Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

Terug van weggeweest

Gestart door Milk, november 23, 2019, 10:53:44 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Milk

Hoi,

Ik ben terug van weggeweest.
Ik heb inmiddels weer een baan gevonden en heb het daar enorm naar mijn zin. Kan het ook goed combineren met het houden van mijn hond. Nou krijg ik wel weer veel vragen over waarom ik nog steeds single bent, enzovoort. Ik weet nooit zo goed hoe ik moet reageren. Ik zeg altijd maar dat ik het wel okay vind zo en dat ik er niet aan moet denken om weer samen te wonen met iemand. Nu willen ze me gaan koppelen aan iemand. Pff. Ook bij iedere vrijgezelle man vragen ze; wat voor jou? Hehe. Ik word er soms een beetje moe van. Of misschien moet ik me wat open stellen voor een eventuele romantische relatie.
Weet iedereen in jullie familie of vriendenkring over je aseksualiteit? Ik heb het ooit aan 1 iemand verteld en die zat me een beetje stom aan te kijken en praatte er overheen alsof ik een grapje maakte. Ik heb het er toen maar bij gelaten. Blijft een lastig onderwerp vind ik zelf.

Wel weer leuk om alles te lezen op dit forum.

Milk ?

AceVentura

Welkom terug Milk,  :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:

Ik ben inmiddels al een paar jaar open over m'n aseksualiteit. Mensen die ik voor werk ontmoet, vrienden en familie weten het allemaal.
Ik begrijp dat die keer dat je het verteld hebt misschien niet zo is gelopen hoe je had gehoopt, bedenk wel dat iedereen altijd op z'n eigen manier zal reageren. De een vind het ongemakkelijk als je zoiets verteld, de ander vind het helemaal prima en een volgende zal er misschien wat vragen over hebben. Ik zeg altijd maar zo: het feit dat ze reageren is iets waar je rekening mee moet houden, hoe ze inhoudelijk reageren zegt meer over hun dan over jou.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

Koffie

Milk inde koffie. ;)

Ook als je niet aseksueel bent kan het erg vervelend zijn als mensen zo bezig zijn met: is dat niet wat? En dat? En dat? Heel benauwend kan dat zijn. Alsof het alsmaar om dating moet draaien. Misschien dat je gemakkelijker daar een opmerking over maakt, dan dat je je verplicht voelt om uit de kast te komen. Zelf ben ik niet zo goed in diplomatieke dingen, maar misschien kun je daar iets op bedenken.
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

Edewecht

Welkom terug Milk :)

Citaat van: Milk op november 23, 2019, 10:53:44 PM

Of misschien moet ik me wat open stellen voor een eventuele romantische relatie.


Volgens mij is het laatste wat je moet doen: je aanpassen aan de verwachtingen van de omgeving. Als het oke voor jou is om alleen te leven, dan is dat oke voor jou. Misschien moet je daar nog duidelijker in zijn, 'einde discussie', zoiets. (zei de stuurman aan wal, maar ja.)

Zelf was ik zo blij met de ontdekking van het woord 'aseksualiteit' (eindelijk duidelijkheid over mijn onduidelijke 'afwijkinkje') dat ik het meteen met familie, vrienden en collega's gedeeld heb. Eigenlijk aleen maar positieve reacties.
Het scheelt wel of je het brengt als iets waar je zelf blij over bent, of dat je het brengt als een soort van bekentenis. Bij dat laatste zit je meer in een probleemsfeer en reageren mensen anders.
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Tempesta

Ik zeg altijd heel blij en enthousiast dat ik het single leven heerlijk vind. Blijkbaar werkt dat want afgezien van een enkele voorzichtige vraag of ik eventueel een relatie zou willen is iedereen doorgaans snel uitgepraat. Dus wat Edewecht zegt, over hoe je het brengt, zal zeker uitmaken denk ik.

Stevie1992

Ik ben er heel open over, heb er zelfs op mijn oude stage wel over gesproken als het ter sprake kwam.
Ik ben nu dan niet meer single maar heb gelukkig nooit echt pushy mensen in mijn omgeving gehad. Daarnaast ook in mijn familie zijn ze niet zo, mijn moeder heeft na jaren terug een vervelende scheiding eigenlijk zelf ook zoiets van: Ik wil sowieso niet samenwonen, hoef niemand in mijn huis.. en met daten is ze ook al jaren niet bezig. Misschien dat ze ergens in de toekomst wel weer gaat kijken, maar dat zal dan meer voor het sociale aspect worden. Ze heeft haar leven en haar vrienden en daar is ze tevreden mee
I need no reasons, I simply.. am

Lonely_girl

Een vriendin van mij begon er zelf eens over dat ze seks niet leuk vindt. Dan heb ik mijn verhaal gedaan, ik was toen 39.
Wat was ik blij, maar toch angstig dat mijn 'geheim' uitgekomen was.
Blijkbaar zijn 1 op 100 mensen zo, maar niemand durft erover te praten...

Koffie

Volgens mij is dat een oud getal en ligt het percentage wat hoger, maar ik ben niet zo van de cijfers, dus pin mij daar niet op vast. ;)
het is in elk geval  vaak best lastig om open over te zijn. daarom was ik ook zo blij toen ik Aven ontdekte. :)
Groetjes van Koffie. (V, 1969)
2 kinderen (2000 en 2001). En een kat (2013).

Mijn wiki-ervaringsverhaal lees je hier: https://du.asexuality.org/wiki/index.php?title=Koffie

BjornAgain

Ik geloof ook wel dat het percentage wel hoger ligt dan die ene procent, maar ik denk ook echt dat het een moeilijk meetbaar iets is. Ik denk dat het gros van de aseksuelen nog diep weggestopt in de kast zitten.

Volgens mij hebben menig man en vrouw seks, omdat het er nu eenmaal bijhoort en volgens de overlevering zou het iets geweldigs iets euforisch zijn, maar achteraf na de daad diep van binnen blij zijn dat het er weer op zit en ze hun morale plicht tegenover hun partner ingelost hebben.

Ik vond het voor mezelf al lastig om mezelf de sticker "aseksueel" op te plakken, want maagd was ik zeker niet meer. Toch een radio interview van jaren terug bleef door mijn hoofd spoken en ik hier op het forum kwam, wat een feest van herkenning was. Het stemde mij gelijk een stuk vrolijker, want nee ik was geen slechte geliefde of aromantisch, omdat seks niets voor mij betekende...

Ik voelde mij gesterkt en durfde eindelijk ook openlijk over de reden van mijn scheiding te praten. Waarom ga je weg van de vrouw waar je van houdt, er geen ruzie of een ander in het spel is?

Inderdaad erover kunnen praten met familie en vrienden is het beste dat je kan overkomen en de meeste mensen die je echt kunen zijn niet eens verrast. :)

Edewecht

Citaat van: BjornAgain op maart 13, 2020, 04:02:59 PM
Ik geloof ook wel dat het percentage wel hoger ligt dan die ene procent, maar ik denk ook echt dat het een moeilijk meetbaar iets is. Ik denk dat het gros van de aseksuelen nog diep weggestopt in de kast zitten.
In de kast... ja, dat ook. Maar er speelt ook iets anders: die 1, 2, of x procent-grens is niet zo scherp te trekken. De meeste mensen zijn niet 100% seksueel of 100% aseksueel. Een beetje (a)seksueel kan ook. Waar leg je dan die 1%-grens?
Dus inderdaad: moeilijk meetbaar.
en de leraar die mij altijd placht te dreigen: 'jongen, jij komt nog op het verkeerde pad'
kan tevreden zijn en hoeft niets meer te krijgen, dat wil zeggen: hij heeft toch gelijk gehad.

(lennaert nijgh)

Skydriver

Herkenbare situatie. Bij mij weten mijn ouders en mijn 2 beste vrienden het & zeker begripvol hiervoor; maar het zou veel fijner zijn mochten de mensen het beter kennen en dat er niet zo'n taboe meer op zit. De meeste gaan direct het extreme uiterste kennen, terwijl er in aseksualiteit net heel veel grijze zones zitten.

Ik accepteer het volledig voor mezelf & privé kan ik het wel al makkelijker zeggen; maar echt volledig openbaar outen blijft toch moeilijk...

Annelies_B

Ik herken me ook wel in je verhaal.
Ik ben sinds kort single nadat ik het uitmaakte met mijn seksuele partner, en hoewel ik me opgelucht voel dat ik nu geen seks meer 'moet', vraag ik me af of ik ooit wel iemand ontmoet die bij me past. Zeker nu ik 26 ben en veel van mijn leeftijdsgenoten intussen trouwen, samenwonen of aan kinderen beginnen.
Mijn vriendinnen weten dat ik seks niet zo fijn vind, maar denken meer dat dat is omdat ik pijn heb tijdens het vrijen, de term aseksualiteit is nooit gevallen.
Als ze dan bij wijze van troost/motivatie zeggen van 'ander en beter' of 'genoeg vissen in de zee' dan denk ik nogal cynisch van tja, voor jullie misschien wel, maar de aseksuelen zijn toch niet dik gezaaid... Al zeker niet 'in het wild', en op datingsites zijn er ook maar zeer weinig mensen, zeker als je graag iemand wilt die ongeveer je leeftijdscategorie is en niet aan de andere kant van de wereld woont.