Pan ..... wat?

[Acey]

Hoi AceVentura,

Misschien wordt dit een heel wijsneuzerige opmerking - sorry in dat geval - maar ik sloeg ineens aan het ontleden van je bericht. Als ik het zo lees krijg ik de indruk dat je eigenlijk helemaal niet per se op zoek bent naar een term of een label, zoals je aan het begin vraagt. Het klinkt meer alsof je gevoelens / verlangens hebt die je niet helemaal thuis kan brengen. Soms kan een goed woord daar natuurlijk bij helpen (serieus, als taalfreak vind ik niets lekkerder dan het vinden van een woord dat exact beschrijft wat je bedoelt), maar:

Volgens mij gaat je vraag over twee dingen tegelijk.
1) Wat je in iemand aantrekt, en
2) Wat je daar vervolgens mee wil

De aanvulling die je zoekt op 'pan- ', gaat volgens mij vooral over wat je met die gevoelens (c.q. die persoon) wil doen. Kennelijk is dat niet -seksueel en -romantisch. Maar het is ook niet niets. Wat dan? Hoe zou je die "eventuele gezamenlijke toekomst" die je noemt dan zien? Is esthetiek (naar iemand kijken, van iemands verschijning genieten), of 'verbinding' voelen zoals je noemt, genoeg? Of wil je nog iets anders?

Je kunt zoeken naar een woord om vervolgens je gevoel te begrijpen, maar als je je gevoel begrijpt, is het misschien niet meer zo belangrijk hoe het heet. 


P.S. Oke misschien sloeg dit helemaal nergens op maar je hebt mij in elk geval aan het denken gezet 

[AceVentura]

Bedankt voor het meedenken Acy.

De aanvulling die je zoekt op 'pan- ', gaat volgens mij vooral over wat je met die gevoelens (c.q. die persoon) wil doen. Kennelijk is dat niet -seksueel en -romantisch. Maar het is ook niet niets. Wat dan? Hoe zou je die "eventuele gezamenlijke toekomst" die je noemt dan zien? Is esthetiek (naar iemand kijken, van iemands verschijning genieten), of 'verbinding' voelen zoals je noemt, genoeg? Of wil je nog iets anders?

Ik zie het tot nu toe als twee verschillende dingen.
1) Ik ervaar iets, het lijkt puur met esthetiek te maken te hebben, daar zoek ik een woord voor.
2) Dat punt van die "eventuele gezamenlijke toekomst" staat daar los van, dat zou dus ook kunnen met iemand waarbij ik die aantrekking niet ervaar. Wat ik daarin zoek kan ik het beste omschrijven als een zeer hechte vriendschap. Dat besef is er ook al erg lang.

Je kunt zoeken naar een woord om vervolgens je gevoel te begrijpen, maar als je je gevoel begrijpt, is het misschien niet meer zo belangrijk hoe het heet. 

Het gaat me niet om het begrijpen, het is meer "Ik ervaar dat dit er is, hoe heet het eigenlijk?", het praat namelijk zo veel makkelijker als je er een naam voor hebt

[Samoth]

Ik snap erg goed dat AceVentura een zekere term zoekt voor wat hij voelt en ervaart, om het zo naar de buitenwereld toe onder woorden te kunnen brengen en begrijpelijk te (kunnen) maken. Volgens mij is het niet goed of fout dat sommige kwesties zich niet in één term of zelfs meerdere woorden laten vangen, maar meerdere (vol)zinnen nodig hebben om begrijpelijk te worden. En zelfs dan nog geregeld onbegrijpelijk zijn. Hele gevoelens 'inkaderen' in één woord kan ook juist meer onduidelijkheid brengen, terwijl je juist het tegenovergestelde poogde te bewerkstelligen. Pantastisch.

[AceVentura]

Het helpt ook om anderen te vinden met een soortgelijke ervaring. Net zoals aseksualiteit je hier gebracht heeft kan panesthetisch (om die term maar even aan te houden) me misschien weer op nieuwe plaatsen en nieuwe ontdekkingsreizen brengen.

[Samoth]

Die samenvatting klopt wel Nikkinda 

Is er dan ook onderscheid tussen personen, dieren en voorwerpen? Of kijk je naar allemaal op een soortgelijke aseksuele en aromatische manier? Dus staat een voor jou mooie persoon 'gelijk' aan een mooi schilderij of goede aflevering van je favoriete TV-serie?

Het helpt ook om anderen te vinden met een soortgelijke ervaring. Net zoals aseksualiteit je hier gebracht heeft kan panesthetisch (om die term maar even aan te houden) me misschien weer op nieuwe plaatsen en nieuwe ontdekkingsreizen brengen.

Iets esthetisch mooi vinden, herken ik wel. Ik voel me heteroseksueel omdat ik een soort van gevoel+ (zonder gevoel van seksualiteit en mogelijk ook zonder romantiek) ervaar als ik een 'mooie' vrouw zie. Dat heb ik altijd gezien als (fysieke) aantrekkingskracht. Lang heb ik dat ook gekoppeld aan mijn libido (waarvan ik nu weet dat die -op z'n zachtst gezegd- nogal beperkt is). Ik heb het zelfs wel eens vervloekt en het oppervlakkigheid gevonden. Want hoezo ervaar ik dat gevoel+ wel als ik een slanke, jonge vrouw met blonde krullen en blosjes op haar wangen voor het eerst tegenover me in de trein zie zitten, maar niet als een (objectief gezien ook hele mooie) goede vriendin die ik al jaren door en door ken me vanuit de verte tegemoet komt lopen. En bovendien 'moet' een vrouw om dat gevoel+ bij mij te bewerkstelligen ook nog westers blank zijn, want bij Aziatische, negroïde en Zuid Amerikaanse kont-wieg-dames voel ik helemaal niets, dus ik voelde me ook nog wel eens wat racistisch in smaak. Hiervan heb ik echter altijd gedacht dat het 'gewone' aantrekkingskracht is zoals 'menigeen' dat voelt. Maar is dat wel zo? Is dit wel 'gewone' aantrekkingskracht?

Rustig aan dude, pas nou op voor over-analyseren -zegt een stemmetje achterin mijn hoofd nu-, want je gaat al razensnel. Ruim drie maanden geleden kwam ik hier als leek die slechts iets wist van de LHBTQIA-comunity en amper ene fuck snapte van (zijn eigen) emoties en gevoelens. En nu voel ik me een Type C ace die misschien ook wel aromantisch is, bijna klaar om hierover (niet meer anoniem) met de buitenwereld van gedachtes te wisselen.

"Zo Samoth, en hoe heb jij je Tweede Kerstavond gespendeerd?"
Ooh, ik heb zo'n beetje de hele avond op een forum over aseksualiteit rondgeneust en daar vanalles en nog wat gelezen en gepost.

[AceVentura]

Is er dan ook onderscheid tussen personen, dieren en voorwerpen? Of kijk je naar allemaal op een soortgelijke aseksuele en aromatische manier? Dus staat een voor jou mooie persoon 'gelijk' aan een mooi schilderij of goede aflevering van je favoriete TV-serie?

Voor wat betreft het gevoel wat ze bij mij opwekken is er geen verschil en dat kan dan dus inderdaad bij een schilderij, auto(, enz ...) of persoon zijn.

Iets esthetisch mooi vinden, herken ik wel. Ik voel me heteroseksueel omdat ik een soort van gevoel+ (zonder gevoel van seksualiteit en mogelijk ook zonder romantiek) ervaar als ik een 'mooie' vrouw zie. Dat heb ik altijd gezien als (fysieke) aantrekkingskracht. Lang heb ik dat ook gekoppeld aan mijn libido (waarvan ik nu weet dat die -op z'n zachtst gezegd- nogal beperkt is). Ik heb het zelfs wel eens vervloekt en het oppervlakkigheid gevonden. Want hoezo ervaar ik dat gevoel+ wel als ik een slanke, jonge vrouw met blonde krullen en blosjes op haar wangen voor het eerst tegenover me in de trein zie zitten, maar niet als een (objectief gezien ook hele mooie) goede vriendin die ik al jaren door en door ken me vanuit de verte tegemoet komt lopen. En bovendien 'moet' een vrouw om dat gevoel+ bij mij te bewerkstelligen ook nog westers blank zijn, want bij Aziatische, negroïde en Zuid Amerikaanse kont-wieg-dames voel ik helemaal niets, dus ik voelde me ook nog wel eens wat racistisch in smaak. Hiervan heb ik echter altijd gedacht dat het 'gewone' aantrekkingskracht is zoals 'menigeen' dat voelt. Maar is dat wel zo? Is dit wel 'gewone' aantrekkingskracht?

Heel generaliserend houden mensen van mensen die net zo zijn als zij, en je lijf houd zich daarbij over het algemeen niet aan sociaal wenselijke gedragingen. Dat "net zo zijn" kan overigens op basis van uiterlijk, gedrag of andere zaken zijn, daarom veranderd het soms (of vaak?) als je daadwerkelijk met iemand contact hebt.

Rustig aan dude, pas nou op voor over-analyseren -zegt een stemmetje achterin mijn hoofd nu-, want je gaat al razensnel. Ruim drie maanden geleden kwam ik hier als leek die slechts iets wist van de LHBTQIA-comunity en amper ene fuck snapte van (zijn eigen) emoties en gevoelens. En nu voel ik me een Type C ace die misschien ook wel aromantisch is, bijna klaar om hierover (niet meer anoniem) met de buitenwereld van gedachtes te wisselen.

Ik lees hier een soort van tweestrijd in jezelf in, klopt dat? De ene samoth wil in standje turbo alles ontdekken wat er te ontdekken valt, de andere samoth wil het iets rustiger aan doen.

"Zo Samoth, en hoe heb jij je Tweede Kerstavond gespendeerd?"
Ooh, ik heb zo'n beetje de hele avond op een forum over aseksualiteit rondgeneust en daar vanalles en nog wat gelezen en gepost.

LOL, heel herkenbaar. Als mijn ontdekking ooit ook vlak voor kerst had gelegen had ik exact het zelfde kunnen typen

[Samoth]

Helder. Ik vind het mooi om te horen dat je al zoveel duidelijk hebt voor jezelf. Via mensen als jij, met je openheid, verbreed ook ik mijn horizon weer.

Ik lees hier een soort van tweestrijd in jezelf in, klopt dat? De ene samoth wil in standje turbo alles ontdekken wat er te ontdekken valt, de andere samoth wil het iets rustiger aan doen.

Nou ja, enigszins wel. Want als ik maar één vaardigheid in mij mocht ontwikkelen, dan zou dat wel geduld zijn. Ik ben van nature best wel relaxt, chill, nuchter en laat mezelf door maar één iemand opjutten. En dat is door mezelf. Zéker als ik enthousiast en gemotiveerd ben, dan heb ik de wilde en onstuimige puppy in mij niet (meer) zo goed onder controle. Met alle gevolgen van dien.

[Bubble]

Zéker als ik enthousiast en gemotiveerd ben, dan heb ik de wilde en onstuimige puppy in mij niet (meer) zo goed onder controle. Met alle gevolgen van dien.

Laat dat nou een van de leukste dingen aan een puppy zijn 
Ik vind jouw zoektocht en hoe open en onbevangen je die beschrijft heerlijk om te lezen. En ik leer daarmee weer veel van jou.

[Ace89]

@Ace Als je dan zo'n esthetisch mooi persoon ziet, heb je dan ook de neiging om die persoon beter te leren kennen? Of is het simpelweg "wauw die is mooi" en daar blijft het bij?

[AceVentura]

@Samoth:
Ja, ik heb al veel duidelijk over mezelf. En ik besef me ook dat het spelletje "Wie ben ik" in het echte leven door blijft gaan.

Wilde en onstuimige puppy vind ik wel een heel leuke omschrijving. Het heeft iets speels, onbevangen. Je bent in ieder geval lekker bezig, toch?

@Nikkinda:
Niet direct. Het is meer dat ik zo iemand kan bewonderen, ik koppel daar geen andere gevoelens/behoeftes aan.

[Samoth]

Onbevangen, ja. Maar aan de andere kant geeft die onstuimige puppy in mij een gevoel van een ongeleid projectiel, of om in dieren-termen te blijven; een onopgevoed beest. Het zal de criticus in mij zijn die zo kijkt. En ook wel ikzelf die naar mij kijkt door de ogen van anderen, met mijn eigen gedachtes alsof dat de gedachtes van de ander zijn. En die (perfectionistische) criticus was nogal nadrukkelijk aanwezig, en legt vooral op álle slakken zout. Ja, ik ben lekker bezig, en zo voelt dat nu ook eindelijk; lekker. Want ik ben hiermee al járen bezig. Ik heb echter pas sinds enkele maanden echt de term aseksualiteit omarmd, maar daarvoor al zat ik ook vele jaren in een soort zelfhulp(uit)zoek-traject. Echter steeds zonder dat ik van mijn aseksueel zijn wist, maar het toch wel aldoor had/was. Geheel onbewust en door onwetendheid drukte ik dat altijd weg. Zo was mijn aseksualiteit altijd schaamte en verdriet en nu brokkelt dat gevoel eindelijk af en kan het veranderen in meer (zelf)besef, rust en acceptatie.

Ik vond Nikkinda haar vraag hier aan jou erg hulpzaam, zoals ook jouw antwoord. Want als ik iemand esthetisch mooi vind, dan heb ik juist wél erg de neiging en behoefte om bij diegene te willen zijn. Ik heb wel (erg) die aandrang tot (romantisch) samen willen zijn. Voor mezelf dien ik nu te onderzoeken wat en hoe ik daar verder iets mee doe. Lang heeft mijn terughoudendheid, angst, (zelf)schaamte en algehele onzekerheid gezorgd dat ik dat niet echt probeerde. En zo bleef er afstand. Ondanks allerlei hardnekkige maar belemmerende angsten en gedachtes, ben ik de laatste paar jaren toch wat gegroeid in durf en assertiviteit. Met als gevolg dat ik wél met voor mij mooie vrouwen in contact kwam, maar toen werd het haast een verslaving, wilde ik zoveel mogelijk dat fijne gevoel van samenzijn vasthouden en groeide in mij een soort van verlatingsangst en daaruit voortkomend pleasen van anderen. En dan was er ook nog die -tot voor kort onbewuste- aseksualiteit in mij, die een angst werd dat die betreffende persoon meer wilde of vooral juist dacht dat ik meer wilde. Met inwendige contradictios in terminis en botsingen tot gevolg. Het spelletje "Wie ben ik?" blijft inderdaad wel steeds verder gaan en dat is nu prima, want ik ondervind niet meer een gevoel van schaamte en zelfhaat als ik het speel. Of zoals ik tijdens het revalideren na mijn hersenbloeding zoveel overlap ondervond met vóór die hersenbloeding; want ook zonder allerlei ziektes en toestanden is het hele leven revalideren, het ongerief zo gerieflijk mogelijk maken. Het leven is lang niet altijd en lang niet voor iedereen een feestje, maar je kunt wél zelf de slingers ophangen. ? 

[AceVentura]

Je bent lekker bezig met alles van jezelf te ontdekken. Misschien is het dan ook goed om eens te kijken naar de positieve intentie van die puppy en van die criticus in je. Allebei hebben ze goede bedoelingen voor je, alleen allebei op hun eigenwijze eigen-wijze. Sterker nog: Ik vermoedt zelfs dat ze allebei het zelfde doel dienen.

[Ace89]

Jouw omschrijving van esthetiek en jouw reactie daarop doen mij vooral denken aan simpelweg dingen mooi vinden, zonder dat daar verder enige aantrekking tot de persoon bij komt kijken. Onder die mooie dingen vallen (bij jou) ook mensen. Misschien is het pan-nogwat, misschien zijn er gewoon mooie dingen in het leven waar je van kunt genieten zonder dat het uitmaakt of het leeft of niet

Dit is puur mijn indruk hoor, ik kan het natuurlijk volledig mis hebben.

[Samoth]

Volgens mij is dat een uitstekende omschrijving, Nikkinda. Bij sommige mensen zal het bij dat 'gewoon mooi' blijven. Bij nog weer anderen zal daar een hunkering naar een romantisch samenzijn bij komen kijken. En bij nog weer anderen komt daar ook een hunkering naar seksualiteit bij. En al die verschillende vormen zijn ook allemaal prima.

[AceVentura]

Ik heb wel het idee dat het iets meer is dan "gewoon" iets mooi vinden, een soort mooi+ zeg maar. En misschien zoek ik er inderdaad ook te veel achter time will tell ...