik heb uiteraard ook nog geen tienjarige relaties aangegaan, daar ben ik net iets te jong voor).

[Stev]

In ieder geval ben ik van mening dat ieder voor zichzelf maar moet uitmaken of ze in een relatie willen blijven of niet. Eigen keuzes, eigen gevolgen.

Ik denk dat dit een mening van bijna iedereen op dit forum is. Goed gezegd, Chibi!

Survivor, wat ik me nog afvroeg, in je verhaal kon ik niet terug lezen of de aseksualiteit als een mogelijke oorzaak bij jouw ex-vrouw bekend was (of bij jou). Ik denk dat het iets essentieels is, ik bedoel om het te weten. Als je daar vervolgens met elkaar over kan praten en naar de oplossingen zoeken, scheelt het een hele boel namelijk. Daarmee wil ik niets af doen aan al die frustraties etc. waar jij mee te maken had, ook als het alles bekend is kun je alsnog beslissen dat je uit elkaar gaat.
Daarom vind ik het zo belangrijk dat de aseksualiteit meer bekend wordt. Het kan misschien veel leed voorkomen (aan beide kanten).

Oh ja, nog iets! Jij bent er denk ik van overtuigd dat het in jullie situatie niets veranderd zou hebben (dat kan) maar ik denk dat de insteek van iemand die zich ergens in herkent en eindelijk weet wat er aan de hand is, heel anders is dan van iemand die zich heel waarschijnlijk steeds schuldig voelt (want doorgaans "ligt" het aan de partner die geen zin heeft, niet waar) en zich continue afvraagt wat er met hem/haar aan de hand is.

[myra]

Voor allen: laten we elkaar niet op woorden vangen maar praten over de strekking van wat Survivor inbrengt!!


Hoi Survivor,

Een (achteraf niet zo) kort bericht van 'een partner van'. Je weet net als ik hoe frustratie en onrust in je relatie met een aseksuele de kop op steken. Nu kan je twee dingen doen: je schikken in je lot of de deur uit rennen.

Ik heb in mijn niet zo vreselijk lange leven diverse scheidingen gezien en in alle gevallen zie ik de beide ex-partners zijn opgebloeid. Ik kies met opzet voor deze bewoording omdat het hier in ALLE gevallen om 'normale' relaties ging en er in de diverse huwelijken zoveel leed was aan de oppervlakte en onder water dat het uit elkaar gaan eerder een opluchting is geworden dan een schande.

Survivor, ik ken je niet maar kijk, met bovenstaande in gedachte nog eens in de spiegel en vraag je af of je (niet)seksuele relatie nu ECHT de enige reden was om met je vrouw te breken?

Wij hebben nog eens de strikt hypothetische vraag over tafel gegooid of we getrouwd zouden zijn als.....
Dat weten we niet en is ook een absoluut zinloze vraag. Feit is dat we NU gelukkig getrouwd zijn. Sinds we weten van de aseksualiteit heb ik een en ander ook een plek kunnen geven. Bedenk hierbij dat mijn lieverd de eerste 8 jaren van ons huwelijk tegen haar natuur in en enkel omdat het 'erbij hoort' met mij seks heeft gehad. Als je goed op het forum hebt rond gekeken zal dit geen nieuw verhaal zijn: ik heb het menigmaal moeten afleggen tegen de ontbijttafel, de stofzuiger en de wasmachine die alle vaak belangrijker waren dan mijn driften.
Voor mij is er rust gekomen: ik kan en mag ongegeneerd zeggen: "schat ik heb trek in je". Dan lachen we een beetje en knuffelen we samen. Vroeger zei ik dat ook, dan zei ze OK, vanavond" Vervolgens was ik de hele avond in staat van opwinding maar na bovengenoemde activiteiten kwam regelmatig de vraag: kan het niet morgen...

Stev's vergelijking is misschien accurater dan je nu denkt, in ieder geval vind ik dat je er te gemakkelijk overheen stapt. Wat bedoeld wordt is dat je in een relatie niet altijd alles te kiezen hebt. Noem het je lot. Je hebt nu een gelukkige relatie, maar wat nu als zij onder een vrachtwagen komt en de rest van haar leven moet doorbrengen in een rolstoel, zwaar gehandicapt en niet meer in staat voor zichzelf te zorgen? Blijf je of ga je? En hoe denk je daar over 17 jaar over? En als je haar dan na 17 jaar in de steek laat, hoe kijk je er dan op terug. Het spijt me te zeggen, maar ik denk dat je dan op het forum voor partners van zwaar invalide mensen een kopietje van je eerste bericht kan plaatsen, tenminste aangenomen dat het dan 17 vreselijk zware jaren waren en dat je nu blij bent met een nieuw leven en een nieuwe ?volledig functionerende? partner. (Let op: dit is GEEN beschuldiging, slechts een hypothese om eens over na te denken)

Terug naar mijzelf: ik heb baat gehad bij de ontdekking en er vrede mee dat mijn partner a seksueel is. Ik zie het leven als elke dag weer een nieuwe uitdaging en dank je hartelijk voor je welgemeende advies, maar nee ik blijf bij mijn eenmaal gegeven gelofte: in VOOR- en TEGENspoed.

Sjef

Bedankt voor je inbreng, Sjef.  

[pinky]

Beste Survivor (de naam ook  )
Als niet 'normaal' heterosexuele vrouw wil ik toch reageren op je verhaal, omdat ik best kwaad werd. Ik denk dat je een mening neerzet vanuit wat jij hebt meegemaakten dat je het verlies van je eerste huwelijk nog niet hebt verwerkt. Mijn vraag aan jou, reageer je nu je frustraties alsnog af op de mensen hier in plaats van op je ex-vrouw omwille van de kinderen? Dat kan natuurlijk, maar ik vind inderdaad dat je ietwat respectloos met de mensen hier omgaat. Ik snap ook niet hoe het is om geen sexuele gevoelens te hebben of een relatie met iemand te hebben die dat heeft, maar ik weet wel dat alle mensen die hier zitten met respect met elkaar omgaan. Iets wat ik gewoon op straat nog wel eens mis. En ik denk dat als iedereen een voorbeeld neemt aan de mentaliteit die de meesten van de mensen op dit forum hier hebben dat de wereld al een veel leukere plek zou zijn. En kritiek hebben mag, maar respectvol...
Daarbij denk ik dat de vergelijking homo/ hetero niet helemaal opgaat, omdat elke homosexuele jongere er vanuit gaat dat de ander hetero is. Daarbij weten we nu dat er zoiets bestaat als homosexualiteit. Had dat 50 jaar geleden maar eens aan een willekeurig iemand gevraagd. Ik denk dat asexualiteit nog te onbekend is om te weten wat het is en of je het bent. En als je niet weet dat dat met jou aan de hand is hoe kun je het dan zeggen? Kijk maar eens hoeveek nieuwe aanmeldingen er zijn gekomen na de uitzending van mensen die er toen pas achterkwamen dat ze mischien ook wel asexueel zijn...

[Jovi_Hobbes]

In verband met mijn aanvallend overkomen veronderstel ik dat een aantal mensen(Myra is hier alvast heel duidelijk over) vooral aanstoot hebben genomen aan het feit dat ik het woord ?abuse? heb gebruikt in mijn verhaal.

Dat was eigenlijk niet eens wat ik bedoelde, maar goed. Je latere berichten komen al een stuk beter over dus ik denk dat we dit maar achter ons moeten laten. Op zich stel je heel begrijpelijke vragen en snap ik ook best jouw standpunt wel, zolang je je er maar van bewust blijft dat het wel om jouw eigen ervaringen gaat waaruit je dus geen algemene conclusies kunt trekken over de rest van de wereld.
Ik ben het verder ook met je eens dat iemand die aseksueel is en dit van zichzelf weet dat dus ook aan zijn/haar partner moet duidelijk maken zodat die uiteindelijk kan kiezen of hij/zij daarmee om kan gaan. Daarover liegen zou inderdaad niet eerlijk zijn, maar zoals je waarschijnlijk van veel mensen hier hebt begrepen weet lang niet iedereen het van zichzelf. En hoe zou je dat ook moeten weten als er ten eerste weinig tot niets over bekend is en je ten tweede bijvoorbeeld nooit eerder een relatie hebt gehad. Je merkt pas dat je aseksuele grenzen hebt als die worden overschreden. Dat moet dan toch eerst gebeuren voordat je het kunt weten.

[Sismo]

En da's mooi gezegd!