Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

misschien eens pillen proberen met afslanken als NEVENEFFECT?

Gestart door Hanneke, augustus 19, 2019, 12:53:26 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hanneke

Sinds een paar dagen ben ik me gaan afvragen, aangezien afslanken niet gemakkelijk is - zeker niet met mijn lijf waarbij zelfs de simpelste verandering als mijn haar in d plooi houdne onmogelijk is - of het mij wel zou lukken om af te vallen indien het geen doel is maar een NEVENEFFECT van een of ander product...

Nu ben ik vast heel wanhopig maar ik zie geen andere mogelijkheid om snel en met resultaat mijn minimumgewicht van 64 te behalen. Liters water drinken op een dag, lukt niet, en beweging ook niet sinds mijn voet en mijn knie geblesseerd blijken. Dus de normale "gezonde" manier om af te vallen is momenteel geen optie!

AceVentura

Ik zou eerlijk gezegd niet zomaar met pillen gaan experimenteren, als je dat wil doen zou ik je aanraden dat met je huisarts te bespreken.
Wat ik wel heel vaak hoor is dat de afvalproducten die je normaal kan krijgen op lange termijn niet werken.

Wat voor mij werkt is om steeds relatief kleine wijzigingen te maken. Die kan je over het algemeen langdurig volhouden, daardoor gaat niet ineens heel snel maar werkt wel langer.
Een greep uit de dingen die ik heb gedaan:
- Water drinken ipv. frisdrank (doe je zo te lezen al)
- Minder snoep in huis halen (dan hoef ik het namelijk ook niet op te eten ;D)
- Met koken iets minder maken, bijvoorbeeld een aardappel minder

Je zou nu kunnen kijken wat jouw mogelijkheden zijn, welke (kleine) veranderingen kan jij maken?
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

kim10

Ik weet niet aan wat voor pillen je denkt maar als ex psychiatrisch verpleegkundige weet ik wel dat heel veel medicatie als bij werking heef dat je er dik van wordt. verder ben ik het helemaal eens met Ace Ventura.

marleen2502

Niet doen.

Ik heb helaas al meer dan de helft van mijn leven verspild met lijden aan een eetstoornis.
Ik heb alle technieken geprobeerd en ik ben nu uiteindelijk veel gelukkiger dan toen ik maar half zoveel woog.

Tips:
- water
- groenten
- fruit
- beweging
- voldoende voedingsstoffen (eiwitten, koolhydraten en vetten.Geen enkele groep volledig mijden)
- vers eten, geen junk of take-away
- alcohol beperken
- gefrituurde zaken beperken
- vet vlees beperken
- je eetgedrag noteren
- nagaan waarom je eet (behalve 'uit honger'. Daar is nl niets mis mee)
- niet te vaak wegen, max 1 keer per week
- een vriend(in) inschakelen op moeilijke momenten
- eventueel een dietiste?

Koloios

Ik snap niet helemaal hoe het afslanken een neveneffect van de pillen kan zijn als voor jou het doel van het nemen van die pillen het afslanken is. Dan is gewichtverlies toch juist geen neveneffect? Of bedoel je drugs als ritalin? Of bedoel je dingen als laxeermiddlen? Daarvan verlies je trouwens geen gewicht, die werken namelijk op de dikke darm waar alle voedingsstoffen al zijn opgenomen. Ik raad je sowieso af om je heil in middelen te gaan zoeken. Je zegt zelf al dat dit niet de "gezonde manier" is, dus je weet zelf eigenlijk al dat je je lichaam hier geen plezier mee gaat doen.

Als ik vragen mag: waarom wil je graag snel je minimumgewicht behalen? Wat is het doel van die 64 kilo? Of beter gezegd eigenlijik: waarom is je huidige gewicht niet goed?

Ik heb zelf een klein beetje ervaring met heel graag gewicht willen verliezen en heb op de dagen dat ik de controle verloor ook wel wat stomme dingen gedaan. Voor mij kwam dat heel erg voort uit een drang naar controle in een mentaal erg zware periode (gewicht verliezen zou op een of andere manier al mijn problemen gaan oplossen/mijn gewicht was iets waar ik WEL controle over kon hebben). Ik kan alleen maar gissen naar jouw motivatie om gewicht te verliezen, maar aangezien je bereid bent er zulke extreme methoden voor te gebruiken, vraag ik me af de intentie erachter misschien niet zelf ook extreem is.

In ieder geval, wat gezondere afvaltips voor als je toch naar die 64 wil:
Gewicht gaat heel simpel volgens calorieën in -> calorieën uit. Wat betreft energie en bouwstenen is je lichaam compleet afhankelijk van eten. Als er minder energie uit eten binnenkomt dan dat jij aan energie gebruikt, gaat je lichaam opgeslagen energie gebruiken. Bepaal wat je nodig hebt voor je streefgewicht, houd iets minder dan die hoeveelheid aan met eten (je overschat het vaak). Je verliest dan niet heel snel gewicht, maar ik raad je die methode aan om de volgende reden: heel veel mensen willen afvallen en starten een dieet. Zo'n dieet werkt als volgt: veel minder eten -> gewicht vliegt er af. Dan komt die persoon op hun streefgewicht en dan stopt het dieet. Het probleem is dan dat de oude manier van eten weer begint, compleet met de energie-inname voor hun oude gewicht. Maar wanneer je bepaalt "zoveel heb ik nodig voor een lichaam van 64 kilo" en gemiddeld die hoeveelheid energie inneemt, dan leer je jezelf te eten als een persoon van dat gewicht. Je moet er dan wel rekening mee houden dat dat ook echt de manier wordt waarop je voortaan zal eten. Dat is wat mij betreft de meest duurzame methode.
Hoe je je 'budget' dan invult is aan jou, maar als je de focus legt op "vullend, maar laag in calorieën" zit je al snel goed. Je hoeft trouwens niet constant je calorie-inname bij te gaan houden nu, maar misschien dat het wel een goed idee voor je is om de komende maand eens te noteren wat je zoal eet en drinkt op een dag. Soms zijn er dingen die je zonder er over na te denken opeet, maar die wel heel veel energie bevatten (pindakaas, oef, ik houd er veel te veel van).

Lang verhaal kort: Ik raad het hele 'willen afvallen' af, tenzij jouw gezondheid door overgewicht wordt beperkt, maar dan zou ik er een veilige "lange termijn" oplossing voor gebruiken.

Mijn laptop is leeg, dus geen tijd om mn spelling te checken :P

Den712

Ik sluit me aan bij de berichten hier boven. Wat AceVentura bv zegt kan ik beamen. Elke keer een verandering toepassen werkt veel beter dan alles meteen op zijn kop te zetten. Bij mij komt gewicht heel snel aan, maar gelukkig ook heel snel weer eraf.

Heb zelf wel ervaring met pillen. Toen ik jaren geleden boven de 100 kilo woog had ik er genoeg van en ben gestart met XLS. Heb hier goede ervaringen mee om een goede start mee te maken (mijn gedachte: je betaalt er voor dus je wilt dit niet laten mislukken) maar zou je aanraden dit enkel als hulpmiddel te ge

Hanneke

Citaat van: kim10 op augustus 20, 2019, 07:19:55 PM
Ik weet niet aan wat voor pillen je denkt maar als ex psychiatrisch verpleegkundige weet ik wel dat heel veel medicatie als bij werking heef dat je er dik van wordt. verder ben ik het helemaal eens met Ace Ventura.

Ik heb nog geen bepaalde pillen op het oog. (Het zou me ook verwonderen als ik er vond :p )


Hanneke

Citaat van: Koloios op augustus 21, 2019, 01:58:00 AM
Als ik vragen mag: waarom wil je graag snel je minimumgewicht behalen? Wat is het doel van die 64 kilo? Of beter gezegd eigenlijik: waarom is je huidige gewicht niet goed?

Ik heb ooit eens berekend dat 64 het gewicht is bij mijn 1m76 lichaamslengte voor een BMI van 20 (het minimum "gezonde" BMI. Als ik iets doe, wil ik het goed doen, dus waarom niet wat reserve inbouwen en zo veel mogelijk afvallen?
De motieven zijn misschien wel extreem ja, daar schat je mij wel correct in.  :) Maar bij mij moeten dergelijke dingen snel gaan en snel resultaat opleveren. Zoals crashdiëten, maar die zijn niet geschikt voor veel kilo's kwijt te raken. Maar het extreme zit 'm in andere zaken, voornamelijk dat ik altijd nu bijna 30 ben en nog steeds single! Op mijn 50ste moet ik ook niet meer hopen daar nog verandering in te brengen. Ik heb geen eeuwen tijd meer!  :) Bovendien heb ik mij ooit voorgenomen dat ik er rond mijn 40e een eind aan zou maken. Dan heb ik zelfs amar 10 jaar meer. :p Maar de grootste reden is ook de meest logische:
elke vrouw wil toch aantrekkelijk gevonden worden? En zelfzeker zijn? ;)

Koloios

Citaat van: Hanneke op augustus 22, 2019, 08:22:17 PM
Ik heb ooit eens berekend dat 64 het gewicht is bij mijn 1m76 lichaamslengte voor een BMI van 20 (het minimum "gezonde" BMI. Als ik iets doe, wil ik het goed doen, dus waarom niet wat reserve inbouwen en zo veel mogelijk afvallen?

Hmmm. Die gedachtegang ken ik ja. Ik had destijds een BMI van 19 op het oog, maar dat heb ik eigenlijk nooit bereikt. :-[

Citeer
De motieven zijn misschien wel extreem ja, daar schat je mij wel correct in.  :) Maar bij mij moeten dergelijke dingen snel gaan en snel resultaat opleveren. Zoals crashdiëten, maar die zijn niet geschikt voor veel kilo's kwijt te raken. Maar het extreme zit 'm in andere zaken, voornamelijk dat ik altijd nu bijna 30 ben en nog steeds single! Op mijn 50ste moet ik ook niet meer hopen daar nog verandering in te brengen. Ik heb geen eeuwen tijd meer!  :) Bovendien heb ik mij ooit voorgenomen dat ik er rond mijn 40e een eind aan zou maken. Dan heb ik zelfs amar 10 jaar meer. :p

"Maar 10 jaar" Ik ben zelf 22, die komende 10 jaar is bijna de helft van hoe lang ik al in leven ben. Ik denk soms dat er de laatste jaren niet veel is veranderd in mijn leven, maar als ik kijk waar ik nu ben vergeleken met vijf jaar geleden... ik ben nu een heel ander persoon dan die 17-jarige betweter. Ik had in ieder geval niet verwacht dat ik nu zou zijn waar ik nu zou zijn, en over vijf jaar zal ik waarschijnlijk terugkijken naar mafkees van 22 die toen dacht dat ze alles wel gezien had. Om eerlijk te zijn vind ik de onzekerheid van de toekomst ongelofelijk, echt ongelofelijk doodeng, maar dat maakt het ook wel weer heel erg leuk. ;)

Wat ik wil zeggen: Voor jouw "bijna 30": die 10 jaar is dan één-derde van wat je nu achter je hebt liggen en het lijkt me sterk dat je sinds je late tienerjaren volledig hebt stilgestaan. En ik zei ooit dat ik zou stoppen bij 21 en ik heb het nu toch al meer dan anderhalf jaar uitgehouden, dus ik denk dat je wel meer dan 10 jaar gaat hebben om een leven op te bouwen wat jou voldoening geeft. Misschien loop je in die tijd wel iemand tegen het lijf. Misschien blijf je single, maar realiseer je je dat dat niet erg is. Misschien werk je hard om op die 64 kilo te komen en krijg je het jaar van je leven. Misschien bereik je die 64 en kom je er achter dat het toch niet de moeite waard was. Misschien lukt het niet, maar ontmoet je toch de persoon van je dromen.
Er kan nog van alles gebeuren, 10 jaar is echt niet 'maar' 10 jaar. Als iemand 80 jaar leeft, is die 10 jaar 12.5 PROCENT van die persoon hun leven. Als we eendagsvliegen zouden zijn, was dat 3 uur! En in 3 uur kan je al vanalles doen (een lange film kijken, een hele balletvoorstelling bijwonen, uitgebreid aan een diner zitten, of - als je mij bent - een reactie op dit forum plaatsen... blijkbaar).

Citeer
Maar de grootste reden is ook de meest logische:
elke vrouw wil toch aantrekkelijk gevonden worden? En zelfzeker zijn? ;)

En die BMI van 20 is voor jou dan een vereiste om aantrekkelijk gevonden te worden? Of om je zelfverzekerd te voelen? Opzich heb ik daar niets op tegen, om eerlijk te zijn voel ik mezelf ook op mn best als ik op mn eten heb gelet en er niet uitzie als een opgeblazen trol, haha. :P Maar zoals ik al zei, die BMI van 19 heb ik nooit bereikt en hoe zelfverzekerd ik me voel is de laatste tijd juist niet meer gerelateerd aan gewicht, eerder aan waartoe ik mijn lichaam kan verzetten. Ik denk dat je, zeker als je je graag zelfverzekerd wil voelen, juist beter op sport kan richten dan op gewichtsverlies alleen. Zien dat je een kilo kwijt bent voelt goed, maar zien dat je 30 minuten hebt gerend voelt nog beter (voor mij dan). Lichaamsbeweging zal inderdaad lastig worden met je blessures, maar er zijn misschien wel vormen van lichaamsbeweging die wel kunnen werken (bijvoorbeeld pilates, yoga, of "low impact" workouts).

Maar dus, je zei zelf al eerder dat crashdiëten niet geschikt zijn; ik zou dieetpillen en dergelijke aan het rijtje ongeschikt toevoegen. Die dingen alleen zijn geen oplossing. Afvallen gaat via een verandering in levensstijl en dat gaat jammer genoeg niet snel. Ik denk, juist omdat je het "goed wil doen" je beter niet kan vasthouden aan het idee dat goed afvallen = snel afvallen; want het omgekeerde geldt juist. Je ziet dan inderdaad geen snelle resultaten wat betreft gewicht, maar bedenk wel dat een lager niet het eindresultaat is dat je wil hebben. Het eindresultaat wat je wil is namelijk die zelfverzekerdheid, gewichtsverlies is dan het neveneffect dat je er gratis bij krijgt ;)

Hanneke


Citeer
het lijkt me sterk dat je sinds je late tienerjaren volledig hebt stilgestaan.

Ik heb al op de rand van de zelfmoord gestaan. Ik heb het toen nooit geprobeerd, maar ik heb wel gezegd dat ik het ten laatste op mijn 40e zal properen. Ik heb nooit echt gepuberd, ik heb nooit een relatie gehad, nooit seks gehad (ok", misschien ben ik aseksueel, misschien niet), hoe kan ik nog zeggen dat ik niet ben blijven stilstaan? Ik weet dat mijn innerlijk geblokkeerd wordt door autisme, door angsten, door onzekerheid,... Als ik ooit nog, alm is het maar een keer, een man aan mijn zijde wil, zal ik het niet moeten hebben van mijn innerlijk of mijn karakter, maar van een uiterlijk dat ze aanspreekt.
En liefst voor ik te oud ben om daar nog op te kunnen rekenen; Er is nu al geen overschot!

Ik heb de laatste twee keer mannen afgewezen, alleen omdat ik bang was hen teleur te stellen als ik ze te dicht bij laat komen. Het enige dat mij kan binden is op een of andere manier fysieke onweerstaanbaarheid want mentaal blijf ik mannen maar afstoten.

Op dit moment zou ik zelfs liever willen dat ik een of andere ziekte had waardoor ik onstootbaar gewicht zou verliezen en zodoende een keer het vertrouwen zou hebben om "ja" te zeggen tegen een man.

Dat ik zou voelen dat ik een man zou kunnen krijgen zoals James McAvoy in dit filmpje van de X-men (hier als Charles, mocht je het niet kennen) Ik zag de laatste film toevallig vorige week in Duitsland, in het Duits gedubd en ondertiteld; maar dat gaf niet. Alles waar ik oog voor had, was James :p :p en ik wil dat gevoel in het echt ervaren, voor een man van leven en bloed. Maar zolang ik mij niet aantrekkelijk voel, zal ik nooit durven, of kúnnen verliefd worden, uit angst om adfgewezen te worden.

Zolang ik dat niet kan, hoe kan ik dan nog vooruit geraken?



Erik7494

#10
Ik worstel al mijn hele leven met mijn gewicht terwijl ik nooit meer at dan de mensen om mij heen en ook altijd voldoende beweging. Ook altijd merkwaardige resultaten bij de dokter. 40 kilo te zwaar maar geen problemen met cholesterol, bloeddruk etc. Jarenlang bijzonder frustrerend en slecht voor zelfvertrouwen al ben ik er me er langzaam een beetje in gaan berusten. Telkens weer geprobeerd om nog minder te eten en meer te sporten, maar ik kreeg alleen maar minder energie.

Pas 2 jaar geleden, op mijn 42e ben ik voor het eerst naar dietist gestapt. Inmiddels was ik 128 kilo, op een dieet van 1800 calorieen en nog viel ik nog niet af. De dietist hoorde mijn verhaal aan, zette me direct op een koolhydraatarm dieet (wat ik nog nooit had geprobeerd) en de kilo's vlogen eraf terwijl mijn energieniveau en zelfvertrouwen toenamen. En de maandelijkse korte meetings met de dietist hielpen echt om het vol te houden. Daarna heb ik even een terugval gehad toen ik door stress op het werk weer anders en onregelmatig ging eten en ik ook niet meer naar de dietist ging, maar sinds dit voorjaar heb ik het weer opgepakt en ga ik weer omlaag. inmiddels bijna 25 kilo kwijt.

Wat ik wil zeggen is niet dat je ook hetzelfde dieet moet volgen, maar dat je hulp en begeleiding nodig hebt van een professional. Als je het alleen blijft proberen en van het een naar het andere dieet of middel springt zonder precies te weten wat je eigenlijk aan het doen bent gaat het je waarschijnlijk ook niet lukken. Ik heb het mezelf ook 30 jaar getergd en elke keer weer mezelf kwalijk genomen dat het niet lukte, maar achteraf was mijn grootste fout dat ik dacht dat ik het alleen kon. De support, het advies en het begrip van een goede dietist is wat ik uiteindelijk nodig had.

(Edit door Edewecht: storende, vanzelf-opduikende vraagtekentjes in de tekst verwijderd.)
"Having no destination, I am never lost."-Ikkyu Sojun

Ulala

Er bestaan wel degelijk zulke pillen (ik werk in een apotheek). Maar ik kan ook beamen dat deze ontzettend slecht voor je zijn en ze zijn op voorschrift. Rilatine is een gekende (ben er zelf ondergewicht van geweest maar ik nam ze niet voor af te vallen) maar geeft ook grote kans op een soort van depressie en een verlies van levenslust: ik kan het absoluut niet aanraden. Ik ken nog minsten drie andere types maar allemaal stuk voor stuk gevaarlijk. Er bestaan 'gezondere' medicijnen voor af te slanken deze gaan voornammelijk op basis van natuurlijke middelen zijn die vocht af drijven, zwellen in de maag voor het hongergevoel te onderdrukken, de vertering ondersteunen,... Dit gaat niets helpen als je elke dag naar fast food ketens gaat maar werk wel als een motiverend steuntje in de rug.
My mouth is a graveyard of words that died on my lips.

Hanneke


Ik heb het mezelf ook 30 jaar getergd en elke keer weer mezelf kwalijk genomen dat het niet lukte, maar achteraf was mijn grootste fout dat ik dacht dat ik het alleen kon. De support, het advies en het begrip van een goede dietist is wat ik uiteindelijk nodig had.

Je hebt zeker een punt dat ik het waarschijnlijk alleen niet kan, maar net als bij psychologen heb ik er een punt van gemaakt dat ik vreemden niet meer wil laten profiteren en nog minder geld wil laten verdienen door mijn miserie. Daar zal ik niet meer van af kunnen wijken. (ook al betaalt de ziekenkas waarschijnlijk een deel terug) Waarschijnlijk zou het toch weer geen moer uithalen. Ik heb het al veel te ver laten komen, psychologisch dan. Buiten emo-eten is dat mijn grote 'fout', als ik het zo kan noemen.
Bovendien zit het voor 50% in mijn genen. En wat kan ik daaraan veranderen? Het is niet fair, maar ik teer liever op de woede naar mijn ouders toe daarvoor dan op dieetkost.  ;)

Wat een diëtist ook zou zeggen, in mijn ogen zou het alleen maar kritiek zijn, alleen maar nog meer mijn schamele zelfvertrouwen nog verder laten afbreken. Met als gevolg: eten uit frustratie en woede op de diëtist. Dus, nee, bedankt.