Je verdient beter!

[Thiotric]

Hi Survivor, ik zit ook al 11 jaar "te hongeren naar" en kan me nochtans toch wel aansluiten bij de mensen van op het forum hier. Als je na al die tijd, terwijl je toch al lang een nieuwe realtie hebt, toch nog hier je hart moet luchten, dan denk ik echt dat je eens dringend een afspraak met een psycholoog moet maken. Deze opmerking heeft dan niets te maken met mijn "rol" als partner van, maar ik geef je dit mee vanuit mijn ervaring als welzijnswerker ( met 12 jaar ervaring), ook de toon van je berichten, de schrijfstijl en de quotes die je geeft duiden op een grote emotionele betrokkenheid met je verleden. Je bent nog steeds kwaad op je ex, ( of de situatie toen) en je voelt nog steeds de woede en de frustratie. Ik ben door die fase drie jaar geleden ook gegaan. Een dipje in de relatie, tijdelijk veel stres en ik was boos, gefrustreerd, ging alles opblazen enz... Maar dan komt er LIEFDE, en die overwint toch alles? En ter info, mijn seksueel leven voor mijn huidige partner is nogal zwaar geweest, om je niet te laten denken dat ikzelf dan ook wel een halflauwe ben omdat ik het wel kan dragen. Maar die details wil hier niemand horen denk ik  Ik wil je vooral meegeven dat jouw huidige gevoelens totaal niet in evenwicht zijn tegenover je huidige situatie. Mocht ik je huidige partner zijn, misschien was ik wel jaloers op je vorige partner, want zij zit blijkbaar toch nog zeer diep in je ziel ingemetst. Zonder je te willen aanvallen: ga er eens met iemand over praten... welgemeende groeten.

[survivor]

Hi Survivor, ik zit ook al 11 jaar "te hongeren naar" en kan me nochtans toch wel aansluiten bij de mensen van op het forum hier. Als je na al die tijd, terwijl je toch al lang een nieuwe realtie hebt, toch nog hier je hart moet luchten, dan denk ik echt dat je eens dringend een afspraak met een psycholoog moet maken. Deze opmerking heeft dan niets te maken met mijn "rol" als partner van, maar ik geef je dit mee vanuit mijn ervaring als welzijnswerker ( met 12 jaar ervaring), ook de toon van je berichten, de schrijfstijl en de quotes die je geeft duiden op een grote emotionele betrokkenheid met je verleden. Je bent nog steeds kwaad op je ex, ( of de situatie toen) en je voelt nog steeds de woede en de frustratie. Ik ben door die fase drie jaar geleden ook gegaan. Een dipje in de relatie, tijdelijk veel stres en ik was boos, gefrustreerd, ging alles opblazen enz... Maar dan komt er LIEFDE, en die overwint toch alles? En ter info, mijn seksueel leven voor mijn huidige partner is nogal zwaar geweest, om je niet te laten denken dat ikzelf dan ook wel een halflauwe ben omdat ik het wel kan dragen. Maar die details wil hier niemand horen denk ik   Ik wil je vooral meegeven dat jouw huidige gevoelens totaal niet in evenwicht zijn tegenover je huidige situatie. Mocht ik je huidige partner zijn, misschien was ik wel jaloers op je vorige partner, want zij zit blijkbaar toch nog zeer diep in je ziel ingemetst. Zonder je te willen aanvallen: ga er eens met iemand over praten... welgemeende groeten.

Beste Thiotric,

Alvorens ik op je  bericht ga reageren, wil ik je graag wat vertellen over mijn dag. Niet echt relevant zou denken maar het geeft je misschien een idee van mijn huidige ?state of mind? en sfeer waarin ik je bericht beantwoord.

In België is het deze week herfstvakantie, dat maakt dat we wat meer tijd kunnen doorbrengen met mijn 2 jongens(10 en 12 jaar). Ik heb het geluk mijn vrije tijd te kunnen plannen wanneer ik wil en het zal dan ook geen verassing zijn dat mijn jongens hier de hoogste prioriteit hebben. Vandaag zijn we met zen allen gaan indoorskien, iets wat we allemaal zeer graag doen, maar het is vooral mijn oudste die hier zeer fanatiek in is. Hij is er dan ook rotsvast van overtuigd dat hij deze winter zijn grote droom in vervulling zal zien gaan, namelijk zijn vader op waarde kloppen op de piste. En ja ik weet het, ik kan hem ook gewoon laten winnen, maar dat merkt hij en dat is nu net niet wat hij wil. Trouwens de kans is groot dat het hem deze winter sowieso gaat lukken, hij wordt steeds beter en mijn conditie is lang niet wat ze zou moeten zijn. En eigenlijk kijk ik nog meer uit naar dat moment dan hij, denk ik. Ik krijg nu al de tranen in men in ogen als ik denk aan dat arrogante glimlachje dat mijn deel zal zijn op het moment dat hij glorieus op mij zal staan wachten onderaan de piste. Ik fantaseer zelfs over het zinnetje dat hij gaat gebruiken om mijn nederlaag nog extra in de verf te zetten. Waarschijnlijk iets zoals:?Zeg pa, ik heb halfweg nog een paar minuutjes op je gewacht maar ik dacht dat je misschien een andere route had genomen.?

Zodoende zijn we vanavond laat thuis gekomen, halfweg nog ergens gestopt om te eten, en het tweede deel van de terugreis lag iedereen(behalve ik) moe te slapen in de wagen. Thuisgekomen de twee jongens direct in hen bed gelegd en ook mijn schatje wou niets liever dan direct te kunnen verderslapen. Dus ja, iedereen slaapt en wie mag er opruimen? Ondergetekende dus . Auto leegmaken, skischoenen in het chauffagekot, klaar.

Effe pc aangezet, verwacht een belangrijk mailtje dat ik maandagochtend nodig heb. Jep, mailtje is er, inhoud ziet er op het eerste zicht ok uit, we kunnen dus gerust gaan slapen. Ik denk, ga nog even naar het Aven forum. En hé, ook al had ik het niet verwacht, er blijven nog steeds mensen hun berichten posten naar aanleiding van mijn verhaal. De strekking van de meeste berichten is niet echt nieuw(alhoewel, sommige zelfs open), maar de meeste zijn inhoudelijk genoeg om mijn aandacht te verdienen, ik zal ze dan ook proberen te beantwoorden als ik er de tijd voor vind(ik ben maar alleen, jullie met velen). Bij het laatste bericht echter is er toch iets meer aan de hand, ik herlees het nog eens, probeer het nog effe voor mezelf samen te vatten(nee hij valt mij niet aan, is blijkbaar toch boos, wordt ook wel een beetje persoonlijk, verwijst zowel naar men ex als naar mijn nieuwe partner, is professioneel hulpverlener, maar hij heeft wel vrede met zijn situatie?.). Ik denk, och ja, ik bekijk het de volgende dagen nog wel eens, pc uit en naar boven.

Naar boven dus, maar ik ga nog niet direct slapen. Toen de kids klein waren kon ik enorm genieten van ?s nachts naar hun ademhaling te gaan luisteren als ze sliepen. En waarschijnlijk omdat ik ze wat vaker moet missen doe ik dat sinds mijn scheiding opnieuw. Op het einde van de gang waar hun kamertjes zijn staat een oude zetel die maar voor één iets gebruikt wordt, om naar mijn slapende jongens te luisteren. Alleen, in het donker, beleef ik zo de meest vredige momenten van mijn leven. Soms zit ik daar 5 minuutjes, soms een uur, ben der zelfs ook al in?t slaap gevallen. Ik denk op die momenten ook meestal niets, of aan niets. Maar niet zo deze keer, deze keer blijf ik denken aan dat laatste berichtje. Nee ik voel me niet aangesproken of beledigd over wat hij over mij zegt. Ik kan wel tegen een stootje, ?k ben trouwens ook geen liefje. Weg vrede, weg rust.


Naar beneden, pc aan, thiotric zijn berichtje lezen, eens gaan kijken naar wat hij hier nog alemaal achterlaat op dit forum, misschien begrijp ik hem beter als ik zijn andere berichten eens bekijk.


Alvorens verder te lezen zou ik willen vragen om het bericht van thiotric, waarin hij me zelfs naar de psycholoog verwijst?, nog eens te herlezen.

En hier dan ook nog een paar qoutes uit zijn andere berichten.

?Mijn vriendin heeft zelden of nooit zin in seks, en ons seksleven is gebaseerd op " we doen ons best voor elkaar".
Jammer genoeg blijkt dit al jaren niet meer te voldoen en ik begin te vrezen dat er een moment komt dat ik het niet meer ga aankunnen.?

?Nu wordt het altijd moeilijker om seks af te smeken, soms krijg ik afkerige gevoelens voor mezelf door het toch te blijven proberen.
Al drie jaar zeg ik haar dat het niet meer verder kan, praten kan, maar eindigt in stilte, of in een goedgespeelde "alle nu heb ik wel zin". En dit is nog het pijnlijkste achteraf... en weet ik nog steeds niet hoe ik ermee om moet gaan....?

?Wat ik soms mis in de reacties is dat seks meer is dan het fysiek "ontluchten" van een behoefte. Wie ooit de klik gevoeld heeft van echte passionele seks weet dat er een heel groot deel emotionaliteit mee gemoeid is, bij het verlies aan dat soort seks, verlies je dus ook een deel van je relatie, een heel intens deel dan nog wel. Masturbatie of seks om de honger effe te stillen is daar geen substituut voor. Er is dus echt een gemis in mijn ziel ook.?


En de link waar je al zijn berichten kunt zien.

http://asexuality.org/du/index.php?action=profile;u=175;sa=showPosts


Beste thiotric,

Niet echt consequent hé, naar mij toe laten uitschijnen dat je vrede hebt met je situatie(want de liefde die overwint toch alles), om dan op andere plaatsen je constante twijfel neer te pennen. De combinatie van de dingen die je zegt zouden zelfs grappig zijn, als ik mezelf der niet zo in zou herkennen. Want wat jij beschrijft is precies hoe ik me voelde in de laatste 2 jaar van men huwelijk, verward, gefrustreerd. Het ene moment jezelf voorhouden dat je wel verder kan en wil, de volgende moment overtuigd dat het zo niet langer verder kan, en heen en weer, en heen en weer, en heen en weer.En neen, ik beweer niet te weten welke van de 2 opties je gaat kiezen, maar ik vrees wel dat je je energie nu beter kan focussen op jouw eigen problemen dan dat je de mijne(die je meent te kunnen detecteren in mijn berichten) probeert te analyseren. Ik zou dolgraag met jou verder willen ingaan op wat je allemaal in je berichtje naar mij toe schrijft, maar het is nu wel echt te laat aan het worden. Als ik hoor wat men jongens morgen willen gaan doen, dan kan ik maar beter nog wat uurtjes slaap gebruiken.
Begrijp me goed, ook dit is geen aanval, meer zelfs, het is een uitnodiging om er met jou verder over te communiceren want één ding is volgens mij zeker; Je kunt het jezelf proberen wijsmaken, je kunt het mij proberen wijsmaken, je kunt het zelfs dit forum en de rest van de wereld proberen wijsmaken, maar aanvaard, m?n best thiotric, aanvaard heb je het niet.


Slaapwel,

Survivor

[Zonnekind]

Om te beginnen, ik vind u een ongelooflijk grote klootzak. Maar soit, zo zijn er wel meer mensen in deze wereld.

Je berichten zijn kwetsend, aanvallend,... maar dat heb je al allemaal eens gehoord en aangezien je schrijft dat je inhoudelijke vernieuwing zocht in de berichten, zal ik het proberen niet allemaal te herhalen.

Heb je de hele uitzending van Open en Bloot gezien? Er zat ergens een koppel op de bank in het bos, herinner je je dat? (je kan het altijd nog eens bekijken op internet) Wel, ik was dat meisje. Jaja, ik ben anoniem gefilmd. En weet je waarom? Omdat ik mij schaam over mijn seksloos leven, omdat ik mij elke dag schuldig voel tegenover mijn partner (ja idd, ik zeg in de aflevering dat ik moet stoppen met mij schuldig te voelen maar iedereen weet goed genoeg dat ik mij nog altijd even schuldig voel en dat ik dat ook maar zeg om mijzelf proberen recht te houden) Mijn partner, Tim, Viper hier op het forum, zie je daarna nog eens in het panel. Ze hebben spijtiggenoeg niet de beste stukken laten zien, maar toch, hij maakt miss Zoë Van Gastel toch ook al duidelijk dat er meer in een relatie is dan alleen seks.

Ik kan u perfect vertellen dat er heel veel waarheid in je berichten zit. En ja, das heel confronterend om te lezen. Maar denk je nu echt dat wij stom zijn?! Onze relatie (die van mij en Tim bedoel ik dan) is gebaseerd op eerlijkheid en openheid. Dat wil zeggen dat ik hem voortdurend zeg wat ik denk en voel. Hier kwets ik hem ook heel vaak mee en dat besef ik heel goed, maar hij zal altijd alles van mij weten. Maar dit is ook omgekeerd zo. Hij zegt mij ook alles wat hij denkt en voelt. Al wat jij dus al gezegd hebt, klinkt voor mij bekend in de oren. Hij vraagt zich ook geregeld af of hij wel bij mij zou blijven of niet. Hij zegt ook soms dat hij er niet meer aan begonnen zou zijn 4 jaar en half geleden moest hij het toen al geweten hebben. En ja, wij hebben al een paar keer "het uitgemaakt". Ik weet al jaren dat ik mij daaraan kan verwachten. Ik zou hem perfect begrijpen moest hij van mij weg willen gaan. Hij vertelt mi alle dagen hoeveel fysieke pijn hij heeft (daar heb jij nog niet over gesproken, had jij die ook?) De eerste keren dat hij probeerde om de relatie gedaan te maken, heb ik hem kunnen overtuigen door te wenen, zielig te doen, te zeggen dat ik alles wou doen,... Het lukte, maar ik voelde me er niet goed meer bij. Ik wist op den duur dat hij nog bij mij was omdat ik hem toen overtuigd heb. De laatste keer was het dan ook heel serieus gewoon gedaan. Ik wilde hem niet meer overtuigen. Natuurlijk wou ik hem nog terug, hij betekent veel te veel voor mij, maar het moest van zijn kant komen. Ik heb hem de volgende ochtend (we hebben die nacht nog samen geslapen omdat ik anders in de kamer van zijn zus, alleen, moest slapen en ik een razende schrik heb snachts in het donker en in een vreemde omgeving) dus ik heb hem de volgende ochtend gevraagd of zijn besluit nog vast stond. Hij hief zijn schouders op maar ik zag aan zijn gezicht dat hij nog overtuigd was. Ik heb mij toen proberen ontzettend sterk te houden. Want, ook bij mij geeft dit dubbele gevoelens, voor mij was er ook een pak van mijn schouders. Ik voel alle dagen druk om seks te hebben met hem en nu zou die druk wegvallen. Maar langs de andere kant zou ik wel de liefde van mijn leven kwijt zijn. (door mijn eigen schuld?) Ik weet niet meer of ik toen nog iets gezegd heb of niet, ik denk dat ik daar gewoon stil ben blijven zitten. Hij is toen beginnen wenen en heeft er snikkend uitgekregen dat hij het nu helemaal verpest had en dat hij mij kwijt was. Ik heb hem toen gezegd dat hij zijn gevoel achterna moest gaan. Als hij nog verder wou met mij, moest hij mij maar gewoon vastpakken. Anders zouden we zeker vrienden blijven. Hij heeft mij vastgepakt en is mij beginnen kussen.
De keuze? Hij heeft ze gemaakt. Ik dwing hem geen seconde om bij mij te blijven! We gaan nu samenwonen en dit heeft die gevoelens alleen maar versterkt: gaat het lukken? gaat het daar beteren? gaat het in orde komen? gaat onze relatie het overleven? gaat hij al na een paar maanden terug weg? gaan we een oplossing vinden? ...

Ik ben ondertussen in behandeling bij een psychologe, al geruime tijd. Zij is er van overtuigd dat elke aseksueel zijn eigen reden heeft om aseksueel te zijn. Psychische prolemen die zich niet gewoon kunnen uiten, uiten zich altijd seksueel. Daarom zal een seksuoloog meestal ook niet enkel over seks praten. Wij weten niet of we haar moeten geloven of niet. Bij mij zijn er heel veel problemen, die zich stilaan aan het oplossen zijn, dus misschien heeft ze wel gelijk. We hebben nog hoop maar deze zit ver, bij ieder van ons. Maar moet jij dit beetje hoop bij ons de kop komen inslaan?

Wat ik je met mijn hele verhaal wil duidelijk maken is dat er zeker een grond van waarheid in je verhaal zit, maar spuit die ergens anders uit. Ik volg Thiotric die zegt dat je het nog niet verwerkt hebt. Wij hebben hier een gedeelte voor bekeken van de andere kant, maar de vragen die daar komen van partners, zijn echt hulpvragen. En ja, zij vertellen ook hun negatieve ervaringen aan elkaar, maar zij proberen hier allemaal een steun te zijn voor elkaar. Ik vind dat jij hier niet thuis hoort. Ga naar een psycholoog, doe daar je verhaal en spuit daar je gal, maar niet hier.

Mijn vriend en ik hebben met dat programma meegewerkt om aseksualiteit meer bekendheid te geven. Het is ontzettend goed gelukt want er zijn heel veel mensen die zich eindelijk niet meer alleen voelen. En dit geldt zowel voor de aseksuelen zelf als voor de partners. Maar het is niet onze bedoeling geweest om mensen als jij aan te trekken. Je kan er blijkbaar niet tegen dat er partners zijn die wel bij hun aseksuele vriend of vriendin blijven. Eigenlijk gewoon triestig.

Het verschil tussen dit forum en die forums over een seksloos huwelijk is toch heel normaal? Natuurlijk staat hier alles vanuit ons standpunt. Hehe, hebben wij ook eindelijk eens een plaats waar we ons veilig voelen, waar we ons niet moeten schamen en waar we ons even niet schuldig moeten voelen. Het andere forum is van mannen die even hun gal willen spuwen omdat ze hun problemen ook ergens kwijt kunnen. Nogal logisch dat die forums een andere sfeer hebben, niet?

Er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen zeggen maar kweet het zelf al allemaal niet meer. Je maakt me kwaad en eigenlijk ben je dat niet waard.

Ah ja, ik wil nog wel 1 ding zeggen: als je oude berichten van andere leden (en/of van mij) gaat opzoeken en citeren, denk dan wel hieraan: hier is een plaats waar iedereen op elk moment terecht kan. Als jij ruzie hebt met iemand, zeg je soms ook dingen waar je achteraf spijt van hebt. Wel, dat gebeurt hier ook. Daarom worden er bijna nooit oude persoonlijke en gevoelige berichten geciteerd. Iedereen weet wat ups en downs zijn en we hoeven niet meer geconfronteerd te worden met onze eigen downs die we onszelf nog altijd beter herinneren dan jij het ons kunt navertellen.

Ik hoef nu in jouw reactie niet te horen dat ik gekwetst ben omdat jij met met de neus op de feiten hebt gedrukt (ik zie het je nu al schrijven) want zoals ik al zei, ik wist alles al wat je verteld hebt.

[myra]

Hehe, hebben wij ook eindelijk eens een plaats waar we ons veilig voelen, waar we ons niet moeten schamen en waar we ons even niet schuldig moeten voelen.

Je verwoordt hier perfect mijn gevoelens Zonnekind. Dit is de enige plaats waar ik ooit zo open over mijn aseksuele gevoelens kon praten, ook al is het 'maar' een internet forum.(ik heb nog een leven buiten internet, toch wel ja) Ik vind het ook heel erg dat we de volle lading moeten krijgen van een seksueel gefrustreerd persoon.

Als er toch zoveel forums bestaan over 'sexless marriage', waar de leden zitten te klagen hoe erg het wel niet is dat hun vrouw gewoon geen zin heeft, waarom post je daar je frustratie niet?

Je hebt nu het merendeel van onze leden echt gekwetst en helemaal niks bereikt.Wat was de bedoeling? Ons aantonen dat we onze partners frustreren en kwetsen? Dat weten we! Ons bekeren tot 'sex whores'?! We zijn hier juist omdat we dat niet kunnen, Wij kunnen die knop niet zomaar omdraaien, wij missen gewoon dit verlangen naar seks. En we weten maar al te goed hoe moeilijk dit voor onze partner of ex-partner is of was. Veel van ons worstelen met een schuldgevoel of minderwaardigheidsgevoel omwille van ons aseksueel én in een relatie zijn. In feite is het ongelooflijk ongevoelig van jou om ons dat nog eens aan te wrijven.

[Viper]

Ik ga ook even de klootzak uithangen vrees ik...

Ik begrijp wat Survivor wil zeggen!
Ik weet hoe het vaak voelt na 4,5 jaar.... Hij heeft het 15 jaar volgehouden met nog pijn en spijt!

Ik heb zelfs respect en bewondering voor hem! 

Of ik zijn voorbeeld volg? weet ik niet. Nu niet. maar wat binnen 5 jaar? 15 jaar, 20 jaar, 5 maanden? Het zal inderdaad wel mijn keuze zijn zonder me te laten overtuigen door iemand.
Ik hoop nog steeds dat het binnen dik 50 jaar grote feest is met ons gouden bruiloft!

In alle geval heeft hij ,zoals hij zelf zegt, kort zijn situatie weer. Hij spoort niet aan, hij inspireert niet, hij geeft zijn situatie en zijn mening weer. Hij doet dit inderdaad recht voor de raap, maar daar stoor ik me niet aan.

Wat me WEL stoort, is dat zijn mening hier door sommigen afgeschoten wordt en grof en smerig zou zijn...

WAAROM?

Hij slaat in mijn ogen toch nagels met koppen!

UITERAARD verhindert een relatie sowieso beide partners voor een stuk in hun vrije wil. Ik had persoonlijk ook andere kleuren gekozen voor sommige kamers, een andere TV, andere hobby's,... Ik geef ook grif toe dat ik de gevolgen van het seksloze draag. Het IS frustrerend, het IS nietgoed voor men zelfvertrouwen, het GEEFT me vaak een rothumeur, Het IS zo dat ik een kortere lont heb, sneller kwaad wordt vb in het verkeer,....

Waarom die afstraffing?
Waarom mag het niet gezegd worden? Ik heb het niet zo expliciet gezegd op tv, maar wel aangehaald. gelukkig dat het er deels uitgeknipt is blijkt.


RESPECTEER elkaars mening! Ga niet lopen schelden telkens iemand iets zegt dat je niet wil horen.

Ik scheld hier toch ook geen aseksuelen uit omdat ze openlijk zeggen hoe vies en ergerlijk ze het idee rond seks vinden? Ik deel ook die mening niet hoor.


Alvast mijn verontschuldigingen, ik begrijp het aan beide kanten, maar ik voel me nu ook even slecht als seksueel persoon, als ik lees hoe er gereageerd wordt. Ik hoop dat ik nooit hier moet aankondigen dat ik zonnekind verlaten heb omwille van te grote spanningen en druk ivm seks....

[myra]

Beste Viper,

Sorry maar ik vind de manier waarop zoiets gezegd wordt toch wel heel belangrijk. Aseksualiteit is een onderwerp dat voor ons heel gevoelig ligt. Ik vind het eerlijk gezegd toch wel grof dat hij zegt dat we onze partner psychisch mishandelen.

Nogmaals, ik begrijp heel goed die frustratie, ik heb ook relaties met seksuele mensen gehad. En ik vind het geen enkel probleem dat partners zoals jij hier deze frustratie uiten. Jij hebt hier persoonlijk ook je verhaal over je relatie gedaan, en ik denk dat niemand zich hierdoor aangevallen of gekwetst voelde. In wezen sprak je over hetzelfde als Survivor, maar je viel ons niet aan op onze aseksualiteit, wat ik echt apprecieer.

Ik denk het kwetsende niet zat in de inhoud van zijn boodschap, want zoals Zonnekind zegt, daarvan zijn we ons al bewust, maar dat het gewoon de aanvallende beschuldigende manier is die ons kwetst.


Myra

[Stev]

Vreemd genoeg vind ik de reactie van Viper inderdaad "meevallen" t.o.v. die van Survivor, daar ben ik het helemaal met Myra mee eens.
Het is even wennen (tot het vervelende toe) maar we moeten er rekening mee houden dat hoe bekender de aseksualiteit c.q. het forum wordt, hoe meer reacties het met zich meebrengt en je moet natuurlijk niet denken dat iedereen even lief blijft    Het is en blijft internet met alle gevaren van dien. Als we ons echt veilig willen voelen dan moeten we met z'n allen in het kasteel van Peter gaan wonen, niet waar?  
Het neemt niet weg dat ik hier niet vrolijk van word  

[Viper]

aanvallen mag niet, van de twee kanten niet natuurlijk!!!!

Maar misschien is niet iedereen even handig in het verwoorden van zake.

Ik denk dat er wel sprake is van die problemen, maar mijn woordkeuze zou niet meteen mishandeling zijn. Evenzeer zou hij zijn ex psychisch mishandelt hebben telkens wanneer hij aandrong op seks.

Uiteraard doen jullie dat niet bewust, en kiezen jullie daar iet voor, maar in zekere zin komt het neer op 'er zijn prolemen die voortvloeien uit...'

Wat hij bedoelt begrijp ik wel allemaal.

MAAR jullie begrijp ik gelukkig ook hoor, enkel denk ik dat we een mug in een olifant aan het transformeren zijn. Het spijt mij moest ik ook iemand gekwetst hebben. Dat ois hier niemands bedoeling denk ik hoor!

[Sismo]

Ik heb me nog niet in deze discussie gemengd, maar natuurlijk wel alles gelezen en het heeft me zeer bezig gehouden. Er zijn bij velen negatieve gevoelens losgekomen, frustratie en verdriet. De manier waarop het een en ander gezegd werd, maakt veel uit, maar het gaat denk ik uiteindelijk allemaal om hetzelfde: het verdriet om een relatie die niet bevredigend is voor beide partners. De een voelt zich tekort schieten, de ander mist iets wezenlijks. Veel sterkte voor iedereen die daar nu mee worstelt.

De manier waarop Survivor zijn verhaal gedaan heeft, zou ook niet de mijne zijn, maar ik denk net als Stev dat we rekening moeten houden met dit soort reacties. We zijn er op dit forum aan gewend dat iedereen zeer respectvol met elkaar omgaat en ik hoop van harte dat dit nog heel lang zo blijft. Maar misschien zijn we wel verwend geraakt.....de "grote boze buitenwereld" is anders (en daar schrik ik nog wel eens van!)

[petra1963]

Hoi Viper,
Eigenlijk vind ik het wel goed dat je nu duidelijk laat zien wat je voelt...Ik trek een vergelijking met een situatie die ik zelf van dichtbij heb meegemaakt..

In de jaren dat mijn vader de ziekte van Parkinson had, en steeds verder invalide werd, zijn mijn ouders ook naar aparte bijeenkomsten gegaan.. een voor patiënten, en een voor partners van patiënten. De link ligt niet in de vergelijking van asexuelen met patiënten.. Nee, zo zie ik mijzelf immers ook niet.
De link ligt voor mij in deze reactie bij die aparte partner-bijeenkomsten. Die partners hadden en hebben die  bijeenkomsten nodig. Om hun woede, teleurstelling, angst, wrok, rancune en wat niet al te spuien, in een veilige omgeving waar ze hun ge voelens en wat hen dwars zat, ongecensureerd konden uiten. Veilig voor henzelf, zonder de angst te hebben dat ze hun partner, of iemands anders partner die parkinson had, zou kunnen kwetsen. En veilig voor hun partners. Want bij die bijeenkomsten ging het af en toe wel redelijk ruig toe, zo begreep ik af en toe van mijn moeder, die dus naar de partner-bijeenkomsten ging..
Maar het werkte goed. Want aan beide kanten lag het zo vreselijk gevoelig..ook dat is een link met hier en nu..voor de mensen die asexueel zijn en in een relatie leven, ligt het emotioneel heel gevoelig. En is er behoefte aan veiligheid. Dat ken ik ook uit mijn eigen verleden. Maar voor de partners die wel sexuele behoeften hebben, ligt het emotioneel net zo gevoelig. En net zo moeilijk, maar dan op een andere manier.. Dat werd mij opnieuw duidelijk door het stuk van Viper..Dus Viper, dank voor je directe reactie.
En misschien is er in 'ons' kader daarom ook wel behoefte aan een apart partner-forum, waar je zeker weet dat je daar ook veilig bent, jezelf ongecensureerd kan uiten enzovoort.
Ik weet niet of dit werkelijk een goed idee is, maar in de loop van de avond begon het bij mij innerlijk te borrelen en begon ik bovenstaande parallel te voelen..en heb ik het maar opgeschreven..Voor wat het waard is...

[Sismo]

Dat zou best eens een heel goed idee kunnen zijn, Peter.

[Thiotric]

Beste survivor, natuurlijk vind je tegenstrijdigheden, anders zou ik hier niet rondhangen denk ik. En ja het is een schommel-gevoel tussen "ik kan dit dragen" en " dit wordt me teveel". Maar ik besef dit wel ten volle en wil hierover geen nutteloze discussie starten. Het feit dat je wakker lag van mn bericht... niet de bedoeling hoor ! Ik denk gewoon dat jij nu nog steeds "pijn" hebt betreffende je vorige relatie, ik kan hierin best mis zijn , tenslotte kennen we mekaar totaal niet.
Ik heb je zeker niet willen aanvallen, enkel confronteren met je eigen gevoelens, als (ex-) partner heb jij ook je deel van het leed gehad,  en daarom heb je ook zeker nood aan genezing, troost en begrip, daar wil ik duidelijk in zijn. Zijn wij niet allen, zowel de seksuelen als de aseksuelen slachtoffer van dezelfde situatie, en daarom moeten we elkaar de hand kunnen reiken, we zijn tenslotte geen tegenstanders. Ik wil Survivor dus vragen om hier geen analytisch taalspelletje te spelen, we zijn hier bezig met zeer emotionele zaken, mijn boodschap aan hem is geen contra, het is een "help elkaar vooruit"- boodschap.
Viper verwoord dit iets scherper als ik, maar in wezen hebben Viper en Survivor OOK gelijk. De seksuelen moeten de aseksuelen respecteren en begrijpen, maar omgekeerd moet dit ook blijven kunnen. Zelfs als er iemand "door het lint" gaat en foute zaken schrijft, moeten we kunnen relativeren wat er staat, wie zegt in een opwelling nooit stommiteiten? Ik anders wel (en veel zelfs ! ).
Beste Viper, je schrijft :
"Of ik zijn voorbeeld volg? weet ik niet. Nu niet. maar wat binnen 5 jaar? 15 jaar, 20 jaar, 5 maanden? Het zal inderdaad wel mijn keuze zijn zonder me te laten overtuigen door iemand. Ik hoop nog steeds dat het binnen dik 50 jaar grote feest is met ons gouden bruiloft!"

Dit is de kern van de zaak ! Viper zegt met dit ene zinnetje alles wat er te zeggen valt. Hij mag dan nog jong zijn, en 4.5 jaar is nog geen eeuwigheid, maar de essentie is: ... "NU NIET, MAAR..." Deze maar is de reden om hier op het forum te zijn, omdat die maar continu boven je hoofd hangt als een zwaard van damocles. En die maar zal blijven zolang er seksuele gevoelens zijn. Keep the faith man ! Wat je elke dag bewijst, voor jezelf én voor zonnekind is knap, is een pluim waard, en het feit dat jullie nog samen zijn bewijst een eerdere stelling van mij: ... En dan is er LIEFDE !!! Niemand kan beloven dat die liefde groot genoeg blijft ( en daarom versta ik zeker Survivor zijn standpunt), maar tot op heden heb je haar als mens boven je eigen verlangen geplaatst. Een mooier bewijs van Liefde ken ik niet... Viper, ik kan na 11 jaar maar 1 ding zeggen: NU NIET ! Merci voor het zo concreet te verwoorden, ik kan alvast weer een stukje verder....

[Tempesta]

Het is even wennen (tot het vervelende toe) maar we moeten er rekening mee houden dat hoe bekender de aseksualiteit c.q. het forum wordt, hoe meer reacties het met zich meebrengt en je moet natuurlijk niet denken dat iedereen even lief blijft    Het is en blijft internet met alle gevaren van dien. Als we ons echt veilig willen voelen dan moeten we met z'n allen in het kasteel van Peter gaan wonen, niet waar? 
Het neemt niet weg dat ik hier niet vrolijk van word 

Aan de andere kant verwonder ik me dat het zo lang heeft geduurd voordat we iemand op het forum kregen die, ehm, tegengas geeft. Ik ben verscheurd tussen twee meningen: dit forum is een van de zeer weinige veilige plekken voor aseksuelen en dat moet zo blijven, aan de andere kant is het ook niet slecht om een tegengeluid te horen. Bij dat laatste moet ik wel zeggen dat ik mijn best heb moeten doen om geen tegenaanval te lanceren maar Survivor met open blik tegemoet te treden, want tegengas geven kun je geleidelijk doen of met de noodrem erop.
Maar wie ben ik om te bepalen hoe iemand zijn of haar mening formuleert? Wat ik vooral jammer vind van deze hele discussie is dat er mensen bij gekwetst zijn. Ik denk dat dat voorkomen had kunnen worden, maar dat is achteraf gepraat. En ik hoop niet dat ik het halve forum nu over mij heen krijg, maar tegengeluiden horen er nu eenmaal bij. Of dit forum de plaats is om dat te doen, daar durf ik geen uitspraak over te doen, simpelweg omdat het forum niet van mij is en we in een democratie leven, dus de meerderheid beslist en daar sluit ik mij bij aan.

PS deze discussie levert wel stof tot nadenken, ik heb er nog nooit zo lang over gedaan om een post te plaatsen...

[Stev]

Heel wijze woorden allemaal, bedankt! Zoiets heet een opbouwende discussie, geloof ik?   Wat mij betreft laten we dat "analytisch taalspelletje" inderdaad niet meer gebeuren!

Aan de andere kant verwonder ik me dat het zo lang heeft geduurd voordat we iemand op het forum kregen die, ehm, tegengas geeft.

Ik heb eerder verwacht dat er een paar seksuologen niet blij mee zouden zijn. Of ze krijgen het opeens enorm druk met al die stellen die hier werk van willen maken, of hebben ze opeens minder werk omdat iedereen gaat denken dat die aseksueel is  

Maar even serieus. Met die twee meningen heb je helemaal gelijk, Tempesta. Men voelt zich veilig hier omdat je bevestiging van je eigen gevoelens vindt. In een relatie m.n. kan zoiets behoorlijk "gevaarlijk" zijn. Dit is het, OK, ben je geneigd te denken. Thiotric heeft het in zijn andere bijdrage ook al geschreven: "ik heb de ervaring dat als de druk wegvalt, concreet, ik geen verwachtingen meer uit, dan gebeurt er helemaal niets meer." Dat is dus ook weer niet de bedoeling en in die zin zou een seksuele partner dit forum gauw als ongewenst kunnen zien. Wat dat betreft zou het uiteraard weer per situatie verschillen hoe mensen hier mee omgaan. Wel geldt voor iedereen, denk ik dat je (als de situatie door beide partners zodanig wordt erkend) vanuit een geheel nieuwe startpositie aan je relatie moet gaan werken, seksueel of aseksueel als je bent.

En ja, deze discussie levert wel stof tot nadenken want ik doe er ook veel langer over om mijn posts te plaatsen. 

[petra1963]

Tja, ik ook..