Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

WTF AD

Gestart door Stevie1992, augustus 03, 2019, 11:11:26 AM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Stevie1992

Vandaag was het zover, het ABC van LGBT+ staat in het AD voor Pride... en daar waren ik en nog een lid voor geïnterviewd en gevraagd om een foto in te sturen.. We hadden het stukje dat erin zou komen gelezen, feedback gegeven (er werd gezegd dat het hier ook nog op het forum geplaatst zou worden voor feedback maar dat werd m schijnbaar ook al niet).
Het gedoe met de foto ging al zeer chaotisch, aka, niet, telefoontjes moest achteraan gebeld worden om uberhaupt contact te krijgen, mailtjes die nooit ontvangen zijn (misschien was dat al een hint, ook al werd aan de andere kant de onschuld zelfe uitgehangen). Uiteindelijk alles geregeld, sla vandaag de bijlage van de krant open en wat zie ik... NIKS, mijn foto is er niet en mijn stukje dat erbij zat ook niet! Nu ben ik natuurlijk blij voor het andere lid dat dat van haar en de foto er wel gewoon in staan en dat we uberhaupt representation hebben.. maar de manier waarop het gegaan is vind ik toch wel zwaar kut.
De laatste tijd kreeg geen van ons ook nog maar enig contact, reactie of informatie... Er was niks gezegd over deze verandering en dat maakt het toch wel erger, mijn inbreng was al zeer verkleind (waarop ik mij dan afvraag waarom ze voor zoiets 2 mensen interviewen en niet gewoon 1 met wat basic info ernaast voor uitbreiding) en nu zie ik dus pas op het moment dat het gebeurt dat het helemaal geskipped is... stel nou dat ik heel enthousiast aan iedereen had verteld dat ik vandaag in de krant zou staan, nou dan sla je even een flater (nouja, mijn mensen zouden het net als ik vooral richting de krant/'journalist' gooien voor deze actie). In combinatie met alle stress die ik op het moment heb en de weinige rust merk ik dat die mij toch wel raakt, terwijl ik er normaal niet zoveel last van zou hebben (te veel woorden, niet genoeg ruimte, moesten kiezen, beslissing van bovenaf... all that)

Op deze manier nodig je mensen niet echt uit om in te gaan op dit soort dingen en zich open te stellen voor interview (welke informatie nu dus nog steeds bij hen is en de foto's die ik gestuurd had ook nog rondzweven)
Ik ben blij dat mijn andere ervaringen met interviews voor media wel positief uitgepakt hebben want als dit mijn eerste was zou ik natuurlijk nooit meer iets over mijn ace-ness vertellen.
I need no reasons, I simply.. am

Koffie

Dat is heel erg vervelend inderdaad! Ik heb ooit een soortgelijke ervaring gehad voor een schriftelijk interview. Geen idee meer voor welk blad dat was. Maar er was een deadline dus veel haast, waardoor ik 's avonds laat nog achter de computer erg mijn best deed om een zinnig verhaal te typen. Lang mee zoet geweest. Vrij kort maar bondig en toch persoonlijk. En vervolgens wordt het niet geplaatst want er was geen ruimte. Je bent voor hen echt niet meer dan een soort van robot die een verhaal uitpoept, terwijl wij ergens ons best op doen en een stukje van onszelf in leggen.
Wat ook voorkomt is dat je een verhaal vertelt en dat ze dat zodanig aanpassen dat het niet meer echt het verhaal is wat je verteld hebt.

Ik weet nu dat het zo kan werken en ik ben dus niet zo scheutig meer om ergens mijn energie in te steken. Doe ik dat wel, dan houd ik in gedachten dat het voor niets geweest kan zijn. Foto's, daar doe ik sowieso niet aan, ik wil niet met mijn snufferd in bladen over welk onderwerp dan ook. Zo belangrijk ben ik niet in de eerste plaats, het gaat tenslotte niet om mij maar om het onderwerp, en ten tweede, ik ben erg gehecht aan mijn anonimiteit. :)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

AceVentura

Wat vervelend dat er na al die moeite geen gebruik is gemaakt van wat je opgeleverd hebt. Ik ken het kranten-wereldje niet zo heel goed, maar volgens mij is het wel altijd last minute dingen aanpassen om alles passend te maken op de pagina's enzo.
Het is inderdaad een risico wat vast zit aan meewerken aan een artikel, zelf heb hier ik hier ook een keer een vervelende ervaring mee gehad. Gelukkig gaat het meestal goed.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Edewecht

Ik heb beide soort ervaringen gehad, dus zowel negatieve als positieve. Blijkbaar hebben de positieve de overhand gehad tot nu toe, anders had ik de moed al opgegeven en geen interviews meer gedaan.

Daarbij viel me wel op dat - over het algemeen - kranten/tijdschriftjournalisten serieuzer te werk gingen dan jongens die voor een video/media-bedrijfje werkten. Daar ben ik nu voorzichtiger in.
Maar het is inderdaad vaak: snel snel snel. "O, wil je meewerken aan een interview? Fijn! Maar het moet wel gisteren klaar zijn." Niet prettig.

Ik denk dat jij een uiterst negatieve uitzondering hebt meegemaakt, Stevie. "Het" AD, daar werken natuurlijk honderden zelfstandigen/freelancers, die allemaal hun eigen stijl van werken (ahum) hebben. En jij hebt de pech gehad, iemand te treffen met een zeer eigen stijl... :-\
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)