Een van mijn partners benadrukte dat ook. Als je geen seks hebt, heb je geen relatie. Punt uit. Dus als ik liefde wilde, dan moet ik over mijn grenzen gaan en het doen. Mijn lichaam reageerde ook, dus ik kon er geen touw aan vastknopen. En ik heb wel behoefte aan lichamelijk contact. In een relatie was ik heen knuffelig, zeg maar gerust een plakker. Dus dat was voor beide partijen heel verwarrend
Dit is ook iets waar ik tegenaan loop, niet omdat iemand het zei tegen me maar omdat het wel door de meerderheid denk ik zo gezien wordt dat een relatie zonder seks geen echte (romantische) relatie kan zijn. Maar ik vind het zelf ook moeilijk om te bepalen wat nu wel of niet een relatie is soms. En wanneer het begint of wanneer het nog datingfase is of zoiets. Ik denk dat ik nog nooit een echte relatie gehad heb eigenlijk. Niet echt echt zeg maar.
En dat je lichaam reageert maar het toch niet (helemaal) goed voelt is ook herkenbaar. En ook dat ik wel behoefte heb aan lichamelijk contact en dat het voor de ander daardoor onduidelijk wordt of ik nu wel of niet "meer" wil en voor mij ook want wat wil ik dan wel en wat niet. Ik kan bijvoorbeeld op iemands schoot zitten geheel zonder enige seksuele bijbedoelingen of verlangen. Gewoon voor de geborgenheid ofzo. En achteraf hoorde ik van vriendin van "natuurlijk vat hij dat seksueel op" zucht.
Ik heb wel wat ervaring met iemand in bdsm, vooral met bondage dwz vastgebonden worden (volledig aangekleed en zonder seks, dat kan namelijk ook in bdsm en maakte eea mogelijk voor me om met fysieke aanraking te experimenteren zonder dat het perse seksueel moest zijn of tot seks moest leiden). Alleen hij was wel verliefd op mij en voelde zich seksueel aangetrokken tot me maar ik dus niet op/tot hem. Ik hoopte ergens dat ik verliefd zou worden en ook meer zou willen en voelen maar het gebeurde niet.
Het lukte hem wel een keer om iets te bewerkstelligen van een lichte seksuele reactie of spanning in me (het was geen seksuele handeling maar het veroorzaakte wel iets van dat gevoel in me op dat moment). En dat maakt het idd moeilijk te bevatten omdat ik hem dus fysiek niet aantrekkelijk vond en zelfs sterke aversie kon voelen soms mbt het lichamelijke. Overigens was ik op dat moment dat ik wat seksueels voelde wel geblinddoekt en ik dacht even aan iemand anders (heb al 5 jaar op afstand crush op iemand onbereikbaars en daar dacht ik even aan)
Dus uiteindelijk ging het toch steeds slechter voelen met mijn "spelpartner" / "oefenpartner", voelde me ook schuldig daardoor, omdat het zo scheef was qua verlangens, plus er speelden ook natuurlijk frustraties bij ons beide omdat hij niet kon krijgen wat hij nodig had/wou en dat voelde weer als teveel druk op mij waardoor het me steeds meer tegen begon te staan. En nu hebben we al een tijdje geen contact meer, en ergens mis ik het wel, maar ergens ook niet. Overigens hij verbrak als eerste het contact maar ik vond het wel beter zo want het voelde toch niet 100% goed meer en ging steeds slechter voelen vooral dus omdat hij eigenlijk meer wou dan ik. Die druk op me hou ik dus echt niet van, het voelt bedreigend voor me en maakt dat ik uiteindelijk niks meer wil. Soms denk ik, gelukkig maar, dan blijft me in elk geval een slechte seksuele ervaring bespaard want dat zou waarschijnlijk mijn gevoelens van aversie alleen nog maar sterker maken.
En zodoende nog steeds maagd en tongzoenen ook geen ervaring mee
Maar wel bondage en blinddoeken en kinky feestjes en mensen in real life seks zien hebben enzo
Ach ja... het is tenminste
wat ervaring
Sorry weer een lap tekst
